www.goahits.blogspot.com

Διεθνές ποδόσφαιρο όπως δεν έχετε ξαναδιαβάσει!

18/11/22

Λουίς Φίγκο Το "λιοντάρι της Λισαβόνας"

Ένας απο τους κορυφαίους σύγχρονους εξτρέμ, απο τους κορυφαίους Πορτογάλους όχι μόνο της γενιάς του αλλά όλων των εποχών, ο Λουίς Φίγκο διακρινόταν για την ικανότητα που είχε στην ντρίμπλα, την επιτάχυνση, τον έλεγχο της μπάλας και να πηγαίνει στο ένας με ένα με τον αντίπαλο. Βέβαια έχει μείνει στην ιστορία και η μεταπήδηση απο την Μπαρτσελόνα στην Ρεάλ.

Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1972 στην πόλη Αλμάντα  στις όχθες του ποταμού Τάγου απέναντι απο την Λισαβόνα και μεγάλωσε στην περιοχή Cova da Piedade και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην União Futebol Clube Os Pastilhas και στην ηλικία των 12 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Σπόρτιγκ Λισαβόνας.

Πολύ σύντομα θα μπει και στην πρώτη ομάδα, την σεζόν 1989-1990 θα πραγματοποιήσει τρείς εμφανίσεις στο Πρωτάθλημα και σιγά-σιγά θα είναι βασικό στέλεχος των "πράσινων" μέχρι το καλοκαίρι του 1995 κατακτώντας το Κύπελλο του 1995, έχοντας 169 συμμετοχές και 20 γκολ.

Έχοντας και τις πολύ καλές πορείες με την εθνική Πορτογαλίας όταν και θα αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ευρώπης U-16 to 1989 και Πρωταθλητής Κόσμου U-20 το 1991 θα προσελκύσει αρκετές ομάδες για να τον αποκτήσουν.

Ήταν έτοιμος να πάει στην Πάρμα, όμως η Σπόρτιγκ είχε συμφωνήσει με την Γιουβέντους, με συνέπεια να βρεθεί με δύο υπογεγραμμένα συμβόλαια. Μετά απο αυτή την εξέλιξη τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό απο το ιταλικό ποδόσφαιρο.

Επίσης υπήρξε ενδιαφέρον και απο την Μάντσεστερ Σίτι ύστερα απο πρόταση του πρώην προπονητή του στην Σπόρτιγκ Μάλκολμ Άλισον, όμως λόγω της απαγόρευση μετεγγραφών για τους Πορτογάλους σε ομάδες του εξωτερικού στα μέσα της σεζόν, δεν προχώρησε.

Τότε θα βρει την ευκαιρία ο Γιόχαν Κρόιφ ο οποίος για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα, θα δει στο πρόσωπο του τον αντικαταστάτη του Μίκαελ Λάουντρουπ που είχε φύγει για την Ρεάλ Μαδρίτης. Πράγματι οι "μπλαουγκράνα" τον αγόρασαν με το ποσό των 2,25 εκατομμυρίων λιρών αφήνοντας τον δανεικό μέχρι το τέλος της σεζόν.

Εκεί ο Φίγκο θα βρει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει ακόμα περισσότερο το ταλέντο και μάλιστα έγινε και δεύτερος αρχηγός της ομάδας πίσω απο τον Πεπ Γκουαρδιόλα, παίζοντας σε 249 παιχνίδια πετυχαίνοντας 45 γκολ.

Θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1998 και το 1999, 2 Κύπελλα το 1997 και το 1998, 1 Ισπανικό Σούπερ Καπ το 1996, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1997 κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν στο "Ντε Κάιπ" του Ρότερνταμ και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1997 κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Τον Ιούλιο του 2000 ο εκ των υποψηφίων προέδρων της Ρεάλ Φλορεντίνο Πέρεθ είχε υποσχεθεί στους οπαδούς των "μπλάνκος" ότι αν εκλεγεί θα φέρει τον Φίγκο στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου". Το πρώτο βήμα ήταν να συμφωνήσει με τον ατζέντη του Ζοζέ Βέιγκα εξαπλασιάζοντας τις απολαβές του. Επίσης στην περίπτωση που δεν πραγματοποιούταν η συμφωνία, η πλευρά του Φίγκο θα πλήρωνε τα εισιτήρια διαρκείας των οπαδών της Ρεάλ για ένα ολόκληρο χρόνο.

Η δεύτερη κίνηση του ήταν με ιδιωτικό συμφωνητικό να ζητήσει τόσο απο τον Βέιγκα όσο και απο τον Πάολο Φούτρε που πήρε μέρος και αυτός στην διαπραγμάτευση  σε περίπτωση μη ολοκλήρωσης της συμφωνίας, θα έπαιρνε το ποσό των 35.000.000 ευρώ ως ποινική ρήτρα, ενώ ο ίδιος εάν έχανε τις εκλογές θα έπρεπε να δώσει 2.500.000 στην πλευρά του ποδοσφαιριστή.

Η τρίτη κίνηση ήταν να καταθέσει το ποσό των 62.000.000 ευρώ που ήταν η ρήτρα αποδέσμευσης στην ισπανική ομοσπονδία, ρίχνοντας το μπαλάκι στην πλευρά της Μπαρτσελόνα. Ο Πέρεθ θα εκλεγεί πρόεδρος της Ρεάλ, την ίδια περίοδο που στην Μπαρτσελόνα, τις εκλογές θα κερδίσει ο Τζούλιαν Γκασπάρ.

Ο Γκασπάρ θα συναντηθεί με τον Φίγκο, ο οποίος του ζήτησε να καλύψει το ποσό που είχε συμφωνήσει ο Βέιγκα με τον Πέρεθ εάν δεν πραγματοποιούταν η μετεγγραφή. Ο Γκασπάρ δεν μπορούσε να πάρει τέτοια απόφαση και έτσι στις 24 Ιουλίου του 2000, ο Φίγκο θα βρισκόταν ανάμεσα σε Πέρεθ και Αλφρέντο Ντι Στέφανο.

Όλοι περίμεναν το πρώτο Μπαρτσελόνα-Ρεάλ στην Βαρκελόνη με την κληρωτίδα να έχει κέφια και να βγάζει στην 6η αγωνιστική το el clasico στην πρωτεύουσα της Καταλονίας στις 21 Οκτωβρίου. Στο γήπεδο είχαν κρεμαστεί πανό με τις λέξεις "Ιούδας". "Προδότης", "Μισθοφόρος" και "Κάθαρμα¨, ενώ με την είσοδο στο γήπεδο ο θόρυβος απο 100.000 οπαδούς ήταν εκκωφαντικός, με τον ίδιο να βουλώνει τα αυτιά του για να μην ακούει.

Όταν πήγε να εκτελέσει κόρνερ, έπεφταν απο κέρματα, γυαλιά, αναπτήρες, κινητά τηλέφωνα, μαχαίρια, μπουκάλι ουίσκι ακόμα και γουρουνοκεφαλή, ήταν τέτοιο το μίσος προς το πρόσωπο του. Στο τέλος του 2000 θα κατακτήσει την "Χρυσή Μπάλα" κυρίως για τα κατορθώματά του με την Μπαρτσελόνα, αλλά πλέον ήταν persona non grata για τους "μπλαουγκράνα".

Ο Φίγκο θα εγκαινιάσει την προσπάθεια του Πέρεθ για την δημιουργία των "galacticos" αφού μετά απο αυτόν ακολούθησαν οι Ζιντάν, Μπέκαμ και Ρονάλντο. Στην Μαδρίτη θα αγωνιστεί για πέντε σεζόν έχοντας 239 συμμετοχές και 57 γκολ.

Θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 2001 και το 2003, 2 Ισπανικά Σούπερ Καπ το 2001 και το 2003, το Champions League του 2002 κόντρα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν στο "Χάμπντεν Πάρκ" της Γλασκώβης, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 2002 κόντρα στην Φέγενοορντ και το Διηπειρωτικό του 2002 κόντρα στην Ολίμπια Ασουνσιόν.

Το καλοκαίρι του 2005 θα μείνει ελεύθερος και θα κινηθεί η Ίντερ για την απόκτηση του και θα παίξει στην Ιταλία ύστερα απο την προ δεκαετίας περιπέτεια με το διπλό συμβόλαιο σε Γιουβέντους και Πάρμα.

Στο Μιλάνο θα βάλει τους τίτλους τέλους ύστερα απο τέσσερα χρόνια παρουσίας με 138 συμμετοχές και 11 γκολ.  Θα κατακτήσει τέσσερα Πρωταθλήματα το 2006, το 2007, το 2008 και το 2009, 1 Κύπελλο το 2006 και 2 Ιταλικά Σούπερ Καπ το 2006 και το 2008.  

Στις 31 Μάϊου του 2009 στο τελευταίο του παιχνίδι στο "Σαν Σίρο" κόντρα στην Αταλάντα θα φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και όταν θα γίνει αλλαγή, όλο το γήπεδο θα σηκωθεί προσφέροντας του απλόχερα το χειροκρότημα.

Στις 12 Οκτωβρίου του 1991 κόντρα στο Λουξεμβούργο θα κάνει το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της χώρας του. Στο EURO του 1996 στην Αγγλία θα πάρει το βάπτισμα του πυρός σε μεγάλη διοργάνωση όπου θα παίξει σε τέσσερα παιχνίδια.

Στο EURO 2000 σε Βέλγιο και Ολλανδία θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά όπου και θα αποκλειστεί απο την Γαλλία, με τον ίδιο να αγωνίζεται και στα τέσσερα παιχνίδια της διοργάνωσης. Δύο χρόνια αργότερα θα παίξει για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα αλλά οι Πορτογάλοι θα γνωρίσουν τον αποκλεισμό απο την φάση των ομίλων παίζοντας και στα τρία παιχνίδια.

Τρίτη διοργάνωση EURO εντός έδρας αυτή την φορά όπου θα γνωρίσει την ήττα στον τελικό απο την Ελλάδα, με τον ίδιο να αγωνίζεται και στα έξι παιχνίδια του τουρνουά. Τελευταία παρουσία στα γήπεδα της Γερμανίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 όπου θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά όπου και πάλι το εμπόδιο της Γαλλίας θα είναι ανυπέρβλητο.

Ο μικρός τελικός κόντρα στην Γερμανία στις 8 Ιουλίου στην Στουτγκάρδη θα είναι η 127η και τελευταία του παρουσία όντας δεύτερος στην σχετική λίστα πίσω απο τον Κριστιάνο Ρονάλντο, έχοντας πετύχει και 32 γκολ τέταρτος στην σχετική λίστα.

Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ανέλαβε διοικητικό πόστο στην Ίντερ, και στην συνέχεια πρεσβευτής της ομάδας σε διάφορες εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη. Είναι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου του "Inter Campus" ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος που διευθύνεται απο την Ίντερ, ενώ είναι πρεσβευτής για την εταιρεία "Stop TB" για την καταπολέμηση της φυματίωσης. 

Είναι ο ιδρυτής της "Network 90", μιας ιδιωτικής εταιρείας που ασχολείται με την επαγγελματική ποδοσφαιρική βιομηχανία, ενώ έχει στην κατοχή του και ένα μπαρ στο Αλγκάρβε. 

Το 2001 η FIFA θα του απονείμει το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς, ενώ τον Απρίλιο του 2013 σε ψηφοφορία της Marca θα βρίσκεται στην κορυφαία εντεκάδα ξένων στην ιστορία της "βασίλισσας".

Στις 28 Ιανουαρίου του 2015 θα ανακοινώσει την πρόθεση του να κατέβει ως υποψήφιος για την προεδρία της FIFA κόντρα στον Ζεπ Μπλάτερ, έχοντας στο πλευρό του προσωπικότητες όπως ο Ζοσέ Μουρίνιο και ο Ντειβιντ Μπέκαμ.

Στις προθέσεις του ήταν η αύξηση των ομάδων που θα έπαιρναν μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε 48, δίνοντας παράλληλα έμφαση στις υποδομές και στις κατά τόπου εθνικές ομοσπονδίες.

Θεωρούταν αουτσάιντερ απέναντι τόσο στον Μπλάτερ όσο και στους άλλους συνυποψηφίους του τον Μίκαελ Φαν Πράαγκ και τον πρίγκηπα της Ιορδανίας Αλι Μπιν Άλ Χουσείν και στις 21 Μάϊου του ίδιου έτους θα αποσυρθεί απο την διαδικασία λέγοντας χαρακτηριστικά  "δεν θέλω να βρεθεί σε θέση που θα κατέχει υπερβολική εξουσία".


       


 







  





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...