Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 με την φανέλα της Βραζιλίας όμως ουσιαστικά την μεγάλη καριέρα ο Ζοσέ Αλταφίνι την έκανε στα γήπεδα της Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το προσωνύμιο "Ματσόλα" που του αποδόθηκε εξαιτίας της ομοιότητας που είχε με τον Ιταλό Βαλεντίνο Ματσόλα του αρχηγού της "grande Torino" που χάθηκε τόσο άδοξα το 1949 στο αεροπορικό δυστύχημα της Σουπέργκα.
Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου του 1938 στην πόλη Πιρακικάμπα της πολιτείας του Σάο Πάολο από μια φτωχή οικογένεια η οποία είχε ιταλικές ρίζες. Απο πιτσιρικάς μοιραζόταν ανάμεσα στο σχολείο και την δουλειά, ενώ κλώτσησε για πρώτη φορά την μπάλα στην ομάδα της πόλης του την Esporte Club XV de Novembro και τον Ιούλιο του 1955 η Παλμέιρας τον εντάσσει στις ακαδημίες της.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1956 φοράει για πρώτη φορά την φανέλα της ανδρικής ομάδας σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Καταντούβα όπου μάλιστα σκόραρε και κατέχει μέχρι και σήμερα το ρεκόρ του νεώτερου σκόρερ στην ιστορία των "βερντάο".
Οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα Παουλίστα είναι εντυπωσιακές, σε 63 επίσημα παιχνίδια πέτυχε 32 γκολ, μαζί με τα φιλικά και τα ημιεπίσημα έφτασε στα 114 παιχνίδια με 85 γκολ. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου η Βραζιλία δίνει φιλικά παιχνίδια στην Ιταλία κόντρα στην Φιορεντίνα και την Ίντερ.
Οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα Παουλίστα είναι εντυπωσιακές, σε 63 επίσημα παιχνίδια πέτυχε 32 γκολ, μαζί με τα φιλικά και τα ημιεπίσημα έφτασε στα 114 παιχνίδια με 85 γκολ. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου η Βραζιλία δίνει φιλικά παιχνίδια στην Ιταλία κόντρα στην Φιορεντίνα και την Ίντερ.
Εκεί θα τον δουν οι ιθύνοντες της Μίλαν και θα κινηθούν για την απόκτηση του, προσφέροντας το ποσό των 135 εκατομμυρίων λιρετών. Αρχικά πάντως ο πρόεδρος της Παλμέιρας Μάριο Μπένι την απέρριψε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι είχε συμφωνήσει με την Ρόμα και η πώληση θα γίνονταν μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο για να αποφύγει την γκρίνια απο τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους του συλλόγου.
Κάποια όμως προβλήματα στην πρόταση της Ρόμα, έδωσε την δυνατότητα στον πρόεδρο της Μίλαν Αντρέα Ριτσόλι ο οποίος έπεισε τον Μπένι να αποδεχτεί την πρόταση ικανοποιώντας και την απαίτηση του να ανακοινωθεί η μετεγγραφή μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Στα ιταλικά γήπεδα αποδεικνύει την ικανότητα του στο σκοράρισμα και θα πανηγυρίσει την κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων το 1959 και το 1962, και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1963 το πρώτο για την ομάδα της Λομβαρδίας στον τελικό του Γουέμπλει απέναντι στην Μπενφίκα του Εουσέμπιο πετυχαίνοντας δύο γκολ.
Στην πορεία εκείνη ο Αλταφίνι πέτυχε 14 γκολ επίδοση που αποτελεί ρεκόρ επίτευξης τερμάτων για το Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λίγκ σε μία μόνο χρονιά που την υπερκέρασε ο Κριστιάνο Ρονάλντο την περίοδο 2013-2014.
Την επόμενη χρονιά θα έρθει σε κόντρα με τον προπονητή του Τζιουζέπε Βιάνι και το καλοκαίρι του 1964 ο Αλταφίνι θα έχει υψηλές απαιτήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του. Ο Βιάνι αρνήθηκε και ο Αλταφίνι επέστρεψε στην Βραζιλία όπου προπονούταν με την Παλμέιρας με σκοπό να βρεί καινούρια ομάδα.
Τον Ιανουάριο του 1965 θα πειστεί και θα επιστρέψει στο Μιλάνο έχοντας κερδίσει το δικαίωμα να φύγει το καλοκαίρι με πώληση. Στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" θα συμπληρώσει 246 συμμετοχές και 161 γκολ, μετακομίζοντας στον Νότο και στην Νάπολι που μόλις είχε ανέβει στην SERIE A.
Στους "παρτενοπέι" κάνει ένα πολύ καλό δίδυμο με τον Ομάρ Σίβορι και παρότι δεν ευτύχησε να κατακτήσει κάποιον τίτλο τους οδήγησε στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος 1967-1968 πίσω από την Μίλαν που ήταν η υψηλότερη θέση που είχε καταλάβει μέχρι τότε στο Πρωτάθλημα.
Στο "Σαν Πάολο" παρέμεινε έως και το 1972 έχοντας 234 συμμετοχές και 97 γκολ, όταν και απρόσμενα για πολλούς θα ενδιαφερθεί η Γιουβέντους όπου θα πάει πακέτο με τον Ντίνο Τζόφ. Στο "Ντελε Άλπι" δεν ήταν από τις βασικές επιλογές παρ'όλα αυτά θα συνεισφέρει στην κατάκτηση δύο Πρωταθλημάτων το 1973 και το 1975.
Κατά την διάρκεια της πρώτης του χρονιάς πετυχαίνει καίρια γκολ απέναντι στην Ουίπεστ στην προημιτελική φάση και στον ημιτελικό απέναντι στην Ντέρμπι Κάουντι στην πορεία προς τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1973 όπου ο Άγιαξ στο Βελιγράδι αποδεικνύεται ανυπέρβλητο φτάνοντας στην νίκη με 1-0.
Στο Τορίνο θα παραμείνει μέχρι και το 1976 έχοντας με 119 συμμετοχές και 37 γκολ, ενώ με τα 216 γκολ που πέτυχε στην SERIE A καταλαμβάνει την τέταρτη θέση μαζί με τον Τζιουζέπε Μεάτσα στην λίστα των σκόρερ όλων των εποχών πίσω μόνο από τους Σίλβιο Πιόλα, Φραντσέσκο Τότι και Γκούναρ Νόρνταλ.
Παράλληλα με τις 456 συμμετοχές είναι δεύτερος στην σχετική λίστα πίσω μόνο από τον Χαβιέ Ζανέτι όσον αφορά αυτούς που δεν έχουν γεννηθεί στην Ιταλία. Ύστερα από 18 χρόνια παρουσίας στα ιταλικά γήπεδα αποφασίζει να αποχωρήσει και να μεταβεί στην Ελβετία για την FC Chiasso την οποία βοηθάει να ανέβει στην πρώτη κατηγορία του ελβετικού πρωταθλήματος για να τερματίσει την καριέρα του το 1980 στην Mendrisiostar FC.
Αγωνίστηκε σε δύο εθνικές ομάδες, ξεκινώντας από την πατρίδα του όπου στις 16 Ιουνίου του 1957 πραγματοποιεί το ντεμπούτο του απέναντι στην Πορτογαλία σε φιλικό παιχνίδι στο Σάο Πάολο. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 8 φορές πετυχαίνοντας 4 γκολ και μαζί με τον Πελέ ήταν οι νεαρότεροι παίκτες που είχε μαζί του ο Βιθέντε Φέολα στην αποστολή για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Σουηδίας το 1958.
Ξεκινάει εντυπωσιακά με δύο γκολ στην πρεμιέρα απέναντι στην Αυστρία, όμως ένας τραυματισμός στο ματς με την Αγγλία του στερεί την συμμετοχή στο ματς με την Σοβιετική Ένωση. Επανεμφανίζεται απέναντι στην Ουαλία όμως τόσο στον ημιτελικό με την Γαλλία, αλλά και στον νικηφόρο τελικό με την διοργανώτρια χώρα μένει εκτός ενδεκάδας και την θέση του την παίρνει ο Βαβά.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Χιλής παίρνει μέρος σε δεύτερη συνεχόμενη τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου αυτή την φορά για λογαριασμό της Ιταλίας. Ο ίδιος μάλιστα είχε αναφέρει για αυτή την επιλογή του:
"Ήταν απλό, η Βραζιλία δεν καλούσε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο εξωτερικό. Ήμουν 23 ετών και θα ήταν καταστροφή για εμένα να μην πάρω μέρος σε άλλο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν ήμουν εγώ αυτός που άφησε την Βραζιλία, η Βραζιλία με άφησε."
"Ήταν απλό, η Βραζιλία δεν καλούσε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο εξωτερικό. Ήμουν 23 ετών και θα ήταν καταστροφή για εμένα να μην πάρω μέρος σε άλλο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν ήμουν εγώ αυτός που άφησε την Βραζιλία, η Βραζιλία με άφησε."
Στις 15 Οκτωβρίου του 1961 στα μπαράζ πρόκρισης απέναντι στο Ισραήλ στο Τελ Αβίβ παίζει για πρώτη φορά με την φανέλα των "ατζούρι" όπου βρίσκει δίχτυα. Η Ιταλία προκρίνεται στην τελική φάση, ο Αλταφίνι συμπεριλαμβάνεται στην αποστολή και αγωνίζεται στα δύο πρώτα παιχνίδια με Δυτική Γερμανία και Χιλή, αλλά θα αποκλειστεί από την συνέχεια της διοργάνωσης. Συνολικά θα φορέσει την φανέλα της 6 φορές πετυχαίνοντας 5 γκολ.
Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία τόσο στην τηλεόραση με το Sky Italia, τo CANAL +, και την RAI Sport, όσο και με το ραδιόφωνο στον ραδιοφωνικό σταθμό RTL 102.5. Επίσης έχει "δανείσει" την φωνή του στην ιταλική έκδοση του διάσημου παιχνιδιού ποδοσφαίρου Pro Evolution Soccer .
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 πρωταγωνίστησε σε ένα "ρόζ" σκάνδαλο, αφού αν και ήδη παντρεμένος\, ερωτεύθηκε την Ανναμαρία Γκάλι την σύζυγο του συμπαίκτη του στην Μίλαν Πάολο Μπαριζόν.
Η Γκάλι μητέρα τριών παιδιών με τον Μπαριζόν, τον άφησε για να πάει να ζήσει με τον Αλταφίνι, σε μια περίοδο όπου δεν προβλέπονταν το διαζύγιο. Εν τέλει οι δυο τους παντρεύτηκαν το 1973
