Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που ο όρος "σημαία" αποκτά κυριολεκτική σημασία. Ο λόγος για τον Τζιουζέπε Μπεργκόμι ο οποίος στην ποδοσφαιρική του καριέρα γνώρισε και αγωνίστηκε μόνο σε μία ομάδα την Ίντερ Μιλάνου την οποία την τίμησε φορώντας και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Παράλληλα αγωνίστηκε σε τέσσερις τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου με την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας.
Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1963 στο Μιλάνο και αρχικά δοκίμασε την τύχη του στις ακαδημίες της Μίλαν από την οποία απορρίφθηκε και στην συνέχεια εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ίντερ αγωνιζόμενος είτε ως δεξιός μπακ είτε ως κεντρικός αμυντικός.
Σε ηλικία 16 ετών στις 16 Ιανουαρίου του 1980 έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα απέναντι στην Γιουβέντους για το Κύπελλο Ιταλίας, και στις 22 Φεβρουαρίου του 1981 απέναντι στην Κόμο, έγινε ο νεαρότερος παίκτης της που αγωνίστηκε στην SERIE A, ένα ρεκόρ που καταρρίφθηκε το 2006.
Με την φανέλα των "νερατζούρι" αγωνίστηκε για 20 συναπτά έτη μέχρι το 1999, κατακτώντας 1 Πρωτάθλημα Ιταλίας το 1989, 1 Κύπελλο Ιταλίας το 1982, 1 Ιταλικό Σούπερ Καπ το 1989, και 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ το 1991 απέναντι στην Ρόμα, το 1994 απέναντι στην Σάλτσμπουργκ και το 1998 στον μονό τελικό του "Πάρκ Ντε Πρένς" απέναντι στην Λάτσιο, Επίσης ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1996-1997.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2011 όταν και τον ξεπέρασε ο Χαβιέ Ζανέτι ήταν ο ρέκορντμαν συμμετοχών έχοντας 757 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις(519 στο Πρωτάθλημα, 117 στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα και 119 στο Κύπελλο Ιταλίας) πετυχαίνοντας και 28 γκολ.
Με 96 συμμετοχές είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και μαζί με τον Νικόλα Μπέρτι και το Ρέι Κλέμενς είναι οι ποδοσφαιριστές που έχουν κατακτήσει περισσότερες φορές το τρόπαιο.
Στις 14 Απριλίου του 1982 στην Λειψία σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Ανατολική Γερμανία έκανε το ντεμπούτο του με την "σκουάντρα ατζούρα" όντας ο νεαρότερος παίκτης που φόρεσε την φανέλα της.
Μάλιστα ο Έντσο Μπέαρζοτ όχι μόνο τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας δύο μήνες αργότερα, αλλά αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια της διοργάνωσης απέναντι στην Βραζιλία, στον ημιτελικό με την Πολωνία ως αλλαγή και στον τελικό απέναντι στην Δυτική Γερμανία αναδεικνυόμενος Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ο νεαρότερος για την Ιταλία και ο δεύτερος νεαρότερος μετά τον Πελέ .
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια απέναντι στην Βουλγαρία και την Αργεντινή στην φάση των ομίλων, και με την Γαλλία στην φάση των "16", ενώ έφτασε στην ημιτελική φάση του EURO 1988 στην Δυτική Γερμανία.
Στην Ιταλία το 1990 φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού ήταν βασικός και αναντικατάστατος και στα εφτά παιχνίδια καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Με την έλευση του Αρίγκο Σάκι στον πάγκο της Εθνικής ο Μπέργκομι δεν ξανακλήθηκε χάνοντας έτσι την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994.
Στην Ιταλία το 1990 φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού ήταν βασικός και αναντικατάστατος και στα εφτά παιχνίδια καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Με την έλευση του Αρίγκο Σάκι στον πάγκο της Εθνικής ο Μπέργκομι δεν ξανακλήθηκε χάνοντας έτσι την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994.
Και ενώ όλα έδειχναν ότι η πόρτα της Εθνικής είχε κλείσει για τα καλά ο Τσέζαρε Μαλντίνι τον κάλεσε μετά από εφτά χρόνια σε φιλικό παιχνίδι στο Γκέτεμποργκ απέναντι στην Σουηδία. Στην συνέχεια τον επέλεξε στην 23αδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998 όπου αγωνίστηκε σε τρία παιχνίδια απέναντι στην Αυστρία, την Νορβηγία και την Γαλλία.
Μάλιστα η εμφάνιση απέναντι στους οικοδεσπότες στις 3 Ιουλίου στο "Σταντ Ντε Φράνς" για την προημιτελική φάση που κρίθηκε στην διαδικασία των πέναλτι ήταν και η τελευταία του παρουσία με το εθνόσημο.
Συνολικά φόρεσε την φανέλα των "ατζούρι" 81 φορές και βρίσκεται μαζί με τον Φράνκο Μπαρέζι και τον Μάρκο Ταρντέλι στην 10η θέση έχοντας σκοράρει και 6 γκολ. Μετά την απόσυρση του από την αγωνιστική δράση από την στιγμή που δεν συμπεριελαμβανόταν στα πλάνα του Μαρτσέλο Λίπι.
Συνολικά φόρεσε την φανέλα των "ατζούρι" 81 φορές και βρίσκεται μαζί με τον Φράνκο Μπαρέζι και τον Μάρκο Ταρντέλι στην 10η θέση έχοντας σκοράρει και 6 γκολ. Μετά την απόσυρση του από την αγωνιστική δράση από την στιγμή που δεν συμπεριελαμβανόταν στα πλάνα του Μαρτσέλο Λίπι.
Ο "Lo zio(σ.σ. ο θείος λόγω του μουστακιού που είχε όταν ήταν νεώτερος)" και του το έβγαλε ο συμπαίκτης του Τζιανπιέρο Μαρίνι, ασχολήθηκε ως ποδοσφαιρικός τηλεσχολιαστής και ειδικός στο Sky Italia ανάμεσά τους και στην νικηφόρο πορεία των "ατζούρι" στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006.
Στην συνέχεια αποφάσισε να ακολουθήσει την προπονητική ξεκινώντας από την ομάδα στην οποία ανδρώθηκε την Ίντερ το το 2008 αναλαμβάνοντας τις ακαδημίες των "μπενεαμάτα" μέχρι το 2009 για να αναλάβει στην συνέχεια την ομάδα U-17 της Μόντσα και το 2010 την U-19.
Τον Ιούλιο του 2011 ανέλαβε την Αταλάντα και τον Ιούλιο του 2013 μετακόμισε στην Κόμο, όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 2014, ενώ τον Μάιο του 2018 ανέλαβε την U-17 της Ίντερ. Το 2016 εισήχθη στο ιταλικό Hall of Fame ενώ το 2020 εισήχθη στο αντίστοιχο της Ίντερ.
