25 Ιουνίου 1988, Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου τελικός του EURO ανάμεσα στην Ολλανδία και την Σοβιετική Ένωση. Οι "οράνιε" απο το 32' προηγούνται χάρις στην κεφαλιά του Γκούλιτ και είναι κοντά στο να κατακτήσουν το πρώτο τους μεγάλο τρόπαιο.
Στο 54ο λεπτό o Φαν Τίγκελεν κλέβει την μπάλα στον χώρο του κέντρου και στην συνέχεια ανοίγει την μπάλα στον Μιούρεν στην αριστερή πλευρά της επίθεσης. Ο τελευταίος βγάζει μια σέντρα προς το δεύτερο δοκάρι, εκεί όπου βρίσκεται ο Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Όπως δήλωσε και ο ίδιος χρόνια αργότερα σκεφτόταν εάν θα κοντρόλαρε την μπάλα η θα δοκίμαζε την τύχη του σουτάροντας. Για καλή του τύχη αλλά και όλων όσων παρακολουθούσαν τον τελικό, το μονοκόμματο σουτ απο δύσκολη γωνία που επιχείρησε δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στον Ντασάεφ "σφραγίζοντας" ουσιαστικά την νίκη και να θεωρείται ένα απο τα κορυφαία γκολ όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1964 στην Ουτρέχτη και απο πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, μιας και ο πατέρας του Γιούπ Φαν Μπάστεν ήταν παλιός ποδοσφαιριστής. EDO, UVV, και Elinkwijk ήταν οι πρώτες του ομάδες για να προσελκύει το καλοκαίρι του 1981 το ενδιαφέρον του Άγιαξ που τον έκανε δικό του, αφού νωρίτερα στην ηλικία των 12 ετών, προσπάθησε να τον φέρει στην Φέγενορντ ο Λίο Μπενάκερ, χωρίς όμως επιτυχία.
Τον Απρίλιο του 1982 έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα κόντρα στην NEC όπου μάλιστα πέτυχε και γκολ. Συνολικά στο Άμστερνταμ μέχρι και το καλοκαίρι του 1987 αγωνίστηκε σε 172 παιχνίδια πετυχαίνοντας 152 τέρματα, έβδομος σκόρερ όλων των εποχών, αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ του ολλανδικού Πρωταθλήματος συνεχόμενες μάλιστα απο το 1984 έως το 1987, και το 1986 πήρε το "Χρυσό Παπούτσι" έχοντας πετύχει 37 τέρματα.
Πανηγύρισε την κατάκτηση τριών Πρωταθλημάτων το 1982, το 1983 και το 1985, τριών Κυπέλλων το 1983, το 1986 και το 1987, ενώ χάρις σε δικό του γκολ ο "Αίαντας" κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων to 1987 κόντρα στην Λοκομοτίβ Λειψίας στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.
Το 1986 αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα υγείας, προσβλήθηκε απο ιογενή ηπατίτιδα και έμεινε εκτός δράσης για τρείς μήνες. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους σε μια σύγκρουση με αντίπαλο αντιμετώπισε πρόβλημα στον αριστερό αστράγαλο και υπεβλήθη σε επέμβαση στην Ελβετία μένοντας για άλλους τρείς μήνες εκτός δράσης και επέστρεψε πριν τον τελικό του Κυπελλούχων.
Το καλοκαίρι του 1987 ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα προσφέρει το ποσό των 1.75 εκατομμύριων λιρετών για να τον φέρει στο Μιλάνο. Με τους συμπατριώτες του Γκούλιτ και Ράϊκαρντ και τους γηγενείς Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Ντοναντόνι, Μασάρο με προπονητή τον Αρίγκο Σάκι θα δημιουργήσουν μία απο τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών.
3 Πρωταθλήματα Ιταλίας(1988,1992,1993), 2 Σούπερ Καπ Ιταλίας(1988,1992), 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1989 κόντρα στην Στεάουα Βουκουρεστίου στο "Καμπ Νου" της Βαρκελώνης όπου και πέτυχε δύο γκολ και το 1990 κόντρα στην Μπενφίκα στο "Πράτερ" της Βιέννης. Ακόμα 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ το 1989 και δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα το 1989 απέναντι στην Ατλέτικο Νασιονάλ και το 1990 απέναντι στην Ολίμπια Ασουνσιόν.
Αρκετές ήταν και οι ατομικές του διακρίσεις εκείνη την περίοδο, κάτοχος της "Χρυσής Μπάλας" το 1988, το 1989 και το 1992, 2 φορές πρώτος σκόρερ στην SERIE A, καλύτερος παίκτης της FIFA το 1992, καλύτερος Ευρωπαίος το 1989 και πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1989
Στις 13 Δεκεμβρίου 1992 η Μίλαν έπαιζε εναντίον της Ανκόνα, με τον Φαν Μπάστεν να δέχεται χτύπημα στον αστράγαλο, ένα πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια, μάλιστα την πρώτη του χρονιά στην Ιταλία έχασε έξι μήνες ποδοσφαιρικής δράσης.
Ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα, αφού στο ημίχρονο ξέσπασε σε κλάματα, ο πόνος μεγάλωνε με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για την καριέρα αφού υπεβλήθη σε εγχείριση μένοντας εκτός αγωνιστικής δράσης για έξι μήνες
Επανήρθε στα τελευταία παιχνίδια της περιόδου, μάλιστα αγωνίστηκε και στον τελικό του Μονάχου κόντρα στην Μαρσέιγ όπου και εκεί όμως μια κλοτσιά που δέχτηκε απο τον Μπολί οδήγησε στην αντικατάστασή του στο 86' και για μία ακόμη φορά χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείριση.
Αυτό ήταν ουσιαστικά και το τελευταίο του παιχνίδι στην ενεργό δράση αφού έχασε όλη την σεζόν 1993-1994 και παρότι ευελπιστούσε ότι θα μπορούσε να ενισχύσει τόσο την εθνική Ολλανδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις ΗΠΑ όσο και την ομάδα του την περίοδο 1994-1995, οι "ροσονέρι" τον "φρέναραν" αφού δεν είχε ολοκληρωθεί η πλήρης αποθεραπεία του.
Όντας δύο χρόνια εκτός αγωνιστικών χώρων, στις 17 Αυγούστου του 1995 ο χαρισματικός αυτός επιθετικός που διέθετε εξαιρετική τεχνική αλλά και δύναμη για το ύψος του ανακοίνωσε την απόσυρση του απο την ενεργό δράση μετρώντας με τους Μιλανέζους 201 συμμετοχές και 125 τέρματα.
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1983 στα πλαίσια της προκριματικής φάσης στο Γκρόνινγκεν κόντρα στην Ισλανδία θα κάνει ντεμπούτο με την εθνική Ολλανδίας. Θα πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην Ιταλία και στο EURO του 1992 στην Δανία, αλλά αναμφίβολα το EURO του 1988 στην Γερμανία είναι το χαιλάιτ της καριέρας του με τους "οράνιε".
Θα αναδειχθεί Πρωταθλητής Ευρώπης πετυχαίνοντας 5 τέρματα, πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, καλύτερος παίκτης του τουρνουά και φυσικά στην καλύτερη ενδεκάδα. Στις 14 Οκτωβρίου του 1992 στο Ρότερνταμ κόντρα στην Πολωνία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 θα πραγματοποιήσει την 58η και τελευταία του εμφάνιση έχοντας πετύχει 24 τέρματα.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του, αν και είχε δηλώσει ότι δεν τον ενδιέφερε η προπονητική τελικά ενέδωσε και ανέλαβε προπονητικό πόστο στην δεύτερη ομάδα του Άγιαξ. Στις 29 Ιουλίου του 2004 η ομοσπονδία κάνει την έκπληξη και αναθέτει στον Φαν Μπάστεν την τεχνική ηγεσία της Ολλανδίας προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις λόγω της μικρής του ενασχόλησης με την προπονητική.
Θα προχωρήσει στην ανανέωση του εθνικού του συγκροτήματος αφήνοντας εκτός κλήσεων σημαντικά ονόματα όπως του Κλάιφερτ, του Ζέεντορφ, του Ντάβιντς, του Μακάι και του Φαν Μπόμελ ενώ θα δώσει χώρο και σε ποδοσφαιριστές άλλων ομάδων πλην των τριών μεγάλων(Άγιαξ, Αϊντχόφεν και Φέγενορντ).
Θα προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006 όπου θα αποκλειστεί στους "16" απο την Πορτογαλία, και στο EURO 2008 στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας όπου θα αποκλειστεί στους "8" απο την Ρωσία.
Ύστερα απο 52 παιχνίδια με απολογισμό 35 νίκες, 11 ισοπαλίες και έξι ήττες στις 30 Ιουνίου του 2008 θα αποχωρήσει και θα αναλάβει τον Άγιαξ. όπου θα παραμείνει μέχρι τις 6 Μαΐου του 2009 έχοντας σε 45 παιχνίδια, 26 νίκες, 8 ισοπαλίες και 8 ήττες.
Τον Φεβρουάριο του 2012 θα αναλάβει την Χέρενφεεν μέχρι και τις 30 Ιουνίου του 2014 όπου σε 72 παιχνίδια είχε 27 νίκες, 18 ισοπαλίες και 27 ήττες, και ο τελευταίος του προπονητικός σταθμός ήταν η ΑΖ Άλκμααρ.
Δεν κράτησε πολύ μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2014, μετά απο μόλις 5 παιχνίδια με 2 νίκες και 3 ήττες. Ο θάνατος του πατέρα του τον Ιούλιο συν το γεγονός ότι αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα από την καλοκαιρινή προετοιμασία της ομάδας στο Έπε της Ελβετίας,τον ώθησε στην παραίτηση.
Τον Ιούλιο του 2015 θα αποδεχτεί την πρόταση της ομοσπονδίας για τον ρόλο του βοηθού προπονητή στο πλευρό του Ντάνι Μπλίντ. Ένα χρόνο αργότερα θα παραιτηθεί για να αναλάβει θέση του υπευθύνου τεχνικής ανάπτυξης της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, πόστο που θα το κρατήσει έως και τον Οκτώβριο του 2018.
Τον Δεκέμβριο του 2000 κατέλαβε την 6η θέση στην ψηφοφορία της FIFA, την 8η θέση σε ψηφοφορία του France Football ανάμεσα στους κατόχους της "Χρυσής Μπάλας", και το 2004 την 25η θέση στους 100 κορυφαίους Ολλανδούς όλων των εποχών, ο δεύτερος ποδοσφαιριστής πίσω μόνο απο τον Γιόχαν Κρόιφ.
Το 2007 το Sky Sports σε ψηφοφορία του θα τον τοποθετήσει στην 1η θέση της λίστας των αθλητών που η καριέρα τους σταμάτησε νωρίτερα του αναμενομένου. Είναι ποδοσφαιρικός πρεσβευτής, ενώ ασχολείται και με την τηλεόραση ως σχολιαστής.
