Είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει καταφέρει να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ τόσο στην Ευρώπη αλλά και στην Ασία. Έχει ανακηρυχθεί προπονητής της χρονιάς στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη, ενώ το 2007 η βρετανική εφημερίδα Times τον επέλεξε ανάμεσα στους 50 κορυφαίους τεχνικούς όλων των εποχών. Αναμφίβολα όμως η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του Μαρτσέλο Λίπι δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στην Γερμανία.
Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1948 στην πόλη Βιαρέτζιο και ξεκίνησε την καριέρα του το 1963 στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας ως κεντρικός αμυντικός. Το 1969 μετακινήθηκε στην Σαμπντόρια, όπου και αγωνίστηκε για μια δεκαετία μέχρι το 1979 με μοναδική εξαίρεση τον δανεισμό του στην Σαβόνα την περίοδο 1969-1970 όπου είχε 21 συμμετοχές και 2 γκολ.
Μετά από 274 συμμετοχές 10ος στην σχετική λίστα όσον αφορά το πρωτάθλημα και 5 γκολ στο "Λουίτζι Φεράρις" αγωνίστηκε σε Πιστοιέζε την οποία την βοήθησε να ανέβει στην SERIE A και Λουκέζε με την οποία ολοκλήρωσε την καριέρα του την περίοδο 1981-1982 με 53 και 23 συμμετοχές αντίστοιχα. Αφότου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ξεκίνησε κατευθείαν την προπονητική του καριέρα στις ακαδημίες της Σαμπντόρια την τριετία 1982-1985.
Από το 1985 έως το 1989 κοούτσαρε ομάδες μικρότερων κατηγοριών όπως τις Ποντεδέρα, Σιένα, Πιστοιέζε και Καραρέζε. Το καλοκαίρι του 1989 ανέλαβε τον πάγκο της Τσεζένα που αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία μέχρι το 1991, για να ακολουθήσουν οι Λουκέζε, Αταλάντα την οποία την οδήγησε στην έβδομη θέση την καλύτερη που είχε πετύχει μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και χάνοντας την έξοδο στην Ευρώπη για ένα βαθμό.
Λόγω διαφορών με το κλαμπ δεν θα παραμείνει στο Μπέργκαμο, αλλά θα προσελκύσει το ενδιαφέρον του Οτάβιο Μπιάνκι γενικού διευθυντή της Νάπολι. Με τους "παρτενοπέι" παρα τα οικονομικά προβλήματα έκανε το μεγάλο "μπάμ" την περίοδο 1993-1994 οδηγώντας την στην έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Το καλοκαίρι του 1994 η τριάδα Τζιράουρντο, Μπονιπέρτι και Μότζι σε μια προσπάθεια να επαναφέρουν την "Γηραιά Κυρία" στην πρωτοκαθεδρία στην Ιταλία παραδίδουν τα κλειδιά στον Μαρτσέλο Λίπι και δικαιώνονται με το "καλημέρα" αφού κατέκτησε το ντάμπλ και ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1995.
Την περίοδο 1995-1996 κατέκτησε το Τσάμπιονς Λίγκ στο "Ολίμπικο" της Ρώμης απέναντι στον Άγιαξ στην διαδικασία των πέναλτι δίνοντας στην ομάδα του Τορίνο το δεύτερο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της. Με τους "μπιανκονέρι" πανηγύρισε ακόμα την κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων το 1997 και το 1998, 2 Ιταλικά Σούπερ Καπ το 1995 και το 1997, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Διηπειρωτικό το 1996, ενώ ήταν φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ το 1997 και το 1998.
Το καλοκαίρι του 1999 και ενώ είχε αποχωρήσει τον Φεβρουάριο από τον πάγκο της Γιουβέντους λόγω της κακής πορείας στο ιταλικό πρωτάθλημα, ο Μάσιμο Μοράτι του προσέφερε ένα παχυλό συμβόλαιο για να φέρει τους "νερατζούρι" στην κορυφή της Ιταλίας.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθησαν καθόλου καλά τόσο για τον ίδιο όσο και για την Ίντερ η οποία ισοβάθμησε στην τέταρτη θέση με την Πάρμα και χρειάστηκε να δώσει αγώνα μπαράζ για να κερδίσει το εισιτήριο για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο αποκλεισμός από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2000-2001 από την σουηδική Χέλσινγκμποργκ ουσιαστικά σήμανε την αρχή του τέλους της παρουσίας του στο Μιλάνο και στις 9 Οκτωβρίου έπεσαν οι τίτλοι τέλους μετά από 50 αγώνες όπου είχε 25 νίκες, 11 ισοπαλίες και 14 ήττες.
Τον Ιούλιο του 2001 επιστρέφει στην Γιουβέντους με την οποία φτάνει στην κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων το 2002 και το 2003, 2 Σούπερ Καπ Ιταλίας το 2002 και το 2003 ενώ ήταν φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 στον τελικό του "Όλντ Τράφορντ".
Στα δύο περάσματα του από το "Ντελε Άλπι" ο Λίπι έκατσε συνολικά σε 405 παιχνίδια σε όλες τι διοργανώσεις έχοντας 227 νίκες, 104 ισοπαλίες και 74 ήττες. Μάλιστα κατέχει την δεύτερη θέση στον συγκεκριμένο πίνακα πίσω μόνο από τον Τζιοβάνι Τραπατόνι που έχει 596 παιχνίδια.
Στα δύο περάσματα του από το "Ντελε Άλπι" ο Λίπι έκατσε συνολικά σε 405 παιχνίδια σε όλες τι διοργανώσεις έχοντας 227 νίκες, 104 ισοπαλίες και 74 ήττες. Μάλιστα κατέχει την δεύτερη θέση στον συγκεκριμένο πίνακα πίσω μόνο από τον Τζιοβάνι Τραπατόνι που έχει 596 παιχνίδια.
Μετά την απογοητευτική παρουσία των "ατζούρι" στο EURO 2004 και την αποπομπή του Τζιοβάνι Τραπατόνι η ομοσπονδία στράφηκε προς το πρόσωπο του και αποδέχτηκε την πρόσκληση του για να οδηγήσει την εθνική Ιταλίας στην πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στην Γερμανία.
Καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στον 5ο προκριματικό όμιλο πήρε απευθείας την πρόκριση για την τελική φάση, όμως το σκάνδαλο "calciopoli" προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης.
Παρόλα αυτά τόσο ο ίδιος όσο και οι παίκτες του κατάφεραν να παραμείνουν συγκεντρωμένοι στον στόχο τους και στις 9 Ιουλίου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου κατέκτησαν το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της επικρατώντας στην "ρώσικη ρουλέτα" με 5-3 έναντι της Γαλλίας.
"Αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της καριέρας μου" είχε δηλώσει ο Λίπι ο οποίος λίγες ημέρες μετά τον θρίαμβο αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του με την ομοσπονδία. Τον Ιούνιο του 2008 οι δύο πλευρές επανήρθαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και συμφώνησαν με άμεσο στόχο την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 στην Νότια Αφρική.
Ο πρώτος στόχος επετεύχθη με την απευθείας πρόκριση από τον 8ο όμιλο. Όμως η "σκουάντρα ατζούρα" απογοήτευσε στην αφρικανική χώρα αφού με δύο ισοπαλίες με Παραγουάη και Νέα Ζηλανδία και μία ήττα από την Σλοβακία έμεινε εκτός συνέχειας αναγκάζοντας τον να παραιτηθεί.
Κατέχει την τέταρτη θέση στον πίνακα των τεχνικών με τους περισσότερους αγώνες με 56 αγώνες πίσω από τους Έντσο Μπέαρζοτ, Βιτόριο Πότσο, Φερούτσιο Βαλκαρέτζι με απολογισμό 28 νίκες, 21 ισοπαλίες και 7 ήττες. Τον Μάΐο του 2012 κάνει την έκπληξη και υπογράφει συμβόλαιο 2,5 ετών με την κινέζικη Guangzhu Evergrande, μια συμφωνία που κόστισε στην κινεζική ομάδα το ποσό των 30 εκατομμυρίων ευρώ.
Στην Γκουανγκζού στην πρώτη του χρονιά κατάφερε να κατακτήσει το ντάμπλ, την περίοδο 2012-2013 κατέκτησε το Πρωτάθλημα αλλά και το Τσάμπιονς Λιγκ της Ασίας, ανακηρύχθηκε καλύτερος προπονητής της χρονιάς, και κατέκτησε το τρίτο συνεχόμενο Πρωτάθλημα το 2014.
Παρότι τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους η κινέζικη ομάδα ανακοίνωσε την επέκταση του συμβολαίου του για τρία ακόμα χρόνια, ο Λίπι στις 2 Νοεμβρίου ανακοίνωσε την απόσυρση του απο τους πάγκους.
Παρότι τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους η κινέζικη ομάδα ανακοίνωσε την επέκταση του συμβολαίου του για τρία ακόμα χρόνια, ο Λίπι στις 2 Νοεμβρίου ανακοίνωσε την απόσυρση του απο τους πάγκους.
"Σε λίγο γίνομαι 67 ετών, κουράστηκα να προπονώ κάθε μέρα ποδοσφαιριστές. Θα παραμείνω βέβαια σαν μέλος του προπονητικού τιμ, αλλά δεν αντέχω άλλο να είμαι πρώτος προπονητής", ήταν τα λόγια του Ιταλού ο οποίος θα αναλάμβανε την θέση του τεχνικού διευθυντή στους "τίγρεις" της Νοτιοανατολικής Κίνας.
Στο συγκεκριμένο πόστο παρέμεινε μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου του 2015, και παρότι είχε δηλώσει την πρόθεση του να μην ξανακάτσει σε πάγκο ομάδας, τον Οκτώβριο του 2016 η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Κίνας ανακοίνωσε την πρόσληψη του στον πάγκο της Εθνικής ομάδας της χώρας.
Έκανε ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου κόντρα στο Κατάρ για τον 3ο γύρο των προκριματικών αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας στην ζώνη της Ασίας όπου και αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα.
Στο συγκεκριμένο πόστο παρέμεινε μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου του 2015, και παρότι είχε δηλώσει την πρόθεση του να μην ξανακάτσει σε πάγκο ομάδας, τον Οκτώβριο του 2016 η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Κίνας ανακοίνωσε την πρόσληψη του στον πάγκο της Εθνικής ομάδας της χώρας.
Έκανε ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου κόντρα στο Κατάρ για τον 3ο γύρο των προκριματικών αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας στην ζώνη της Ασίας όπου και αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα.
Δεν κατάφερε να την οδηγήσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά την οδήγησε στο Κύπελλο Ασίας τον Ιανουάριο του 2019 παιρνόντας απο την φάση των ομίλων και στην φάση των "16" απέκλεισε την Ταϊλανδη αλλά στα προημιτελικά το Ιράν αποδείχτηκε υψηλό εμπόδιο.
Τον Μάρτιο του 2019 ανέλαβε χρέη συμβούλου του Φάμπιο Καναβάρο, αλλά δύο μήνες αργότερα επανήρθε στην θέση του ομοσπονδιακού προπονητή λόγω απόλυσης του Καναβάρο αλλά ήταν μικρό το δεύτερο πέρασμά του αφού τον Νοέμβριο ύστερα απο την ήττα απο την Συρία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου παραιτήθηκε.
Συνoλικά στον πάγκο της Κίνας είχε σε 32 παιχνίδια απολογισμό, με 12 νίκες, 9 ισοπαλίες και 11 ήττες. Στις 22 Οκτωβρίου του 2020 ανακοίνωσε την αποχώρηση του οριστικά απο τους πάγκους χωρίς όμως να αποκλείει το ενδεχόμενο να αναλάβει κάποιον άλλο ρόλο
Λόγω της ομοιότητας του με τον γνωστό Αμερικάνο ηθοποιό Πολ Νιούμαν του έβγαλαν το παρατσούκλι "Πόλ Νιούμαν της προπονητικής" . Επίσης εξέδωσε βιβλίο με το όνομα "Il Gioco delle Idee: Pensieri e Passioni da Bordo Campo(σ.σ. Ένα παιχνίδι Ιδεών: Σκέψεις και πάθη έξω από τα παρασκήνια)" μέσα από το οποίο ανέλυε την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία.
