Μαζί με τον Τεόφιλο Κουμπίγιας και τον Χουάν Κάρλος Ομπλίτας ο Ούγκο Σοτίλ αποτέλεσε την δύναμη πυρός της ομάδας του Περού στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1970 και του 1978, ενώ άνηκε και στην ομάδα που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1975. Παράλληλα αγωνίστηκε και στην Μπαρτσελόνα της δεκαετίας του '70 έχοντας συμπαίκτη τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ.
Γεννήθηκε στις 18 Μαΐου του 1946 στην πόλη Ίκα αλλά όταν ήταν έφηβος η οικογένεια του μετακόμισε στην Λίμα. Εκεί ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο και το 1968 πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την Ντεπορτίβο Μιουνισιπάλ την οποία με 18 συμμετοχές και 10 γκολ την βοήθησε να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία του περουβιανού πρωταθλήματος.
Στα πέντε χρόνια που έκατσε στην "Ακαδημία" την βοήθησε να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας συμπληρώνοντας 124 συμμετοχές και 57 γκολ.
Έχοντας ως παρακαταθήκη τον τίτλο του κορυφαίου Περουβιανού για το 1973 ο "El Cholo" πήρε μέρος στο παιχνίδι μεταξύ των All Stars Ευρώπης και Λατινική Αμερικής που διεξήχθη στο Καμπ Νου και εντυπωσίασε με την απόδοσή του πετυχαίνοντας και γκολ. Η φήμη του έπεισε τους υπευθύνους της Μπαρτσελόνα και έδωσαν το ποσό των 12 εκατομμυρίων για να τον φέρουν στην Καταλονία.
Την περίοδο 1973-1974, είχε 50 συμμετοχές και 17 γκολ στην πρώτη του χρονιά σε όλες τις διοργανώσεις, βοηθώντας τους "μπλαουγκράνα" να φτάσουν στην κορυφή της Ισπανίας ύστερα από 14 χρόνια "ξηρασίας". Μάλιστα ο Σοτίλ έβαλε και αυτός το "λιθαράκι" του στην μεγαλειώδη εμφάνιση και την νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης με 5-0 στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" πετυχαίνοντας το πέμπτο γκολ.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε με το ποτό και την έντονη νυχτερινή ζωή, συν την προσθήκη του Γιόχαν Νέεσκενς τον άφησαν εκτός την σεζόν 1974-1975 (μόνο 11 συμμετοχές και 4 γκολ), όμως κατάφερε να επανέρθει δριμύτερος την σεζόν 1975-1976 χωρίς να έχει τα νούμερα της πρώτης σεζόν. Στην πρωτεύουσα της Καταλονίας παρέμεινε έως και το 1977 έχοντας 96 συμμετοχές και 29 γκολ.
Επιστροφή στην πατρίδα του για την Αλιάνζα Λίμα όπου έκανε ένα εκπληκτικό δίδυμο με τον Τεόφιλο Κουμπίγιας, αν και δεν είχε την σπιρτάδα και τον ρυθμό παλαιοτέρων ετών πανηγύρισε την κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων το 1977 και το 1978.
Ακολούθησε ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Κολομβία και την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν την περίοδο 1979-1980, η Ντεπορτίβο Μιουνισιπάλ την περίοδο 1981-1982, οι Los Spartanos de Pacasmayo το 1984 όπου κατέκτησε το Κύπελλο Περού και τo 1986 στην Ντεπορτίβο Χουνίν όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του.
Ακολούθησε ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Κολομβία και την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν την περίοδο 1979-1980, η Ντεπορτίβο Μιουνισιπάλ την περίοδο 1981-1982, οι Los Spartanos de Pacasmayo το 1984 όπου κατέκτησε το Κύπελλο Περού και τo 1986 στην Ντεπορτίβο Χουνίν όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του.
Στις 4 Φεβρουαρίου του 1970 στην Λίμα απέναντι στην Βουλγαρία σε φιλικό παιχνίδι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της χώρας του. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια ερχόμενος κατά κύριο λόγο από τον πάγκο.
Αναδείχθηκε Πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής το 1975 έστω και αν αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι στον τελικό απέναντι στην Κολομβία στο ουδέτερο Καράκας πετυχαίνοντας μάλιστα το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση και τον τίτλο.
Μάλιστα ο Σοτίλ "παράκουσε" την διοίκηση της Μπαρτσελόνα η οποία δεν του είχε δώσει την άδεια για να αγωνιστεί, εντούτοις χωρίς να το γνωρίζει κανείς και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν υπήρχε αγωνιστική δραστηριότητα έβγαλε κανονικά αεροπορικό εισιτήριο για την πρωτεύουσα της Βενεζουέλας έτσι ώστε να ενσωματωθεί με τους υπολοίπους.
Μάλιστα ο Σοτίλ "παράκουσε" την διοίκηση της Μπαρτσελόνα η οποία δεν του είχε δώσει την άδεια για να αγωνιστεί, εντούτοις χωρίς να το γνωρίζει κανείς και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν υπήρχε αγωνιστική δραστηριότητα έβγαλε κανονικά αεροπορικό εισιτήριο για την πρωτεύουσα της Βενεζουέλας έτσι ώστε να ενσωματωθεί με τους υπολοίπους.
Αγωνίστηκε ως αλλαγή σε τέσσερα παιχνίδια στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή χωρίς να πετύχει κάποιο τέρμα, και πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση στις 8 Αυγούστου του 1979 στο Κίτο σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στο Εκουαδόρ. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της σε 62 παιχνίδια πετυχαίνοντας 18 γκολ που τον φέρνει πέμπτο στην σχετική λίστα.
Πολλοί τον παρομοίαζαν με τον Τζόρτζ Μπέστ για το γεγονός ότι και αυτός όπως και ο Βορειοιρλανδός είχε προβλήματα με το αλκοόλ και ουσιαστικά έβαλε πρόωρο τέλος στην καριέρα του. Άλλωστε στην πατρίδα του πάντα υπήρχε το δίλημμα εάν αυτός η ο Κουμπίγιας ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της χώρας, στην δεκαετία του '70.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ανέλαβε τεχνικός διευθυντής στην τελευταία του ομάδα την Ντεπορτίβο Χούνιν, την Ντεπορτίβο Μιουνισιπάλ αλλά και τους Los Spartanos de Pacasmayo.
Παράλληλα από το 2002 ξεπερνώντας τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με το ποτό εκτελεί χρέη καθηγητή μαθαίνοντας στα παιδιά τι εστί ποδόσφαιρο. Το 2005 το επίσημο κλαμπ οπαδών της Μπαρτσελόνα στην Λίμα τον ανακήρυξε ως το πρώτο επίσημο μέλος της.
To 2016 η επίσημη Μπαρτσελόνα τον όρισε πρεσβευτή της στην χώρα, ενώ το 2018 η ιστοσελίδα goal.com τον ανέδειξε ως τον 4ο κορυφαίο σκόρερ της δεκαετίας του '70.
