Είναι μια απο τις "big five" του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και ήταν η κορυφαία ομάδα της χώρας τις δεκαετίες του 1910 και του 1920. Eξαιτίας αυτών των επιτυχιών η Racing Club de Avellaneda πήρε το προσωνύμιο "La Academia".
Στις 12 Μαΐου του 1901 ένα γκρούπ φοιτητών στην Αβεγιανέδα της επαρχίας του Μπουένος Άιρες, απο το Colegio Nacional Central ιδρύουν ένα σύλλογο με το όνομα Football Club Baracas al Sud, με πρώτο πρόεδρο τον Πέδρο Βέρνερ.
Όμως ένα χρόνο αργότερα ξέσπασαν διαμάχες με αφορμή το χρώμα της φανέλας.ήταν δε τόσο έντονη αυτή η κόντρα, που μια ομάδα αποφάσισε να αποσχιστεί και να δημιουργήσει μια νέα ομάδα με το όνομα Colorados Unidos η οποία θα φορούσε κόκκινες στολές.
Τελικά τον Μάρτιο του 1903 οι δύο πλευρές ήρθαν σε συνεννόηση και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις του σε ένα νέο κλαμπ. H πρώτη στολή ήταν ολόλευκη,αλλά στις 25 Ιουλίου του 1904 αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί κίτρινη και μαύρη με κάθετη ριγέ φανέλα. Ούτε όμως και αυτή η στολή κράτησε πολύ μόνο μια εβδομάδα αφού με πρόταση του Λούις Καρμπόνε καθιερώθηκε μια στολή που περιείχε μπλε και ρόζ τετραγωνάκια.
Όλα αυτά μέχρι το 1910 όταν ο Χερμάν Βιντεγιάκ εμφάνισε στους υπολοίπους ένα γαλλικό αθλητικό περιοδικό στο οποίο είχε εξώφυλλο την Ρασίγκ Παρί. Η πρόταση για την μετονομασία σε Racing Club επιδοκιμάστηκε απο όλους και στην συνέχεια υιοθετήθηκαν και τα χρώματα το μπλε και το άσπρο.
Ξεκινώντας απο τις χαμηλότερες κατηγορίες το 1910 προβιβάστηκε στην Primera νικώντας στον τελικό την Μπόκα Τζούνιορς. Στις 7 Μαΐου του 1911 έδωσε το πρώτο της παιχνίδι στην μεγάλη κατηγορία καταλαμβάνοντας την 3η θέση, και ένα χρόνο αργότερα το 1913 ξεκίνησε το σερί Πρωταθλημάτων.
Το 1914 πανηγύρισε το δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα με παίκτες όπως τους Χουάν Οχάκο, Αλμπέρτο Οχάκο, Αλμπέρτο Μαρκοβέκιο, Νατάλιο Περινέτι, Χουάν Περινέτι και Πέδρο Οτσόα, και το 1915 το τρίτο έχοντας ένα εκπληκτικό στατιστικό πετυχαίνοντας 95 γκολ και δεχόμενη μόνο πέντε.
Ακολούθησαν τέσσερα ακόμα συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1916, το 1917, το 1918,το 1919, το 920 τερμάτισε στην 2η θέση και ο κύκλος αυτός έκλεισε το 1921, με την ομάδα να την ενισχύουν οι Αλμπερίκο Ζαμπαλέτα, Μάρτιν Μπαρτσέλο. Το 1922 και το 1923 ήρθε 4η, το 1924 ήρθε 6η και τo 1925 κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα την περίοδο του ερασιτεχνισμού.
Τα επόμενα χρόνια δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον τίτλο παρότι είχε σπουδαίες μονάδες όπως τον Εβαρίστο Μπαρέρα που ήταν πρώτος σκόρερ της κατηγορίας το 1934 και το 1936, Φερνάρντο Πατερνόστερ, Ενρίκε Γκαρσία, Βιθέντε Ζίτο, Χοσέ Σάλομον, τον Χιλιανό Σέρτζιο Λίβινγκστον και τον Παραγουανό Ντέλφιν Μπενίτεζ Κάσερες.
4η το 1926,το 1929, το 1937 και το 1938, 7η το 1927 και το 1939, 5η το 1928, το 1931 και το 1940, 6η το 1930 και το 1934, 3η το 1932 και το 1933, 9η το 1935, 8η(Copa Honor) και 3η στο Copa Campeonato του 1936.
7η το 1941, 8η το 1942, 6η το 1943, το 1944 και το 1947, 10η το 1945, 4η το 1946 και το 1948 για να ακολουθήσουν τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Πρωταθλημάτων το 1949, το 1950 και το 1951 τα πρώτα στην επαγγελματική περίοδο με προπονητή τον Γκιγιέρμο Στάμπιλε, με τους Λιαμέλ Σίμες που ήταν πρώτος σκόρερ το 1949, και Νορμπέρτο Μέντεζ να ξεχωρίζουν.
4η το 1926,το 1929, το 1937 και το 1938, 7η το 1927 και το 1939, 5η το 1928, το 1931 και το 1940, 6η το 1930 και το 1934, 3η το 1932 και το 1933, 9η το 1935, 8η(Copa Honor) και 3η στο Copa Campeonato του 1936.
7η το 1941, 8η το 1942, 6η το 1943, το 1944 και το 1947, 10η το 1945, 4η το 1946 και το 1948 για να ακολουθήσουν τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις Πρωταθλημάτων το 1949, το 1950 και το 1951 τα πρώτα στην επαγγελματική περίοδο με προπονητή τον Γκιγιέρμο Στάμπιλε, με τους Λιαμέλ Σίμες που ήταν πρώτος σκόρερ το 1949, και Νορμπέρτο Μέντεζ να ξεχωρίζουν.
Το 1952 έμεινε στην 2η θέση πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ, το 1953 τερμάτισε στην 3η θέση, το 1954 στην 10η θέση, το 1955 στην 2η θέση πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ, το 1956 την 4η θέση, το 1957 στην 3η θέση και το 1958 επανήρθε στην κορυφή με τους Χουάν Χοσέ Πιτσούτι, Πέδρο Ντελάτσα, Ορέστε Κορμπάτα, Έζρα Σούντ, Πέδρο Μανφρεντίνι, Ρούμπεν Έκτορ Σόσα, Μανουέλ Μπλάνκο και προπονητή τον Χοσέ Ντελατόρε.
Το 1959 τερμάτισε στην 2η θέση και το 1960 στην 4η, για να έρθει το Πρωτάθλημα του 1961 με προπονητή τον Σαούλ Ονγκάρο, το 1962 ήρθε 9η, το 1963 3η,το 1964 6η, το 1965 5η και το 1966 με προπονητή τον Χουάν Χοσέ Πιτσούτι κατέκτησε τον τίτλο του Πρωταθλητή
Όμως ο μεγάλος στόχος, ένας τίτλος σε επίπεδο Λατινικής Αμερικής δεν άργησε να έρθει. Αυτός δεν ήταν άλλος απο το Copa Libertadores του 1967. Με τον Πιτσούτι στον πάγκο και τους Αγκουστίν Σέχας, Χουάν Κάρλος Καρντένας, Ρομπέρτο Περφούμο, Αλφιο Μπαζίλε, Νορμπέρτο Ράφο που ήταν και ο πρώτος σκόρερ της διοργανωσης με 14 τέρματα, Ουμπέρτο Μάσιο, Χουάν Κάρλος Ρούλι αρχικά τερμάτισαν στην πρώτη θέση μπροστά απο Ρίβερ Πλέιτ, Σάντα Φε, Μπολιβάρ, Ιντεπεντιεντε Μεντεγίν και 31 de Octubre.
Στα ημιτελικά εξασφάλισε την πρόκριση της για τον τελικό καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση μπροστά απο Ουνιβερσιτάριο ντε Ντεπόρτες, Ρίβερ Πλέιτ και Κόλο Κόλο, όπου αντιμετώπισε την Νασιονάλ Μοντεβιδέο με τους δύο αγώνες να έρχονται ισόπαλοι 0-0 και 1-1, και χρειάστηκε τρίτο παιχνίδι για να κατακτήσει το τρόπαιο με 2-1.
Λίγους μήνες αργότερα έγινε η πρώτη αργεντίνικη ομάδα που κατέκτησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Σέλτικ επίσης σε τρίτο παιχνίδι με 2-1, αφού οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τις νίκες. Τα υπόλοιπα χρόνια της δεκαετίας του '60 στο Πρωτάθλημα στο Metropolitano του 1967 έχασε το Πρωτάθλημα απο την Εστουντιάντες στο δε Nacional 13η.
Το 1968 4η στο 1ο γκρούπ(Metropolitano) και 3η στο Nacional, το 1969 3η στο Metropolitano, 8η στο Nacional, τo 1970 9η στο Metropolitano και 6η στο πρώτο γκρούπ στο Nacional. To 1971 10η στο Metropolitano, 7η στο δεύτερο γκρούπ στο Nacional. To 1972 στο Metropolitano ήρθε 2η πίσω απο την Σαν Λορέντζο και 5η στο δεύτερο γκρούπ στο Nacional σε μια χρονιά που ντεμπούταρε ο Ουμπάλντο Φιλιόλ.
To 1973 12η στο Metropolitano, 9η στο πρώτο γκρούπ στο Nacional, το 1974 3η στο πρώτο γκρούπ στο Metropolitano και 3η στο τρίτο γκρούπ στο Nacional, to 1975 16η στο Metropolitano και 5η στο τέταρτο γκρούπ στο Nacional.
To 1976 8η στο δεύτερο γκρούπ στο Metropolitano, γλυτώνοντας τον υποβιβασμό αφού κατάφερε να ξεπεράσει την Σαν Τέλμο στο γκρούπ για τον υποβιβασμό, 4η στο δεύτερο γκρούπ στο Nacional. To 1977 12η στο Metropolitano, 2η στο τρίτο γκρούπ στο Nacional.
To 1978 9η στο Metropolitano και στο Nacional αποκλείστηκε στην προημιτελική φάση απο την Ουνιόν Σαντα Φε, το 1979 4η στο πρώτο γκρούπ στο Metropolitano, στο Nacional αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ροζάριο Σεντράλ.
Το 1980 10η στο Metropolitano, στο Nacional έφτασε μέχρι τον τελικό όπου σε διπλούς αγώνες κόντρα στην Ροζάριο Σεντράλ στον πρώτο αγώνα ηττήθηκε με 5-1, στην ρεβάνς νίκησε με 2-0 αλλά δεν μπόρεσε να υπερκαλύψει την διαφορά του πρώτου αγώνα.
Το 1981 τερμάτισε στην 5η θέση στο Metropolitano και 7η στο πρώτο γκρούπ στο Nacional, to 1982 7η στο Metropolitano, ενώ αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ταγιέρες στο Nacional. Στο Metropolitano του 1983 τερμάτισε στην 16η θέση, στο Nacional έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστηκε απο την Εστουντιάντες.
Η κακή πορεία στο Metropolitano την υποβίβασε παρότι είχε ξεπεράσει τρεις ομάδες το 1982 και δύο το 1983 λόγω του νέου συστήματος εφαρμογής των πόντων.Το 1984 δεν κατάφερε κόντρα στην Χιμνάσια Εσκρίμα να πάρει την άνοδο, κάτι που κατάφερε να το πετύχει ένα χρόνο αργότερα το 1985 κόντρα στην Ατλάντα.
Παρά τα δύσκολα χρόνια την φανέλα της φόρεσαν σημαντικοί ποδοσφαιριστές πέραν του Φιλιόλ, όπως οι Βάλτερ Μασάδο Ντα Σίλβα, Ενρίκε Βόλφ, Χουάν Μπάρμπας, Ντάνιελ Κίλερ, Ντανιέλ Παβον, Μιγκέλ Κολομπάτι και Χούλιο Ρικάρντο Βίγια.
Την περίοδο 1986-1987 τερμάτισε στην 5η θέση, την περίοδο 1987-1988 στην 3η, την περίοδο 1988-1989 στην 9η και στην 8η την περίοδο 1989-1990. 13η στο Apertura και 4η στο Clausura του 1991
Το 1981 τερμάτισε στην 5η θέση στο Metropolitano και 7η στο πρώτο γκρούπ στο Nacional, to 1982 7η στο Metropolitano, ενώ αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ταγιέρες στο Nacional. Στο Metropolitano του 1983 τερμάτισε στην 16η θέση, στο Nacional έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστηκε απο την Εστουντιάντες.
Η κακή πορεία στο Metropolitano την υποβίβασε παρότι είχε ξεπεράσει τρεις ομάδες το 1982 και δύο το 1983 λόγω του νέου συστήματος εφαρμογής των πόντων.Το 1984 δεν κατάφερε κόντρα στην Χιμνάσια Εσκρίμα να πάρει την άνοδο, κάτι που κατάφερε να το πετύχει ένα χρόνο αργότερα το 1985 κόντρα στην Ατλάντα.
Παρά τα δύσκολα χρόνια την φανέλα της φόρεσαν σημαντικοί ποδοσφαιριστές πέραν του Φιλιόλ, όπως οι Βάλτερ Μασάδο Ντα Σίλβα, Ενρίκε Βόλφ, Χουάν Μπάρμπας, Ντάνιελ Κίλερ, Ντανιέλ Παβον, Μιγκέλ Κολομπάτι και Χούλιο Ρικάρντο Βίγια.
Την περίοδο 1986-1987 τερμάτισε στην 5η θέση, την περίοδο 1987-1988 στην 3η, την περίοδο 1988-1989 στην 9η και στην 8η την περίοδο 1989-1990. 13η στο Apertura και 4η στο Clausura του 1991
Το 1988 κατέκτησε τον τρίτο διεθνή τίτλο το Supercopa Sudamericana απέναντι στην Κρουζέιρο με προπονητή τον Άλφιο Μπαζίλε και παίκτες τους Ουμπάλντο Φιλιόλ, Κάρλος Βάσκεζ, Νέστορ Φάμπρι, Μιγκέλ Άνχελ Κολομπάτι και τον Ουρουγουανό Ρούμπεν Παζ.
Στην δεκαετία του '90 αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα ενώ το 1992 στο Supercopa Sudamericana έφτασε μέχρι τον τελικό όπου και ηττήθηκε απο την Κρουζέιρο. Στο Πρωτάθλημα κακτετάγη 13η στο Apertura του 1990 και 4η στο Clausura του 1991, 13η στο Apertura του 1991 και 7η στο Clausura του 1992. 16η στο Apertura του 1992, 8η στο Clausura του 1993
Στο Apertura του 1993 τερμάτισε στην 3η θέση αν και ισοβάθμησε στην 2η με την Βελέζ Σάρσφιλντ, μόλις ένα βαθμό πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ, στο Clausura του 1994 κατέλαβε την 12η θέση. Στο Apertura του 1994 ήρθε 12η, στο Clausura του 1995 6η.
Στο Apertura του 1995 τερμάτισε στην 2η θεση σε ισοβαθμία με την Λανούς, πίσω απο την Βελέζ Σάρσφιλντ και στο Clausura του 1996 κατετάγη 8η. Στο Apertura του 1996 ήταν 8η, στο Clausura του 1997 7η, στο Apertura του 1997 13η και στο Clausura του 1998 15η
Στο Apertura του 1998 ήταν στην 3η θέση, στο δε Clausura του 1999 μόλις 14η. Τον Ιούλιο του 1998 κήρυξε πτώχευση ύστερα απο αίτηση του τότε προέδρου Ντάνιελ Λαλίν. Στο Apertura του 1999 ήταν 6η, στο Clausura του 2000 18η και την ίδια χρονιά το 2000 την διαχείριση των οικονομικών ανέλαβε η εταιρία Bianquiceleste S.A. ενώ στο Apertura του 2000 τερμάτιζε στην τελευταία 20η θέση.
5η στο Clausura του 2001, για να έρθει η κατάκτηση του Apertura του 2001 που ήταν ο πρώτος εγχώριος τίτλος μετά απο 35 χρόνια. Προπονητής ήταν ο Ρεινάλντο Μέρλο και είχε στην διαθεσή του τους Μαξιμιλιάνο Εστέβεζ, Γκάμπριελ Λόμπσρ, Κλαούντιο Ουμπέδα, Άντριαν Μπάστια, Κάρλος Αράνο, Φρανσίσκο Μασιέλ, Χεράρδο Μπεντόγια Γκουστάβο Μπάρος Σκελότο και Ντιέγκο Μιλίτο.
Στο Apertura του 1993 τερμάτισε στην 3η θέση αν και ισοβάθμησε στην 2η με την Βελέζ Σάρσφιλντ, μόλις ένα βαθμό πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ, στο Clausura του 1994 κατέλαβε την 12η θέση. Στο Apertura του 1994 ήρθε 12η, στο Clausura του 1995 6η.
Στο Apertura του 1995 τερμάτισε στην 2η θεση σε ισοβαθμία με την Λανούς, πίσω απο την Βελέζ Σάρσφιλντ και στο Clausura του 1996 κατετάγη 8η. Στο Apertura του 1996 ήταν 8η, στο Clausura του 1997 7η, στο Apertura του 1997 13η και στο Clausura του 1998 15η
Στο Apertura του 1998 ήταν στην 3η θέση, στο δε Clausura του 1999 μόλις 14η. Τον Ιούλιο του 1998 κήρυξε πτώχευση ύστερα απο αίτηση του τότε προέδρου Ντάνιελ Λαλίν. Στο Apertura του 1999 ήταν 6η, στο Clausura του 2000 18η και την ίδια χρονιά το 2000 την διαχείριση των οικονομικών ανέλαβε η εταιρία Bianquiceleste S.A. ενώ στο Apertura του 2000 τερμάτιζε στην τελευταία 20η θέση.
5η στο Clausura του 2001, για να έρθει η κατάκτηση του Apertura του 2001 που ήταν ο πρώτος εγχώριος τίτλος μετά απο 35 χρόνια. Προπονητής ήταν ο Ρεινάλντο Μέρλο και είχε στην διαθεσή του τους Μαξιμιλιάνο Εστέβεζ, Γκάμπριελ Λόμπσρ, Κλαούντιο Ουμπέδα, Άντριαν Μπάστια, Κάρλος Αράνο, Φρανσίσκο Μασιέλ, Χεράρδο Μπεντόγια Γκουστάβο Μπάρος Σκελότο και Ντιέγκο Μιλίτο.
Παρά το γεγονός ότι καλοί ποδοσφαιριστές ήρθαν στο "Χουάν Ντομίνγκο Περόν" όπως οι Ντιέγκο Σιμεόνε, Λισάντρο Λόπεζ, Γκαστόν Φερνάντεζ, Φακούντο Σάβα, Μαξιμιλιάνο Μοράλες, Φράνκο Ζουκουλίνι και Λουκάς Καστρομάν δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο.
Στο Clausura του 2002 τερμάτισε στην 6η θέση όπως και στο Apertura του 2002, ενώ στο Clausura του 2003 ήταν 11η. Στο Apertura του 2003 ήταν 12η, στο Clausura του 2004 10η, στο Apertura του 2004 10η και στο Clausura του 2005 3η.
Στο Apertura του 2005 11η, στο Clausura του 2006 18η, 10η στο Apertura του 2006, 13η στο Clausura του 2007 και στο Apertura του 2007. Στο Clausura του 2008 η Ρασίγκ τερμάτισε στην τελευταία θέση και χρειάστηκε να δώσει αγώνες μπαράζ με την Μπελγκράνο. Το πρώτο ματς ήρθε ισόπαλο με 1-1 και στην ρεβάνς η Ρασίγκ με την νίκη της με 1-0 εξασφάλισε την παραμονή.
Το κλίμα ήταν τεταμένο με τις σχέσις των οπαδών με την διοίκηση να είναι στο χειρότερο σημείο με τακτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2008 πραγματοποιούνται εκλογές και στον αγωνιστικό χώρο δίνει μάχη για να μην βρεθεί ξανά σε τροχιά υποβιβασμού.
Στο Apertura του 2008 14η, στο Clausura του 2009 5η, 16η στο Apertura του 2009 και 8η στο Clausura του 2010, στο Apertura του 2010 6η και 15η στο Clausura του 2011. Στο Apertura του 2011 θα τερματίσει στην 2η θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς ενώ στο Clausura του 2012 θα βρεθεί σε χαμηλές θέσεις στην 17η.
Το 2012 ύστερα απο αρκετό καιρό θα διεκδικήσει ένα τρόπαιο και πιο συγκεκριμένα το Κύπελλο αλlά στον τελικό στις 8 Αυγούστου του 2012 θα ηττηθεί απο την Μπόκα Τζούνιορς με 2-1. Οι πωλήσεις των Τζιοβάνι Μορένο, Βαλεντίν Βιόλα και Λούκας Κάστρο θα προσφέρει στον σύλλογο μεγάλη οικονομική ανάσα.
Στο Initial θα τερματίσει στην 5η θέση, στο Final του 2013 τερμάτισε στην 6η θέση αλλά πολύ γρήγορα επανήρθε στις χαμηλές πτήσεις και στις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών. 19η στο Inicial του 2013 και 18η στο Final του 2014.
Στο Clausura του 2002 τερμάτισε στην 6η θέση όπως και στο Apertura του 2002, ενώ στο Clausura του 2003 ήταν 11η. Στο Apertura του 2003 ήταν 12η, στο Clausura του 2004 10η, στο Apertura του 2004 10η και στο Clausura του 2005 3η.
Στο Apertura του 2005 11η, στο Clausura του 2006 18η, 10η στο Apertura του 2006, 13η στο Clausura του 2007 και στο Apertura του 2007. Στο Clausura του 2008 η Ρασίγκ τερμάτισε στην τελευταία θέση και χρειάστηκε να δώσει αγώνες μπαράζ με την Μπελγκράνο. Το πρώτο ματς ήρθε ισόπαλο με 1-1 και στην ρεβάνς η Ρασίγκ με την νίκη της με 1-0 εξασφάλισε την παραμονή.
Το κλίμα ήταν τεταμένο με τις σχέσις των οπαδών με την διοίκηση να είναι στο χειρότερο σημείο με τακτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2008 πραγματοποιούνται εκλογές και στον αγωνιστικό χώρο δίνει μάχη για να μην βρεθεί ξανά σε τροχιά υποβιβασμού.
Στο Apertura του 2008 14η, στο Clausura του 2009 5η, 16η στο Apertura του 2009 και 8η στο Clausura του 2010, στο Apertura του 2010 6η και 15η στο Clausura του 2011. Στο Apertura του 2011 θα τερματίσει στην 2η θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς ενώ στο Clausura του 2012 θα βρεθεί σε χαμηλές θέσεις στην 17η.
Το 2012 ύστερα απο αρκετό καιρό θα διεκδικήσει ένα τρόπαιο και πιο συγκεκριμένα το Κύπελλο αλlά στον τελικό στις 8 Αυγούστου του 2012 θα ηττηθεί απο την Μπόκα Τζούνιορς με 2-1. Οι πωλήσεις των Τζιοβάνι Μορένο, Βαλεντίν Βιόλα και Λούκας Κάστρο θα προσφέρει στον σύλλογο μεγάλη οικονομική ανάσα.
Στο Initial θα τερματίσει στην 5η θέση, στο Final του 2013 τερμάτισε στην 6η θέση αλλά πολύ γρήγορα επανήρθε στις χαμηλές πτήσεις και στις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών. 19η στο Inicial του 2013 και 18η στο Final του 2014.
Στο Κύπελλο το 2013 αποκλείστηκε απο την Τριστάν Σουάρες στους "32", το 2014 στους "16" απο την Αρχεντίνος Τζούνιορς. Νωρίτερα τον Ιούνιο του 2014 προσελήφθη ο Ντιέγκο Κόκκα στον πάγκο της "Ακαδημίας" και λίγο αργότερα επανήρθε στις ρίζες του ο Ντιέγκο Μιλίτο απο την Ίντερ.
Χωρίς κανείς να το περιμένει η Ρασίγκ βρισκόταν στις πρώτες θέσεις και η νίκη επί της Ρίβερ Πλέιτ με 1-0 την έκανε αυτόματα το πρώτο φαβορί για το τίτλο. Ακολούθησαν δύο ακόμα νίκες επί της Ροζάριο Σεντράλ και της Γοδόι Κρούζ συγκεντρώνοντας 41 βαθμούς δύο περισσότερους απο την Ρίβερ Πλέιτ με 39.
Ο Γκουστάβο Μπόου με δέκα τέρματα αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ, ενώ στο δυναμικό της υπήρχαν ακόμα οι Σεμπάστιαν Σάχα, Ιβάν Πιγιούντ, Λουτσιανο Λόλο, Καμπράλ, Αντριάν Σεντουριόν, Λεάντρο Γκρίμι, Γκατόν Ντίαζ, Εζέκιελ Βιντέλα, ο Κολομβιανός Γουασόν Ρεντέρια και ο Λουτσιάνο Αουέντ.
Με την κατάκτηση του Trancicion κέρδισε ένα εισιτήριο για το Copa Libertadores στο οποίο προκρίθηκε απο την πρώτη φάση καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση απο τον 8ο όμιλο μπροστά απο τις Γκουαρανί, Σπόρτιγκ Κριστάλ και Ντεπορτίβο Τατσίρα.
Στην συνέχεια απέκλεισε τους Μοντεβιδεό Γουόντερερς, αλλά στους "8" βρήκε στον δρόμο της και πάλι την Γκουαρανί με τους Παραγουανούς αυτή την φορά να παίρνουν την πρόκριση. Το 2015 κατέλαβε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα παίρνοντας το εισιτήριο για το Copa Libertadores, στο δε Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Ροζάριο Σεντράλ.
Στον πρώτο γύρο του Libertadores απέκλεισε την Πουέμπλα απο το Μεξικό, στην φάση των ομίλων τερμάτισε πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς, αλλά στους νόκ-άουτ αγώνες αποκλείστηκε απο την Ατλέτικο Μινέιρο.
Tον Δεκέμβριο του 2015 ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο του Κόκα ενώ νωρίτερα τον Οκτώβριο είζε έρθει ο αποκλεισμός απο το Κύπελλο στην φάση των "!" απο την Χιμνάσια y Εσκρίμα. Στην θέση του Κόκα ήρθε ο Φακούντο Σάβα με τον οποίον τερμάτισε στην 6η θέση στην Ζώνη 2 το 2016.
Πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος τον Αύγουστο του 2016, ο Σάβα απολύθηκε και ανέλαβε ο Κλαούντιο Ουμπέδια ως προσωρινή λύση. Ο Ουμπέδια δεν έκατσε όμως πολύ με τον Ρικάρντο Ζιελίνσκι να ανακοινώνεται ως νέος προπονητής.
Ούτε όμως και αυτός μακροημέρευσε αφού τον Δεκέμβριο του 2016 παραιτήθηκε για να επανέρθει ο Κόκα. Με όλες αυτές τις αλλαγές μπήκε στο Copa Sudamericana όπου απέκλεισε την Ριονέγκρο Αγκουίλας, την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν, την Κορίνθιανς αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε απο την Λιμπερτάδ αφού ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι με 1-0, αλλά στην Αβεγιανέδα έμεινε στο 0-0.
Στο Πρωτάθλημα του 2017 τερμάτισε στην 4η θέση και επανήρθε στο Copa Libertadores όπου πέρασε στην επόμενη φάση πίσω απο την Κρουζέιρο. Στους "16" όμως έπεσε πάνω στην Ρίβερ Πλέιτ όπου και αποκλείστηκε αφού ηττήθηκε με 3-0 στο "Μονουμεντάλ" μετά την "λευκή" ισοπαλία στο "Χουάν Περόν".
Δύο μήνες μετά την έναρξη του νέου Πρωταθλήματος τον Νοέμβριο του 2017 ο Κόκα παραιτήθηκε, ενώ τον Σεπτέμβριο είχε επέρθει ένας ακόμα αποκλεισμός στο Κύπελλο απο την Ολίμπο στην φάση των "32".
Ώς προσωρινή λύση ανέλαβε ο Χουάν Φλέιτα και τον Δεκέμβριο ανέλαβε ο Εδουάρδο Κουντέ, με την "Ακαδημία" να τερματίζει στην 7η θέση και να παίρνει εισιτήριο για το Sudamericana, ενώ τον Ιούλιο αποκλείστηκε στους "64" του Κυπέλλου απο την Σαν Λορέντζο. .
Στο Sudamericana όμως αποκλείστηκε στον πρώτο προκριματικό γύρο απο την Κορίνθιανς, με τα δύο ματς σε Σάο Πάολο και Αβεγιανέδα να ολοκληρώνονται με 1-1 και την πρόκριση να κρίνεται στα πέναλντι εκεί όπου o Κάσιο απέκρουσε το πέναλντι του Σολάρι και με 5-4 έδωσε την πρόκριση στους Βραζιλιάνους.
Στο Sudamericana όμως αποκλείστηκε στον πρώτο προκριματικό γύρο απο την Κορίνθιανς, με τα δύο ματς σε Σάο Πάολο και Αβεγιανέδα να ολοκληρώνονται με 1-1 και την πρόκριση να κρίνεται στα πέναλντι εκεί όπου o Κάσιο απέκρουσε το πέναλντι του Σολάρι και με 5-4 έδωσε την πρόκριση στους Βραζιλιάνους.
Στο Πρωτάθλημα όμως που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2018 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2019, η Ρασίγκ επανήρθε στην κορυφή του αργεντίνικου Πρωταθλήματος ύστερα απο το Transicion του 2014 για 18η φορά στην ιστορία της, εξασφαλίζοντας τον τίτλο μία αγωνιστική πριν το τέλος με την ισοπαλία 1-1 κόντρα στην Τίγκρε τέσσερις βαθμούς μπροστά απο την Ντεφένσια.
Γκαμπριέλ Αρίας(Χιλή), Κάρλος Όλσες(Βενεζουέλα), Ματέο Κασιέρα(Κολομβία), Λούκας Όρμπαν
Λισάντρο Λόπες, Αουγκούστο Σολάρι, Ντάριο Τσβίτανιτς, Βάλτερ Μοντόγια, Γιόναταν Κριστάλδο
Ιβάν Πιγιού, Χαβιέ Γκαρσία, Ρικάρντο Σεντουριόν, Νέρι Καρντόσο αποτελούσαν την πρωταθλήτρια ομάδα του Κουντέ.
Γκαμπριέλ Αρίας(Χιλή), Κάρλος Όλσες(Βενεζουέλα), Ματέο Κασιέρα(Κολομβία), Λούκας Όρμπαν
Λισάντρο Λόπες, Αουγκούστο Σολάρι, Ντάριο Τσβίτανιτς, Βάλτερ Μοντόγια, Γιόναταν Κριστάλδο
Ιβάν Πιγιού, Χαβιέ Γκαρσία, Ρικάρντο Σεντουριόν, Νέρι Καρντόσο αποτελούσαν την πρωταθλήτρια ομάδα του Κουντέ.
Η νέα σεζόν ξεκίνησε άσχημα αφού τον Ιούλιο αποκλείστηκε στο Κύπελλο απο την Μπόκα Ουνίδος στην φάση των "64" στα πέναλντι. Κατα την διάρκεια του Πρωταθλήματος τον Δεκέμβριο, ο Κουντέ αποχώρησε για να αναλάβει την Ιντερνασιονάλ και στην θέση του ήρθε ο Σεμπάστιαν Μπεκακέσε.
Στο Libertadores ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με την Νασιονάλ στους 15 βαθμούς, όμως λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων οι Ουρουγουανοί πήραν την πρώτη θέση. Στους "16" απέκλεισαν την Φλαμένγκο, αλλά στα προημιτελικά "σταμάτησαν" την πορεία τους απο την Μπόκα Τζούνιορς.
Στο Copa de la Superliga μπήκε ως πρώτη στους νοκ-άουτ γύρους, στους "16" απέκλεισε την Εστουντιάντες, αλλά στους "8" έμεινε εκτός απο την Τίγκρε, στο δε Πρωτάθλημα κατέλαβε την 4η θέση .
Τον Ιανουάριο του 2021 ο Μπεκακέσε παραιτήθηκε μετά την αποτυχία της Ρασίγκ να προκριθεί στην τελική φάση του Copa de la Liga Profesional και στην θέση του ήρθε ο Χουάν Αντόνιο Πίτσι. Υπο τις οδηγίες του Πίτσι προκρίθηκε απο τους ομίλους του Libertadores ως πρώτη, αλλά απο πολύ νωρίς στην φάσh των "16" έμεινε εκτός διοργάνωσης απο την Σάο Πάολο.
Επίσης τον Μάρτιο αντιμετώπισε την Ρίβερ Πλέιτ στο Σαντιάγκο Ντελ Εστέρο για το Supercopa Argentina, όπου όμως γνώρισε βαριά ήττα με 5-0. Στην δεύτερη έκδοση του Copa de la Liga Profesional προκρίθηκε στους νοκ-άουτ γύρους καταλαμβάνοντας την 4η θέση στην πρώτη ζώνη, στην συνέχεια απέκλεισε Βελέζ Σάρσφιλντ και Μπόκα Τζούνιορς και στον τελικό στο Σαν Χουάν αντιμετώπισε την Κολόν απο την οποία ηττήθηκε με 3-0
Τον Αύγουστο ο Πίτσι απολύθηκε και ανέλαβε ως προσωρινός ο Κλαούντιο Ουμπέδα με τον οποίον στο Κύπελλο προχώρησε μέχρι τους "16" όπου αποκλείστηκε απο την Γοδόι Κρούζ στα πέναλντι και τον Οκτώβριο ανέλαβε ο Φερνάντο Γκάγκο.
Στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 15η θέση, την 10η στην συνολική βαθμολογία όπου της εξασφάλισε ένα εισιτήριο για τους ομίλους του Sudamericana. Εκεί όπου ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με την Μελγκάρ αλλά λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων δεν μπόρεσε να προχωρήσει στην επόμενη φάση.
Στο Copa de la Liga Profesional αφού τερμάτισε στην πρώτη θέση στην Ζώνη Α, απέκλεισε στα προημιτελικά την Αλντοσίβι, αλλά στα ημιτελικά κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι με 6-5. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε επίσης στην φάση των "32" απο την Χιμνάσια y Εσκρίμα μετά την ήττα με 1-0.
Στο Πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική διεκδικούσε τον τίτλο ευρισκόμενη ένα βαθμό πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς, έχοντας εξασφαλίσει θέση στους ομίλους του Copa Libertadores εδώ και καιρό.
Η "Ακαντέμια" υποδέχτηκε την Ρίβερ Πλέιτ, και παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 80' ισοφάρισε και στο 90' είχε την ευκαιρία να προηγηθεί αλλά το πέναλντι του Γκαλβάν το απέκρουσε ο Αρμάνι.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων η Ρίβερ πέτυχε και δεύτερο γκολ κάνοντας το τελικό 2-1 και παρότι η Μπόκα έχανε βαθμούς κόντρα στην Ιντεπεντιέντε, οι "χεινέσες" κατέκτησαν τον τίτλο.
Mια άτυπη ρεβάνς απο την Μπόκα πήρε στο Tropheo de Campeones στο Σαν Λουίς αφού αν και βρέθηκε πίσω στο σκόρ, ισοφάρισε με τον Ρόχας και στην παράταση ο Αλκαράς πέτυχε το νικητήριο γκολ και έδωσε τον τίτλο στην Ρασίγκ.
Κατά την διάρκεια της διακοπής απέκτησε τους Χουαν Ιγκνάσιο Νορδόνι, Μάξι Μοράλες, Όσκαρ Οπάσο(Χιλή) και επέστρεψαν οι δανεικοί Έκτορ Φερτόλι, Νικόλας Ρενιέρι. Αποχώρησαν οι Έντσο Κοπέτι, Εουχένιο Μένα(Χιλή) και Κάρλος Αλκαράς.
Όπως έκλεισε η χρονιά με την κατάκτηση του Tropheo de Campeones άνοιξε με την κατάκτηση του παρθενικού Supercopa Internacional στο Αμπού Ντάμπι κόντρα στην Μπόκα Τζούνιορς με 2-1 χάρις στην εύστοχη εκτέλεση του Πιόβι στο 90+7'.
Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στην φάση των"16" απο την Ουρακάν, ενώ στο Copa Libertadores προκρίθηκε στην νοκ-άουτ φάση ως πρώτη απο τον ομιλό της. Στους "16" απέκλεισε την Ατλέτικο Νασιονάλ, αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι απο την Μπόκα Τζούνιορς.
Στις 30 Σεπτεμβρίου ο Γκάγκο παραιτήθηκε μετά την ήττα απο την Ιντεπεντιέντε παρά την πίεση τόσο απο την διοίκηση όσο και απο τους παίκτες του για να παραμείνει. Όμως ύστερα απο 109 παιχνίδια με 53 νίκες, 28 ισοπαλίες και 28 ήττες στάθηκε ανένδοτος στην απόφαση του και έτσι οι Σεμπαστιάν Γκρατσίνι και Εζέκιελ Βιδέλα ανέλαβαν προσωρινά την τεχνική ηγεσία.
Ο αποκλεισμός απο τα προημιτελικά του Copa de La Liga απο την Ροζάριο Σεντράλ αποτέλεσε και το τέλος του Γκρατσίνι και στην θέση του ήρθε ο Γκουστάβο Κόστας ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής της Βολίβιας και παλαιότερα προπονητής της Ρασίγκ το 2007.
Κινητική και στο μετεγγραφικό παζάρι αποκτώντας τους Μάρκο Ντι Τσέζαρε απο την Αρχεντίνος Τζούνιορς, Αγκουστίν Μπάσο απο την Ιντεπεντιέντε, Χερμάν Κόντι απο την Λοκομοτίβ Μόσχας, Φακούντο Καμπέσες απο την Μπάνφιλντ, Σαντιάγκο Σολάρι απο την Ντιφένσα, Μπρούνο Ζουκουλίνι απο την Ρίβερ Πλέιτ, Μαξιμιλιάνο Σάλας απο την Παλεστίνο, Αντριάν Μαρτίνες απο την Ινστιτούτο.
Στο Copa de la Liga έμεινε εκτός συνέχειας της διοργάνωσης για μόλις ένα βαθμό μένοντας στην πέμπτη θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς.
