Μαζί με τον Ουρουγουανό Αλσίντες Γκίγκια και τον Γάλλο Ζίστ Φόντεν ο Ζαίρ Βεντούρα Φίλιο κατα κόσμον Ζαιρζίνιο συμπεριλαμβάνεται σε μια μικρή λίστα των παικτών που έχουν σκοράρει σε όλα τα παιχνίδια μιας τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου. O "τυφώνας" όπως ήταν το παρατσούκλι που του δόθηκε ύστερα από αυτή την καταπληκτική επίδοση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1970 στο Μεξικό.
Γεννημένος στις 25 Δεκεμβρίου του 1944 στο Ρίο ο Ζαιρζίνιο από πολύ νωρίς εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μποταφόγκο με την οποία έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στην ηλικία των 15 ετών,παίζοντας στο πλευρό του παιδικού του ήρωα Γκαρίντσα τον οποίον τον διαδέχτηκε τόσο στην Εθνική όσο και στην Μποταφόγκο με το νούμερο 7 στην πλάτη.
Με την φανέλα της "estrela solitaria" αναδείχθηκε πρωταθλητής στις μικρές κατηγορίες με την Μποταφόγκο απο το 1961 εώς το 1963, ενώ με την ανδρική ομάδα κατέκτησε το πολιτειακό πρωτάθλημα το 1967 και το 1968 όπου αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης και το Κύπελλο του 1968.
Με την φανέλα της "estrela solitaria" αναδείχθηκε πρωταθλητής στις μικρές κατηγορίες με την Μποταφόγκο απο το 1961 εώς το 1963, ενώ με την ανδρική ομάδα κατέκτησε το πολιτειακό πρωτάθλημα το 1967 και το 1968 όπου αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης και το Κύπελλο του 1968.
Παρέμεινε στους "glorioso" μέχρι το 1974, αγωνιζόμενος σε 413 παιχνίδια πετυχαίνοντας 186 γκολ και κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα τόσο σε συμμετοχές όσο και γκολ στην ιστορία του συλλόγου. Τον Δεκέμβριο του 1974 θα πουληθεί στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ για το ποσό των 300.000 δολλαρίων, κάνοντας το υπερατλαντικό βήμα, αλλά η παρουσία του εκεί δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη.
Έφτασε στην Μασσαλία τραυματίας και χρειάστηκε δύο μήνες για να επανέλθει πλήρως. Σαν να μην έφτανε αυτό τον Μάιο του 1975 κατά την διάρκεια της ρεβάνς της προημιτελικής φάσης του Κυπέλλου Γαλλίας κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν κατηγορήθηκε ότι έβρισε τον επόπτη της αναμέτρησης.
Αυτό είχε ως συνέπεια να του επιβληθεί ποινή αποκλεισμού 2 χρόνων απο τους αγωνιστικούς χώρους, έχοντας 18 συμμετοχές και 9 γκολ. Θα ακολουθήσει ένα μικρό πέρασμα στην Νότια Αφρική για έξι μήνες, ύστερα απο πρόσκληση του ιδιοκτήτη των Κάιζερ Τσίφς Εγουερτ Νενέ όπου θα παίξει σε 3 παιχνίδια Πρωταθλήματος και θα πετύχει 7 τέρματα κυρίως για να μην μείνει πίσω απο φυσική κατάσταση.
Θα επιστρέψει στην Βραζιλία για λογαριασμό της Κρουζέιρο με την οποία θα αγωνιστεί μία χρονιά σε 38 παιχνίδια και θα πετύχει 18 γκολ. Τα 12 απο αυτά θα τα πετύχει στο Κόπα Λιμπερταδόρες και θα είναι απο τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης του κόντρα στην Ρίβερ Πλέιτ.
Το 1977θα κάνει την έκπληξη και θα υπογράψει με την βενεζουελάνικη Πορτουγκέζα με την οποία θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα έχοντας σε 24 παιχνίδια πετύχει 22 τέρματα. Θα ακολουθήσουν οι Νοροέστε και Νασιονάλ Φάστ Κλούμπ και η βολιβιανή Χόρχε Βίλστερμαν με την οποία επίσης κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1980.
Το τέλος της καριέρας του θα το πραγματοποιήσει με την ομάδα με την οποία δοξάστηκε περισσότερο απο ποτέ την Μποταφόγκο, αποτελώντας. Με την εθνική ομάδα της χώρας του έκανε ντεμπούτο σε ηλικία 19 ετών το 1964 απέναντι στην Πορτογαλία στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, και πήρε μέρος σε τρεις τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου, ξεκινώντας το 1966 στην Αγγλία όπου αγωνίστηκε στα τρία παιχνίδια του ομίλου.
Το 1970 στο Μεξικό κατάφερε ένα εκπληκτικό επίτευγμα να σκοράρει σε όλα τα παιχνίδια της τελικής φάσης και με 7 γκολ ήταν δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης πίσω από τον Γκέρντ Μίλερ που είχε 10 ενώ συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη εντεκάδα του τουρνουά.
Ήταν παρών και το 1974 στην Δυτική Γερμανία όπου πήρε μέρος σε εφτά παιχνίδια πετυχαίνοντας δύο γκολ απέναντι σε Ζαίρ και Αργεντινή. Συνολικά με την "σελεσάο" ο Ζαιρζίνιο είχε 81 συμμετοχές πετυχαίνοντας 33 γκολ, με τελευταία συμμετοχή στις 3 Μαρτίου του 1982 σε φιλικό παιχνίδι στο Σάο Πάολο κόντρα στην Τσεχοσλοβακία.
Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας ανέλαβε ως προπονητής της Σάο Κριστοβάο στην οποία αγωνιζόταν ο 14χρονος τότε Ρονάλντο τον οποίον τον πρότεινε στην Κρουζέιρο να τον αποκτήσει, ενώ πέρασε και για ένα μικρό διάστημα και απο την χώρα μας στον πάγκο της Καλαμάτας
Στην συνέχεια ανέλαβε το 2003 την εθνική ομάδα της Γκαμπόν στην οποία έκατσε μέχρι το 2005 όταν και απολύθηκε λόγω της ήττας από την Αγκόλα για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006, ενώ εργάστηκε στην Esprof Atletico futebol Clube ομάδα της πολιτείας του Ρίο.
Το 2006 η Μποταφόγκο τον τίμησε δημιουργώντας μια ειδική φανέλα με το όνομα του και το νούμερό του και με την χρυσή υπογραφή του. Το 2008 θέλησε να διεκδικήσει με το Κομμουνιστικό κόμμα θέση συμβούλου στο Ρίο Ντε Τζανέιρο όμως δεν του επετράπη.
Το 2011 ύστερα απο πρωτοβουλία των οπαδών, ανεγέρθη το άγαλμά του στην είσοδο του Ενζενιάο δίπλα σε αυτά του Γκαρίντσα και του Νίλτον Σάντος.
