Στις 22 Αυγούστου του 1960 στην Ρώμη η υποψηφιότητα της Αγγλίας με 34 ψήφους επικράτησε της αντίστοιχης της Δυτικής Γερμανίας με 27 ενώ η τρίτη αυτή της Ισπανίας είχε αποσυρθεί. Ήταν κατά κάποιον τρόπο ένας φόρος τιμής στην Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία που θα συμπλήρωνε τον ένα αιώνα ύπαρξης(103 χρόνια το 1966 για την ακρίβεια).
Οι αφρικανικές χώρες δεν συμμετείχαν καν στην προκριματική διαδικασία αφού θα έπρεπε να δώσουν αγώνα μπαράζ για να προκριθούν στην τελική φάση κάτι που το θεωρούσαν άδικο συν το γεγονός της επανεισδοχής της Νοτίου Αφρικής την ώρα που η αφρικανική ομοσπονδία την είχε αποπέμψει λόγω του απαρτχάιντ.
Τον Μάρτιο επικράτησε πανικός αφού κατά την διάρκεια έκθεσης στο Γουεστμίνστερ απο τον Ιανουάριο και παρότι υπήρχε φύλαξη το κύπελλο "Ζιλ Ριμέ" έγινε "καπνός". Σχέδια δεν υπήρχαν ούτως ώστε να κατασκευαστεί αντίγραφο οπότε ήταν επιτακτική ανάγκη να βρεθεί.
Τελικά η λύση δόθηκε μία εβδομάδα μετά όταν σε μια βόλτα του ο Ντέιβιντ Κόρμπετ με τον σκύλο του τον Πίκλς στο νότιο Λονδίνο εντόπισε το τρόπαιο κάτω απο ένα φράκτη τυλιγμένο σε μια εφημερίδα και στην συνέχεια επεστράφη στην FIFA με τον Κόρμπετ να λαμβάνει και ένα χρηματικό ποσό ως ανταμοιβή. .
Αγγλία και Βραζιλία είχαν περάσει απευθείας ως διοργανώτρια και κάτοχος αντίστοιχα, η φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου Τσεχοσλοβακία και η 4η Γιουγκοσλαβία αποκλείστηκαν, Ισπανία, Βουλγαρία και Χιλή χρειάστηκε να δώσουν αγώνες μπαράζ για να προκριθούν, ενώ Πορτογαλία και Βόρειος Κορέα πραγματοποιούσαν την παρθενική τους εμφάνιση σε τελική φάση.
Όπως και στην Χιλή έτσι και στην Αγγλία δεν ήταν καθόλου θεαματικό μάλιστα σημειώθηκε ίδιος αριθμός τερμάτων 89 με μέσο όρο 2,8 ανά αγώνα, αλλά υπήρξε ρεκόρ προσέλευσης θεατών ξεπερνώντας αυτό του 1950.
Όπως και στην Χιλή έτσι και στην Αγγλία δεν ήταν καθόλου θεαματικό μάλιστα σημειώθηκε ίδιος αριθμός τερμάτων 89 με μέσο όρο 2,8 ανά αγώνα, αλλά υπήρξε ρεκόρ προσέλευσης θεατών ξεπερνώντας αυτό του 1950.
Λονδίνο(με δύο γήπεδα), Μπέρμιγχαμ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ, Σέφιλντ, Σάντερλαντ και Μίντλεσμπρο οι πόλεις που υποδέχτηκαν απο τις 11 έως τις 30 Ιουλίου τους 16 φιναλίστ. Στον 1ο όμιλο Αγγλία και Ουρουγουάη, στον 2ο Δυτική Γερμανία και Αργεντινή αφήνοντας εκτός την Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1964 Ισπανία προκρίθηκαν στα προημιτελικά.
Στον 3ο όμιλο η παγκόσμια Πρωταθλήτρια Βραζιλία παρότι κέρδισε την Βουλγαρία έχασε τον Πελέ με τραυματισμό, στην συνέχεια ήρθε η ήττα απο την Ουγγαρία και τα πάντα θα κρίνονταν κόντρα στην Πορτογαλία.
Ένας συνδυασμός των αντιαθλητικών μαρκαρισμάτων θύμα και πάλι ο Πελέ, συν την πολύ καλή φουρνιά των Ιβήρων προεξάρχοντος του Εουσέμπιο οδήγησαν στην ήττα με 3-1 και τον αποκλεισμό με τους Ούγγρους να ακολουθούν τους Πορτογάλους στην επόμενη φάση.
Στον 4ο όμιλο έγινε μία απο τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών με την Σοβιετική Ένωση να "καθαρίζει" την υπόθεση πρωτιά αλλά η δεύτερη θέση ήταν ανοιχτή. Η Ιταλία κέρδισε την Χιλή με 2-0, η Βόρειος Κορέα ήρθε ισόπαλη με τους Λατινοαμερικάνους με 1-1 και τα πάντα θα κρίνονταν στην μεταξύ τους κόντρα.
Στο 42' ο Πακ Ντου Ίκ σκόραρε για το μοναδικό γκολ της συνάντησης "σοκάροντας" τους Ιταλούς αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Μάλιστα κατά την επιστροφή τους στην χώρα τους πέρα απο τις αποδοκιμασίες και τις ειρωνείες τους έριξαν σάπια λαχανικά.
Μάλιστα οι Ασιάτες λίγο έλειψε να κάνουν και δεύτερο "μπάμ' αφού κόντρα στην Πορτογαλία προηγήθηκαν με 3-0. Εκεί όμως ανέλαβε δράση ο Εουσέμπιο που με τέσσερα δικά του γκολ στο 27', στο 43' με πέναλντι, στο 56' και στο 59' με πέναλντι ανέτρεψε την κατάσταση και στο 80' ο Ζοσέ Αουγκούστο έκανε το τελικό 5-3.
Η Σοβιετική Ένωση στο ντέρμπι των ανατολικών χωρών κόντρα στην Ουγγαρία επικράτησε με 2-1, ενώ στις δύο κόντρες Ευρωπαίων και Λατινοαμερικάνων Αγγλία και Δυτική Γερμανία απέκλεισαν Αργεντινή και Ουρουγουάη με 1-0 και 4-0 αντίστοιχα.
Βέβαια στα δύο συγκεκριμένα παιχνίδια υπήρχαν και διαιτητικά παράπονα. Στο "Γουέμπλει" ο Ρούντολφ Κράιτλιν απέβαλλε τον Ρατίν στο 36' για διαμαρτυρία λέγοντας χαρακτηριστικά ότι τον αγριοκοίταξέ και τον προσέβαλε.
Απο την πλευρά του ο Ρατίν ισχυρίστηκε ότι απλώς του έδειξε το περιβραχιόνιο και στην συνέχεια αρνήθηκα να αποχωρήσει γιατί δεν κατάλαβε τι του είπε ο διαιτητής. Χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας και μεταφραστή για να βγει εκτός, αλλά στην συνέχεια έκατσε στο κόκκινο χάλι που είχε στηθεί προς τιμήν της Ελισάβετ και μετά κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια.
Στο 78' ο Χάρστ σκόραρε με τους ποδοσφαιριστές της "αλμπισελέστε" να διαμαρτύρονται για οφσάιντ, ενώ μετά το τέλος του αγώνα Άλφ Ράμσει απαγόρευσε στους παίκτες του να αλλάξουν φανέλες και στις δηλώσεις του τους απεκάλεσε "ζώα".
Και στην άλλη αναμέτρηση οι Ουρουγουανοί είχαν παράπονα απο τον Άγγλο διαιτητή Τζίμ Φίνεϊ o οποίος δεν καταλόγισε πέναλντι στην προσπάθεια του Σνέλιγκερ να αποσοβήσει την ισοφάριση, ενώ στην συνέχεια απέβαλλε τους Τρότσε και Έκτορ Σίλβα.
Το γεγονός ότι οι διαιτητές ήταν απο Αγγλία και Δυτική Γερμανία και ήταν αυτές που προκρίθηκαν δημιούργησαν διάφορα σενάρια ότι υπήρξε συμμαχία των δύο χωρών ούτως ώστε να αποκλείσουν τους Λατινοαμερικάνους.
Στα ημιτελικά η Αγγλία υπερκέρασε την Πορτογαλία με 2-1 με τον Μπόμπι Τσάρλτον να πετυχαίνει και τα δύο των "λιονταριών" στο 30' και στο 80', ενώ για τους "Λουζιτανούς' μείωσε με πέναλντι ο Εουσέμπιο στο 82'
Στον έτερο ημιτελικό στο "Γκούντισον Πάρκ" του Λίβερπουλ τα "πάντσερ" επικράτησαν με 2-1 της Σοβιετικής Ένωσης με τα γκόλ των Χάλερ στο 42' και Μπεκενμπάουερ στο 67', ενώ στο 88' είχε μειώσει ο Παρκουγιάν.
Έτσι στο "Γουέμπλει" του Λονδίνου 96.624 θεατές "πάγωσαν" όταν στο 12' η ομάδα του Χέλμουτ Σεν πήρε κεφάλι στο σκόρ με τον Χάλερ. Γρήγορα όμως για τα "λιοντάρια" ο Χάρστ ισοφάρισε στο 18' και στο 78' ο Πίτερς έκανε το 2-1.
Όμως οι Γερμανοί δεν το έβαλαν κάτω και στο 89' ο Βέμπερ απο κοντά νίκησε τον Μπάνκς ισοφάρισε σε 2-2 και έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, όπου στο 101' θα διαδραματιστεί μία απο τις πιο συζητήσιμες φάσεις στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Απο τα δεξιά ο Άλαν Μπολ σεντράρει, ο Χάρστ κοντρολάρει την μπάλα και με το δεξί σουτ στέλνει την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι του Χάνς Τιλκόφσκι και αυτή στην συνέχεια αναπηδάει στο έδαφος. Ο Ελβετός Γκότφριντ Ντίνστ δεν είναι σίγουρος και τρέχει προς τον Σοβιετικό επόπτη Τάφικ Μπαχράμοφ.
Ύστερα απο μια σύντομη συζήτηση, καταλήγουν στο να κατακυρώσουν το γκολ προκαλώντας όπως ΄ταν φυσικό τις διαμαρτυρίες των Γερμανών. Ο επιθετικός της Γουέστ Χαμ θα πετύχει άλλο ένα τέρμα στο 120' και ενώ ο κόσμος είχε ήδη μπει στον αγωνιστικό χώρο, και έγινε ο πρώτος αλλά και ο μοναδικός μέχρι σήμερα που πετυχαίνει χατ-τρικ σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πέραν του Χάρστ όμως η ομάδα του Άλφ Ράμσει είχε άλλους δύο βασικούς πυλώνες, τον Μπόμπι Μούρ στο κέντρο της άμυνας των, και τον έτερο Μπόμπι τον Μπόμπι Τσάρλτον ο οποίος αναδείχτηκε κορυφαίος πάικτης του τουρνουά, έκοβε και έραβε στον χώρο του κέντρου, βοηθώντας και στον τομέα του σκοραρίσματος.
Στα αξιοσημείωτα η πέμπτη συμμετοχή του Αντόνιο Καρμπαχάλ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου με το Μεξικό επίδοση ρεκόρ, πρώτος σκόρερ ήταν ο Πορτογάλος Εουσέμπιο με 9 τέρματα και καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά ο Δυτικογερμανός Φράντς Μπεκενμπάουερ
Στα αξιοσημείωτα η πέμπτη συμμετοχή του Αντόνιο Καρμπαχάλ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου με το Μεξικό επίδοση ρεκόρ, πρώτος σκόρερ ήταν ο Πορτογάλος Εουσέμπιο με 9 τέρματα και καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά ο Δυτικογερμανός Φράντς Μπεκενμπάουερ
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Γκόρντον Μπάνκς(Αγγλία), Τζόρτζ Κόεν(Αγγλία), Μπόμπι Μούρ(Αγγλία), Βιθέντε Λούκας(Πορτογαλία), Σίλβιο Ματσορλίνι(Αργεντινή), Φράντς Μπεκενμπάουερ(Δυτική Γερμανία), Μάριο Κολούνια(Πορτογαλία), Μπόμπι Τσάρλτον(Αγγλία), Φλόριαν Άλμπερτ(Ουγγαρία), Ούβε Ζέελερ(Δυτική Γερμανία) και Εουσέμπιο(Πορτογαλία).
