Η τακτική του προσήλωση και το ακούραστο στυλ παιχνιδιού του τον ξεχώρισαν ως ένα από τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους της Βραζιλίας, ενώ δεν παρέλειπε και τα επιθετικά του καθήκοντα. Ήταν δε τόσο χαρακτηριστική η ηρεμία που προσέδιδε στους συμπαίκτες του ο Antonio Carlos Toninho Cerezo που τον ονόμασαν ως τον "Capitao da Paz(σ.σ. o καπετάνιος της ειρήνης)".
Γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1955 στο Μπέλο Οριζόντε με τον πατέρα του που ήταν κλόουν πολλές φορές να τον παίρνει μαζί του στα διάφορα σόου. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Ατλέτικο Μινέιρο στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1983 με εξαίρεση την περίοδο 1973-1974 όταν και δόθηκε δανεικός στην Nacional Futebol Clube στην πόλη Μανάους όπου με 20 συμμετοχές και 3 γκολ κατέκτησε το Campeonato Amazonenese του 1974.
Με την "γκάλο" κατέκτησε εφτά Campeonato Mineiro έχοντας 111 συμμετοχές και 12 τέρματα, ενώ δύο φορές έφτασε κοντά στον κατακτήσει το Πρωτάθλημα το 1977 και το 1980, αλλά Σάο Πάολο και Φλαμένγκο αντίστοιχα του στέρησαν την χαρά.
Το καλοκαίρι του 1983 πουλήθηκε στην Ρόμα για το ποσό των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Στο "Ολίμπικο" παρέμεινε τρία χρόνια κατακτώντας δύο Κύπελλα Ιταλίας το 1984 και το 1986 απέναντι σε Βερόνα και Σαμπντόρια αντίστοιχα.
Επίσης ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1984 στο "Ολίμπικο" απέναντι στην Λίβερπουλ, πετυχαίνοντας μάλιστα και δύο γκολ απέναντι σε Γκέτεμποργκ και Ντινάμο Βερολίνου, έχοντας συνολικά 104 συμμετοχές και 25 τέρματα.
Το καλοκαίρι του 1986 ο Πάολο Μαντοβάνι τον φέρνει στην Γένοβα και την Σαμπντόρια μια κίνηση που θα αποδειχθεί ιδιαίτερα ευεργετική για τον σύλλογο αφού η παρουσία του θα συνδυαστεί με την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της.
Στο "Λουίτζι Φερράρις" θα κατακτήσει 1 Πρωτάθλημα Ιταλίας το 1991, 2 Κύπελλα Ιταλίας το 1988 και το 1989, και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1990 στον τελικό του "Ούλεβι" απέναντι στην Άντερλεχτ. Επίσης θα είναι φιναλίστ του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1989 και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1992, έχοντας 216 συμμετοχές και 25 τέρματα.
Το καλοκαίρι του 1992 αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του και στην Σάο Πάολο στην οποία έκανε πέρασμα σε δύο περιόδους το 1992-1993 και το 1995-1996. Ειδικά την πρώτη περίοδο ευτύχησε να φτάσει στην κατάκτηση πολλών τίτλων, ξεκινώντας το 1992 από το Campeonato Paulista και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, συνεχίστηκε το 1993 με το Κόπα Λιμπερταδόρες, το Διηπειρωτικό Κυπέλλου, το Supercopa και το Recopa Sudamericana και ολοκληρώθηκε το 1994 με το Recopa Sudamericana.
Αγωνίστηκε ακόμα σε Κρουζέιρο με την οποία κατέκτησε το Campeonato Mineiro του 1994, την Παουλίστα, την America Mineiro, για να κλείσει την καριέρα του το 1997 εκεί από όπου και την ξεκίνησε την Ατλέτικο Μινέιρο με την οποία συνολικά είχε 400 συμμετοχές πετυχαίνοντας 53 γκολ.
Στην "σελεσάο" έκανε ντεμπούτο στις 9 Μαρτίου του 1977 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο απέναντι στην Κολομβία για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978. Ο τότε προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας Κλαούντιο Κουτίνιο τον συμπεριέλαβε στην αποστολή που θα ταξίδευε στην Αργεντινή και μάλιστα τον χρησιμοποίησε ως βασικό στα έξι από τα εφτά παιχνίδια(δεν αγωνίστηκε κόντρα στην οικοδέσποινα).
Στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982 ήταν μέλος μιας εκ των θεαματικότερων εθνικών ομάδων με τον ίδιο να αγωνίζεται στα τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια, δεν αγωνίστηκε μόνο στο παιχνίδι της πρεμιέρας κόντρα στην Σοβιετική Ένωση. Η ήττα από την Ιταλία όμως στο τελευταίο παιχνίδι της φάσης των ομίλων την άφησαν εκτός ημιτελικής φάσης.
Ήταν στις επιλογές του Τέλε Σαντάνα και για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1986 όμως ένας τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να πάρει μέρος. Έτσι στις 30 Ιουνίου του 1985 στο Σάο Πάολο απέναντι στην Βολιβία για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου έμελλε να φορέσει για 57η και τελευταία φορά την φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας έχοντας πετύχει και 5 γκολ.
Από το 1999 εξασκεί το επάγγελμα του προπονητή ξεκινώντας από την Βιτόρια με την οποία έφτασε στην ημιτελική φάση του Πρωταθλήματος. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του πάντως ήρθαν από την Ιαπωνία ως τεχνικός της Κασίμα Άντλερς την πενταετία 2000-2005, με την οποία κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα Ιαπωνίας το 2000 και το 2001, 1 Κύπελλο το 2000, 2 Λιγκ Καπ το 2000 και το 2002.
Έχει περάσει ακόμα από τον πάγκο των Γκουαρανί, Ατλέτικο Μινέιρο, Σπόρ Ρεσίφε, Βιτόρια ξανά, ενώ έχει κοουτσάρει ομάδες απο Σαουδική Αραβία(Αλ Χιλάλ) και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα(Άλ Σχαμπάμπ κατακτώντας το 2008 το Πρωτάθλημα, Αλ Αίν).
Απο τον Ιανουάριο του 2013 ανέλαβε και πάλι την Κασίμα Άντλερς με την οποία κατέκτησε το Suruga Bank Championship και παρέμεινε μέχρι και τον Ιούλιο του 2015. Το 2016 εισήχθη στο Hall of Fame της Ρόμα
