Τον Ιούλιο του 2000 στην Ζυρίχη, χρειάστηκαν τρεις γύροι για να καθοριστεί η χώρα που θα αναλάμβανε την διοργάνωση του 18oυ Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το Μαρόκο έμεινε εκτός απο τον πρώτο γύρο, η Αγγλία στον δεύτερο και έμειναν Γερμανία και Νότιος Αφρική στον τελικό γύρο.
Εκεί όπου για μία ψήφο 12 έναντι 11 η Γερμανία ανέλαβε για δεύτερη φορά μετά το 1974 την διοργάνωση. Την ημέρα της ψηφοφορίας υπήρξε η πληροφορία περί δωροδοκίας και για αυτό τον λόγο υπήρξε επανάληψη της ψηφοφορίας.
Μία μέρα πριν το γερμανικό σατιρικό περιοδικό "Τιτανικός" απέστειλε στους εκπροσώπους γράμματα προσφέροντας τους δώρα όπως ζαμπόν και ρολόγια κούκους. Κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας ο εκπρόσωπος της Ωκεανίας Τσάρλς Ντέμπσει που είχε ψηφίσει Αγγλία και όταν αυτή αποκλείστηκε πήρε εντολή να υποστηρίξει την Νότιο Αφρική, αποχώρησε απο την διαδικασία επικαλούμενος "ανυπόφορη πίεση".
Εάν ο Ντέμπσει παρέμενε και ψήφιζε Νότια Αφρική, θα είχαμε ισοπαλία 12-12 και σε αυτή την περίπτωση θα ψήφιζε ο πρόεδρος της FIFA Ζέπ Μπλάτερ ο οποίος είχε δηλώσει την προτίμηση του στην αφρικανική χώρα.
Επίσης προκάλεσε εντύπωση το ενδιαφέρον τόσο των Γερμανών πολιτικών όσο και επιχειρηματιών για τρεις ασιατικές χώρες, Σαουδική Αραβία, Ταϊλάνδη και Νότιος Κορέα, ενώ το γερμανικό περιοδικό "Der Spiegel" τον Οκτώβριο του 2015 ισχυρίστηκε ότι μέσω του CEO της Adidas Ρόμπερτ Λούις Ντρέιφους έγινε προσπάθεια χρηματισμού τεσσάρων ασιατικών χωρών μέλη της εκτελεστικής επιτροπής.
Στην υπόθεση ενεπλάκη τόσο το όνομα του προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδίας Βόλφγκανγκ Νίερσμπαχ αλλά και του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής Φράντς Μπεκενμπάουερ, με την επιτροπή Ηθικής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να ανοίγει τον φάκελο τον Μάρτιο του 2016.
Η Γερμανία πήρε απευθείας την πρόκριση ως διοργανώτρια όχι όμως και η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Βραζιλία η οποία έδωσε κανονικά προκριματικούς αγώνες για την πρόκριση.
Σενεγάλη, Νότιος Αφρική, Καμερούν, Νιγηρία, Κολομβία, Δανία, Ιρλανδία, Σλοβενία, Νότιος Αφρική, Τουρκία, Ρωσία και το Βέλγιο που αγωνίστηκαν σε αυτό του 2002 αποκλείστηκαν απο την τελική φάση, όπως και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα, ενώ στα μπαράζ η Αυστραλία απέκλεισε την Ουρουγουάη στην διαδικασία των πέναλντι, και το Τρίνινταντ και Τομπάγκο το Μπαχρέιν με ισοπαλία 1-1 και νίκη 1-0.
Γκάνα, Τόγκο, Ακτή Ελεφαντοστού, Αγκόλα, Ουκρανία, Τσεχία και Τρίνιντάντ και Τομπάγκο έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση σε τελική φάση. Βερολίνο, Ντόρτμουντ, Μόναχο, Στουτγκάρδη, Γκελζενκίρχεν, Αμβούργο, Φρανκφούρτη, Κολωνία, Ανόβερο, Λειψία, Καιζερσλάουτερν και Νυρεμβέργη υποδέχτηκαν τις 32 ομάδες απο τις 9 Ιουνίου έως τις 9 Ιουλίου.
Στον 1ο όμιλο Γερμανία και Εκουαδόρ, στον 2ο Αγγλία και Σουηδία, στον 3ο Αργεντινή και Ολλανδία,σ τον 4ο Πορτογαλία και Μεξικό, στον 5ο Ιταλία και Γκάνα αφήνοντας εκτός την Τσεχία, στον 6ο Βραζιλία και Αυστραλία που άφησαν εκτός την Κροατία, στον 7ο Ελβετία και Γαλλία και στον 8ο Ισπανία και Ουκρανία ήταν οι 16 ομάδες που προκρίθηκαν.
Στους "16" Γερμανία(2-0 την Σουηδία), Αργεντινή(2-1 το Μεξικό στην παράταση), Αγγλία(1-0 το Εκουαδόρ), Ιταλία(1-0 την Αυστραλία με πέναλντι του Τότι στις καθυστερήσεις στο 90+5'), Βραζιλία(3-0 την Γκάνα), η Πορτογαλία επικράτησε της Ολλανδίας χάρις στο γκολ του Μανίς στο 23' στην όπως χαρακτηρίστηκε η "μάχη της Νυρεμβέργης".
Ο Ρώσος διαιτητής Βαλεντίν Ιβανόφ ναι μεν έδειξε 16 κίτρινες κάρτες και τέσσερις κόκκινες κάρτες σε Κοστίνια στο 45+1', Μπουλαρούζ στο 61', Ντέκο στο 78' και Φαν Μπρόκχορστ στο 90+5', χαρίστηκε όμως σε άλλες περιπτώσεις, με συνέπεια ακόμα και ο ίδιος ο Μπλάτερ να βγεί και να τον κατακρίνει για την απόδοση του έστω και αν μετά απολογήθηκε ότι δεν θα έπρεπε να βγει και να τα πει δημόσια.
Επίσης η Γαλλία "πέταξε" εκτός την Ισπανία, ενώ στο μοναδικό ματς των "16" που κρίθηκε στα πέναλντι η Ουκρανία απέκλεισε την Ελβετία με τους Ελβετούς να χάνουν και τα τρία πέναλντι που εκτέλεσαν.
Στα προημιτελικά η Ιταλία νίκησε την Ουκρανία με 3-0, η Γαλλία την Βραζιλία με 1-0 χάρις στο γκολ του Ανρί στο 57', η Πορτογαλία στα πέναλντι με 3-1 την Αγγλία αφού η κανονική διάρκεια και η παράταση έληξε χωρίς τέρματα, Τα "λιοντάρια" που έπαιζαν απο το 62' λόγω απευθείας αποβολής του Ρούνει στην διαδικασία των πέναλντι έχασαν τα τρία απο τα τέσσερα πέναλντι που εκτέλεσαν.
Στον τελευταίο προημιτελικό Γερμανία και Αργεντινή, η "αλμπισελέστε" προηγήθηκε στο 49' με τον Αγιάλα, αλλά στο 80' οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με τον Κλόζε. Το 1-1 έμεινε και στα 120 λεπτά της παράτασης και τα πάντα θα κρίνονταν στην "ρώσικη ρουλέτα", εκεί όπου ο Λέμαν απέκρουσε τα πέναλντι των Αγιάλα και Καμπιάσο και με 4-2 έστειλε τα "πάντσερ" στα ημιτελικά.
Στον πρώτο ημιτελικό η Γαλλία με εύστοχη εκτέλεση πέναλντι του Ζιντάν στο 33' πήρε την πρόκριση στον τελικό κόντρα στην Πορτογαλία, μετά το 1998, ενώ στον έτερο ημιτελικό η Ιταλία κατάφερε στην παράταση με τα γκολ των Γκρόσο στο 119' και Ντελ Πιέρο στο 120+1' να επικρατήσει με 2-0 της Γερμανίας επιστρέφοντας σε τελικό μετά το 1982.
Είναι ο πρώτος τελικός μετά το 1978 όπου δεν βρίσκονται οι Βραζιλία και Γερμανία και ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός μετά το 1982. Στον μικρό τελικό η "νάτσιοναλ μάντσαφτ" επικράτησε της Πορτογαλίας με 3-1.
Στο "Ολυμπιακό Στάδιο" του Βερολίνου 69.000 θεατές είδαν τον Ζιντάν στο 7' να ανοίγει το σκόρ με εύστοχη εκτέλεση πέναλντι, ενώ στο 19' ο Ματεράτσι έφερε το παιχνίδι στα ίσια. Το 1-1 παρέμεινε τόσο στο υπόλοιπο της κανονικής διάρκειας όσο και στην παράταση όπου στο 110' εκτυλίχθηκε μια απο τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Στον χώρο του κέντρου σε μια ανύποπτη στιγμή Ματεράτσι και Ζιντάν έχουν μια συνομιλία και ο Γάλλος γυρνάει και τον χτυπάει με το κεφάλι στο στήθος. Ο Αργεντίνος Οράσιο Ελιζόντο θα τον αποβάλλει, τίποτα δεν θα αλλάξει στα υπόλοιπα δέκα λεπτά και τα πέναλντι θα έκριναν τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή.
Θα ήταν ο δεύτερος τελικός μετά το 1994 όπου θα κρίνονταν στα πέναλντι όπου και τότε συμμετείχε η Ιταλία. Η "σκουάντρα ατζούρα" τότε είχε χάσει, αυτή την φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
O Τρεζεκέ έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι, τα υπόλοιπα πέναλντι ήταν εύστοχα και το τελευταίο έλαχε στον Φάμπιο Γκρόσο. Ο Ιταλός πλάγιος μπακ δεν λάθεψε ευστόχησε και με 4-3 η Ιταλία στέφθηκε για τέταρτη φορά Παγκόσμια Πρωταθλήτρια πρώτη μετά το 1982.
Αν μη τι άλλο η επιτυχία αυτή πιστώνεται στον Μαρτσέλο Λίπι ο οποίος κατόρθωσε σε μια περίοδο που το ιταλικό ποδόσφαιρο συνταρασσόταν απο το "calciopoli" να συγκεντρώσει τους παίκτες του στον σκοπό να πάει η εθνική ομάδα όσο πιο ψηλότερα γίνεται και απο το αποτέλεσμα κατάφερε να το πετύχει στον μέγιστο βαθμό.
Πρώτος σκόρερ ο Γερμανός Μίροσλαβ Κλόζε, καλύτερος παίκτης του τουρνουά ο Ζινεντίν Ζιντάν, καλύτερος νέος παίκτης ο Γερμανός Λούκας Ποντόλσκι, καλύτερος παίκτης του τελικού ο Ιταλός Αντρέα Πίρλο, ενώ το βραβείο Fair Play απονεμήθηκε σε Βραζιλία και Ισπανία
Την καλύτερη ομάδα αποτελούσαν οι Τζιανλουίτζι Μπουφόν(Ιταλία), Γένς Λέμαν(Γερμανία), Ρικάρντο(Πορτογαλία), Ρομπέρτο Αγιάλα(Αργεντινή), Τζον Τέρυ(Αγγλία), Λιλιάν Τιράμ(Γαλλία), Φίλιπ Λάμ(Γερμανία), Φάμπιο Καναβάρο(Ιταλία), Τζιανλούκα Ζαμπρότα(Ιταλία), Ρικάρντο Καρβάλιο(Πορτογαλία), Ζε Ρομπέρτο(Βραζιλία), Πατρίκ Βιειρά(Γαλλία), Ζινεντίν Ζιντάν(Γαλλία), Μίκαελ Μπάλακ(Γερμανία), Αντρέα Πίρλο(Ιταλία), Τζενάρο Γκατούζο(Ιταλία), Φραντσέσκο Τότι(Ιταλία), Λούις Φίγκο(Πορτογαλία), Μανίς(Πορτογαλία), Ερνάν Κρέσπο(Αργεντινή), Τιερί Ανρί(Γαλλία), Μίροσλαβ Κλόζε(Γερμανία) και Λούκα Τόνι(Ιταλία).
Την καλύτερη ομάδα αποτελούσαν οι Τζιανλουίτζι Μπουφόν(Ιταλία), Γένς Λέμαν(Γερμανία), Ρικάρντο(Πορτογαλία), Ρομπέρτο Αγιάλα(Αργεντινή), Τζον Τέρυ(Αγγλία), Λιλιάν Τιράμ(Γαλλία), Φίλιπ Λάμ(Γερμανία), Φάμπιο Καναβάρο(Ιταλία), Τζιανλούκα Ζαμπρότα(Ιταλία), Ρικάρντο Καρβάλιο(Πορτογαλία), Ζε Ρομπέρτο(Βραζιλία), Πατρίκ Βιειρά(Γαλλία), Ζινεντίν Ζιντάν(Γαλλία), Μίκαελ Μπάλακ(Γερμανία), Αντρέα Πίρλο(Ιταλία), Τζενάρο Γκατούζο(Ιταλία), Φραντσέσκο Τότι(Ιταλία), Λούις Φίγκο(Πορτογαλία), Μανίς(Πορτογαλία), Ερνάν Κρέσπο(Αργεντινή), Τιερί Ανρί(Γαλλία), Μίροσλαβ Κλόζε(Γερμανία) και Λούκα Τόνι(Ιταλία).
