Θεωρείται και είναι ένας από τους κορυφαίους Χιλιανούς ποδοσφαιριστές των δεκαετιών '70 και '80. Άλλωστε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Carlos Humberto Garrido Caszely ήταν και πρώτος σκόρερ στην ιστορία της "ρόχα" ενώ αποτέλεσε και είδωλο στις τάξεις των οπαδών της Κόλο-Κόλο.
Γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1950 στο Σαν Εουχένιο περιοχή του Σαντιάγκο και όπως φανερώνει το όνομά του είχε ουγγρικές ρίζες. Ήταν γέννημα-θρέμμα της Κόλο-Κόλο με την οποίας πρώτη ομάδα το 1967 έκανε ντεμπούτο σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Πενιαρόλ.
Στο πρώτο πέρασμα από το "Μονουμεντάλ Νταβίντ Αρεγιάνο" μέχρι το 1973 είχε 129 συμμετοχές και 75 γκολ, κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Χιλής το 1970 και το 1972, ενώ το 1973 ήταν φιναλίστ του Κόπα Λιμπερταδόρες όπου μάλιστα αναδείχτηκε τοπ σκόρερ της διοργάνωσης με 9 τέρματα.
Στο πρώτο πέρασμα από το "Μονουμεντάλ Νταβίντ Αρεγιάνο" μέχρι το 1973 είχε 129 συμμετοχές και 75 γκολ, κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Χιλής το 1970 και το 1972, ενώ το 1973 ήταν φιναλίστ του Κόπα Λιμπερταδόρες όπου μάλιστα αναδείχτηκε τοπ σκόρερ της διοργάνωσης με 9 τέρματα.
Το καλοκαίρι του 1973 πραγματοποίησε μια από τις πιο πολυδάπανες μετεγγραφές στο λατινοαμερικανικό ποδόσφαιρο αφού έφυγε από την πατρίδα του και μετακόμισε στην Ισπανία, όπου αγωνίστηκε για μία χρονιά με την φανέλα της Λεβάντε έχοντας σε 56 παιχνίδια 41 γκολ.
Στην συνέχεια για μία τετραετία από το 1974 έως το 1978 φόρεσε την φανέλα της Εσπανιόλ με την οποία σε 61 συμμετοχές πέτυχε 29 γκολ, ήταν μάλιστα πρώτος σκόρερ της Σεκούντα Ντιβιζιόν την περίοδο 1973-1974.
Επιστροφή στην Χιλή και πάλι για τους "el popular" όπου κατέκτησε 3 ακόμα Πρωταθλήματα το 1979, το 1981 και το 1983, και 2 Κύπελλα το 1981 και το 1982, αναδείχτηκε και τρεις φορές πρώτος σκόρερ στο Πρωτάθλημα το 1979, το 1980 και το 1981 σε συνολικά 239 συμμετοχές πέτυχε 133 γκολ.
Πέρασε για ένα μικρό διάστημα από τους Νιου Γιόρκ Κόσμος, για τρίτη φορά από την Κόλο-Κόλο για να κλείσει την καριέρα του στο Εκουαδόρ και στην Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ το 1986 όπου σε 9 συμμετοχές πέτυχε 5 τέρματα.
Πέρασε για ένα μικρό διάστημα από τους Νιου Γιόρκ Κόσμος, για τρίτη φορά από την Κόλο-Κόλο για να κλείσει την καριέρα του στο Εκουαδόρ και στην Μπαρτσελόνα Γκουαγιακίλ το 1986 όπου σε 9 συμμετοχές πέτυχε 5 τέρματα.
O "Rey del metro cuadrado(σ.σ. ο βασιλιάς του τετραγωνικού μέτρου") όπως ήταν το παρατσούκλι του έκανε ντεμπούτο με την εθνική του ομάδα στις 28 Μάιου του 1969 απέναντι στην Αργεντινή στο Σαντιάγκο. Πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 στην Δυτική Γερμανία, όμως ήταν άτυχος αφού στην πρεμιέρα απέναντι στην οικοδέσποινα αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα στο 67ο λεπτό.
Ο τύπος της χώρας τον κατηγόρησε ότι έφαγε την κόκκινη κάρτα για να μην αγωνιστεί στο επόμενο παιχνίδι που ήταν κόντρα στην Ανατολική Γερμανία, ενώ αγωνίστηκε σε ένα ακόμα παιχνίδι απέναντι στην Αυστραλία.
Ο τύπος της χώρας τον κατηγόρησε ότι έφαγε την κόκκινη κάρτα για να μην αγωνιστεί στο επόμενο παιχνίδι που ήταν κόντρα στην Ανατολική Γερμανία, ενώ αγωνίστηκε σε ένα ακόμα παιχνίδι απέναντι στην Αυστραλία.
Ο Κασζέλι ήταν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο άτομο και δεν δίστασε να εκδηλώσει δημόσια την αντίθεση του προς το καθεστώς Πινοσέτ και αυτό το πλήρωσε και σε οικογενειακό επίπεδο αλλά και στο ποδοσφαιρικό.
Λίγο πριν την αναχώρηση της αποστολής στο αεροδρόμιο για το Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν δέχτηκε την χειραψία του δικτάτορα, και για να τον τιμωρήσουν η μητέρα του συνελήφθη και βασανίστηκε
Παράλληλα αποφασίστηκε να μην καλείται συχνά στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα, πέρασαν πέντε χρόνια για να γίνει αυτό από το 1974 έως το 1979, όσες φορές χρειάστηκε να το κάνει το έκανε και με το παραπάνω.
Ήταν φιναλίστ του Κόπα Αμέρικα το 1979 όπου και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, ενώ αγωνίστηκε σε μία ακόμη τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ισπανία το 1982 όπου αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια απέναντι σε Αυστρία όπου έχασε πέναλντι και Αλγερία.
Λίγο πριν την αναχώρηση της αποστολής στο αεροδρόμιο για το Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν δέχτηκε την χειραψία του δικτάτορα, και για να τον τιμωρήσουν η μητέρα του συνελήφθη και βασανίστηκε
Παράλληλα αποφασίστηκε να μην καλείται συχνά στο αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα, πέρασαν πέντε χρόνια για να γίνει αυτό από το 1974 έως το 1979, όσες φορές χρειάστηκε να το κάνει το έκανε και με το παραπάνω.
Ήταν φιναλίστ του Κόπα Αμέρικα το 1979 όπου και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, ενώ αγωνίστηκε σε μία ακόμη τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ισπανία το 1982 όπου αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια απέναντι σε Αυστρία όπου έχασε πέναλντι και Αλγερία.
Στις 21 Μάιου του 1985 στο Σαντιάγκο απέναντι στην Βραζιλία έκανε την 49η εμφάνισή του που έμελλε να είναι και η τελευταία του. Πέτυχε 29 τέρματα και ήταν μέχρι πρότινος ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών μέχρι να τον ξεπεράσουν οι Ιβάν Ζαμοράνο και Μαρτσέλο Σάλας και πλέον καταλαμβάνει την τρίτη θέση.
Το τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα της Κολο Κολο, της οποίας είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της με 208 γκολ. δεν το έδειξε κανένα τηλεοπτικό κανάλι. Ο λόγος να μην μετατραπεί σε πολιτική διαμαρτυρία εναντίον της χούντας.
Ανήσυχο πνεύμα με αριστερές καταβολές το 1980 με δημόσια δήλωση κάλεσε τους Χιλιανούς να απορρίψουν το προτεινόμενο σύνταγμα και για αυτό τον λόγο ένα χρόνο μετά τιμωρήθηκε με φυλάκιση οκτώ μηνών.
Επίσης ήταν απο τους υπέρμαχους του "όχι", έχοντας ενεργό ρόλο μαζί με την μητέρα του να μην συνεχίσει η διακυβέρνηση Πινοσέτ, στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 5 Οκτωβρίου του 1988.
Τον Νοέμβριο του 2013, υποστήριξε την υποψηφιότητα της Μισέλ Μπασελέ και τον Ιούνιο του 2014 του δόθηκε το αξίωμα του πρεσβευτή του αθλητισμού στην Ισπανία. Θέση την οποία κράτησε μέχρι τον Απρίλιο του 2015 όταν απολύθηκε κάποιων δηλώσεων που έκανε στην El Mundo Deportivo για σύνδεση των Podemos με τον Βενεζουελάνο πρόεδρο Νικόλα Μαδούρο.
Ασχολήθηκε και με την μουσική, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση στο Canal 13 ως ποδοσφαιρικός αναλυτής και σπίκερ αγώνων. Ακόμα είναι καθηγητής της Φυσικής Αγωγής και της Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο, ενώ συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο για μια ομάδα που ονομάζεται «Colo-Colo 1973» και αποτελείται από πρώην παίκτες της.
Επίσης ήταν απο τους υπέρμαχους του "όχι", έχοντας ενεργό ρόλο μαζί με την μητέρα του να μην συνεχίσει η διακυβέρνηση Πινοσέτ, στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 5 Οκτωβρίου του 1988.
Τον Νοέμβριο του 2013, υποστήριξε την υποψηφιότητα της Μισέλ Μπασελέ και τον Ιούνιο του 2014 του δόθηκε το αξίωμα του πρεσβευτή του αθλητισμού στην Ισπανία. Θέση την οποία κράτησε μέχρι τον Απρίλιο του 2015 όταν απολύθηκε κάποιων δηλώσεων που έκανε στην El Mundo Deportivo για σύνδεση των Podemos με τον Βενεζουελάνο πρόεδρο Νικόλα Μαδούρο.
