Πέρα από τα κατορθώματα του στους αγωνιστικούς χώρους με αυτή την κίνηση μπήκε ακόμα περισσότερο στις καρδιές των "τιφόζι" και του το έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο στις 13 Μαΐου του 2012 όταν στο τελευταίο ματς απέναντι στην Αταλάντα, την ώρα που έβγαινε ως αλλαγή στο 59ο λεπτό όλο το "Γιουβέντους Στάντιουμ" σηκώθηκε όρθιο για να τον χειροκροτήσει.
Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1974 στο Κονελιάνο της επαρχίας του Βενέτο και τα πρώτα του ερεθίσματα με το ποδόσφαιρο τα πήρε από τον μεγαλύτερο αδερφό του τον Στέφανο ο οποίος και αγωνίστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία λόγω τραυματισμών. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην Σαν Βεντεμιάνο ως τερματοφύλακας αλλά στην συνέχεια και με την ενθάρρυνση του αδερφού του άλλαξε θέση και μεταφέρθηκε στον χώρο της επίθεσης.
Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1974 στο Κονελιάνο της επαρχίας του Βενέτο και τα πρώτα του ερεθίσματα με το ποδόσφαιρο τα πήρε από τον μεγαλύτερο αδερφό του τον Στέφανο ο οποίος και αγωνίστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία λόγω τραυματισμών. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην Σαν Βεντεμιάνο ως τερματοφύλακας αλλά στην συνέχεια και με την ενθάρρυνση του αδερφού του άλλαξε θέση και μεταφέρθηκε στον χώρο της επίθεσης.
Σε ηλικία μόλις 13 ετών σκάουτερ της Πάντοβα τον εντόπισαν και τον ενέταξαν στις ακαδημίες των "μπιανκοσκουντάτι". Σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του στην SERIE B, και στις 22 Νοεμβρίου του 1992 πέτυχε το πρώτο του γκολ απέναντι στην Τερνάνα φτάνοντας τις 14 συμμετοχές με ένα γκολ.
Το καλοκαίρι του 1993 ο Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι διαβλέποντας το μεγάλο του ταλέντο κινήθηκε για λογαριασμό της Γιουβέντους για να τον αποκτήσει προσφέροντας το ποσό των 5 δισεκατομμυρίων λιρετών για να τον πάρει μαζί του στο Τορίνο και με το πέρασμα των ετών δικαιώθηκε. Τον Σεπτέμβριο του 1993 φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της και στην πρώτη του χρονιά αγωνίστηκε σε 14 παιχνίδια πετυχάινοντας και 5 γκολ.
Η περίοδος 1994-1995 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ονειρική αφού η έλευση του Μαρτσέλο Λίπι έφερε άλλον αέρα στην ομάδα και αυτό φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος ύστερα από 9 χρόνια, του Κυπέλλου και του Ιταλικού Σούπερ Καπ. Παράλληλα η "Γηραιά Κυρία" ήταν φιναλίστ στους διπλούς τελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με τον ίδιο να συμπληρώνει 50 συμμετοχές με 11 γκολ.
Την επόμενη σεζόν 1995-1996, η αποχώρηση του Ρομπέρτο Μπάτζιο για την Μίλαν του έδωσε την φανέλα με το νούμερο 10 και την βοήθησε να φτάσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην διαδικασία των πέναλτι στο "Ολίμπικο" της Ρώμης απέναντι στον Άγιαξ με τον ίδιο να πετυχαίνει 6 γκολ. Επίσης την ίδια χρονιά κατέκτησε τόσο το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Ρίβερ Πλέιτ όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ .
Την επόμενη σεζόν 1995-1996, η αποχώρηση του Ρομπέρτο Μπάτζιο για την Μίλαν του έδωσε την φανέλα με το νούμερο 10 και την βοήθησε να φτάσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην διαδικασία των πέναλτι στο "Ολίμπικο" της Ρώμης απέναντι στον Άγιαξ με τον ίδιο να πετυχαίνει 6 γκολ. Επίσης την ίδια χρονιά κατέκτησε τόσο το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Ρίβερ Πλέιτ όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ .
Η εγχώρια κυριαρχία συνεχίστηκε με την κατάκτηση δύο Πρωταθλημάτων το 1997, και το 1998 και ένα Ιταλικό Σούπερ Καπ το 1997, όμως αν και έπαιξε σε δύο ακόμα συνεχόμενους τελικούς Τσάμπιονς Λίγκ το 1997 και το 1998 γνώρισε την ήττα από Μπορούσια Ντόρτμουντ στο Μόναχο όπου πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ με τακουνάκι και Ρεάλ Μαδρίτης στο Άμστερνταμ αντίστοιχα.
Ειδικά η χρονιά 1997-1998 ήταν μία από τις καλύτερες πετυχαίνοντας σε 47 συμμετοχές και 32 γκολ, αναδείχθηκε μάλιστα πρώτος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ με 10 γκολ. Tον Νοέμβριο του 1998 μετά από μια ισοπαλία με την Ουντινέζε έμενε εκτός δράσης για έξι μήνες λόγω προβλήματος στο γόνατο.
Ειδικά η χρονιά 1997-1998 ήταν μία από τις καλύτερες πετυχαίνοντας σε 47 συμμετοχές και 32 γκολ, αναδείχθηκε μάλιστα πρώτος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ με 10 γκολ. Tον Νοέμβριο του 1998 μετά από μια ισοπαλία με την Ουντινέζε έμενε εκτός δράσης για έξι μήνες λόγω προβλήματος στο γόνατο.
Μετά από μια μικρή παύση στους τίτλους επανήρθε δριμύτερος κατακτώντας δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα το 2002 και το 2003, ενώ έφτασε σε έναν ακόμα τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ το 2003 στο Μάντσετσερ απέναντι στην συντοπίτισσα Μίλαν με τους "ροσονέρι" να κατακτούν το τρόπαιο στην "ρώσικη ρουλέτα".
Στις 10 Ιανουαρίου του 2006 πέτυχε τρία γκολ απέναντι στην Φιορεντίνα για το Κύπελλο Ιταλίας φτάνοντας τα 185 γκολ ξεπερνώντας τον Μπονιπέρτι τον άνθρωπο που τον έφερε στο "Ντελε Άλπι" που είχε 182 τέρματα. Η απόφαση για τον υποβιβασμό στην SERIE B δεν τον πτόησε και πετυχαίνοντας 20 γκολ έβαλε και αυτός το λιθαράκι του για να επανέρθει άμεσα στην μεγάλη κατηγορία.
Στις 6 Μαρτίου του 2008 έκανε και νέο ρεκόρ με την φανέλα της Γιουβέντους αυτή την φορά εμφανίσεων αφού ξεπέρασε τον Γκαετάνο Σιρέα στην πρώτη θέση που είχε 522 σε όλες τις διοργανώσεις. Με την ολοκλήρωση της σεζόν 2007-2008 αναδείχτηκε για πρώτη φορά πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 21 τέρματα.
Τον Ιούλιο του 2009 ανανέωσε το συμβόλαιο του για δύο ακόμη χρόνια και τον Μάιο του 2011 ανανέωσε για ένα ακόμα χρόνο που θα αποδεικνυόταν ότι θα ήταν ο τελευταίος του. Στην τελευταία του χρονιά ευτύχησε να πανηγυρίσει ένα ακόμη Πρωτάθλημα έχοντας 23 συμμετοχές και 3 γκολ.
Παρότι πολλοί ίσως να περίμεναν ότι υπήρχε η πιθανότητα απόσυρσης από την ενεργό δράση ο ίδιος με δήλωση του το διέψευσε και τον Σεπτέμβριο του 2012 ανακοίνωσε την συμφωνία του με την Σίδνει FC με την οποία μέχρι το 2014 είχε 48 συμμετοχές και 24 γκολ.
Τα κατορθώματα το με την ασπρόμαυρη φανέλα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Βρίσκεται στην δεύτερη θέση στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών στην SERIE A με 342 πίσω μόνο από τον Σίλβιο Πιόλα που έχει 364, και στην ένατη θέση των εμφανίσεων με 188.
Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με 705 και τερμάτων με 290 στην ιστορία της "Βέκια Σινιόρα", ενώ μέχρι πρόσφατα με τα 41 γκολ βρισκόταν στην πρώτη δεκάδα των σκόρερ σε Κύπελλο Πρωταθλητριών-Τσάμπιονς Λιγκ.
Τον Αύγουστο του 2014 υπέγραψε συμβόλαιο τετράμηνο με τους Delhi Dynamos στην Ινδία όπου είχε σε 10 αγώνες 1 γκολ αλλά δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του να φτάσει στα πλει-οφ του Πρωταθλήματος. Τον Οκτώβριο του 2015 ύστερα απο ένα χρόνο χωρίς ομάδα αποφάσισε να αποσυρθεί απο την ενεργό δράση αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να ασχοληθεί αργότερα με την προπονητική
Μέλος των μικρών εθνικών ομάδων, ο Αρίγκο Σάκι του έδωσε την πρώτη του συμμετοχή με την "μεγάλη" εθνική στις 25 Μαρτίου του 1995 στο Σαλέρνο απέναντι στην Εσθονία στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του EURO 1996. O πρώην προπονητής της Μίλαν τον πήρε κανονικά στην τελική φάση όπου και αγωνίστηκε απέναντι στην Ρωσία στην φάση των ομίλων.
Δύο χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Γαλλίας η ταυτόχρονη συνύπαρξη Μπατζιο και Ντελ Πιέρο στην ίδια ενδεκάδα αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης για τους Ιταλούς που πάντα αρέσκονται σε τέτοια διλήμματα, με τον "ζωγράφο" να αγωνίζεται σε τέσσερα παιχνίδια, χωρίς να πετύχει κάποιο τέρμα.
Έφτασε στον τελικό του EURO 2000 όπου στον μεγάλο τελικό απέναντι στην Γαλλία έχασε δύο σημαντικές ευκαιρίες για να "κλειδώσει" την νίκη και να φτάσουμε στο "χρυσό γκολ" του Τρεζεκέ στην παράταση. Δεύτερη παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιαπωνία και την Νότιο Κορέα με τον ίδιο να συμμετέχει σε τέσσερα παιχνίδια και να πετυχαίνει ένα γκολ κόντρα στο Μεξικό
Η αποτυχία στο EURO 2004 στην Πορτογαλία δεν προδίκαζε το τι θα ακολουθούσε στην Γερμανία το 2006 στην τρίτη κατά σειρά παρουσία του σε Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου στην φάση των ομίλων αγωνίστηκε ως αλλαγή στα παιχνίδια με Γκάνα και Ηνωμένες Πολιτείες.
Κόντρα στην Αυστραλία στην φάση των "16" ξεκίνησε βασικός, ενώ η είσοδός του στον ημιτελικό απέναντι στην Γερμανία ήταν καίρια αφού με το γκολ που πέτυχε στο 120ο λεπτό έστειλε τους "ατζούρι" στον τελικό.
Στον τελικό της 9ης Ιουλίου ξεκίνησε πάλι από τον πάγκο μπαίνοντας ως αλλαγή στο 86ο λεπτό και στην διαδικασία των πέναλντι όπου και ο ίδιος σκόραρε πραγματοποίησε το παιδικό του όνειρο να γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής όπως ο ίδιος είχε δηλώσει. Με την επιλογή του στην αποστολή για το EURO 2008 σε Αυστρία και Ελβετία έφτασε τις εφτά διοργανώσεις με την "σκουάντρα ατζούρα" όσες και ο Πάολο Μαλντίνι.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2008 στο Ούντινε απέναντι στην Γεωργία για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής πραγματοποίησε την 91η και τελευταία παρουσία έχοντας σκοράρει και 27 φορές που τον φέρνει στην τέταρτη θέση όλων των εποχών μαζί με τον "Μικρό Βούδα" πίσω από τους Ρίβα, Μεάτσα και Πιόλα.
Το 2004 η UEFA διοργάνωσε ψηφοφορία για να αναδείξει τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της πενηντακονταετίας με το όνομα του Ντελ Πιέρο να δεσπόζει σε αυτή την λίστα, ενώ την ίδια χρονιά στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από την ίδρυσης της η FIFA μέσω του Πελέ τον συμπεριέλαβε στην λίστα με τους κορυφαίους όλων των εποχών.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του το 2015, ασχολήθηκε ως τηλεσχολιαστής με το Sky Sports Italia, το 2017 μπήκε στο ιταλικό Hall of Fame, ενώ την ίδια χρονιά ψηφίστηκε ως ένας απο τους κορυφαίους της Γιουβέντους όλων των εποχών. Απο τον Μάρτιο του 2018 έχει φτιάξει ένα ιταλικό εστιατόριο στο Λος Άντζελες που το ονομάζει το νούμερο 10.
