Σαν Λορέντζο με την ευλογία του Πάπα

Aνήκει στο κλαμπ των πέντε μεγάλων της Αργεντινής που το 1934 με την θεμελίωση της Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου απέκτησαν το δικαίωμα η ψήφος τους να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τους υπολοίπους, ενώ μην ξεχνάμε ότι ο πάπας Φραγκισκός Αργεντινός στην καταγωγή είναι φανατικός οπαδός της.

Η ιστορία ξεκινάει στις αρχές του 20ου αιώνα,όταν μια ομάδα παιδιών έπαιζε στους δρόμους του Μπουένος Άιρες, μια δραστηριότητα όμως που άρχιζε να γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη λόγω της αύξησης των αυτοκινήτων στην περιοχή. Βλέποντας αυτή την κατάσταση ο πάτερ Λορέντσο Μάσα που ήταν ιερέας στην τοπική εκκλησία προσφέρθηκε να τους παραχωρήσει την αυλή του ναού για να αθλούνται με τον όρο να πηγαίνουν να παρακολουθούν την λειτουργία της Κυριακής.

Την 1η Απριλίου του 1908 πραγματοποιήθηκε στην γειτονιά Αλμάγκρο του Μπουένος Άιρες συνάντηση όλων των εμπλεκομένων με σκοπό την δημιουργία ενός κλάμπ. Κατα την διάρκεια αυτής προτάθηκαν πολλά ονόματα. Η πρώτη επιλογή ήταν το "Los Forzozos de Almagro"  το οποίο όμως δεν προτιμήθηκε. Αντίθετα τέθηκε στο τραπέζι το όνομα "San Lorenzo" θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τιμήσουν τον Μάσα ο οποίος όμως αρχικά αρνήθηκε. Παρόλα αυτά αποφάσισε να αποδεχτεί το όνομα θέτοντας το όμως με διαφορετικό συμβολισμό.

Πρώτον για να τιμηθεί ο Άγιος Λαυρέντιος της Ρώμης και κατά δεύτερον  για να τιμηθεί η μάχη του Σαν Λορέντζο μια ιδιαίτερα σημαντική μάχη για την ανεξαρτησία της χώρας. Παράλληλα ένα άλλο ιδρυτικό μέλος ο Φεντερίκο Μόντι πρότεινε να προστεθεί στον τίτλο και η Αλμάγκρο, η γειτονιά από την οποία κατάγονταν οι περισσότεροι, πρόταση που αποδέχτηκαν όλοι και έτσι δημιουργήθηκε η Club Atletico San Lorenzo de Almagro.

Το πρώτο επίσημο ματς του νέου συλλόγου δόθηκε στις 26 Απριλίου του 1914 και πολύ σύντομα κατάφερε να κερδίσει τον προβιβασμό στην μεγάλη κατηγορία. Το 1919 το ποδόσφαιρο της Αργεντινής διασπάστηκε σε δύο λίγκες με την Σαν Λορέντζο μαζί με τις Ρασίγκ Κλάμπ, Ρίβερ Πλέιτ και Ιντεπεντιέντε πήρε μέρος στο Asociacion Amateur(Aam) όπου κατέκτησε δύο πρωταθλήματα το 1923 και το 1924, ενώ το 1925 και το 1926 τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο Ρασίγκ Κλάμπ και Ιντεπεντιέντε αντίστοιχα.

Με την ένωση των δύο λιγκών υπό την ονομασία Asociacion Amateurs Agentina de Football(AAAF)  κατέκτησε τον τίτλο το 1927 με κυριότερους παίκτες τους Αλφρέντο Καρικαμπέρι, Λουίς Μόντι και Ντιέγκο Γκαρσία.

Με την είσοδο του επαγγελματισμού στην δεκαετία του '30 η Σαν Λορέντζο κατέκτησε δύο ακόμα πρωταθλήματα το 1933 και το 1936 το Copa de Honor που ήταν ουσιαστικά η πρώτη φορά που διεξήχθησαν δύο πρωταθλήματα, ενώ το 1931 τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς.

Πέρασε μία δεκαετία για να βρεθεί ξανά στην κορυφή του πρωταθλήματος αν και υπήρξαν χρονιές που βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. 2η θέση το 1936 στο Copa Campeonato και Copa de Oro αντίστοιχα, Ακολούθησαν οι 3η θέση το 1938 και το 1943, η 2η θέση τόσο το 1941 όσο και το 1942 πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ.

Η επιστροφή στους τίτλους πραγματοποιήθηκε το 1946 καθοδηγούμενοι από το "χρυσό" τρίο τους Αρμάντο Φάρρο, Ρενέ Ποντόνι, Ρινάλντο Μαρτίνο και τον Ισπανό Άνχελ Ζουμπιέτα μπροστά απο Μπόκα και Ρίβερ και στην συνέχεια πραγματοποίησε ευρωπαϊκή περιοδεία σε Ισπανία και Πορτογαλία αντίστοιχα.

Στην δεκαετία του '50 η συγκομιδή των "αθουλγκράνα" ήταν φτωχή,  5η θέση το 1950 και το 1953, 7η το 1951 και το 1954, 8η το 1952, το 1955 και το 1956. Προς τα τέλη της δεκαετίας κατάφερε να επανέρθει σε υψηλές πτήσεις αφενός το 1957 με την 2η θέση πίσω απο την Ρίβερ, το 1958 με την 3η και το 1959 με πρωταγωνιστές τους Χοσέ Σανφίλιπο που αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ με 31 τέρματα, Νορμπέρτο Μπότζιο, Ραούλ Πάεζ, Έκτορ Φακούντο και τον Παραγουάνο Άνχελ Μπέρνι, κατέκτησε τον τίτλο

Ένας τίτλος ιδιαίτερα σημαδιακός αφού η Σαν Λορέντσο έγινε η πρώτη αργεντίνικη ομάδα που έπαιξε στο Copa Libertadores. Στην δεκαετία του '60 το 1960 τερμάτισε στην 6η θέση, 2η το 1961 πίσω απο την Ρασίγκ Κλάμπ, 11η το 1962, 8η το 1963 και το 1965, 4η το 1964 και το 1966, ενώ στο Metropolitano του 1967 δεν μπόρεσε να φτάσει στην τελική φάση, ενώ στο Nacional ήρθε 7η.

Τα χρόνια όμως που θα έρχονταν και ειδικά η εξαετία 1968-1974 θα ήταν ιδιαίτερα παραγωγική και θα χαρακτηριζόταν ως η κορυφαία στην ιστορία του συλλόγου. Οι "Los matadores" όπως ήταν το παρατσούκλι εκείνης της ομάδας κατέκτησαν το Metropolitano του 1968 με προπονητή τον Βραζιλιάνο Έλμπα Ντε Παδούα Λίμα αήττητοι κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά στα χρονικά του αργεντίνικου ποδοσφαίρου με 16 νίκες και 8 ισοπαλίες.

Στο Nacional το 1968 ήρθαν 7οι, στο Metropolitano του 1969 δεν πέρασαν στην τελική φάση στο δε Nacional κατέλαβε την 2η θέση. Το 1970 ήρθαν 3οι και 4οι αντίστοιχα, το 1971 5οι και στο Nacional έχασαν τον τίτλο απο την Ροζάριο Σεντράλ.

Τέσσερα χρόνια αργότερα με προπονητή τον Χουάν Κάρλος Λορέντσο το 1972 έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτάει ταυτόχρονα και τα δύο πρωταθλήματα στην ίδια χρόνια τόσο το Metropolitano όσο και το Nacional το δεύτερο ειδικά αήττητοι, το 1973 ήρθαν 3οι και στα δύο, στο Metropolitano του 1974 στην 6η θέση, για να κλείσει ο κύκλος της ομάδας με την κατάκτηση του Nacional το 1974.

Ο βασικός κορμός αποτελούταν από τους Ρομπέρτο Τέλτς, Αγκουστίν Ιρούστα, Ράφαελ Άλμπρεχτ, Έκτορ Βέιρα, Ροντόλφο Φίσερ, Ρούμπεν Αγιάλα, Βικτόριο Κόκκο, Κάρλος Βέλιο, Έκτορ Σκότα, Όσκαρ Ορτίθ, Ρικάρντο Λαβόλπε και Χοσέ Ολγκουίν. Επειδή όμως μετά την ακμή έρχεται η παρακμή τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν βρήκαν τον σύλλογο σε δεινή θέση.

Το 1975 11οι και 3οι στην τελική φάση του Nacional, το 1976 12οι και εκτός τελικής φάσης στο Nacional, το 1977 14οι και εκτός τελικής φάσης στο Nacional, το 1978 4οι και εκτός τελικής φάσης στο Nacional, to 1979 εκτός τελικής φάσης και στα 2 Πρωταθλήματα,το 1980 16οι και εκτός τελικής φάσης.

Τα πράγματα πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο, η κακή διαχείριση σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα και τις αγωγές που κατέθεταν πρώην ποδοσφαιριστές ζητώντας τα χρήματα τους έστειλαν τον σύλλογο να υποβιβαστεί για πρώτη φορά στην επαγγελματική κατηγορία αλλά και στην ιστορία του το 1981 τερματίζοντας στην 17η και προτελευταία θέση πάνω μόνο απο την Κολόν.

Η επάνοδος της στην πρώτη κατηγορία ήρθε άμεσα το 1982 και στο Nacional του 1983 στην επάνοδο δεν μπόρεσε να φτάσει στους τελικούς, αντίθετα στο Metropolitano κατέλαβε την 2η θέση πίσω απο την Ιντεπεντιέντε.

Στο Nacional του 1984 έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς όπου αποκλείστηκε απο την Ρίβερ, στο Metropolitano ήρθε 8η. Στο Metropolitano του 1985 δεν πέρασε στην τελική φάση, ενώ στο ενιαίο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην 8η θέση.

7οι την περίοδο 1986-1987, 2οι την περίοδο 1987-1988, 5οι την περίοδο 1988-1989, 15οι την περίοδο 1989-1990, 11οι και 2οι την περίοδο 1990-1991, 3οι και 19οι την περίοδο 1991-1992, 3οι και 4οι την περίοδο 1992-1993, 8οι και 4οι την περίοδο 1993-1994.

Στο Apertura του 1994 η Σαν Λορέντζο έμεινε πίσω απο την Ρίβερ Πλέιτ και στο Clausura του 1995  έφτασε η ώρα για να πατήσει κορυφή ύστερα απο 21 χρόνια. Προπονητής ο Έκτορ Βέιρα μέλος των περίφημων "Matadores", και με παίκτες όπως ο Όσκαρ Ρουτζέρι, ο Βραζιλιάνος Πάουλο Σίλας, ο Φερνάντο Γκαλέτο,ο Χόρχε Μπορέλι,ο Βενεζουελάνος Γκιλμπέρτο Αγκελούτσι, ο Όσκαρ Πασέ, ο Νορμπέρτο Ορτέγκα, ο Κλαούντιο Μπιατζιο, ο Εντουάρντο Μπένετ από την Ονδούρα και ο Εστεμπάν Γκονζάλεζ κατέκτησε τον τίτλο με ένα βαθμό διαφορά από την Χιμνάσια Λα Πλάτα.

Την περίοδο 1995-1996 τερμάτισαν 5οι και 11οι, το 1996-1997 7οι και 6οι, το 1997-1998 5οι και στα δύο, το 1998-1999 9οι και 3οι, την περίοδο 1999-2000 4οι και στα δύο, το 2000-2001 5οι και στο Clausura με τον Μανουέλ Πελεγκρίνι στον πάγκο τα "κοράκια" πέτυχαν δύο σημαντικά ρεκόρ, 11 συνεχόμενες νίκες, και ρεκόρ συγκομιδής βαθμών 47 σε ένα πρωτάθλημα.

Ο Χιλιανός προπονητής είχε στην σύνθεση του παίκτες όπως οι Σεμπάστιαν Σάχα, Χουάν Χοσέ Σερισουέλα, Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι, Εντουάρντο Τούτσιο, Λέαντρο Ρομανιόλι,   Μπερνάρντο Ρομέο, Βάλτερ Ερβίτι, Ραούλ Εστέβεζ, τον Παραγουανό Κλαούντιο Μορέλ Ροντρίγκεζ και τον Σεμπαστιάν Αμπρέου.

Παράλληλα την ίδια χρονιά κατακτούσε και τον πρώτο τίτλο σε διεθνές επίπεδο το Copa Mercosur αποκλείοντας κατά σειρά στις φάσεις νοκ-άουτ τις Τσέρο Πορτένιο, Κορίνθιανς και στον τελικό στην διαδικασία των πέναλντι νίκησε την Φλαμένγκο. Μάλιστα η Σαν Λορέντζο ήταν η μοναδική ομάδα από την χώρα του ταγκό που κέρδισε τον συγκεκριμένο θεσμό.

Ώς απόρροια της κατάκτησης του Mercosur πήρε μέρος στην πρώτη διοργάνωση του Copa Sudamericana. Στην πρώτη φάση απέκλεισε την κολομβιανή Μονάγκας, στην συνέχεια την Ρασίγκ Κλάμπ, την Μπολιβάρ και στον διπλό τελικό στον πρώτο αγώνα στο Μεντεγίν επικράτησε της Ατλέτικο Νασιονάλ με 4-0, στον επαναληπτικό με την "λευκή" ισοπαλία έγινε η πρώτη κάτοχος της διοργάνωσης, με προπονητή τον Ρούμπεν Ινσούα και μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ροντρίγκο Αστουντίγιο.

5οι και 11οι την περίοδο 2001-2002, 9οι και 7οι την περίοδο 2002-2003, 2οι στο Apertura πίσω απο την Μπόκα Τζούνορς και 9οι την περίοδο 2003-2004, 5οι και 16οι την περίοδο 2004-2005, 9οι και 8οι την περίοδο 2005-2006 και 9οι στο Apertura του 2006. 

Υπό την καθοδήγηση του Ραμόν Ντίαζ οι "άγιοι" επέστρεψαν στην κορυφή της Αργεντινής κατακτώντας το Clausura του 2007 έχοντας στην διάθεσή του παίκτες όπως οι Τζόναθαν Μποτινέλι, Εζέκιελ Λαβέτσι. Κρίστιαν Λεντέσμα,  Γκαστόν Φερνάντεζ, Ντιέγκο Ριβέρο και Σαντιάγκο Χίρσινγκ.

Ακολούθησαν 8η και 4η θέση την περίοδο 2007-2008, στο Apertura του 2008 τρείς ομάδες ισοβάθμησαν στην 1η θέση με 29 βαθμούς Μπόκα, Σαν Λορέντζο και Τίγκρε. Οι ομάδες έπαιξαν μεταξύ τους με την Μποκα να είναι τελικά αυτή που κατέκτησε τον τίτλο, στο Clausura ήρθε 11η.

Την περίοδο 2009-2010 ήρθε 7η και 15η αντίστοιχα, την περίοδο 2010-2011 14η και στα δύο, την περίοδο 2011-2012 17η και 12η, στο Inicial του 2012 ήρθε 11η και στο Final 4η, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Ρίβερ Πλέιτ. 

Στις 9 Οκτωβρίου του 2012 προσελήφθη ο Χουάν Αντόνιο Πίτσι ο οποίος έχοντας ως παρακαταθήκη το πρωτάθλημα του 2010 στην Χιλή με την Ουνιβερσιτάντ Κατόλικα, ευτύχησε να φτάσει στην κατάκτηση του Inicial του 2013.

Ήταν ένα αγωνιώδες φινάλε αφού τέσσερις ομάδες διεκδικούσαν την πρώτη θέση οι οποίες μάλιστα έπαιζαν μεταξύ τους. Τελικά οι δύο ισοπαλίες στα δύο παιχνίδια διατήρησε την απόσταση των δύο βαθμών που είχε η "σανλορέ" από τους διώκτες της δίνοντας της το 15ο πρωτάθλημα στην ιστορία της.

Τον Οκτώβριο έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου όπου απέκλεισε Ντεπορτίβο Μορόν, Ατλέτικο Ραφαέλα, Χιμνάσια y Εσκρίμα και Εστουντιάντες Ντε Κασέρος, στον τελικό της Καταμάρκα αντιμετώπισε την Άρσεναλ Σαραντί γνωρίζοντας την ήττα με 3-0   

Μετά την αποχώρηση του Πίτσι για την Βαλένθια τον Δεκέμβριο του 2013 τον σύλλογο ανέλαβε ο Εντγκάρντο Μπαούσα. Υπό την καθοδήγησή του έφτασε στην κατάκτηση του Copa Libertadores αν και στην πρώτη φάση ισοβάθμησε στην δεύτερη θέση με την κολομβιανή Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε και χάρις στην διαφορά τερμάτων πέρασε στην επόμενη φάση.

Η συνέχεια ήταν καλύτερη αφού απέκλεισε κατά σειρά τις Γκρέμιο, Κρουζέιρο και Μπολιβαρ, και στον τελικό αντιμετώπισε την Νασιονάλ Ασουνσιόν από την Παραγουάη, φέρνοντας ισοπαλία στην Ασουνσιόν στον πρώτο αγώνα με 1-1, και στην ρεβάνς στο "Εστάντιο Πέδρο Μπιντεγκάιν" επικράτησε με 1-0 χάρις σε εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Ορτιγκόσα στο 35ο λεπτό.

Ο Μπαούσα είχε στην διάθεση του τους Σεμπαστιάν Τορίκο, Χούλιο Μπουφαρίνι, τον Παραγουανό Νεστόρ Ορτιγόσα, τον Εμάνουελ Μας, τον Σαντιάγκο Τζεντιλέτι, τον Έκτορ Βιγιάλμπα, τον Ιγκνάσιο Πιάτι, τον Λεάντρο Ρομανιόλι, τον Μάουρο Μάτος, τον Πάμπλο Μπαριέντος, τον Μάουρο Τσέτο και τον Ουρουγουανό Μάρτιν Καουτερούτσιο.

Τον Μάιο του 2014 θα ηττηθεί απο την Ρίβερ Πλειτ στον τελικό του Superfinal. ενώ ως εκπρόσωπος της Λατινικής Αμερικής θα αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρακές όπου στον ημιτελικό θα κερδίσει με 2-1 την Όκλαντ και στον τελικό θα ηττηθεί απο την Ρεάλ Μαδρίτης με 2-0.

Στο Transicion κατέλαβε την 8η θέση παίρνοντας το εισιτήριο για το Copa Libertadores του 2015 ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στους "16" απο την Ντιφένσα. Στο Libertadores του 2015, αποκλείστηκε απο την πρώτη φάση αφού έμεινε πίσω απο Κορίνθιανς και Σάο Πάολο, ενώ στο Κύπελλο στα προημιτελικά απο την Ρασίγκ.

Στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την δεύτερη θέση πίσω απο την Μπόκα Τζούνιορς και επειδή η Μπόκα είχε κατακτήσει και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο θα έπαιρνε μέρος στο Σούπερ Καπ. Τον Φεβρουάριο του 2016 ο "κυκλώνας" δικαιολόγησε το όνομά του αφού στην Κόρδοβα "διέλυσε" την Μπόκα Τζούνιορς με 4-0, κατακτώντας το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Τα γκολ της ομάδας του Πάμπλο Γκουέδε πέτυχαν οι Φερνάντο Μπελούστσι, Πάμπλο Μπαριέντος(εις διπλούν) και Νικόλας Μπλάντι. Εζέκιελ Τσερούτι, Σεμπάστιαν Μπλάνκο και Έκτορ Βιγιάλμπα να ενισχύουν τους "αγίους".

Τον Μάιο κατέλαβε την πρώτη θέση στην πρώτη ζώνη παίρνοντας έτσι το δικαίωμα να διεκδικήσει το Πρωτάθλημα κόντρα στην Λανούς που βγήκε πρώτη στην έτερη ζώνη δίνοντας ραντεβού στο Μπουένος Άιρες.

Στο "Μονουμεντάλ" η Λανούς ήταν σαφώς ανώτερη και με 4-0 κατέκτησε το Πρωτάθλημα, και τον Ιούνιο ο Γκουέδε αποτέλεσε παρελθόν και στην θέση του ανέλαβε ο Ουρουγουανός Ντιέγκο Αγκίρε. Στο Πρωτάθλημα ισοβάθμησε με την Ιντεπεντιέντε στην 6η θέση, στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά απο την Χιμνάσια y Εσκρίμα.

Στο Copa Libertadores πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη, στην φάση των "16" απέκλεισε την Έμελεκ, αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι απο την  Λανούς.

Την περίοδο 2016-2017 κατετάγη 7η στο Πρωτάθλημα, στο δε Κύπελλο αποκλείστηκε στους "32" απο την Ντεπορτίβο Μορόν. Μέσω του Πρωταθλήματος εξασφάλισε θέση στο Sudamericana στο οποίο απέκλεισε στους προκριματικούς γύρους τις Ατλέτικο Μινέιρο και Ντεπόρτες Τεμούκο για να αποκλειστεί στους "16" απο την Νασιονάλ.

Στο Πρωτάθλημα της περιόδου 2017-2018, με νέο προπονητή τον Κλαούντιο Μπιάτζιο στην θέση του Αγκίρε ήρθε 3η, στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου αποκλείστηκε στην διαδικασία των πέναλντι απο την Τεμπερλέι 

Απο το Πρωτάθλημα πήρε το εισιτήριο για την φάση των ομίλων του Libertadores. Πήρε την πρόκριση ως δεύτερη πίσω απο την Παλμέιρας αλλά στους "16" η Σέρο Πορτένιο την "σταμάτησε".

Την περίοδο 2018-2019 τον Οκτώβριο ο Μπιάτζιο παραιτήθηκε και στην θέση του ήρθε ο Χόρχε Αλμιρόν αλλά δεν μπόρεσε να πετύχει κάτι καλό αφού βρέθηκε στην χαμηλή 23η θέση. Στο Copa de la Superliga στον πρώτο γύρο απέκλεισε την Ουρακάν και στους "16" αποκλείστηκε απο την Αρχεντίνος Τζούνιορς.

Εξαιτίας της ήττας αυτής ο Αλμιρόν απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Ισπανός Χουάν Άντονιο Πίτισι. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε απο την Εστουντιάντες Σαν Λούις στην φάση των "64", ενώ στο Libertadores προκρίθηκε στους "16" ως δεύτερη πίσω απο την Παλμέιρας, αλλά εκεί αποκλείστηκε απο την Σέρο Πορτένιο.

Τον Οκτώβριο του 2019 ο Πίτσι παραιτήθηκε όπου ανέλαβε ο Ντιέγκο Μοναρίς αλλά τον Φεβρουάριο του 2020 λύθηκε το συμβόλαιο του κοινή συναινέση. Ως προσωρινός ανέλαβε ο Ούγκο Τοκάλι για να έρθει ο Μαριάνο Σόσο ο οποίος αν και προκρίθηκε απο την πρώτη φάση του Copa de la Liga Profesional ως πρώτος, στην τελική φάση όπου πέτυχε μόνο μία νίκη και απομακρύνθηκε.

Ανέλαβε ο Ντιέγκο Νταμπόβε o οποίος όμως και αυτός πλήρωσε την αποτυχία της Σαν Λορέντζο να προκριθεί στα προημιτελικά του Copa de la Liga Profesional συν τον αποκλεισμό στο Κύπελλο απο την Ντιφένσα στην φάση των "32" αλλά και τον αποκλεισμό απο το Libertadores στον τρίτο προκριματικό γύρο απο την Σάντος. 

Ούτε όμως και στο Sudamericana μπόρεσε να καταφέρει κάτι αφού έμεινε εκτός της φάσης των "16" μένοντας στην τρίτη θέση. Τον Ιούνιο του 2021 ανέλαβε ο Ουρουγουανός Πάολο Μοντέρο αλλά ούτε και αυτός μπόρεσε να αλλάξει την πορεία της ομάδας και τον Οκτώβριο απολύθηκε και ανέλαβε το δίδυμο Ντάνιελ Ντι Λέο και Ντιέγκο Μοναρίς.

Στο Πρωτάθλημα ήταν απογοητευτική τερματίζοντας πολύ χαμηλά στην βαθμολογία και δεν μπόρεσε ούτε καν να κερδίσει μια θέση έστω στο Sudamericana αφού και στην συνολική βαθμολογία ήταν πολύ χαμηλά ολοκληρώνοντας μια πλήρως αποτυχημένη χρονιά.   

Στις αρχές του νέου έτους προσελήφθη ο Πέδρο Τρόλιο όμως οι πολύ κακές επιδόσεις με μόλις μία νίκη σε 10 αγώνες με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό στο Κύπελλο απο την Ρασίγκ Κόρντομπα στα πέναλντι στην πρώτη φάση τον οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου. 

Στην θέση του ανέλαβε ο μέχρι πρότινος προπονητής των ακαδημιών της ομάδας Φερνάντο Μπερόν για δεύτερη φορά ως υπηρεσιακός, στο δε Copa de la Liga Profesional του 2022 τερμάτισε στην 10η θέση στην πρώτη ζώνη.

Τα προβλήματα όμως ξεκινούσαν απο το διοικητικό κομμάτι όπου υπήρχε έλλειψη ενδιαφέροντος απο τους διοικούντες. Απο την μία ο πρόεδρος μέχρι και το 2019 Ματίας Λάμερς ενδιαφερόταν περισσότερο για την πολιτική του καριέρα διεκδικώντας την δημαρχία του Μπουένος Άιρες, και αργότερα ανέλαβε υπουργείο αυτό του Τουρισμού και του Αθλητισμού.

Ούτε όμως και ο διάδοχος του τηλεσταρ Μαρτσέλο Τινέλι τα πήγε καλύτερα ειδικά μετά την απόλυση του Νταμπόβε αποφάσισε να αφοσιωθεί στην τηλεοπτική του εκπομπή. Ο προσωρινός Οράσιο Αρεσειγκόρ έγινε μόνιμος και είχε να διαχειριστεί μια ωρολογιακή βόμβα με αντιδράσεις οπαδών, και αποψίλωση του έμψυχου υλικού.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος την "ηλεκτρική καρέκλα"  του πάγκου του "κύκλωνα" ανέλαβε ο Ρούμπεν Ινσούα πρώην ποδοσφαιριστής του συλλόγου αλλά και προπονητής την περίοδο 2002-2003. Στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 7η θέση και μέσω της ειδικής βαθμολογίας εξασφάλισε θέση για τους ομίλους του Copa Sudamericana.

Στο Πρωτάθλημα που ξεκίνησε τον Ιανουάριο και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο κατέλαβε την 3η θέση, ενώ στο Copa Sudamericana στην φάση των ομίλων βγήκε δεύτερη πίσω απο την Φορταλέζα και αγωνίστηκε στα πλει-οφ της διοργάνωσης.

Εκεί όπου αντιμετώπισε την κολομβιανή Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν την οποία απέκλεισε με δύο νίκες 1-0 και 2-0 και στην φάση των "16" αντιμετώπισε την Σάο Πάολο. Στο "Πέδρο Μπίντεγκαιν" επικράτησε με 1-0, αλλά στην ρεβάνς στο "Μορουμπί" ηττήθηκε με 2-0 και αποκλείστηκε.

Στο Κύπελλο απέκλεισε κατά σειρά τις Σαρμιέντο, Πλατένσε στην διαδικασία των πέναλντι, Μπελγκράνο, και Σαν Μαρτίν και στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Ντιφένσα απο την οποία γνώρισε την ήττα με 1-0 και αποκλείστηκε απο τον τελικό.

Στο δε Copa de la Liga αποκλείστηκε απο την επόμενη φάση αφού τερμάτισε μόλις στην 10η θέση στην Zone B. Ενόψει της νέας σεζόν ο Ινσούα παρέμεινε στον πάγκο και ήταν ιδιαίτερα κινητική στο μετεγγραφικό παζάρι, αποκτώντας τους Γκαστόν Γκόμες απο την Ράσιγκ Κλάμπ, Κριστιαν Φερέιρα απο την Ρίβερ Πλέιτ, Ιβάν Τάπια απο την Μπαράκας, Σεμπαστιάν Μπλάνκο απο το Πόρτλαντ, Νικολά Ερνάντες απο την Ιντερνασιονάλ, τον Κολομβιανό Γιόχαν Ρομάνια απο το Όστιν, Έρικ Ρεμέντι απο την Μπάνφιλντ και Κριστιάν Ταραγόνα απο την Χιμνάσια, Φακούντο Αλταμιράνο απο την Μπάνφιλντ.

Στο Copa de la Liga δεν μπόρεσε να περάσει στην επόμενη φάση μένοντας σχετικά μακριά απο την προνομιούχο τετράδα. Αρχές Απριλίου και μετά την ήττα απο την Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε απολύθηκε και στην θέση του ανέλαβε ο Λεάντρο Ρομανιόλι παλιός παίκτης της ομάδας.