Στις λίστες με τις ομάδες που έχουν κατακτήσει το Copa Libertadores βρίσκονται ομάδες ογκόλιθοι όχι μόνο του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου αλλά και του παγκόσμιου. Μέσα σε αυτήν υπάρχει και μία ομάδα απο την Κολομβία η Όνσε Κάλδας που το 2004 σαν άλλη "Σταχτοπούτα" κατάφερε να αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής.
Στις αρχές του 20ου αιώνα στην πόλη Μανισάλες της Κολομβίας υπήρχαν δύο ομάδες στην πόλη η Ντεπόρτες Κάλδας η οποία το 1950 με προπονητή τον Αργεντίνο Αλφρέντο Κουέτσο και μεγάλο πρωταγωνιστή τον Χούλιο Άβιλα έφτασε στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος και την Ντεπορτίβο Μανισάλες που ήταν γνωστή και ως Once Deportivo.
Το 1952 αυτές οι δύο ομάδες αποφάσισαν να ενώσουν τις τύχες τους και να κατέβουν στο Πρωτάθλημα με το όνομα Deportivo Manisales, το 1954 μια νέα ομάδα με το όνομα Atletico Manisales κατέβηκε στο Πρωτάθλημα, όμως και τα τρία αυτά κλάμπ δεν κράτησαν πολύ.
Έτσι το 1959 οι δύο υπεύθυνοι των κλάμπ συναντήθηκαν για να εξετάσουν την προοπτική δημιουργίας ενός νέου ποδοσφαιρικού συλλόγου. Απο την μία ο Κάρλος Γκόμεζ Εσκομπάρ πρότεινε ο σύλλογος να ονομαστεί Deportivo Caldas, απο την άλλη ο Εντουάρντο Γκόμεζ Αρούμπλα πρότεινε την επανασύσταση της Omce Deportivo.
Τελικά την λύση την έδωσε ο Χέρμαν Μπουένο Ραμίρεζ γιατρός στο επάγγελμα, ο οποίος πρότεινε μια συμβιβαστική λύση ο νέος σύλλογος να ονομαστεί Όνσε Κάλδας. Όπερ και εγένετο και ο νέος σύλλογος έκανε ντεμπούτο στις 12 Μαρτίου του 1961 γνωρίζοντας την ήττα με 3-1 απο την Deportivo Pereira με σημαντικό παίκτη τον Αργεντίνο Ρομπέρτο Μιραμπέλι.
Στην πρώτη της παρουσία όπως και το 1965 κατέλαβε την 7η θεση, το 1962 την 4η, το 1963 την 5η, το 1964 την 12η, το 1966 την 4η, το 1967 την 13η, στο Apertura του 1968 την 9η και την 5η στο Finalizacion και το 1969 στο Apertura 10η και στο Finalizacion 9η.
Στις αρχές της δεκαετίας του '70 η ομάδα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και το 1971 η βιομηχανία ποτών Caldas αποφάσισε να σπονσοράρει την ομάδα της πόλης κάτι που ήταν πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της Κολομβίας και ονομάστηκε Crystal Caldas.
Στο Apertura του 1970 ήρθε 3η και στο Finalizacion 8η, το 1971 ήρθε 8η και 6η, το 1972 13η και 8η, το 1973 11η και στα δύο τουρνουά, το 1974 στο Apertura 9η και στο Finalizacion 1η στο δεύτερο γκρούπ.
Το 1975 13η και 6η θέση στο δεύτερο γκρούπ στο Finalizacion, το 1976 6η και 4η στο πρώτο γκρούπ στο Finalizacion. Το 1977 7η και 6η στο πρώτο γκρούπ στο Finalizacion, το 1978 8η και 1η στο δεύτερο γκρούπ του Finalizacion όπου πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά αλλά δεν κατάφερε να περάσει στην τελική φάση.
Το 1979 ήρθε 3η στο Apertura, και 6η στο πρώτο γκρούπ του Finalizacion παίρνοντας το εισιτήριο για την προημιτελική φάση όπου όμως και πάλι τερμάτισε τελευταία στον όμιλο. Την ίδια χρονιά η Escobar Colbateco που ασχολούνταν με την συναρμολόγηση μπαταριών ανέλαβε χορηγός υπό το όνομα Varta Caldas.
Ακολούθησε η 3η θέση στο Apertura του 1980 και η 5η θέση στο πρώτο γκρούπ του Finalizacion αλλά στην προημιτελική φάση έμεινε στην τρίτη θέση και εκτός τελικής φάσης. Το 1981 13η και 3η θέση στο πρώτο γκρούπ, ενώ το 1982 9η και 4η θέση στο δεύτερο γκρούπ του Finalizacion.
Το 1983 η Escobar Colbateco αποσύρθηκε και επανήρθε η βιομηχανία ποτών Caldas που ανέλαβε την χορηγία της ομάδας μέχρι το 1990, φέρνοντας στον σύλλογο παίκτες όπως οι Αργεντίνοι Κάρλος Αλμπέρτο Μουνούτι και ο Νέστορ Ντ'Αντζελο απο τους Αρχεντίνος Τζούνιορς και φέρνοντας πίσω τον Φερνάντο Κάστρο Λοσάδα.
Στο Apertura ήρθε 1η στο πρώτο γκρούπ, στο Nacional ήρθε 10η και στην τελική φάση κατέλαβε την 5η θέση. Το 1984 ήρθε 7η στο Apertura στο δεύτερο γκρούπ και 11η στο Nacional, το 1985 ήρθε 4η στο δεύτερο γκρούπ και 12η στο Nacional. To 1986 ήρθε 6η στο Apertura στο πρώτο γκρούπ, 6η και στο Finalizacion και 8η στην τελική φάση.
Το 1987 κατετάγη 12η, το 1988 14η, το 1989 8η και 13η σε Apertura και Finalizacion αντίστοιχα, ενώ το 1990 με βάση την συνολική βαθμολογία κατέλαβε την 8η θέση και την 3η θέση στο δεύτερο γκρούπ των προημιτελικών και έτσι αποκλείστηκε απο την συνέχεια
Το 1991 στην κανονική περίοδο ήρθε 10η, το 1992 11η, το 1993 3η αλλά στην επόμενη φάση τερμάτισε 4η και αποκλείστηκε απο την συνέχεια,το 1994 4η και 4η στην δεύτερη φάση, ενώ το 1995 8η.
Όλο αυτό το διάστημα πέρασαν και άλλες εταιρίες απο το μάνατζμενt της ομάδας όπως η Philips, η Postobon, με νέες ονομασίες όπως Philips Eleven, Eleven Philips Colombiana , ενώ το 1996 ο τότε πρόεδρος της ομάδας Χοσέ Μπράουν έφερε στον σύλλογο τους Ανσιθάρ Βαλέντσια και Αρνούλφο Βαλεντιέρα που έμελλαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στον σύλλογο, αλλά και τον Αργεντίνο Σέρχιο Γκαλβάν, με προπονητή τον Χαβιέ Άλβαρεζ.
Εκείνη την περίοδο κατέλαβε την 6η στην κανονική περίοδο, και την τελευταία θέση στην δεύτερη φάση στο πρώτο γκρούπ, ενώ το 1997 κατετάγη 10η στην κανονική περίοδο, στην δεύτερη θέση στο τρίτο γκρούπ και την δεύτερη στα προημιτελικά στο πρώτο γκρούπ.
Το 1998 κατέλαβε την 1η θέση στην κανονική περίοδο, την 1η στο πρώτο γκρούπ της δεύτερης φάσης παίρνοντας έτσι γα πρώτη φορά το εισιτήριο για τους τελικούς απέναντι στην Ντεπορτίβο Κάλι χάνοντας με 4-0 στον πρώτο τελικό και φέρνοντας "λευκή" ισοπαλία στον δεύτερο
Χάρη σε αυτή την πορεία πήρε για πρώτη φορά μέρος στο Copa Libertadores το 1999, εκεί όπου οι εμφανίσεις του ΄Εντγουιν Κόνγκο ώθησαν την Ρεάλ Μαδρίτης να δαπανήσει το ποσό των 5.5 εκατομμυρίων δολαρίων για να τον αποκτήσει.
Το 1999 στο Apertura ήρθε 3η, στο Finalizacion 7η και στην δεύτερη φάση τελευταία στο πρώτο γκρούπ. Το 2000 ήρθε 8η, το 2001 έμεινε εκτός τελικού απο την Αμέρικα Κάλι στο πρώτο γκρούπ.
Στο Apertura του 2002 ήρθε 9η και στο Finalizacion 10η, το 2003 θα είναι σημαδιακή χρονιά για την ομάδα αφού μετά απο 44 χρόνια κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο το Apertura με το όνομα Όνσε Κάλδας.
Τερμάτισε 1η τόσο στην κανονική περίοδο όσο και στο πρώτο γκρούπ των προημιτελικών, Στον τελικό θα αντιμετωπίσει την Τζούνιορ και με ισοπαλία 0-0 και νίκη 1-0 θα πανηγυρίσει τον τίτλο. Προπονητής ο Χουάν Κάρλος Άνχελ με τον Βαλεντιέρα που επέστρεψε, τον Σάμουελ Βανέγκας, τον Λουίς Εντουάρντο Λάρα, τον Τζχόν Βιαφαρά, τον Ρούμπεν Ντάριο Βελάσκεζ και τον Τζέφρει Ντίαζ στον αγωνιστικό χώρο.
Το 2004 έμελλε να είναι η χρονιά της αφού έγινε ευρύτερα γνωστή τόσο στην Λατινική Αμερική αλλά και παγκοσμίως αφού κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του Copa Libertadores. Ξεκίνησε την προσπάθεια της απο τον δεύτερο όμιλο κατέλαβε την πρώτη θέση πάνω απο την Μαρακαίμπο, την Βελέζ Σάρσφιλντ και την Φενιξ απο το Μοντεβίδεο. Στην φάση των "16" απέκλεισε την Μπαρτσελόνα απο το Γκουαγιακόλ, στους "8" την Σάντος, και στους "4" την Σάο Πάολο.
Στους τελικούς βρήκε απέναντι της το μεγαθήριο Μπόκα Τζούνιορς, καταφέρνοντας στο "Μπομπονέρα" να αποσπάσει "λευκή" ισοπαλία. Στην ρεβάνς στο Estadio Palogrande o Βιαφαρά άνοιξε το σκόρ στο 7' για να ισοφαρίσει στο 52' ο Μπουρδίσο, στην παράταση δεν άλλαξε κάτι και το ματς οδηγήθηκε στα πέναλντι.
Εκεί με συνολικό σκόρ 2-0 η Όνσε Κάλδας κατέκτησε το τρόπαιο αφού οι Σκιάβι και Μπουρδίσο αστόχησαν, ενώ ο Χουάν Ενάο απέκρουσε τα πέναλντι των Κασκίνι και Κανχέλε. Χουάν Ενάο, Μιγκέλ Ρόχας, Σάμουελ Βανέγας, Έντγκαρ Κατάνο, Έντουιν Γκαρσία, Βιαφαρά, Ρούμπεν Ντάριο Βελάσκεθ, Χέρλυ Αλκασάρ, Έλκιν Σότο, Ντάιρο Μορένο, Αρνούλφο Βαλεντιέρα, Τζέφρει Ντίαζ, Χόρχε Αγουδέλο, Βιλμέρ Ορτεγκόν, Ντιέγκο Αράνγκο Τζόναθαν Φάμπρο(Αργεντινή), Ραούλ Μαρίν, Χουάν Κάρλος Γκονζάλες και Χαβιέ Αραούχο αποτελούσαν το δυναμικό της ομάδας.
Απέναντι στην Πόρτο οι δύο ομάδες για το Διηπειρωτικό Κύπελλο αναδείχθησαν ισόπαλες χωρίς τέρματα αλλά στην διαδικασία των πέναλντι οι "δράκοι" πήραν το τρόπαιο με 8-7 αφού οι Τζόναθαν Φάμπρο και Τζόν Γκαρσία αστόχησαν.
Το 2005 οι "χεινέσες" πήραν το αίμα τους πίσω αφού κέρδισαν το Recopa Sudamericana με το πρώτο ματς να κερδίζουν με 3-1, ενώ στην ρεβάνς οι "ελ μπλάνκο" κέρδισαν με 2-1 αλλά δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το τρόπαιο.
Στα εγχώρια, στο Finalizacion του 2003 ήρθε 14η, στο Apertura του 2004 4η στην κανονική περίοδο και 2η στην προημιτελική φάση στο δεύτερο γκρούπ, στο Finalizacion 7η και τελευταία στο πρώτο γκρούπ των προημιτελικών, στο Apertura του 2005 8η και τελευταία στο δεύτερο γκρούπ των προημιτελικών και στο Finalizacion 7η και 3η στο πρώτο γκρούπ των προημιτελικών.
Το 2006 ήρθε στο Apertura 1η στην κανονική περίοδο και 3η στο πρώτο γκρούπ των προημιτελικών, στο δε Finalizacion 15η. Το 2007 ήρθε 14η στο Apertura, στο Finalizacion 7η και 3η στο πρώτο γκρούπ των προημιτελικών.
Το 2008 στο Apertura 15η, στο Finalizacion 10η και κατέκτησε το Apertura του 2009 κάνοντας ουσιαστικά την έκπληξη αφού στην κανονική διάρκεια ήρθε 8η, αλλά τερμάτισε πρώτη στο πρώτο γκρούπ παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό.
Εκεί συνάντησε και πάλι την Τζούνιορ και κατάφερε με δύο νίκες 2-1 και 3-1 να πανηγυρίσει το δεύτερο της Πρωτάθλημα με προπονητή τον Χαβιέ Άλβαρεζ. Αντίθετα στο Finalizacion δεν τα πήγε καθόλου καλά αφού τερμάτισε στην 15η θέση
Στο Apertura του 2010 τα πήγε εξίσου άσχημα 10η αλλά στο Finalizacion με προπονητή τον Χουάν Κάρλος Οσόριο κατέλαβε αρχικά την 2η θέση στην κανονική περίοδο, την 1η στο δεύτερο γκρούπ και στον τελικό συνάντησε την Ντεπόρτες Τολίμα και παρά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι με 2-1 κατάφερε να το ανατρέψει και με 3-1 να κατακτήσει τον τίτλο.
Λουίς Ενρίκε Μαρτίνες, Οσβάλντο Βιθκαρόντο(Βενεζουέλα), Αλέξις Ενρίκες, Χουάν Κάρλος Ενάο, Ντιέγκο Αράνγκο, Ντάιρο Μορένο, Λουίς Αλμπέρτο Νούνιες, Ιβάν Βέλες, Χάιρο Βαλένσια, Χάιμε Καστριγιόν, Ντιέγκο Αρίας, Φερνάντο Ουρίμπε άνηκαν στην ομάδα.
Στο Apertura του 2011 αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Μιγιονάριος, ενώ έφτασε στον τελικό του Finalizacion του 2011 αλλά ηττήθηκε απο την Junior FC. Το 2012 έμεινε εκτός διεκδίκησης Πρωταθλήματος απο πολύ νωρίς τερματίζοντας στις τελευταίες θέσεις, 17η στο Apertura και 15η στο Finalizacion
Tο 2013 και το 2014 έμεινε εκτός ημιτελικής φάσης, στο Apertura του 2015, τερμάτισε πολύ χαμηλά στην 13η θέση και στο Finalizacion πέρασε στην νοκ-άουτ φάση όπου αποκλείστηκε απο την Ντεπόρτες Τολίμα
Το 2016 τόσο στο Apertura όσο και στο Finalizacion έμεινε εκτός τελικής φάσης, τερματίζοντας στην 10η και στην 13η θέση αντίστοιχα. Στο Apertura του 2017 συνέχισε τις κακές παρουσίες με την 16η θέση, όπως και στο Finalizacion όπου ήρθε 17η παρά την παρουσία του πολύπειρου Φρανσισκο Ματουράνα που είχε αναλάβει την ομάδα απο τον Ιούνιο εώς τον Νοέμβριο του 2017 .
Το 2018 στο Apertura μπήκε στα πλέι-οφ αλλά αποκλείστηκε απο την Ντεπόρτες Τολίμα, στο Finalizacion στην κανονική περίοδο τερμάτισε δεύτερη ισόβαθμη με την Λα Εκιδάδ. Όμως και πάλι στα πλει-οφ αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ριονέγκρο Αγκίλας.
Τον Οκτώβριο του 2018 έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κολομβίας αποκλείοντας κατά σειρά τις Μπαρανκίγια, Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν, Ιντεπεντιέντε Σαντα Φε και την Μιγιονάριος στα ημιτελικά. Στους διπλούς τελικούς θα αντιμετωπίσει την Ατλέτικο Νασιονάλ όπου στο πρώτο παιχνίδι εντός έδρας θα αναδειχθεί ισόπαλη 2-2, αλλά στην ρεβάνς στο Μεντεγίν θα ηττηθεί με 2-1.
Τις δύο τελευταίες χρονιές που αγωνίστηκε σε διασυλλογική διοργάνωση, το 2011 έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση του Copa Libertadores όπου και αποκλείστηκε απο την Σάντος, ενώ το 2012 αποκλείστηκε στην προκριματική φάση απο την Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε.
Τα τελευταία χρόνια οι κακές πορείες στο Πρωτάθλημα την άφησαν εκτός λατινοαμερικάνικων διοργανώσεων, ενώ και στην επιστροφή της στο Copa Libertadores το 2015 αποκλείστηκε στην προκριματική φάση απο την Κορίνθιανς.
Στο Apertura του 2019 ήρθε 10η, όπως και στο Finalizacion μένοντας εκτός ημιτελικής φάσης και στις δύο διοργανώσεις. Παρά τις μέτριες επιδόσεις κατάφερε να επιστρέψει στις διασυλλογικές διοργανώσεις ύστερα απο τέσσερα χρόνια, όμως αποχώρησε νωρίς απο την διοργάνωση αφού μόλις στον πρώτο γύρο αποκλείστηκε απο την παραγουανική Ντεπορτίβο Σαντάνι.
Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν και η επόμενη χρονιά στιγματίστηκε απο την επέλαση του covid-19, αφού απο τον Μάρτιο εώς τον Σεπτέμβριο δεν υπήρχε αγωνιστική δραστηριότητα.
Δεν κατάφερε να πάρει εισιτήριο για τα πλει-οφ αλλά έδωσε αγώνες για μία θέση στο Copa Sudamericana, αλλά και εκεί αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Μιγιονάριος, στο δε κύπελλο αποκλείστηκε στον τρίτο γύρο απο την Ενβιγκάντο.
Tον Ιανουάριο του 2021 ύστερα απο τρία χρόνια αποχώρησε απο τον πάγκο της ο Χούμπερτ Μποντέρτ αφού δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο του και στην θέση του ήρθε ο Εντουάρντο Λάρα. Εφτά μήνες αργότερα τον Αύγουστο του 2021 απολύθηκε αφού οι εμφανίσεις ήταν πολύ κακές τόσο στο Apertura όσο και στο Finalizacion δεν μπόρεσε να περάσει στην τελική φάση, ενώ στο Κύπελλο και πάλι αποκλείστηκε στον τρίτο γύρο απο την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν.
Ύστερα απο την μικρή παρένθεση με τον Φερνάντο Ντόρτι ανέλαβε ο Ντιέγκο Κορεαντόρ όπου στο Apertura τερμάτισε στην 12η θέση τρείς βαθμούς πίσω απο την 8η θέση και το εισιτήριο για την ημιτελική φάση.
Στο Κύπελλο γνώρισε τον αποκλεισμό απο την Ατλέτικο Νασιονάλ στην φάση των "16", ενώ στο Finalizacion έμεινε στην 10η θέση μένοντας εκτός απο την οκτάδα και την ημιτελική φάση. Ο Κορεαντόρ τον Φεβρουάριο σε συνεννόηση με την διοίκηση κατέληξαν στην λύση της συνεργασίας με τον Έλκιν Σότο να αναλαμβάνει προσωρινός.
Ύστερα απο τρείς νίκες με τον Σότο στον πάγκο η διοίκηση ήρθε σε συμφωνία στις 5 Μαρτίου με τον Πέδρο Σαρμιέντο για να αναλάβει την Όνσε Κάλδας. Όμως η νέα χρονιά ξεκίνησε άσχημα αφού στο Apertura τερμάτισε στην 17η θέση και στην ειδική βαθμολογία βρίσκεται στην ίδια θέση κινδυνεύοντας με υποβιβασμό.
14η θέση στο Finalizacion αποκλεισμός απο την τελική φάση με συνέπεια την αποχώρηση έξι ποδοσφαιριστών συν την απόλυση του Σαρμιέντο στις 23 Οκτωβρίου και την ανακοίνωση της πρόσληψης του Ερνάν Ντάριο Ερέρα. Τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να αποφύγει τον υποβιβασμό καταλαμβάνοντας την 16η θέση στην ειδική βαθμολογία, ενώ και στο Κύπελλο είχε ήδη αποκλειστεί απο τον πρώτο γύρο απο την Ντεπορτίβο Κούκουτα.
Στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε τον Ιβάν Ρόχας απο την Σαντα Φε και τον Μαουρίσιο Καστάνιο απο την Τζαγκουάρες
