Είναι ο ένας απο τους πέντε ποδοσφαιριστές που κατέχουν τον τίτλο του επιτίμου αρχηγού. Ο Φρίτς Βάλτερ τον Νοέμβριο του 2003 επιλέχθηκε απο την Γερμανική Ομοσπονδία στα πενήντα χρόνια απο την ίδρυση της UEFA ως ο "χρυσός" παίκτη της για αυτή την περίοδο(1954-2003).
Γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1920 στο Κάιζερσλάουτερν και ήταν ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας. Απο νωρίς ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ακαδημία της FC Καιζερσλάουτερν και πολύ σύντομα θα ανέβει στην πρώτη ομάδα παίρνοντας μάλιστα ειδική άδεια λόγω ηλικίας.
Την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1942 στρατεύθηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος πολέμου στην περιοχή Μαραμούρες της Ουκρανίας. Η έλευση των Σοβιετικών τον έστειλε σε γκούλαγκ όπου τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα.
Τελικά σώθηκε χάρις στην ευστροφία ενός Ούγγρου φύλακα ο οποίος τον είχε δει να παίζει ποδόσφαιρο σε φιλικό παιχνίδι μαζί με τον αδερφό του κόντρα σε Ούγγρους και Σλοβάκους φύλακες και τον έσωσε λέγοντας ότι δεν ήταν Γερμανός αλλά απο την περιοχή του Σάαρ. Επέστρεψε στην Γερμανία τον Οκτώβριο του 1945 ταλαιπωρημένος και προσβεβλημένος απο μαλάρια.
Θα συνεχίσει στους "κόκκινους διαβόλους" δεν θα τους αποχωριστεί καθόλη την διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας εκτελώντας ακόμα και χρέη προπονητή, για είκοσι περίπου χρόνια απο το 1938 έως το 1959 με 384 συμμετοχές και 357 γκολ κατακτώντας 2 Πρωταθλήματα Δυτικής Γερμανίας το 1951 και το 1953.
Πολλές ομάδες εκτός Γερμανίας του προσέφεραν χρήματα για να φύγει απο την Γερμανία, όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Ίντερ, η Νανσί και η Ρασίγκ Παρί αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να φύγει εκτός της χώρας του.
Με την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας έκανε ντεμπούτο στις 14 Ιουλίου του 1940 στην Φρανκφούρτη κόντρα στην Ρουμανία. όπου πέτυχε 3 τέρματα. Αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα γήπεδα της Ελβετίας το 1954 όπου και αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα γκολ κόντρα στην Τουρκία και δύο κόντρα στην Αυστρία.
Πήρε μέρος σε ένα ακόμα Παγκόσμιο Κύπελλο αυτό της Σουηδίας το 1958 όπου αγωνίστηκε και στα πέντε παιχνίδια. Στις 24 Ιουνίου του 1958 στο Γκέτεμποργκ κόντρα στην Σουηδία για τα ημιτελικά θα αγωνιστεί για 61η και τελευταία φορά με την Γερμανία, έχοντας πετύχει 33 τέρματα.
Του άρεσε να αγωνίζεται με κακές καιρικές συνθήκες, άλλωστε εξαιτίας της μαλάριας δυσκολευόταν να αγωνιστεί με ζέστη. Όταν τα σοβιετικά στρατεύματα το 1956 εισέβαλαν στην Ουγγαρία, ο Βάλτερ για δύο χρόνια βοήθησε οικονομικά όσους Ούγγρους ποδοσφαιριστές έμειναν στην Γερμανία.
Λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στην Χιλή, ο Ζεπ Χέρμπεργκερ προσπάθησε να τον πείσει να επανέρθει στην αγωνιστική δράση σε ηλικία 42 ετών, αλλά ο Βάλτερ ήταν ανένδοτος. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε κυρίως με διάφορες επιχειρήσεις, ενώ με το ποδόσφαιρο είχε σχέση ως σχολιαστής αλλά και ως συγγραφέας.
Λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 στην Χιλή, ο Ζεπ Χέρμπεργκερ προσπάθησε να τον πείσει να επανέρθει στην αγωνιστική δράση σε ηλικία 42 ετών, αλλά ο Βάλτερ ήταν ανένδοτος. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε κυρίως με διάφορες επιχειρήσεις, ενώ με το ποδόσφαιρο είχε σχέση ως σχολιαστής αλλά και ως συγγραφέας.
Το 1985 το όνομά του δόθηκε στο γήπεδο, ενώ όταν το 2000 ανακοινώθηκε ότι η τελική φάση θα διεξαχθεί στη Γερμανία, έκανε αγώνα ούτως ώστε να διεξαχθούν παιχνίδια στην πόλη του. Ήταν το όνειρό του το οποίο δεν πρόλαβε να το ζήσει αφού στις 17 Ιουνίου του 2002 σε ηλικία 81 ετών άφησε την τελευταία του πνοή.
Στον αγώνα της προημιτελικής φάσης το 2002 απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες οι ποδοσφαιριστές είχαν μια μαύρη κορδέλα προς τιμή του. Τέσσερα χρόνια αργότερα στο παιχνίδι Ιταλίας-Ηνωμένων Πολιτειών στο Κάιζερσλάουτερν, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του.
Στον αγώνα της προημιτελικής φάσης το 2002 απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες οι ποδοσφαιριστές είχαν μια μαύρη κορδέλα προς τιμή του. Τέσσερα χρόνια αργότερα στο παιχνίδι Ιταλίας-Ηνωμένων Πολιτειών στο Κάιζερσλάουτερν, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του.
