Θεωρείται ένας απο τους καλύτερους επιτελικούς μέσους της δεκαετίας του '70 και θα μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα εάν μπορούσε να αγωνιστεί εκτός Πολωνίας νωρίτερα. Δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς απο την ζώη εξαιτίας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.
Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1947 στην πόλη Στάρογκαρντ Γκντάνσκι και αφού τελείωσε το σχολείο πήγε σε τεχνική σχολή όπου παρακολούθησε μαθήματα ηλεκτρολογίας. Όταν την ολοκλήρωσε εργάστηκε ως σχεδιαστής στο εργοστάσιο στο οποίο έκανε την πρακτική του.
Του άρεσε ο αθλητισμός έπαιξε χάντμπολ και επιτραπέζια αντισφαίριση το 1958 θα ενταχθεί στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας Włókniarz Starogard Gdański μέχρι και το 1966. Τον Ιούλιο του 1965 θα επιλεγεί σε ένα κάμπ απο το οποίο θα επιλέγονταν η εθνική ελπίδων της Πολωνίας αλλά ο Ντέινα δεν συμπεριλήφθηκε στην τελική επιλογή
Τότε Άρκα Γκντίνια και Λέγκια Γκντάνσκ μάχονταν για το ποια θα εξασφαλίσει την υπογραφή του με τους γονείς να υπογράφουν στην Άρκα για λογαριασμό του αν και ήδη άνηκε στην Włókniarz. Για την υπογραφή σε δύο ομάδες, θα του επιβληθεί τιμωρία αρχικά με δίμηνο αποκλεισμό και στην συνέχεια με εννιάμηνο χάνοντας την ευκαιρία να παίξει σε αγώνες.
Όταν ο αδερφός του θα μετακομίσει στο Λότζ θα πάει να μείνει μαζί του, και θα αγωνιστεί με την LKS Lodz. Θα προλάβει να παίξει ένα παιχνίδι και στην συνέχεια θα καταταγεί στον στρατό όπερ σήμαινε ότι θα έπρεπε να πάει στην ομάδα του στρατού που ήταν η Λέγκια Βαρσοβίας.
Με τους "πράσινους" της πρωτεύουσας έπαιξε μέχρι το 1978 και κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα το 1969 και το 1970 και 2 Κύπελλα το 1966 και το 1973. Συνολικά θα αγωνιστεί σε 390 παιχνίδια τρίτος στον σχετικό πίνακα και θα πετύχει 141 τέρματα δεύτερος στην σχετική λίστα πίσω απο τον Λουτσιάν Μπρίχζτσι.
Οι εμφανίσεις του ειδικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο έστρεψαν πολλές Ευρωπαϊκές ομάδες στο να τον αποκτήσουν. Σεντ Ετιέν, Μίλαν, Ίντερ, Μονακό, Μπάγερν Μονάχου ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης για να τον δελεάσει του έστειλε μια φανέλα της με το όνομα του και τον αριθμό 14.
Όμως το κομμουνιστικό καθεστώς απέτρεπε την οποιαδήποτε σκέψη για μετακίνηση στην Δυτική Ευρώπη, όντας μάλιστα και αξιωματικός του πολωνικού στρατού. Μόνο όταν έδωσαν την συναίνεση τους οι αρχές και μετά απο πολύμηνες διαπραγματεύσεις, μπόρεσε να φύγει για το εξωτερικό.
Η τυχερή ήταν η Μάντσεστερ Σίτι με την οποία έκανε ντεμπούτο τον Νοέμβριο του 1978, με την συμφωνία να περιλαμβάνει το ποσό των 150.000 λιρών, δύο φιλικά ματς στην Βαρσοβία και στο Μάντσεστερ και αθλητικό εξοπλισμό απο την ADIDAS.
Όμως ήταν άτυχος απο την μία την πρώτη χρονιά προσπαθούσαν οι προπονητές να του βρουν τον τρόπο ώστε να χωρέσει στην εντεκάδα μετακινώντας τον απο το κέντρο πότε στην επίθεση και πότε στα πλάγια
Η δεύτερη χρονιά θα ήταν και η τελευταία του στο νησί, αφού οι τραυματισμοί του στέρησαν την δυνατότητα να δείξει το ταλέντο του και υποβιβάστηκε στην δεύτερη ομάδα. Με τους "πολίτες" θα αγωνιστεί σε 43 παιχνίδια και θα πετύχει 13 τέρματα.
Τον Φεβρουάριο του 1981 θα υπογράψει συμβόλαιο στους Σαν Ντιέγκο Σόκερς και θα παραμείνει εκεί μέχρι το 1987(τα τρία τελευταία χρόνια παίζοντας ποδόσφαιρο σάλας), όταν και θα ολοκληρώσει την καριέρα του.
Στις 4 Απριλίου του 1968 θα παίξει για πρώτη φορά με την εθνική ομάδα στο Χορζόφ σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Τουρκία. Θα κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στους αγώνες του Μονάχου το 1972. αλλά τις μεγάλες εμφανίσεις θα τις πραγματοποίησει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην Δυτική Γερμανία.
Μέλος μιας πολύ καλής φουρνιάς που ανέδειξε το πολωνικό ποδόσφαιρο ο Ντέινα θα αποτελέσει βασικό στέλεχος αγωνιζόμενος και στα εφτά παιχνίδι πετυχαίνοντας τρία τέρματα κόντρα σε Αϊτή, Ιταλία και Γιουγκοσλαβία και θα κατακτήσουν την τρίτη θέση. Μάλιστα θα ανακηρυχθεί τρίτος καλύτερος παίκτης του τουρνουά και μέλος της καλύτερης ομάδας.
Θα κατακτήσει το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο στους αγώνες του Μόντρεαλ το 1976 και θα δώσει το παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978 αγωνιζόμενος και στα έξι παιχνίδια. Μάλιστα το παιχνίδι στην Μεντόσα στις 21 Ιουνίου κόντρα στην Βραζιλία θα είναι το τελευταίο του παιχνίδι με το εθνόσημο έχοντας 97 παιχνίδια τρίτος στην σχετική λίστα και 41 τέρματα τέταρτος όλων των εποχών.
Ολοκληρώνοντας την καριέρα του έμεινε στην Αμερική και δημιούργησε ένα κλάμπ τους Legends με έδρα την Τιχουάνα στο Μεξικό για φορολογικούς λόγους στο πρότυπο των Χάρλεμ Γκλόουμπτρότερς.
Σκοπός του ήταν η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου καλώντας παλιούς Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές στα αμερικάνικα γήπεδα σε συνδυασμό με ταξίδια στην Ευρώπη. Παράλληλα ο Ντέινα ήθελε να ασχοληθεί με τα μικρά παιδιά για αυτό άνοιξε το Kaz Deyna World Soccer Camps.
Όνειρο του ήταν όλο αυτό να το επεκτείνει και στην χώρα του, όμως δεν πρόλαβε να το δει να πραγματοποιείται αφού τα ξημερώματα της 31ης προς 1ης Σεπτεμβρίου του 1989 θα χάσει την ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μόλις σε ηλικία 41 ετών.
Το αυτοκίνητό του ένα άσπρο Dodge Colt έπεσε με ταχύτητα πάνω στο φορτηγάκι Ford F-600 του Μεξικανού Μανουέλ Βάσκες. Υπό την επήρεια του αλκοόλ ξεπέρασε το όριο ταχύτητας με συνέπεια να έχει πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι, στο στήθος αλλά και εσωτερικά τραύματα, ήταν δε τόσο ορατά που θάφτηκε με το κεφάλι δεμένο. Αναγνωρίστηκε βάσει του διπλώματος οδήγησης που βρισκόταν στην τσέπη του παντελονιού του
Το 1981 πήρε μέρος στην ταινία Escape to Victory( Η Μεγάλη Απόδραση των 11) μαζί με άλλους ποδοσφαιριστές όπως ο Μπόμπι Μούρ, ο Οσβάλδο Αρντίλες και ο Πελέ, το 1994 επιλέχτηκε απο την Ομοσπονδία αλλά και τα αθλητικά περιοδικά ως ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών για την Πολωνία, ενώ η Λέγκια απέσυρε το νούμερο 10 προς τιμήν του.
Το 2012 επέστρεψε στην Πολωνία οι στάχτες του και θάφτηκαν στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο Powązki, σε μια τελετή όπου μεταξύ άλλων παραβρέθησαν η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Τζοάνα Μούχα, ο πρόεδρος της Πολωνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Αντρέι Κρασνίτσκι, ο μουσικός Στανισλαβ Σόικα και ο τότε προπονητής της εθνικής Πολωνιας και συμπαίκτης του Φράντσιτσεκ Ζμούντα.
