Eίχε το προσωνύμιο ο "μάγος", γιατί διέθετε εξαιρετική ντρίμπλα και ταχύτητα. Όργωνε την αριστερή πλευρά της επίθεσης και η επιμονή του Σαντιάγκο Μπερναμπέου να τον φέρει στην Ρεάλ δικαιώθηκε, έγραψε την δική του ιστορία στους "μπλάνκος" ως ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ της ιστορίας της.
Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1939 στην Λα Κορούνια και σε ηλικία 15 ετών ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο την τοπική ομάδα Victoria Club de Football. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα μετακομίσει στην πιο γνωστή ομάδα της πόλης την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια που αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία με το ποσό των 2.000 πεσετών το μήνα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα θα την οδηγήσει στην μεγάλη κατηγορία έχοντας πετύχει 25 γκολ σε 26 παιχνίδια. Οβιέδο, Μπαρτσελόνα, Σεβίλλη και Ρεάλ Μαδρίτης έστρεψαν το ενδιαφέρον πάνω τους το καλοκαίρι του 1962. Άν και οι "μπλαουγκράνα" είχαν κάνει ήδη μια συνάντηση μαζί του, ήταν οι "μερένγκες" αυτοί που κέντρισαν την προσοχή του.
Βέβαια η μετεγγραφή δεν ήταν εύκολη να πραγματοποιηθεί αφού οι Γαλιθιάνοι ζητούσαν ένα αρκετά μεγάλο ποσό, αλλά με την επιμονή του Σαντιάγκο Μπερναμπέου ο οποίος πήγε κόντρα στο διοικητικό συμβούλιο της Ρεάλ ρισκάροντας μιας και υπήρχαν οικονομικά ζητήματα. Προσφέροντας το ποσό των 12 εκατομμυρίων πεσετών συν τέσσερις ποδοσφαιριστές, Μίτσε, Αντόνιο Ρυίς, Σεμπριάν και Μπετανκόρ τον έφερε στην Μαδρίτη.
108 συμμετοχές και 69 τέρματα ο απολογισμός στο "Ριαθόρ" αλλά η πορεία του στην Ρεάλ θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Μέχρι και το 1976 θα αγωνιστεί σε 471 παιχνίδια θα πετύχει 155 τέρματα και θα κατακτήσει 9 Πρωταθλήματα, το 1963, το 1964, το 1965, το 1967, το 1968, το 1969, το 1972, το 1975 και το 1976 και 3 Κύπελλα το 1970, το 1974 και το 1975 όσον αφορά το εγχώριο επίπεδο.
Άν και δεν πρόλαβε την σπουδαία πενταετία με τις συνεχόμενες κατακτήσεις Κυπέλλων Πρωταθλητριών, γεύτηκε την χαρά της κατάκτησης του Πρωταθλητριών του 1966 κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου στο "Χέιζελ" των Βρυξελλών, ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος το 1968 και το 1970..
Το 1964 η Μίλαν προσέφερε το ποσό των 40 εκατομμυρίων πεσετών για να τον φέρει στο Μιλάνο αλλά η "βασίλισσα" αρνήθηκε. Το 1976 αποσύρθηκε απο την ενεργό δράση και αμέσως ανέλαβε πόσο στην ακαδημία της, την ομάδα νέων.
Την διετία 1982-1984 ανέλαβε την δεύτερη ομάδα της Ρεάλ την Καστίγια ύστερα απο πρόταση του τότε προέδρου της ομάδας Λουίς Ντε Κάρλος και ήταν αυτός που "έπλασε" την περίφημη quinta del butre(Μπουντραγκένιο,Μίτσελ,Σαντσις,Μάριν Βάσκεθ και Παρντέθα)
Μάλιστα τον Νοέμβριο του 1984 τους βρήκε στην πρώτη ομάδα την οποία ανέλαβε χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία έχοντας σε 30 παιχνίδια, 13 νίκες, 8 ισοπαλίες και 9 ήττες και δεν συνεχίστηκε η συνεργασία των δύο πλευρών.
Με την εθνική έκανε ντεμπούτο στις 25 Νοεμβρίου του 1962 στο Βουκουρέστι κόντρα στην Ρουμανία για τα προκριματικά του Euro. Ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Euro στον τελικό της Μαδρίτης κόντρα στην Σοβιετική Ένωση.
Ήταν αυτός που στον ημιτελικό ήταν αυτός που στην παράταση στο 112' κόντρα στην Ουγγαρία πέτυχε το νικητήριο γκολ που έστειλε τους Ισπανούς στον τελικό. Στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας το 1964 κατέλαβε την τρίτη θέση πίσω από τους Ντένις Λόου και Λουίς Σουάρες. Επίσης συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη εντεκάδα της διοργάνωσης.
Συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966 σε δύο παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα τέρμα κόντρα στην Ελβετία. Τελευταία 42η παρουσία στις 13 Φεβρουαρίου του 1974 στο Βελιγράδι κόντρα στην Γιουγκοσλαβία στο μπαράζ για την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας, έχοντας πετύχει και 11 τέρματα.
Στην συνέχεια έγινε αντιπρόσωπος της εταιρίας Kelme στην περιοχή της Μαδρίτης και τον Ιούλιο του 2000 μπήκε στο διοικητικό συμβούλιο της Ρεάλ επί προεδρίας Φλορεντίνο Πέρεθ. Επίσης ήταν ο υπεύθυνος για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας για τον σύλλογο, ενώ έχει περάσει και απο τον ρόλο του σκάουτερ.
