Αρχεντίνος Τζούνιορς η ομάδα του Μαραντόνα

Άν για κάτι φημιζόταν οι Αρχεντίνος Τζούνιορς ήταν η μεγάλη παράδοση που είχαν στην ανάδειξη ταλέντων, ένα απο τα οποία ήταν και ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Παράλληλα οι Αρχεντίνος είναι μία ποα τις 8 ομάδες της χώρας που έχουν κατακτήσει το Copa Libertadores.

Στις 14 Αυγούστου του 1904 στο προάστιο Βίλα Κρέσπο του Μπουένος Άιρες ένα γκρούπ φοιτητών που μοιράζονται τις ίδιες πολιτικές θέσεις αποφασίζουν να ενώσουν τις δύο ποδοσφαιρικές ομάδες Sun Victory και Martyrs of Chicago σε μία. 

Ζουλιάν Ντουκάσε, Λουίς και Άνχελ Κανιόλι, τα αδέφια Αγκοστίνι, οι Κάρλος και Χοσέ Μπράγκα, ο Φρανσίσκο Ντεμάρκο, ο Βιθέντε Πίρο, ο Ερνέστο Καπούρο, οΧουάν Κουρμπαλάτι, ο Αλφρέντο Σιφρέντι, ο Αντόνιο Καστιγιάν και ο Λεάντρο Ραβέρα Μπιάνκι που θα οριστεί και ως ο πρώτος πρόεδρος αποτελούν τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου.

Αρχικά το όνομα του συλλόγου ήταν το Athletic Association Argnetinos States of Villa Crespo, αλλά στην συνέχεια αποφάσισαν να το μικρύνουν και να το κάνουν Argentinos Juniors Athletic Association. Το 1905 έδωσαν τον πρώτο τους αγώνα όπου γνώρισαν βαριά ήττα με 12-1, ενώ αυτά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σημαδεύτηκαν και απο τις απανωτές αλλαγές απο γειτονιά σε γειτονιά καταλήγοντας στην περιοχή Villa Urquiza.

To 1909 έγιναν δεκτοί απο την Αργεντίνικη Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, το 1912 ήταν απο τα βασικά μέλη της Federacion Argentina de Futbol(FAF), το 1920 διεκδίκησε την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία αλλά δεν τα κατάφερε και το πέτυχε ένα χρόνο αργότερα.

Το 1926 με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Λουίς Βακάρο διεκδίκησαν το Πρωτάθλημα,αλλά έμειναν στην δέυτερη θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς, ενώ το 1931 πρωτοστάτησε μαζί με άλλα 17 κλάμπ στην δημιουργία επαγγελματικής λίγκας όπου είχαμε και πάλι δύο ξεχωριστές λίγκες μέχρι και το 1937.

Το 1936 συνενώθηκε με την Club Atletico Atlanta μια ένωση που δεν κράτησε πολύ μιας και υπήρχαν οικονομικές παρατυπίες στα λογιστικά βιβλία της Ατλάντα. Το 1937 γνώρισε τον υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία, το 1940 κατάφερε να βγει πρώτη όμως δεν έπαιξε στην μεγάλη κατηγορία, αιτία το γήπεδο της δεν πληρούσε τα κριτήρια της Ομοσπονδίας, ενώ δεν δέχτηκε και το αίτημα να δίνει τους αγώνες της σε άλλο γήπεδο.

Το 1941 την τελευταία στιγμή γλύτωσε τον υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία, ενώ το 1943 φοράει την φανέλα της ο Έκτορ Ινγκούνθα πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Το 1948 τέσσερις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση των πλει-οφ για την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία βρίσκεται στην κορυφή, ξεκινάει η απεργία των ποδοσφαιριστών.

Τότε η Ομοσπονδία αποφασίζει να ακυρώσει την συγκεκριμένη διαδικασία και να δώσει την αυτόματη άνοδο στις ομάδες που είχαν υποβιβαστεί το 1946 και το 1947. Το 1955 και ενώ ήδη στην ομάδα βρίσκεται απο το 1952 ο Ρικάρντο Τριχίλι καταφέρνει να πάρει την πολυπόθητη άνοδο και να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία ύστερα απο 18 χρόνια.

Δύο ήταν οι βασικοί άξονες του συλλόγου το ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο και η παραγωγή όλο και περισσότερων νέων ταλέντων. Το 1960 με τους Πεντερτσόλι, Σκιάρα, Ντίτρο, Σάινθ, Μορένο, Τεχερίνα, Βιγιάλμπα, Ραματσιότι, Μαλάτσο, Καρσέο, Γκονζάλες, Κανσέκο, Βαλεντίνο, Πάρντο, Όσκαρ Ντι Στέφανο και Νάππε έφτασε μέχρι την 2η θέση του Πρωταθλήματος πίσω απο την πρωταθλήτρια Ιντεπεντιέντε και ισόβαθμη με την Ρίβερ Πλέιτ.

Παρότι η ομάδα δυσκολευόταν να κάνει κάτι καλό η παραγωγή ταλέντων συνεχώς αυξανόταν, Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν, Καρλος Φρέν, Όσκαρ Κινταμπάνι, Ούγκο Πένια, Τσίτσε Σόσα, αποτελούσαν τους Cebollitas στα μέσα της δεκαετίας του '70, μια πολύ καλή φουρνιά παικτών υπό την καθοδήγηση του Φράνσις Κορνέχο και με ηγέτη έναν λεπτό, μελαψό αγοράκι με κατσαρά μαλλιά που έμελλε το άστρο του να λάμψει τα επόμενα χρόνια παγκοσμίως τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Στις 20 Οκτωβρίου του 1976 σε ηλικία μόλις 15 ετών ο Μαραντόνα κάνει ντεμπούτο στην ήττα απέναντι στην Ταγιέρες κάνοντας ρεκόρ ως νεαρότερος πρωτοεμφανιζόμενος στο Πρωτάθλημα, ένα ρεκόρ που θα το σπάσει το 2003 ο Σέρχιο Αγκουέρο. Το 1979 θα γίνει ο νεαρότερος σκόρερ του Πρωταθλήματος και το 1980 θα οδηγήσει τους Αρχεντίνος στην κατάκτηση της 2ης θέσης στο Metropolitano.

Το 1981 θα πουληθεί στην Μπόκα Τζούνιορς και με αυτά τα λεφτά η ομάδα θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο. Το 1983 με τον Άνχελ Λαμπρούνα στον πάγκο της θα μετακομίσει στο Estadio Ricardo Etcheverry την έδρα της Φεροκαρίλ Οέστε αλλάζοντας και σύστημα αλλά και έχοντας παίκτες όπως τον Ουμπάλντο Φιλιόλ, τον Χουάν Χοσέ Λόπεζ, τον Πέπε Κάστρο και τον Χοσέ Λουίς Παβόνι.

Ο θάνατος του Λαμπρούνα τον Σεπτέμβριο έφερε τον Ρομπέρτο Σαπορίτι στον πάγκο με τον οποίο έφτασε στην κατάκτηση του πρώτου της τίτλου το Metropolitano του 1984, όπου με 51 βαθμούς κατάφερε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα με μόλις ένα βαθμό διαφορά απο την Φεροκαρίλ.

Ενρίκε Βιντάλ, Καρμέλο Βιγιάλμπα, Χόρχε Ολγκουίν, Άντριαν Ντομενέκ, Εμίλιο Κομίσο, Σέρχιο Μπατίστα, Μάριο Ερνάν Βιντέλα, Πέδρο Πασκούλι, Κάρλος Ερέρος, Κλούντιο Μπόργκι μαζί με τους Παβόνι και Κάστρο αποτελούν την βάση της ομάδας που στην συνέχεια θα φτάσει στην κατάκτηση και του National του 1985 με προπονητή τον Χοσέ Γιουδίκα.

Την ίδια χρονιά θα έρθει και η αναγνώριση στην Λατινική Αμερική με την κατάκτηση του Copa Libertadores. Στην πρώτη φάση θα τερματίσει στην πρώτη θέση ισόβαθμος με την Φεροκαρίλ Οέστε και πάνω απο τις Φλουμινένσε και Βάσκο Ντα Γκάμα, στα ημιτελικά θα ξεπεράσει τα εμπόδια της Ιντεπεντιέντε και της Μπλούμινγκ, και στον τελικό υποδεχόταν την Αμέρικα Κάλι.

Οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες και χρειάστηκε και τρίτο παιχνίδι, στην Ασουνσιόν με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες με 1-1 και στην διαδικασία των πέναλντι με τον Ενρίκε Βιντάλ να αποκρούει το πέναλντι του Ντε Άβιλα και τον Βιντέλα να "σφραγίζει" την κατάκτηση του τροπαίου. 

Οι Χόρχε Πελεγκρίνι, Κάρλος Μαγιόρ, Ρενάτο Κόρσι και ο Παναμέζος Ντέλι Βαλντές ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την ομάδα η οποία στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου στο Τόκιο ηττήθηκε απο την Γιουβέντους στην διαδικασία των πέναλντι με 4-2, με τον Τακόνι να αποκρούει τα πέναλντι των Μπατίστα και Παβόνι, ενώ κατέκτησε το Copa Intermericana απέναντι την Ντίφενς Φόρς απο το Τρίνινταντ.

Νέα ταλέντα ξεπηδούσαν απο τις τάξεις της, Φερνάντο Ρεντόντο, Νέστορ Λορέντσο, Φερνάντο Κάσερες, Κάρλος Μακ Άλιστερ, Ντιέγκο Κάνια, Φαρίντ Μοντραγκόν, Χουάν Πάμπλο Σορίν, Κριστιάν Τραβέρσο και Λεονέλ Γκανσέδο χωρίς όμως να μπορέσει να φτάσει τα κατορθώματα της προηγούμενης τριετίας αφού συγχρόνως αντιμετώπιζε και οικονομικά προβλήματα.

Το 1992 και το 1995 βρέθηκε κοντά σε έναν ακόμα υποβιβασμό τους οποίους απέφυγε, όμως το 1996 ήταν η τρίτη και φαρμακερή όταν και τερμάτισε στην 20η θέση. Ντιέγκο Πλασέντε, Ρολάντο Σκιάβι, Χόρχε Κιντέρος, Φεντερίκο Ινσούα, Λεονάρντο Μας, Εντουάρντο Μπένετ, Εστεμπάν Καμπιάσο, Κριστιάν Λεντέσμα, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε ήταν μερικά απο τα "φιντάνια" της ακαδημίας, με την ομάδα να γίνεται ασανσέρ ανάμεσα στην πρώτη και στην δεύτερη κατηγορία.

Το 2004 επανήρθε στην κατηγορία ύστερα απο αγώνα πλει-οφ με την Ταγιέρες, ενώ επέστρεψε σε διασυλλογική διοργάνωση το 2008 μετά απο 12 χρόνια απουσίας όπου κατάφερε να φτάσει στα ημιτελικά του Copa Sudamericana. 

25 χρόνια μετά η Αρχεντίνος κατακτούσε έναν εγχώριο τίτλο το Clausura του 2010 με προπονητή τον Κλαούντιο Μπόργκι και τους Ματίας Καρούτσο, τον Παραγουανό Νέστορ Ορτιγόσα, τον Ουρουγουανό Άντρες Σκότι, τον Χιλιανό Νίκολα Πέριτς, τον Φακούντο Κορία, τον Γκουστάβο Όμπερμαν, τον Νικόλα Πάβλοβιτς, τον Ίσμαελ Σόσα, τον Λουίς Οχέδα και τον Χοσέ Λουίς Καλδερόν.

Πολλές αλλαγές προπονητών, επιστροφή παικτών όπως οι Ντιέγκο Πλασέντε, Ματίας Καρούτσο, Φακούντο Κορία, Φράνκο Νιέλ, Νικόλας Ναβάρο, προσθήκες παικτών όπως οι Ανιμπάλ Ματεγιάν, Πάμπλο Ερνάντεζ, Άριελ Γκάρτσε δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα μιας και δεν υπήρξε η ανάλογη χημεία.

Στο Κύπελλο την πρώτη σεζόν 2011-2012 αποκλείστηκε στην φάση των "16" απο την Τίγκρε στο δεύτερο γκρούπ, την σεζόν 2012-2013 αποκλείστηκε απο την Σπορτίβο Μπελγκράνο στην πρώτη ζώνη, ενώ την σεζόν 2013-2014 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου αποκλέιστηκε απο την Ροζάριο Σεντράλ.

Τον Απρίλιο του 2014 για μία ακόμη φορά υποβιβάστηκε στην δεύτερη κατηγορία, και σε μια προσπάθεια να επανέρθει άμεσα στην κατηγορία συμφώνησε με τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, τον Κριστιάν Λεντέσμα, τον Λεονάρντο Πισκουλίτσι, τον Τσίριο Ρίους, τον Χουαν Ραμίρες, τον Σαντιάγκο Ναγουέλ και τον Χερμάν Μπασουάλδο και με προπονητή τον Κλαούντο Μπόργκι για δεύτερη φορά, έχοντας ένα μεγάλο μπάτζετ για την κατηγορία.

Η άνοδος ήρθε έστω και ως τρίτη ένα βαθμό μπροστά απο τις Νουέβα Σικάγο, Αλντοσίβι και Χιμνάσια y Εσκρίμα, αλλά αρκετοί σημαντικοί παίκτες όπως οι Ρικέλμε, Καρούτσο Ναγουέλ και Ραμίρες αποχώρησαν απο τον σύλλογο  καταλαμβάνοντας τελικά την 20η θέση.

Στο Κύπελλο την περίοδο 2014-2015 αποκλείστηκε στους "32" απο την Γκουαρανί Αντόνιο Φράνκο, ενώ δύο σεζόν 2015-2016 και 2016-2017 αποκλείστηκε στην φάση των "64" απο την Λαφερέρε και την Ινστιτούτο αντίστοιχα. Την περίοδο 2017-2018 αποκλείστηκε στους "16" απο την Τεμπερλέι.

Παρ'όλα αυτά κέρδισε το εισιτήριο για να διεκδικήσει την είσοδό της  στο Copa Sudamericana αλλά στους ημιτελικούς ηττήθηκε απο την Μπάνφιλντ με 1-0. Στο Πρωτάθλημα του 2016 στην δεύτερη ζώνη τερμάτισε προτελευταίος μπροστά μόνο απο την Ατλέτικο Ντε Ραφαέλα και μοιραία υποβιβάστηκε στην δεύτερη κατηγορία.

Με προπονητή τον Γκαμπριέλ Χάϊντσε επανήρθε στην μεγάλη κατηγορία κατακτώντας το Πρωτάθλημα της Primera B Nacional με 87 βαθμούς μπροστά απο την Τσακαρίτα που μάζεψε 76 βαθμούς.

Τον Ιούλιο του 2017 το συμβόλαιο του Χάϊντσε ολοκληρώθηκε και παρότι τόσο η διοίκηση όσο και οι ίδιοι ποδοσφαιριστές τάχθηκαν υπέρ του, ο ίδιος ο Χάϊντσε ανακοίνωσε την απόφαση του να μην συνεχίσει και στην θέση του ήρθε ο Αλφρέντο Μπέρτι. Στο πρωτάθλημα κατέλαβε την 12η θέση ενώ η περίοδος 2018-2019 ξεκίνησε με την παραίτηση του Μπέρτι και την πρόσληψη του Εζέκιελ Καρμπόνι.

Η πορεία όμως στο Πρωτάθλημα δεν ήταν καθόλου καλή κατετάγη τελευταία, ο Καρμπόνι τον Δεκέμβριο του 2018 ήρθε σε συμφωνία με την διοίκηση για να χωρίσουν οι δρόμοι τους και στην θέση του ήρθε ο Ντιέγκο Νταμπόβε, αλλά τουλάχιστον απέφυγε τα χειρότερα αφού στην γενική βαθμολογία ήταν 20η. 

Στο Κύπελλο έφτασε μέχρι την φάση των ¨16" όπου αποκλείστηκε απο την Λανούς, ενώ στο Πρωτάθλημα που ξεκίνησε στις 26 Ιουλίου του 2019 και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2020, η Αρχεντίνος κατέλαβε την 5η θέση κερδίζοντας μάλιστα και θέση στην φάση των ομίλων του Copa Libertadores.

Στο νεοσύστατο Copa de la Superliga και στις δύο εκδόσεις δεν μπόρεσε να περάσει στους νοκ-άουτ γύρους, ενώ στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα ημιτελικά αλλά η Μπόκα Τζούνιορς της "έκοψε" τον δρόμο για τον τελικό.

Στο Libertadores με νέο προπονητή τον Γκαμπριέλ Μιλίτο απο τον Ιανουάριο του 2021, αφού ο Νταμπόβε παραιτήθηκε, πήρε την πρώτη θέση, αλλά στην φάση των "16" βρήκε απέναντι της την Ρίβερ Πλέιτ και αποκλείστηκε με ισοπαλία 1-1 και ήττα 2-0

Στο νέο Πρωτάθλημα που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2020 δεν τα πήγε καθόλου καλά και στην συνολική βαθμολογία δεν μπόρεσε να κερδίσει κάποιο εισιτήριο για διασυλλογική διοργάνωση. Στην νέα χρονιά στο Copa de la Liga Profesional αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Τίγκρε, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στους "32" απο την Ντιφένσα.

Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 8η θέση, ενώ στην ειδική βαθμολογία με την 4η θέση που πήρε κατέλαβε απευθείας θέση στους ομίλους του Copa Libertadores. 

Στον όμιλο έμεινε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε και στους "16" αντιμετώπισε την Φλουμινένσε και στο πρώτο παιχνίδι στο Μπουένος Άιρες αναδείχθηκε ισόπαλη με 1-1,  ενώ στην ρεβάνς γνώρισε την ήττα με 2-0.

Στο Πρωτάθλημα τερμάτισέ στην 10η θέση και με βάση την θέση που κατέχει στην ειδική βαθμολογία θα αγωνιστεί την νέα χρονιά στους ομίλους του Copa Sudamericana. Όμως στις 30 Αυγούστου και μετά τον αποκλεισμό απο την Σαν Μαρτίν στην φάση των "16" του Κυπέλλου Αργεντινής, ο Μιλίτο ο οποίος είχε αποδεχτεί πρόταση επέκτασης του συμβολαίου του που έληγε στα τέλη του 2023 μέχρι το 2027, παραιτήθηκε ύστερα απο 135 παιχνίδια στα οποία είχε 58 νίκες, 33 ισοπαλίες και 44 ήττες.

Στην θέση του ανέλαβε ο Πάμπλο Γκουέδε επιστρέφοντας στην Αργεντινή ύστερα απο το σύντομο πέρασμά του απο την Ισπανία και την Μάλαγα. Άν και τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα δυνατά το τελευταίο δίμηνο δεν πέτυχε νίκη, ο Γκουέδε παρέμεινε στον πάγκο.

Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν ο Κριστιάνο Μαλασπίνα επανεκλέχθηκε για τρίτη συνεχόμενη θητεία και στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε τους  Φρανσίσκο Αλβάρες απο την Ταγιέρες, Έρικ Γοδόι απο την Μπελγκράνο, Μαξιμιλάνο Ρομέρο απο την Ρασίγκ, Νικολά Ορός απο την Ρασίγκ, Σεμπαστιάν Πριέτο απο την Ρασίγκ.

Στο Copa de la Liga προκρίθηκε ως δεύτερη πίσω μόνο από την Ρίβερ Πλέιτ στην ζώνη της, στα προημιτελικά απέκλεισε στην διαδικασία των πέναλντι την Ντιφένσα αλλά στα ημιτελικά ηττήθηκε αυτή στην διαδικασία των πέναλντι απο την Βελέζ Σάρσφιλντ.