Ο «γρήγορος» του βρετανικού ποδοσφαίρου

Συνέδεσε το όνομά του με τη λαμπρότερη περίοδο της Λιντς, όπως και τίμησε με το παραπάνω τη φανέλα της εθνικής Ουαλίας όντας δεύτερος σε συμμετοχές. Όμως, ο Γκάρι Σπιντ δικαίωσε τραγικά το επίθετό του που σημαίνει στα αγγλικά ταχύτητα, βάζοντας σύντομα τέλος στη ζωή του ακριβώς ένα χρόνο πριν αφήνοντας φτωχότερο το ποδοσφαιρικό κόσμο.

Ο εκλιπών ήταν από πλέον τις εμβληματικές μορφές της νεότερης ποδοσφαιρικής ιστορίας της Γηραιάς Αλβιώνας και πρωταγωνίστησε καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ήταν ένα από τα παιδιά που ανέδειξε ο Χάουαρντ Ουίλκινσον μέσω των ακαδημιών του συλλόγου, ο οποίος έως τότε ανεβοκατέβαινε κατηγορίες. Μαζί με τους Ντέιβιντ Μπάτι, Γκάρι ΜακΆλιστερ και Γκόρντον Στράχαμ συνετέλεσαν μια ιδιαίτερα δυνατή τετράδα στο χώρο του κέντρου, με την οποία έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1992. Μάλιστα, σύμφωνα με τον προπονητή του ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης του, με επτά γκολ σε 41 εμφανίσεις και αμέτρητες ασίστ. Με τα «παγώνια» θα ζήσει μεγάλες στιγμές και στο εξωτερικό, συμμετέχοντας στο πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας μέχρι τους «16» της διοργάνωσης, ενώ τον τελευταίο χρόνο παραμονής του στο «Έλαντ Ρόουντ» το 1996 έλαβε μέρος στον τελικό του Λιγκ Καπ Αγγλίας όπου ηττήθηκαν με 3-0 από την Άστον Βίλα.

Στη συνέχεια, για δύο χρόνια κατάφερε να πραγματοποιήσει το παιδικό του όνειρο παίζοντας για την Έβερτον. Αν και αγωνιστικά τα πήγαινε περίφημα οι σχέσεις με τον τότε τεχνικό του κλαμπ, Χάουαρντ Κένταλ, τον έστειλαν μεσούσης της δεύτερης χρονιάς στη Νιουκάσλ. Πάντως και εκεί άφησε το στίγμα του βοηθώντας τις «καρακάξες» να παίρνουν τα εισιτήρια για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το 2004 αλλάζει περιβάλλον πηγαίνοντας στην Μπόλτον όπου θα βρει και τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, ζώντας σημαντικές στιγμές όπως τον τελικό Λιγκ Καπ της ίδιας χρονιάς. Μια τετραετία με αξιοσημείωτες στιγμές τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Την καριέρα του την ολοκλήρωσε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ το 2010. 

Σε προπονητικό επίπεδο ξεκίνησε όπου τελείωσε ως αθλητής. Δηλαδή στις «λεπίδες». Έκατσε στον πάγκο τους μόλις για τέσσερις μήνες, όχι γιατί απολύθηκε αλλά διότι μετά από συζήτηση με την ομάδα του, άφησε το πόστο του για εκείνο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του. Με «καπετάνιο» τον Σπιντ η εθνική Ουαλίας έζησε φουρτούνες αλλά και ευχάριστες στιγμές μέσα σε ένα χρόνο. Αρχικά, έφτασε στη χαμηλότερη θέση της κατάταξη της FIFA (117), ενώ στη συνέχεια με θετικά αποτελέσματα έκανε τη μεγαλύτερη άνοδο που έχουν πετύχει οι Ουαλοί αναρριχόμενοι στη 45^η θέση. Δυστυχώς, όμως εκεί που όλα έδειχναν να βρίσκουν το δρόμο τους, βρέθηκε το πρωί της 27^ηςΝοεμβρίου του 2011 απαγχονισμένος στο γκαράζ του σπιτιού του, όταν λίγες ώρες νωρίτερα ήταν προσκεκλημένος σε αθλητική εκπομπή δείχνοντας ευδιάθετος.

Γενικότερα, ο Σπιντ ήταν ένας από τους πλέον συνεπείς ποδοσφαιριστές της Πρέμιερ Λιγκ. Μάλιστα, είναι ο τρίτος σε συμμετοχές στη λίγκα με 535 εμφανίσεις. Αυτό δείχνει και τη μεγάλη του αξία. Τον ξεπερνούν μόνο οι Ντέιβιντ Τζέιμς με 572 και βεβαίως ο Ράιαν Γκιγκς με 644. Η συνέπεια του δεν είχε μόνο συλλογικό χαρακτήρα, αλλά και εθνικό. Είναι ο δεύτερος σε παρουσίες με τη φανέλα των «δράκων» έχοντας 85, πίσω από τον Νέβιλ Σάουθχολ με 92. Επομένως μιλάμε για έναν παίκτη πραγματική μηχανή και αθλητή για παραδειγματισμό. Δυστυχώς, ο ίδιος πήρε από το χέρι της Ατρόπου το ψαλίδι και έκοψε το νήμα της ζωής του νωρίς.