Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που ο όρος "σημαία" αποκτά κυριολεκτική σημασία. Ο Ρικάρντο Ενρίκε Μποκίνι ένας από τους καλύτερους μεσοεπιθετικούς της Αργεντινής στις δεκαετίες '70 και '80 πέρασε όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα με την φανέλα της Ιντεπεντιέντε κατακτώντας πολλούς τίτλους τόσο σε εγχώριο αλλά και σε διεθνές επίπεδο
Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1954 στο λιμάνι του Ζάρατε στην επαρχία του Μπουένος Άιρες και έκανε τα πρώτα του βήματα στην Μπελγκράνο. Η ειρωνεία είναι ότι καμία ομάδα της πρωτεύουσας δεν κινήθηκε για να τον εντάξει στο δυναμικό της με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τις Σαν Λορέντσο της οποίας μάλιστα ήταν και οπαδός και την Μπόκα Τζούνιορς.
Ωφελημένη αποδείχτηκε τελικά η Ιντεπεντιέντε η οποία τον απέκτησε χάρις στην διορατικότητα του Μιγκέλ Άνχελ Τζιακέλο πάλια δόξα της ομάδας. Στις 25 Ιουνίου του 1972 έκανε το ντεμπούτο του με τους "διαβόλους" στην ήττα από την Ρίβερ Πλέιτ, κανείς ίσως δεν θα περίμενε ότι ο "El Bocha" θα πέρναγε όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ομάδα της Αβελανέδα.
Με 653 συμμετοχές είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών όλων των εποχών έχοντας πετύχει 105 γκολ, είναι επίσης ο δεύτερος σε συμμετοχές στην πρώτη κατηγορία με 634 εμφανίσεις πίσω μόνο τον τερματοφύλακα Ούγκο Γκάτι.
Μέχρι και το 1991 πανηγύρισε την κατάκτηση τεσσάρων πρωταθλημάτων το Νασιονάλ του 1977, το Νασιονάλ του 1978, το Μετροπολιτάνο του 1983 και αυτό του 1989. Ακόμα ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε τέσσερα Κόπα Λιμπερταδόρες το 1973, το 1974, το 1975 και το 1984, 2 Copa Interamericana το 1974 και το 1975, και 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα το 1973 όπου πέτυχε το νικητήριο γκόλ απέναντι στην Γιουβέντους και το 1984.
Στις 5 Μαΐου του 1991 αγωνίστηκε για τελευταία φορά με την ασπροκόκκινη φανέλα απέναντι στην Εστουντιάντες Λα Πλάτα και τρεις μήνες αργότερα μετά την απόσυρσή του μαζί με τον Κάρλος Φρεν ανέλαβε την τεχνική της ηγεσία για το Απερτούρα όπου κατέλαβε την 11η θέση.
Η σχέση του με την Εθνική Αργεντινής πέρασε από πολλά στάδια. Έκανε ντεμπούτο στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973 απέναντι στην Βολιβία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας, και θεωρούταν απο τους "σίγουρους" για την 23αδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 αφού είχε λάβει μέρος στην προετοιμασία.
Όμως κάποιοι τραυματισμοί ανάγκασαν τον Λουίς Σέζαρ Μενότι να μην τον συμπεριλάβει τελικά στους "εκλεκτούς" ενώ για αυτό του 1982 δεν κλήθηκε καθόλου. Ο Μποκίνι συνέχισε τις πολύ καλές παρουσίες του με τον σύλλογο του αναγκάζοντας τον Κάρλος Μπιλάρδο μαζί με τις παραινέσεις του Μαραντόνα που ήταν το ποδοσφαιρικό του είδωλο να τον πάρει μαζί του στο Μεξικό όπου θα αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής αγωνιζόμενος για λίγα λεπτά ως αλλαγή στον ημιτελικό με το Βέλγιο που θα ήταν η 28η και τελευταία του εμφάνιση χωρίς να πετύχει κάποιο τέρμα.
Το 2005 στους εορτασμούς των 100 χρόνων της Ιντεπεντιέντε ένα χάλκινο άγαλμα με την μορφή του Μποκίνι τοποθετήθηκε στα γραφεία του συλλόγου, ενώ το 2006 o δήμος της Αβελανέδα παραχώρησε μια αίθουσα στην Ιντεπεντιέντε στην οποία έδωσε το όνομα του.
Τον Οκτώβριο του 2007 εντάχθηκε στο Hall of Fame της αργεντίνικης ομοσπονδίας, ενώ τον Νοέμβριο του 2007 ο δρόμος που βρίσκεται το "Estadio Libertadores de America" πήρε το όνομα του
Απο το 2008 το γήπεδο της Club Atletico Famailla στην επαρχία Τουκουμάν ονομάζεται "Ρικάρντο Ενρίκε Μποκίνι Στάντιουμ". Από τον Μάρτιο του 2012 εργάζεται ως σύμβουλος ποδοσφαίρου και πρεσβευτής της εικόνας της Ιντεπεντιέντε, ενώ το τελευταίο διάστημα για λογαριασμό της Ομοσπονδίας ταξιδεύει σε ολη τν χώρα για να βρει νέα ταλέντα.
