Πάμπλο Αϊμάρ ο "παλιάτσος" του αργεντίνικου ποδοσφαίρου

Αποτέλεσε μία απο τις ελπίδες των Αργεντινών που μανιωδώς έψαχναν τον άνθρωπο που θα φορούσε την φανέλα με το νούμερο δέκα στην πλάτη και θα διαδεχόταν τον ένα και μοναδικό Ντιέγκο Μαραντόνα. O ίδιος ο Μαραντόνα δήλωνε για τον Αϊμάρ το 2003 στο World Soccer ότι θα πλήρωνε για να τον έβλεπε, θεωρώντας τον πιο ταλαντούχο της γενιάς του, μπροστά απο Ρικέλμε και Σαβιόλα. 

Γεννημένος στις 3 Νοεμβρίου του 1979 στην πόλη Ρίο Κουάρτο στην επαρχία της Κόρντομπα και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην τοπική ομάδα Εστουντιάντες, με τα κατορθώματα του να γίνονται ευρέως γνωστά με την Ρίβερ Πλέιτ να τον καλεί στην ηλικία των 15 ετών στη πρωτεύουσα για να τον δοκιμάσει.

Αρχικά η οικογένειά του φάνηκε διστακτική να τον αφήσει να φύγει μακριά τους, αλλά χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του Πασαρέλα για να τους πείσει και να τον πάρει μαζί του. Εντάχθηκε στις ακαδημίες της ομάδας και πολύ σύντομα ανέβηκε στην πρώτη ομάδα όπου στις 11 Αυγούστου του 1996 έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα.

Με τον Χαβιέ Σαβιόλα, τον Χουάν Πάμπλο Άνχελ αλλά και τον Αριέλ Ορτέγκα  δημιούργησαν μια πολύ καλή επιθετική τριπλέτα κατακτώντας τα Apertura του 1997 και του 1999, το Clausura του 2000, και το Supercopa Sudamericana του 1997, ενώ άνηκε στην ομάδα που κατέκτησε το Copa Libertadores του 1996, έχοντας 114 συμμετοχές και 30 γκολ.

Όμως και με τις μικρές εθνικές ομάδες έκανε αίσθηση αφού το 1997 κατέκτησε τόσο το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής αλλά κυρίως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Under 20 στην Μαλαισία. Πολύ σύντομα οι ευρωπαϊκές ομάδες άρχισαν να ενδιαφέρονται για την απόκτηση του, με την Βαλένθια τον Ιανουάριο του 2001, να είναι αυτή που θα επικρατήσει καταβάλλοντας το ποσό των 24 εκατομμυρίων για εφταετές συμβόλαιο συνεργασίας.

Με τις "νυχτερίδες" έφτασε στον τελικό του Champions League στο Μιλάνο όπου γνώρισε την ήττα απο την Μπάγερν Μονάχου στην διαδικασία των πέναλντι, ενώ κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ισπανίας το 2002 όπου είχε 33 συμμετοχές και 4 τέρματα, το Πρωτάθλημα του 2004 όπου είχε 25 συμμετοχές και 4 τέρματα, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον τελικό του "Ρασούντα" απέναντι στην Μαρσέιγ, και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην Πόρτο.

Κατά την διάρκεια των προκριματικών για το Μουντιάλ του 2006, κόντρα στο Εκουαδόρ ο Αιμάρ αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού στην βουβωνική χώρα, ένας τραυματισμός που θα τον ακολουθούσε καθ'όλη την διάρκεια της καριέρας του.

Εξαιτίας αυτού του τραυματισμού αλλά και άλλων ενοχλήσεων έχασε την θέση του στην βασική ενδεκάδα και το καλοκαίρι του 2006 πουλήθηκε στην ισπανική Ρεάλ Σαραγόσα για το ποσό των 11 εκατομμυρίων ευρώ. Συνολικά με την Βαλένθια αγωνίστηκε σε 216 παιχνίδια πετυχαίνοντας 34 τέρματα.

Στην πόλη της Αραγωνίας αγωνίστηκε για δύο χρόνια χωρίς όμως να καταφέρει να αποσοβήσει τον υποβιβασμό των "μπλανκίγιος" στην Segunda Division την περίοδο 2007-2008  και έτσι το καλοκαίρι του 2008 ύστερα απο 57 συμμετοχές και 5 τέρματα αναχώρησε για την Λισαβόνα και την Μπενφίκα.

Οι "αετοί" έδωσαν το ποσό των 6.5 εκατομμυρίων ευρώ για να τον κάνουν δικό τους υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας, δίνοντας την δυνατότητα στον Αιμάρ να βρει έναν παλιόφιλό του απο την Ρίβερ τον Χαβιέ Σαβιόλα.

Άν και τα προβλήματα τραυματισμών πάντα τον ταλαιπωρούσαν κατάφερε να πραγματοποίησει 179 συμμετοχές με 17 τέρματα κατακτώντας ένα Πρωτάθλημα το 2010 και τέσσερα Λίγκ Καπ(2009,2010,2011,2012), ενώ αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια στο Europa League της περιόδου 2012-2013 όπου οι Λουζιτανοί έφτασαν στον τελικό του Άμστερνταμ όπου και ηττήθηκαν απο την Τσέλσι.

Τον Αύγουστο του 2013 ο "κλόουν" υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας δύο ετών με προοπτική ανανέωσης για έναν ακόμα με την Johor Darul Takzim απο την Μαλαισία με την οποία αν και είχε μόλις 8 συμμετοχές και δύο τέρματα  πανηγύρισε το Πρωτάθλημα.

Τον Ιανουάριο του 2015 ανακοίνωσε την απόφασή του να επαναπατριστεί και να αγωνιστεί για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ, αλλά ένα μήνα αργότερα εγχειρίστηκε στον δεξιό αστράγαλο βάζοντας ουσιαστικά τους τίτλους τέλους στην πλούσια ποδοσφαιρική του καριέρα.

Τα συνεχόμενα προβλήματα όμως έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, αφού πρόλαβε να αγωνιστεί σε δύο παιχνίδια του αργεντίνικου Πρωταθλήματος και σε συνδυασμό με την απόφαση του Μαρτσέλο Γκαγιάρδο να μην τον συμπεριλάβει στην αποστολή για τους ημιτελικούς του Copa Libertadores, στις 14 Ιουλίου ανακοίνωσε την απόσυρση του απο τους αγωνιστικούς χώρους.

Η ειρωνεία είναι ότι όπως και το 1996 έτσι και το 2015 η ομάδα του κατέκτησε το Libertadores χωρίς ο ίδιος να μπορέσει να αγωνιστεί για διαφορετικούς λόγους. Μάλιστα ο ίδιος ο Μέσι αναφέρθηκε στην απόσυρση του Αϊμάρ λέγοντας ότι ήταν ο αγαπημένος του παίκτης, το ίνδαλμα που είχε σαν παιδί. 

Στις 9 Ιουνίου του 1999 σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στο Μεξικό στο Σικάγο ο Αϊμάρ έκανε ντεμπούτο με την μεγάλη εθνική ομάδα. Αγωνίστηκε σε δύο τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002 σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα όπου αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια, και το 2006 στην Γερμανία όπου αγωνίστηκε επίσης σε τρία παιχνίδια.

Ακόμα συμμετείχε σε δύο Copa America το 1999 και το 2007 όπου ήταν φιναλίστ της διοργάνωσης, αλλά και στο Confederations Cup του 2005 όπου επίσης ήταν φιναλίστ. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 52 φορές με τελευταίο του παιχνίδι στις 10 Οκτωβρίου του 2009 στο Μπουένος Άιρες κόντρα στο Περού για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, έχοντας πετύχει και 8 τέρματα.

Στις 23 Ιανουαρίου του 2018 έδωσε το παρών παίζοντας σε φιλικό παιχνίδι με την πρώτη του ομάδα την Εστουντιάντες Ρίο Κουάρτο. Μετά το ματς ανακοίνωσε την πρόθεση του να παίξει στο παιχνίδι Κυπέλλου που θα έδινε η Εστουντιάντες κόντρα στην Μπελγκράνο.

Έτσι θα εκπλήρωνε ένα όνειρό του να παίξει σε επίσημο παιχνίδι με την "ελ σελέστε". Ξεκίνησε στο βασικό σχήμα, φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού και στο 50ο λεπτό έγινε αλλαγή. Τον Ιούλιο του 2017 ανέλαβε την U-17 της εθνικής Αργεντινής και τον Απρίλιο του 2019 αναδείχθηκε Πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής