Ήταν ο άνθρωπος που εξέλιξε το περίφημο "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο", που στην δεκαετία του '70 το ανέπτυξε με τον Άγιαξ και την εθνική Ολλανδίας. Για αυτό τον λόγο το 1999 η FIFA τον ανακήρυξε προπονητή του 20ου αιώνα, ενώ οι Times το 2007 ως τον κορυφαίο μεταπολεμικό προπονητή.
Γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1928 στο Άμστερνταμ στην περιοχή Olympiaweg που βρισκόταν πολύ κοντά στο Ολυμπιακό Στάδιο της Πόλης. Απο μικρή ηλικία του μπήκε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου, στα 9 του χρόνια πήρε ως δώρο για τα γενέθλιά του ποδοσφαιρικά παπούτσια και μια φανέλα του Άγιαξ.
Μέσω ενός οικογενειακού φίλου του Γιούπ Κέλερ εντάχθηκε στα μικρά τμήματα του "Αίαντα" όμως η έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως ήταν λογικό "πάγωσε" τα πάντα. Με την ολοκλήρωση του πολέμου τον Ιούνιο του 1946 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την κοκκινόασπρη φανέλα κόντρα στην ADO Den Haag, όπου μάλιστα πέτυχε και 5 γκολ.
Θα κατακτήσει τον τίτλο και παρότι δεν θεωρούταν τεχνίτης ποδοσφαιριστής υπερκάλυπτε αυτό το κενό με την μαχητικότητα που τον διέκρινε αλλά και την δυνατότητα που είχε στο ψηλό παιχνίδι. Θα παραμείνει στον σύλλογο μέχρι και το 1958, κατακτώντας ένα ακόμα Πρωτάθλημα το 1957, έχοντας 264 εμφανίσεις με 122 τέρματα.
Στις 8 Ιουνίου του 1950 στην Στοκχόλμη σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Σουηδία θα κάνει ντεμπούτο με τους "οράνιε" και θα πραγματοποιήσει ακόμα 5 συμμετοχές. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην μέση τον ανάγκασαν να αποσυρθεί σε ηλικία 30 ετών.
Πολύ γρήγορα θα μπει στην προπονητική αναλαμβάνοντας κατά σειρά τους Asser Boys, την JOS Watergraafsmeer(1960-1964) και την Amsterdamsche Football Club(1964-1965), ενώ το καλοκαίρι του 1965 η διοίκηση του Άγιαξ θα ρισκάρει και θα του αναθέσει την τεχνική ηγεσία της ομάδας.
Θα δικαιώσει τους ιθύνοντες για αυτή τους την απόφαση, αφού μέχρι το 1971 που παρέμεινε στον σύλλογο θα κατακτήσει 4 Πρωταθλήματα το 1966, το 1967, το 1968 και το 1970, 3 Κύπελλα το 1967, το 1970 και το 1971 και το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1971 στο "Γουέμπλει" απέναντι στον Παναθηναϊκό, ενώ δύο χρόνια πριν το 1969 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απέναντι στην Μίλαν στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" στην Μαδρίτη.
Σε 189 παιχνίδια είχε 131 νίκες, 28 ισοπαλίες και 30 ήττες. Η μεγαλύτερη του όμως παρακαταθήκη δεν είναι άλλη απο την ανάπτυξη του "ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου", με τον πρώτο που το χρησιμοποίησε τον Άγγλο Τζάκ Ρέινολντς ο οποίος ήταν τεχνικός του Άγιαξ την διετία 1945-1947 την περίοδο που ξεκινούσε και ο Μίχελς στον "Αίαντα".
Στο συγκεκριμένο σύστημα ο κάθε ποδοσφαιριστής μπορεί να παίξει σε οποιαδήποτε θέση, αν χρειαστεί. Στην περίπτωση που κάποιος παίκτης βρεθεί εκτός θέσης, τότε ο συμπαίχτης του καλύπτει το κενό που δημιουργείται, διατηρώντας τον αμυντικό ή τον επιθετικό σχηματισμό αντίστοιχα.
Ρόλο είχε και ο τερματοφύλακας ο οποίος έδινε την πάσα με τα πόδια ξεκινώντας απο εκείνον το χτίσιμο του παιχνιδιού. Βέβαια όλο αυτό προϋπόθετε οι παίκτες του να διαθέτουν απαράμιλλη τεχνική κατάρτιση, κατάλληλη φυσική κατάσταση αλλά και την προσαρμοστικότητα στην εφαρμογή της συγκεκριμένης τακτικής
Το καλοκαίρι του 1971 θα αναλάβει για πρώτη φορά την Μπαρτσελόνα με την οποία θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα το 1973 και το Κύπελλο Εκθέσεων το 1971 κόντρα στην Λίντς μέχρι και το 1975. Θα αναλάβει και την αναδιοργάνωση των ακαδημιών της Μπάρτσα θέλοντας και τα τμήματα υποδομής να παίζουν με το ίδιο σύστημα όπως και η πρώτη ομάδα ούτως ώστε να γίνεται πιο εύκολη η μετάβαση τους.
153 παιχνίδια στο "Καμπ Νου", 78 νίκες, 37 ισοπαλίες και 38 ήττες και ενδιάμεσα θα καθίσει για πρώτη φορά στον πάγκο της εθνικής Ολλανδίας, την οποία θα οδηγήσει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 όπου και θα ηττηθεί απο την οικοδέσποινα Δυτική Γερμανία στο "Ολυμπιακό Στάδιο" του Μονάχου με 2-1.
Θα ακολουθήσει ένα δεύτερο πέρασμα απο τον Άγιαξ την περίοδο 1975-1976 σε 12 παιχνίδια 8 νίκες και 4 ήττες, εκ νέου μια διετία στην Βαρκελώνη με την Μπαρτσελόνα κατακτώντας το Κύπελλο Ισπανίας το 1978 και σε 87 παιχνίδια είχε 45 νίκες, 22 ισοπαλίες και 20 ήττες.
Θα κάνει ένα πέρασμα απο τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στους Λος Άντζελες Άζτεκς την περίοδο 1979-1980 και θα επανέρθει στην Ευρώπη. Αυτή την φορά στην Γερμανία θα αναλάβει την Κολωνία απο το 1980 έως το 1983 έχοντας σε 108 παιχνίδια, 53 νίκες, 25 ισοπαλίες και 30 ήττες.
Με τους "τράγους" θα κατακτήσει το Κύπελλο το 1983, ενώ όσον αφορά το συλλογικό επίπεδο η τελευταία του ομάδα θα ήταν η Μπάγερ Λεβερκούζεν απο τον Ιούλιο του 1988 έως τον Απρίλιο του 1989.
Θα έχει τρία ακόμα περάσματα απο τους "οράνιε" απο τον Νοέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 1984 ως τεχνικός διευθυντής, την διετία 1986-1988 όταν και θα την οδηγήσει στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας όπου στον τελικό η Ολλανδία θα επικρατήσει της Σοβιετικής Ένωσης με 2-0 στο "Ολυμπιακό Στάδιο" του Μονάχου.
Τελευταίο του πέρασμα την διετία 1990-1992 όταν και θα την οδηγήσει στην τελική φάση του Euro 1992 στα γήπεδα της Σουηδίας, όπου και θα γνωρίσει την ήττα στον ημιτελικό απο την Δανία στην διαδικασία των πέναλντι.
43 παιχνίδια, 24 νίκες, 10 ισοπαλίες, 9 ήττες, όταν και θα αποχωρήσει οριστικά απο τους πάγκους. Στις 3 Μαρτίου του 2005 σε ηλικία 77 ετών θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο Άαλστ του Βελγίου μετά την δεύτερη εγχείριση καρδιάς που υπεβλήθη, η πρώτη ήταν το 1986.
Το άλτερ έγκο του τόσο στον Άγιαξ όσο και στην Εθνική ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ ο οποίος ουσιαστικά αποτέλεσε μαθητής του ακολουθώντας τα βήματα του. "Τόσο ως παίκτης αλλά και ως προπονητής δεν υπήρξε άλλος σαν αυτόν που μου έμαθε τόσα πολλά. Θα μου λείψει, πάντα θαύμαζα τον τρόπο με τον οποίον ηγούταν".
Το 2013 το World Soccer στην ψηφοφορία του τον κατέταξε στην δεύτερη θέση πίσω απο τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για τον κορυφαίο προπονητή όλων των εποχών, ίδια θέση κατέλαβε και στην αντίστοιχη ψηφοφορία του ESPN.
To 2019 το "France Football" τον ανακήρυξε κορυφαίο προπονητή όλων των εποχών, ενώ το όνομα του έχει δοθεί στο βραβείο που δίνεται κάθε χρόνο στον κορυφαίο προπονητή στην κάθε κατηγορία στην Ολλανδία απο το 2003.
Tο 2004 κατέλαβε την 54η θέση στους κορυφαίους Ολλανδούς όλων των εποχών. Θα ορκιστεί Ιππότης του Τάγματος Οράγγης-Νασάου του Ολλανδικού Στέμματος το 1974 και Ιππότης –Αξιωματικός του Τάγματος Οράγγης-Νασάου του Ολλανδικού Στέμματος το 1988.
