Ψηφίστηκε απο τους οπαδούς της Σέλτικ το 2002 ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ την φανέλα της. Ο Τζίμι Τζόνστον περι ου ο λόγος ένας απο τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο, το 1967 κατέλαβε την 3η θέση στην ψηφοφορία της "Χρυσής Μπάλας".
Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1944 στο Βιούπαρκ στο Βόρειο Λάναρκσαιρ και απο πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Εκεί τον εντόπισε ο καθηγητής φυσικής αγωγής στο σχολείο Τόμι Κάσιντι φίλος του Σάμι Γουίλσον που έπαιζε στην Σέλτικ και αμέσως τον πρότεινε στους "καθολικούς".
Σε ηλικία 13 ετών ήταν μπολ μποι στην Σέλτικ, όμως ο ίδιος λαχταρούσε να παίζει ποδόσφαιρο και έτσι το 1959 εντάχθηκε στους Viewpark Boys Guild. Είχε την ευκαιρία να παίξει σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κίνησε το ενδιαφέρον του αρχισκάουτερ των "κόκκινων διαβόλων", αλλά τον πρόλαβε ο σκάουτερ της Σέλτικ Τζόνι Χίγκινς που τον έπεισε να υπογράψει για τους "πράσινους".
Την περίοδο 1961-1962 δόθηκε δανεικός στην Μπλαντάιρ Σέλτικ και απο το 1962 έως το 1975 θα προσφέρει τις υπηρεσίες του αγωνιζόμενος σε 529 παιχνίδια και πέτυχε 135 τέρματα. Κατέκτησε 9 Πρωταθλήματα συνεχόμενα μάλιστα απο το 1966 έως το 1974, 4 Κύπελλα το 1967, το 1971, το 1972 και το 1974, 5 Λιγκ Καπ το 1966, το 1967, το 1969, το 1970 και το 1975.
Η κυριότερη επιτυχία δεν ήταν άλλη απο την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1967 στην Λισαβόνα κόντρα στην Ίντερ, ήταν ένα απο τα "Λιοντάρια της Λισαβόνας" όπου έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Επίσης ήταν παρών τρία χρόνια αργότερα στον τελικό του "Τζιουζέπε Μεάτσα" στο Μιλάνο κόντρα στην Φέγενοορντ με τους Ολλανδούς να παίρνουν το τρόπαιο στην παράταση. O γαλλικός τύπος του έβγαλε το προσωνύμιο ο "ιπτάμενος ψύλλος", ενώ στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Ντι Στέφανο στις 7 Ιουνίου του 1967 στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" έκλεψε την παράσταση.
Θα αγωνιστεί στους Σαν Χοσέ Έρθκουεικς το 1975 σε 10 παιχνίδια, την διετία 1975-1977 στην Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, στην Νταντί το 1977, στην Σέλμπουρν και θα κλείσει την καριέρα του στην Έλγκιν Σίτι την περίοδο 1978-1979 με 18 συμμετοχές και 2 γκολ.
Στις 21 Οκτωβρίου κόντρα στην Ουαλία στην Γλασκώβη έκανε ντεμπούτο με την εθνική Σκωτίας. Άν και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας το 1974 εντούτοις δεν αγωνίστηκε σε κανένα απο τα τρία παιχνίδια του ομίλου.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1974 κόντρα στην Ανατολική Γερμανία σε φιλικό παιχνίδι στην Γλασκώβη πραγματοποίησε την 23η και τελευταία του παρουσία έχοντας πετύχει και 4 τέρματα. Όταν έφυγε απο την Σέλτικ αντιμετώπισε έντονα προβλήματα αλκοολισμού και μάλιστα το 1992 ήθελε να πουλήσει τα μετάλλια του σε ένα επιχειρηματία της Γλασκώβης και φίλο της ομάδας Γουίλι Χάουγκει.
Το 2001 διεγνώσθη με ανίατη ασθένεια κινητικού νεύρωνα και στις 13 Μαρτίου του 2006 σε ηλικία 61 ετών άφησε την τελευταία του πνοή. Τον Δεκέμβριο του 2008 έξω απο την κύρια είσοδο του Σέλτικ Πάρκ ανεγέρθη το μπρούτζινο άγαλμα που φιλοτέχνησε η Κέιτ Ρόμπινσον.
Επίσης το 2011 ανεγέρθη ένα ακόμα άγαλμά του που φιλοτεχνήθηκε απο τον Τζον ΜαΚένα, έξω απο το σχολείο στο οποίο φοίτησε.
