Γεννημένος στις 9 Ιουλίου του 1964 στην πόλη Κρεμόνα ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Πιτσιγκετόνε, το 1978 εντάχθηκε στην Κρεμονέζε, και δύο χρόνια αργότερα έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στην SERIE C1. Με τους "τίγκρι" κέρδισε την άνοδο στην SERIE B και αποτέλεσε σημαντικό όπλο των "γκριγκοριόσι" έχοντας συνολικό απολογισμό 113 συμμετοχές και 25 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1984 η Σαμπντόρια ξόδεψε 2,2 εκατομμύρια λίρες συν την παραχώρηση του Αλβιέρο Κιόρι στην Κρεμονέζε για να τον κάνει δικό της. Η έλευση του στο "Λουίτζι Φεράρις" συνέπεσε με την πιο παραγωγική περίοδο της ομάδας από την Γένοβα με την οποία κατέκτησε 1 Πρωτάθλημα το 1991,3 Κύπελλα το 1985,το 1988 και το 1989, 1 Σούπερ Καπ το 1991
Είχε και ευρωπαϊκές επιτυχίες όπως το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1990 απέναντι στην Άντερλεχτ πετυχαίνοντας μάλιστα και τα δύο γκολ του τελικού. Επίσης συμμετείχε στον τελικό του πειραματικού Τσάμπιονς Λιγκ το 1992 όταν η "Ντόρια" ηττήθηκε στο "Γουέμπλει" από την Μπαρτσελόνα στην παράταση με 1-0.
Είχε και ευρωπαϊκές επιτυχίες όπως το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1990 απέναντι στην Άντερλεχτ πετυχαίνοντας μάλιστα και τα δύο γκολ του τελικού. Επίσης συμμετείχε στον τελικό του πειραματικού Τσάμπιονς Λιγκ το 1992 όταν η "Ντόρια" ηττήθηκε στο "Γουέμπλει" από την Μπαρτσελόνα στην παράταση με 1-0.
Η συνύπαρξη του στην επιθετική γραμμή με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι ήταν αρμονική και για αυτό μάλιστα τους είχαν αποδώσει το προσωνύμιο Goals Twins. Συνολικά στην οκταετία που έκατσε στην πρωτεύουσα της Λιγουρίας ο Βιάλι είχε 321 συμμετοχές κατατασσόμενος στην ένατη θέση της σχετικής λίστας και 141 γκολ δεύτερος στην αντίστοιχη λίστα πίσω μόνο από τον Μαντσίνι σε όλες τις διοργανώσεις.
Το καλοκαίρι του 1992 η "Γηραιά Κυρία" τίναξε την μπάνκα στον αέρα προσφέροντας στην Σαμπντόρια 4 δισεκατομμύρια λιρέτες και τέσσερις παίκτες τους Μικέλε Σερένα, Εουτζένιο Κορίνι, Νικόλα Ζανίνι και Μάουρο Μπερταρέλι φτάνοντας το συνολικό κόστος της μετεγγραφής στα 30 δισεκατομμύρια λιρέτες για να τον κάνει κάτοικο Τορίνο.
Με την Γιουβέντους κατέκτησε το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 1995, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1993 μα πάνω απ'όλα το Τσάμπιονς Λίγκ του 1996 όταν επικράτησε στο "Ολίμπικο" της Ρώμης στην διαδικασία των πέναλτι επί του Άγιαξ.
Με την Γιουβέντους κατέκτησε το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Σούπερ Καπ το 1995, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1993 μα πάνω απ'όλα το Τσάμπιονς Λίγκ του 1996 όταν επικράτησε στο "Ολίμπικο" της Ρώμης στην διαδικασία των πέναλτι επί του Άγιαξ.
Ύστερα από 145 παιχνίδια και 53 τέρματα με τους "μπιανκονέρι" το καλοκαίρι του 1996 αποφασίζει να αποχωρήσει από την Ιταλία και να δοκιμάσει την τύχη του στην Αγγλία με την φανέλα της Τσέλσι. Με τους "μπλέ" κατέκτησε το Κύπελλο το 1997, το Κύπελλο, το Κύπελλο Κυπελλούχων, το Σούπερ Καπ, και το Λίγκ Καπ το 1998.
Μάλιστα από τον Φεβρουάριο του 1998 ύστερα από την απόλυση του Ρούουντ Γκούλιτ του ανατέθηκε ο ρόλος του παίκτη-προπονητή και με την λήξη της περιόδου 1998-1999 αποφάσισε να αφοσιωθεί μόνο στα καθήκοντα του κοουτσαρίσματος έχοντας 78 παιχνίδια και 40 τέρματα με τους "μπλέ".
Μάλιστα από τον Φεβρουάριο του 1998 ύστερα από την απόλυση του Ρούουντ Γκούλιτ του ανατέθηκε ο ρόλος του παίκτη-προπονητή και με την λήξη της περιόδου 1998-1999 αποφάσισε να αφοσιωθεί μόνο στα καθήκοντα του κοουτσαρίσματος έχοντας 78 παιχνίδια και 40 τέρματα με τους "μπλέ".
Σε συλλογικό επίπεδο μπορεί να γεύθηκε πολλές χαρές κάτι που δεν μπόρεσε να το πετύχει με την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας. Με την "σκουάντρα ατζούρα" αγωνίστηκε 59 φορές βρίσκοντας δίχτυα 16 φορές και η πρώτη του μεγάλη διοργάνωση ήταν η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό όπου αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια της ερχόμενος από τον πάγκο.
Πήρε μέρος στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988 στα γήπεδα της Γερμανίας όπου έφτασε μέχρι και την ημιτελική φάση πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Ισπανία στην φάση των ομίλων.
Στα γήπεδα της Ιταλίας το 1990 αν και ξεκίνησε βασικός στα δύο πρώτα παιχνίδια με Αυστρία και Ηνωμένες Πολιτείες όπου και έχασε πέναλντι, παραγκωνίστηκε λόγω της παρουσίας του Σκιλάτσι και αγωνίστηκε σε ένα ακόμα παιχνίδι ξανά ως βασικός στον ημιτελικό με την Αργεντινή.
Τελευταία του παρουσία στις 19 Δεκεμβρίου στην Βαλέτα κόντρα στην Μάλτα για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 αφού είχε έρθει σε κόντρα με τον τότε ομοσπονδιακό προπονητή Αρίγκο Σάκι.
Πήρε μέρος στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988 στα γήπεδα της Γερμανίας όπου έφτασε μέχρι και την ημιτελική φάση πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Ισπανία στην φάση των ομίλων.
Στα γήπεδα της Ιταλίας το 1990 αν και ξεκίνησε βασικός στα δύο πρώτα παιχνίδια με Αυστρία και Ηνωμένες Πολιτείες όπου και έχασε πέναλντι, παραγκωνίστηκε λόγω της παρουσίας του Σκιλάτσι και αγωνίστηκε σε ένα ακόμα παιχνίδι ξανά ως βασικός στον ημιτελικό με την Αργεντινή.
Τελευταία του παρουσία στις 19 Δεκεμβρίου στην Βαλέτα κόντρα στην Μάλτα για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 αφού είχε έρθει σε κόντρα με τον τότε ομοσπονδιακό προπονητή Αρίγκο Σάκι.
Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα ο Βιάλι ουσιαστικά ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα όντας παίκτης και απο την στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με την προπονητική κατέκτησε το Κύπελλο και το Τσάριτι Σίλντ το 2000.
Όμως στις 12 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους απολύθηκε από τον σύλλογο λόγω του κακού ξεκινήματος στις πέντε πρώτες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λίγκ αλλά και για το ότι ήρθε σε κόντρα με τους σταρ της ομάδας όπως οι Τζόλα,Ντεσάν και Πετρέσκου. Συνολικά σε 143 παιχνίδια που έκατσε στον πάγκο της είχε απολογισμό 76 νίκες, 38 ισοπαλίες και 29 ήττες.
Όμως στις 12 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους απολύθηκε από τον σύλλογο λόγω του κακού ξεκινήματος στις πέντε πρώτες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λίγκ αλλά και για το ότι ήρθε σε κόντρα με τους σταρ της ομάδας όπως οι Τζόλα,Ντεσάν και Πετρέσκου. Συνολικά σε 143 παιχνίδια που έκατσε στον πάγκο της είχε απολογισμό 76 νίκες, 38 ισοπαλίες και 29 ήττες.
Την 1η Ιουνίου του 2001 ένας άλλος σύλλογος από το Λονδίνο η Γουότφορντ ομάδα της 1ης κατηγορίας ανακοίνωνε την πρόσληψη του στον πάγκο της. Παρόλες τις πολλές και πολυδάπανες αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας οι "σφήκες" τερμάτισαν στην απογοητευτική 14η θέση που επέφερε στις 14 Ιουνίου του 2002 το "διαζύγιο" ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Το "διαζύγιο" αυτό κάθε άλλο παρά βελούδινο ήταν, η διαμάχη πήρε και νομική διάσταση αφού ο Βιάλι διεκδικούσε τα υπολειπόμενα χρήματα του τριετούς συμβολαίου που είχε υπογράψει. Συνολικά σε 52 παιχνίδια είχε 20 νίκες, 11 ισοπαλίες και 21 ήττες.
Το "διαζύγιο" αυτό κάθε άλλο παρά βελούδινο ήταν, η διαμάχη πήρε και νομική διάσταση αφού ο Βιάλι διεκδικούσε τα υπολειπόμενα χρήματα του τριετούς συμβολαίου που είχε υπογράψει. Συνολικά σε 52 παιχνίδια είχε 20 νίκες, 11 ισοπαλίες και 21 ήττες.
Έκτοτε ανέλαβε χρέη τηλεσχολιαστή για το Sky Sports Italia, ενώ έγινε συνιδρυτής μαζί με τον πρώην ποδοσφαιριστή Μάσιμο Μάουρο και την Κριστίνα Γκράντε Στίβενς του Vialli and Mauro Foundation for Research and Sport Onlus.
Ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που έχει σαν σκοπό την άντληση κεφαλαίων για την έρευνα για τον καρκίνο και για την αμυοτροπική πλευρική σκλήρυνση που είναι πιο γνωστή ως πάθηση Λου Γκέρινγκ.
Ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που έχει σαν σκοπό την άντληση κεφαλαίων για την έρευνα για τον καρκίνο και για την αμυοτροπική πλευρική σκλήρυνση που είναι πιο γνωστή ως πάθηση Λου Γκέρινγκ.
Το 2006 μαζί με τον Ιταλό δημοσιογράφο Γκαμπριέλε Μαρκότι συνέγραψε το βιβλίο με τον τίτλο: The Italian Job: A Journey to the Heart of Two Great Footballing Cultures όπου και ανέλυε τις βασικές διαφορές του ιταλικού και του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Τον Μάρτιο του 2019 μαζί με τον Φραντσέσκο Τότι επιλέχθηκαν απο την Ιταλική Ομοσπονδία ως πρεσβευτές της χώρας ενόψει του επικείμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ενώ τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ανέλαβε ως επικεφαλής των "ατζούρι", μια θέση που χήρευε απο το 2013 όταν και αποχώρησε ο Τζίτζι Ρίβα.
Την πιο σημαντική μάχη όμως την έδινε τα τελευταία χρόνια όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας και υπεβλήθη σε δύο κύκλους χημειοθεραπειών. "Ο πρώτος διήρκεσε οκτώ μήνες και ο δεύτερος εννέα. Ήταν σκληρό, ακόμη και για εμένα που είμαι δυνατός. Οι εξετάσεις που έκανα ήταν καθαρές, χωρίς σημάδια".
Την πιο σημαντική μάχη όμως την έδινε τα τελευταία χρόνια όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας και υπεβλήθη σε δύο κύκλους χημειοθεραπειών. "Ο πρώτος διήρκεσε οκτώ μήνες και ο δεύτερος εννέα. Ήταν σκληρό, ακόμη και για εμένα που είμαι δυνατός. Οι εξετάσεις που έκανα ήταν καθαρές, χωρίς σημάδια".
"Είμαι ευτυχισμένος, αν και το λέω χαμηλόφωνα. Νίκησα, αλλά φοβάμαι να το φωνάξω ακόμη. Αναγνωρίζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, βγάζω ξανά τρίχες, δεν χρειάζεται να ζωγραφίζω με το μολύβι τα φρύδια μου. Θέλω αυτή η διάσημη φράση "το μόνο που μετρά είναι η υγεία" να γίνει το κεντρικό νόημα της ζωή μας. Θα ήθελα να μην "κοπεί" πλέον καμία δαπάνη για τη δημόσια υγεία. Θα ήθελα η ασφάλειά μας να γίνει προτεραιότητά μας", δήλωσε σχετικά τον Απρίλιο που μας πέρασε.
Μαζί με τον φίλο του Ρομπέρτο Μαντσίνι πανηγύρισαν την κατάκτηση του EURO στο τελικό του "Γουέμπλει" κόντρα στην Αγγλία στην διαδικασία των πέναλντι στις 11 Ιουλίου του 2021. Τον Δεκέμβριο του 2022 ο καρκίνος επανήρθε και αποσύρθηκε απο τον ρόλο που είχε για να τον αντιμετωπίσει για δεύτερη φορά.
Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και χρειάστηκε να μπει σε κλινική στο Λονδίνο και στις 6 Ιανουαρίου του 2023 σε ηλικία 58 ετών άφηνε την τελευταία του πνοή.
