Το "φαινόμενο"

Κάτοχος της "Χρυσής Μπάλας" το 1997 και το 2002,κάτοχος και του αντίστοιχου βραβείου της FIFA το 1996, το 1997 και το 2002. Μέλος της κορυφαίας ενδεκάδας όλων των εποχών σύμφωνα με το France Football, ενώ το 2010 σε διαδικτυακή ψηφοφορία που διοργάνωσε το goal.com επιλέχτηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της δεκαετίας. Αυτά είναι μερικά από τα λίγα ατομικά κατορθώματα του Ρονάλντο Λουίζ Ναζάριο Ντε Λίμα που έχει μείνει γνωστός σε όλο τον κόσμο με το μικρό του όνομα  Ρονάλντο.

Γεννημένος στις 18 Σεπτεμβρίου του 1976 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και όπως όλα τα πιτσιρίκια στην ηλικία του το ποδόσφαιρο ήταν η μεγάλη του ασχολία. Στην πρώτη του προσπάθεια πάντως να παίξει ποδόσφαιρο θέλησε να δοκιμάσει στην αγαπημένη του Φλαμένγκο αλλά δεν είχε τα χρήματα για να πηγαινοέρχεται  στο προπονητικό κέντρο του συλλόγου και έτσι απορρίφθηκε.

Τελικά βρέθηκε μια μικρή ομάδα η Saint Kitts and Football Tanks που βρισκόταν και κοντά στο σπίτι του προσφέροντάς του λεφτά για την μετακίνηση. Στην ηλικία των 14 ετών κέντρισε το ενδιαφέρον δύο επιχειρηματιών των Αλεσάντρε Μαρτινς και Ρεινάλντο Πίτα οι οποίοι με το ποσό των 7.500 δολαρίων απέκτησαν τα δικαιώματά  του. Οι δύο άνδρες στράφηκαν προς την Μποταφόγκο και την Σάο Πάολο για τον πουλήσουν όμως καμία από τις δύο ομάδες δεν ήρθε σε συμφωνία μαζί τους.

Τον παίκτη τον παρακολουθούσε και η μεγάλη δόξα του παρελθόντος ο Ζαιρζίνιο οποίος ενεργώντας για λογαριασμό της Κρουζέιρο δαπάνησε το ποσό των 10.000 δολαρίων για να τον πάρει μαζί του στο Μπέλο Οριζόντε. Αν και μόλις 17 ετών ο Ρονάλντο έκανε εντυπωσιακό ξεκίνημα κατακτώντας το πρωτάθλημα της πολιτείας του Μινειράο και το Κύπελλο Βραζιλίας έχοντας ένα εκπληκτικό παλμαρέ με 46 συμμετοχές και 44 γκολ.

Σε μια περιοδεία των "αλεπούδων" στην Ευρώπη κέντρισε το ενδιαφέρον αρκετών ευρωπαϊκών ομάδων κυρίως ιταλικών αλλά ύστερα απο προτροπή του Ρομάριο ήταν η ολλανδική Αιντχόφεν η οποία τον απέκτησε προσφέροντας 6 εκατομμύρια δολάρια στους Βραζιλιάνους. Στην διετία που έκατσε στο "Φίλιπς Στάντιον" είχε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ αφού σε 57 εμφανίσεις πέτυχε 52 γκολ έστω και αν το 1995 έχασε την μισή σεζόν αφού εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα στο γόνατο.

Αυτό είχε ως συνέπεια να χάσει την θέση του στην βασική ενδεκάδα με αποκορύφωμα την ολιγόλεπτη συμμετοχή του στον νικηφόρο τελικό του Κυπέλλου Ολλανδίας το 1996 απέναντι στην Σπάρτα Ρότερνταμ. Ίντερ και Μπαρτσελόνα διεκδίκησαν την υπογραφή του, και λίγο πριν φύγει με την εθνική της χώρας του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα είχε ήδη καταλήξει στους δεύτερους.

Οι "μπλαουγκράνα" ξόδεψαν κοντά στα 20 εκατομμύρια δολάρια για να τον κάνουν κάτοικο Βαρκελώνης  ποσό-ρεκόρ για την εποχή εκείνη. Ο ίδιος φρόντισε να τους δικαιώσει αφού κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων με δικό του γκολ, το Κύπελλο Ισπανίας και το Σούπερ Καπ Ισπανίας ενώ βγήκε και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 34 γκολ σε 37 παιχνίδια. Συνολικά στο "Κάμπ Νου" κατάφερε να πετύχει 47 γκολ σε 49 παιχνίδια και ένα από αυτά απέναντι στην Κομποστέλα στις 11 Οκτωβρίου του 1996 θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα που έχουν επιτευχθεί ποτέ.

Το καλοκαίρι του 1997 ο Μάσιμο Μοράτι ψάχνει να βρει τον άνθρωπο εκείνο που θα τον οδηγήσει στην κορυφή του "καμπιονάτο". Από το προηγούμενο καλοκαίρι είχε προσπαθήσει να τον εντάξει στους "νερατζούρι" αλλά τότε τον πρόλαβαν οι Καταλανοί. Τώρα όμως ήταν αποφασισμένος να τον φέρει στο Μιλάνο από την στιγμή μάλιστα που οι δυο πλευρές δεν τα έβρισκαν στην ανανέωση του συμβολαίου του Βραζιλιάνου.

Με το ποσό των 27 εκατομμυρίων δολαρίων που αποτέλεσε νέο ρεκόρ υπερκαλύπτει την ρήτρα και στις 25 Ιουλίου παρουσιάζεται επίσημα στο "Τζιουζέπε Μεάτσα". Στην πρώτη του χρονιά κατακτάει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον πρώτο μονό τελικό στο Παρίσι απέναντι στην Λάτσιο, ενώ διεκδικεί επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα. Τρεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωσή του έρχεται η εκτός έδρας ήττα από την Γιουβέντους σε ένα ματς που σημαδεύτηκε από τις διαιτητικές αποφάσεις και που έδωσε αέρα τεσσάρων βαθμών στους 'μπιανκονέρι" οι οποίοι το κατέκτησαν τελικά.

Οι δύο επόμενες χρονιές δεν εξελίσσονται το ίδιο ευνοϊκά και στις 21 Νοεμβρίου του 1999 απέναντι στην Λέτσε παθαίνει στο γόνατο ρήξη του τένοντα και μένει εκτός δράσης για πέντε μήνες. Στις 12 Απριλίου του 2000 στον ημιτελικό Κυπέλλου απέναντι στην Λάτσιο μπαίνει ως αλλαγή αλλά προλαβαίνει να αγωνιστεί μόλις εφτά λεπτά αφού το πόδι του "κολλάει" στο χορτάρι και το γόνατο του παθαίνει νέα χοντρή ζημιά.

Με δύο χειρουργικές επεμβάσεις και χιλιάδες ώρες αποθεραπείας χάνει ολόκληρη την σεζόν 2000-2001 και ένα μεγάλο μέρος της επόμενης όπου προλαβαίνει να πάρει μέρος σε 16 παιχνίδια πετυχαίνοντας 7 γκολ και φτάνει πολύ κοντά στο πολυπόθητο "σκουντέτο" όμως η ήττα από την Λάτσιο στην Ρώμη την τελευταία αγωνιστική του στερεί αυτό το όνειρο.

Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κορέας και της Ιαπωνίας η Ρεάλ Μαδρίτης προσφέρει στους Ιταλούς το ποσό των 39 εκατομμυρίων ευρώ για να τον κάνει δικό της αν και είχε γίνει μία κρούση στην πρώην ομάδα του την Μπαρτσελόνα η οποία όμως δεν μπορούσε να προσφέρει ένα ανάλογο ποσό. Ύστερα από 99 συμμετοχές και 59 γκολ με τους "μπισκιόνε" το "φαινόμενο" επιστρέφει στην Ισπανία αυτή την φορά για λογαριασμό των "μερένγκες".

Τα τρία πρώτα χρόνια τους βοηθάει στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Σούπερ Καπ Ισπανίας το 2003 και του Διηπειρωτικού Κυπέλλου το 2002 όμως σιγά-σιγά αρχίζει να φθίνει η απόδοσή του με αρκετούς μικροτραυματισμούς λόγω και των περιττών κιλών που κουβαλάει. Έτσι στις 18 Ιανουαρίου του 2007 Ρεάλ και Μίλαν έρχονται σε συμφωνία με τους "ροσονέρι" να καταβάλλουν το ποσό των 8 εκατομμυρίων ευρώ.

Το δεύτερο πέρασμα του από την Ιταλία δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο και παρότι η Μίλαν φτάνει μέχρι την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λίγκ χωρίς όμως την παρουσία του αφού ήδη είχε αγωνιστεί με τους "μπλάνκος" στην διοργάνωση. Στις 13 Φεβρουαρίου του 2008 ο τραυματισμός του στο ματς με την Λιβόρνο τον αφήνει εκτός δράσης για το υπόλοιπο της σεζόν και ουσιαστικά βάζει τέλος στην ευρωπαική του καριέρα.  Η ομάδα της Λομβαρδίας  τον αφήνει ελεύθερο έχοντας σε 1.5 χρόνο μόνο 20 συμμετοχές και 7 γκολ.

Η επιστροφή στην Βραζιλία για πρώτη φορά μετά το 1994 τον φέρνει αρχικά σε συζητήσεις με την Φλαμένγκο αλλά τελικά δέχεται την πρόταση της Κορίνθιανς για συμβόλαιο 1 έτους. Με την "τιμάο" παρότι δεν είναι στην καλύτερη φυσική κατάσταση την βοηθάει να κατακτήσει το Πρωτάθλημα Παουλίστα και το Κύπελλο Βραζιλίας το 2009, εξασφαλίζοντας της θέση στο Κόπα Λιμπερταδόρες του 2010. Μάλιστα τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους η διοίκηση ανακοινώνει την επέκταση του συμβολαίου του έως και το τέλος του 2011 όταν και θα αποσυρόταν από την ενεργό δράση

Ο αποκλεισμός από την φάση των ομίλων από την κολομβιανή Ντεπόρτες Τολίμα και οι αποδοκιμασίες προς το πρόσωπό του παράλληλα με την έλλειψη φυσικής κατάστασης τον οδηγούν στις 14 Φεβρουαρίου του 2011 σε μια ιδιαίτερα συναισθηματική συνέντευξη τύπου να ανακοινώνει την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους. "Είναι πολύ δύσκολο να εγκαταλείψεις κάτι που το αγαπάς τόσο πολύ, πνευματικά ήθελα να συνεχίσω όμως το σώμα δεν βοηθούσε σε αυτό" ανέφερε χαρακτηριστικά.

Με την φανέλα της "σελεσάο" έκανε ντεμπούτο στις 23 Μαρτίου του 1994 στο Ρεσίφε σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Αργεντινή, με τον Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα να κάνει την έκπληξη και να τον συμπεριλαμβάνει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 όπου δεν αγωνίζεται ούτε λεπτό. 

Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία έχει ενεργό ρόλο ήταν το Κόπα Αμέρικα του 1997 στα γήπεδα της Βολιβίας όπου οδηγεί την ομάδα στην κορυφή της Νοτίου Αμερικής ύστερα από οκτώ χρόνια ενώ στα τέλη του έτους κατακτά και το Confedreations Cup στα γήπεδα της Σαουδικής Αραβίας.

Πλέον είναι το κορυφαίο όνομα του κόσμου και πολλοί περιμένουν από αυτόν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας να οδηγήσει ξανά την Βραζιλία σε δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του "αγαλματιδίου". Πράγματι την οδηγεί εκ του ασφαλούς ως τον τελικό του Παρισιού όμως εκεί παρουσιάζεται κατώτερος του αναμενόμενου με πολλές ερμηνείες να δίνουν και να παίρνουν.

Η πιο κραταιά άποψη θέλει το "φαινόμενο" να παθαίνει επιληπτική κρίση  στο ξενοδοχείο πριν τον τελικό λόγω του άγχους που τον διακατείχε. Σύμφωνα με τις "κακές γλώσσες" ο Μάριο Ζάγκαλο ήταν έτοιμος να τον αφήσει εκτός ενδεκάδας και την θέση του να την πάρει ο Εντμούντο, όμως οι χορηγοί του παίκτη πίεσαν την ομοσπονδία ούτως ώστε να βρίσκεται κανονικά στον αγωνιστικό χώρο.     

Το καλοκαίρι του 1999 οδηγεί την χώρα του στα γήπεδα της Παραγουάης στην δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, οι σοβαροί όμως τραυματισμοί στην Ιταλία τον θέτουν εν αμφιβόλω κατά πόσο θα μπορέσει να παραβρίσκεται στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας. Ο Σκολάρι τον Μάρτιο του 2002 τον καλεί για ένα φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Γιουγκοσλαβία θέτοντας ξανά εντός ομάδας και τον παίρνει κανονικά στην αποστολή για την Άπω Ανατολή.

Μπορεί οκτώ χρόνια πριν να ήταν θεατής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου όμως αυτή θα είναι η διοργάνωση του αφού θα αναδειχτεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 8 σκοράροντας σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια με εξαίρεση το παιχνίδι της προημιτελικής φάσης με την Αγγλία. Επίσης  συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα της διοργάνωσης ενώ με τα τέρματα που πέτυχε απέναντι στην Γερμανία στον τελικό έφτασε τα 12 γκολ σε τελική φάση για την Βραζιλία φτάνοντας τον Πελέ.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο προπονητής που του έδωσε την δυνατότητα να παίξει για πρώτη φορά με την "κιτρινοπράσινη" φανέλα ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα τον παίρνει μαζί του στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006. Με τα τρία γκολ που πετυχαίνει απέναντι σε Ιαπωνία(2) και Γκάνα γίνεται ο 20ος παίκτης που πετυχαίνει γκολ σε τρία συνεχόμενα Μουντιάλ, ενώ παράλληλα περνάει τον Γκέρντ Μίλερ και με 15 γκολ γίνεται ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε τελική φάση Παγκοσμίων Κυπέλλων από το 1930 και μετά.

Στις 7 Ιουνίου του 2011 στο Σάο Πάολο φοράει για 98η και τελευταία φορά την φανέλα της Εθνικής σε φιλικό παιχνίδι που διοργανώθηκε προς τιμήν του απέναντι στην Ρουμανία με 62 γκολ δεύτερο στην σχετική λίστα πίσω μόνο από τον Πελέ. Από τον Ιανουάριο του 2013 ήταν ένας από τους έξι πρεσβευτές της χώρας της "σάμπας" για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.

Τον Ιανουάριο του 2015 σε ηλικία 38 ετών υπήρξε η φήμη ότι θα αγωνιστεί με την φανέλα των Fort Lauderdale Strikers που αγωνίζεται στην North American Soccer League  στην οποία μάλιστα είναι συνιδιοκτήτης,κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.