Το παρατσούκλι του ήταν "Artillero" που στα ελληνικά σημαίνει πυροβολητής αφού ο Πέδρο Πετρόνε διέθετε πολύ δυνατά πόδια. Παρότι ήταν ιδιαίτερα δυνατός η ταχύτητα του ήταν παροιμιώδης αφού όπως λένε οι σύγχρονοι του μπορούσε να τρέξει τα 100 μέτρα στα 11 δευτερόλεπτα όταν το ρεκόρ εκείνη την εποχή ήταν στα 10 δευτερόλεπτα και 40 εκατοστά. Μάλιστα αρκετοί θεωρούν ότι αυτός ήταν η αιτία για να θεσπίσει και να εφαρμόσει η FIFA το 1925 τον κανονισμό του "οφσάιντ"
Γεννήθηκε στις 11 Μαϊου του 1905 στην περιοχή La Comercial του Μοντεβιδέο και στα δεκαέξι του χρόνια ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στο Solferino Club όχι ως επιθετικός αλλά ως τερματοφύλακας. Όμως τα στοιχεία της δύναμης της ταχύτητας που διέθετε τον μετατόπισαν στο χώρο της επίθεσης ως σέντερ φορ.
Το 1923 μετακινήθηκε στην Charley Football Club, ήρθαν οι πρώτες κλήσεις στην εθνική ομάδα και το 1924 ήρθε η μεγάλη μετεγγραφή στην Νασιονάλ. Στους "μπόλσο" αγωνίστηκε σε δύο διαστήματα από το 1924 έως το 1931 και από το 1933 έως το 1934 κατακτώντας δύο Πρωταθλήματα το 1924 και το 1933, έχοντας 128 συμμετοχές και 146 γκολ.
Το 1925 στην περιοδεία που πραγματοποίησε η Νασιονάλ στην Ευρώπη ο Πετρόνε υπέστη ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και υπεβλήθη στην πρώτη εγχείρηση μηνίσκου πίσω στην χώρα του. Ο "Artillero" έλειψε από τους αγωνιστικούς χώρους για πάνω από ένα χρόνο και παρότι υπήρξαν κάποιες επιπλοκές στην αποκατάσταση του προβλήματος που οδήγησαν ακόμα και σε φήμες περί ακρωτηριασμού.
Τίποτα από όλα αυτά δεν ίσχυσε ο Πετρόνε επέστρεψε δριμύτερος και παρότι αποδεσμεύτηκε από την Νασιονάλ, για να διατηρηθεί σε φόρμα πήρε μέρος σε φιλικές αναμετρήσεις με την Πενιαρόλ μέχρι τον Ιούλιο του 1931 όταν και η Φιορεντίνα του προσέφερε συμβόλαιο.
Στην Φλωρεντία στην πρώτη του κιόλας χρονιά προκάλεσε αίσθηση αφού με τα 25 γκολ που πέτυχε αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ μαζί με τον Άντζελο Σκιάβιο της Μπολόνια βοηθώντας την νεοφερμένη Φιορεντίνα να καταλάβει την τέταρτη θέση στην SERIE A.
Στους "βιόλα" αγωνίστηκε για μία ακόμη χρονιά, όπου ήρθε σε κόντρα με τον Αυστριακό προπονητή Χέρμαν Φέλσνερ για την αλλαγή θέσης που ήθελε να τον τοποθετήσει. Οι ιθύνοντες της ομάδας στήριξαν τον προπονητή του επέβαλλαν πρόστιμο και ουσιαστικά τον έδιωξαν.
Στους "βιόλα" αγωνίστηκε για μία ακόμη χρονιά, όπου ήρθε σε κόντρα με τον Αυστριακό προπονητή Χέρμαν Φέλσνερ για την αλλαγή θέσης που ήθελε να τον τοποθετήσει. Οι ιθύνοντες της ομάδας στήριξαν τον προπονητή του επέβαλλαν πρόστιμο και ουσιαστικά τον έδιωξαν.
Επέστρεψε στην πατρίδα του μη θέλοντας να ενταχθεί στον ιταλικό στρατό. Όμως είχε συμβόλαιο με την ιταλική ομάδα και για τον λόγο αυτό η FIFA του επέβαλλε διετή αποκλεισμό και το 1934 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1923 στο Μοντεβιδέο απέναντι στην Παραγουάη για το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής έκανε το ντεμπούτου και ήταν ιδιαίτερα γουρλής αφού η "σελέστε" κατέκτησε τον 4ο της τίτλο ενώ και ο ίδιος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ μαζί με τον Αργεντίνο Αγκίρε με τρία τέρματα.
Ακολούθησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες της Αμβέρσας το 1924 όπου και εκεί ήταν πρώτος σκόρερ, το δεύτερο συνεχόμενο νικηφόρο Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής, ενώ το 1927 ήταν φιναλίστ αλλά και πάλι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
Το 1928 στο Άμστερνταμ κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη φορά το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, το 1929 αγωνίστηκε σε ένα ακόμα Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής ενώ το 1930 πήρε μέρος στο παρθενικό Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στην Ουρουγουάη και παρότι αγωνίστηκε σε ένα μόνο παιχνίδι απέναντι στο Περού αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Η εμφάνιση του στην πρεμιέρα απέναντι στους Ίνκας" στις 18 Ιουλίου στο Μοντεβίδεο θα ήταν η 29η και τελευταία επίσημη παρουσία του με τους "charruas". Δεν αγωνίστηκε στα υπολειπόμενα παιχνίδια αφού δεν ήταν σε καλή κατάσταση και αντικαταστάθηκε από τον Έκτορ Κάστρο, πετυχαίνοντας συνολικά 24 τέρματα μια συγκομιδή που τον έφερε στην έβδομη θέση του σχετικού πίνακα. Έφυγε από την ζωή στις 13 Δεκεμβρίου του 1964 σε ηλικία 60 ετών.
