Άν και πολλοί ερίζουν για την πατρότητα του όρου "κατένατσιο" και ποια χώρα το εφήυρε, ο Νερέο Ρόκο είναι ίσως απο τους πρώτους που το εφάρμοσαν στην Ιταλία και κατάφερε να θεωρείται ένας απο τους καλύτερους προπονητές που έβγαλε ποτέ η Ιταλία και γενικότερα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε στις 20 Μάϊου του 1912 στην περιοχή Σαν Τζιάκομο στην Τεργέστη και το πραγματικό επώνυμο του ήταν Ροκ. όμως αναγκάστηκε η οικογένειά του να το ιταλοποιήσει στο Ρόκι αλλά λόγω ενός λάθους στο ληξιαρχείο εγγράφηκε ως Ρόκο.
Το "μικρόβιο" του ποδοσφαίρου μπήκε απο μικρή ηλικία μιας και κοντά στην περιοχή που έμενε αγωνιζόταν η νεοιδρυθείσα Unione Sportiva Triestina.
Στην γειτονιά συνήθιζε να διοργανώνει παιχνίδια και σε ένα απο αυτά τον είδε ο Οβίντιο Παρόν που ήταν μάνατζερ της Triestina Gymnastics Societa και τον έπεισε να έρθει στην ομάδα του. Το 1927 και ύστερα απο παρότρυνση του φίλου του Πιέρο Πασινάτι εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Τριεστίνα και πολύ σύντομα αναρριχήθηκε στην πρώτη ομάδα με την οποία έκανε ντεμπούτο στις 6 Οκτωβρίου του 1929 κόντρα στην Τορίνο.
Θα αγωνιστεί στην "unione" για οκτώ χρόνια μέχρι και την περίοδο 1936-1937 έχοντας 233 συμμετοχές και 65 γκολ. Η Νάπολι θα προσφέρει το ποσό των 160.000 λιρετών και θα τον αγοράσει μαζί με τον συμπαίκτη του Ζερμάνο Μιάν.
Μάλιστα την δεύτερη χρονιά θα αποτελέσει και μέλος του τεχνικού τιμ ενώ αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της ομάδας. Θα ακολουθήσει η Πάντοβα στην SERIE B, ενώ μετά τον πόλεμο την περίοδο 1946-1947 θα ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα, αναλαμβάνοντας χρέη παίκτη-προπονητή στην Libertas Trieste.
Συνολικά θα αγωνιστεί σε 345 παιχνίδια όπου και θα πετύχει 88 γκολ, ενώ μία φορά αγωνίστηκε στην "σκουάντρα ατζούρα" κόντρα στην Ελλάδα στο Μιλάνο στις 25 Μαρτίου του 1934 για την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για την τελική φάση.
Δεν χρειάστηκε να μείνει εκτός δράσης αφότου αποσύρθηκε ως ποδοσφαιριστής αφού ακόμα και μέσα στον αγωνιστικό χώρο είχε δείξει την κατεύθυνση προς την προπονητική, έδινε οδηγίες στους συμπαίκτες του και τους καθοδηγούσε
Πρώτη του απόπειρα η Τριεστίνα, όπου αποφάσισε να πάει κόντρα στο σύστημα που χρησιμοποιούταν κατά κόρον στην Ιταλία, το WM η αλλιώς το 2-3-5 και πρόσθεσε ένα ακόμα αμυντικό πίσω απο τους δυο στο κέντρο της άμυνας έχοντας τον ρόλο του ελεύθερου(λίμπερο).
Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να καταλάβει την δεύτερη θέση πίσω απο την Τορίνο στο Πρωτάθλημα την περίοδο 1947-1948, αλλά ύστερα απο δύο χρόνια το 1950 θα αποχωρήσει λόγω διαφορών με την διοίκηση και θα αναλάβει την Τρεβίζο στην SERIE B για τρία χρόνια έχοντας σε 106 παιχνίδια πετύχει 39 νίκες, 32 ισοπαλίες και 35 ήττες.
Θα επιστρέψει στην Τεργέστη αλλά όμως το δεύτερο πέρασμα του θα είναι σύντομο αφού τον Φεβρουάριο του 1954 θα απολυθεί ύστερα απο μια βαριά ήττα απο την Μίλα. Συνολικά στα δύο αυτά περάσματα είχε σε 137 παιχνίδια, 48 νίκες, 45 ισοπαλίες και 44 ήττες.
Επόμενος σταθμός η Πάντοβα σε μια αποστολή αυτοκτονίας να την σώσει απο τον υποβιβασμό κάτι που το κατάφερε και την επόμενη χρονιά την οδήγησε στην άνοδο στην μεγάλη κατηγορία και την περίοδο 1957-1958 στην τρίτη θέση.
Θα κοουτσάρει την ιταλική ολυμπιακή ομάδα στους Αγώνες της Ρώμης το 1960 καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση και το 1961 θα αποχωρήσει απο την Πάντοβα έχοντας σε 249 παιχνίδια, 101 νίκες, 68 ισοπαλίες και 80 ήττες
Το καλοκαίρι του 1961 η Μίλαν αναζητούσε προπονητή μιας και ο Τζιουζέπε Βιάνι υπέστη καρδιακή προσβολή και δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πλέον στον πάγκο της, ενώ και η Πάντοβα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.
Ο Ρόκο ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να επαναλάβει το κατόρθωμα της τρίτης θέσης και έτσι δεν δίστασε να αποδεχτεί την πρόταση της Μίλαν.Είναι αυτός που θα δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον 19χρονο τότε Τζιάνι Ριβέρα και στο πρώτο αυτό πέρασμα απο το "Σαν Σίρο" θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα το 1962 και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1963 στο "Γουέμπλει" κόντρα στην Μπενφίκα.
Το καλοκαίρι του 1963, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Τορίνο Ορφέο Πιανέλι θα πείσει τον Ρόκο για να έρθει στο Τορίνο και θα την οδηγήσει στην κατάκτηση της τρίτης θέσης την περίοδο 1964-1965 την καλύτερη μετά την εποχή της "Grande Torino".
Στην "γκρανάτα" θα εξασκήσει για πρώτη φορά και τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή, και θα παραμείνει στο Πιμεόντε μέχρι και το 1967 , έχοντας σε 136 παιχνίδια 44 νίκες, 60 ισοπαλίες και 32 ήττες.
Θα τον καλέσει και πάλι η Μίλαν και στο δεύτερο αυτό πέρασμα θα είναι ακόμα καλύτερο για τους "ροσονερι", αφού θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα του 1968, 2 Κύπελλα Ιταλίας το 1972 και το 1973, το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1969 κόντρα στον Άγιαξ στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου", το Διηπειρωτικό της ίδιας χρονιάς κόντρα στην Εστουντιάντες και 2 Κύπελλα Κυπελλούχων το 1968 στο "Ντε Κάιπ" κόντρα στο Αμβούργο και το 1973 στο Καυτανζόγλειο στην Θεσσαλονίκη κόντρα στην Λίντς.
Τον Φεβρουάριο του 1974 θα παραιτηθεί ύστερα απο διαφωνία με την διοίκηση και θα αναλάβει την Φιορεντίνα αλλά θα αποχωρήσει τον Μάιο του 1975 λίγο πριν την τελική φάση του Κυπέλλου Ιταλίας όπου οι "βιόλα" το κατέκτησαν έχοντας σε 38 παιχνίδια, 13 νίκες, 15 ισοπαλίες και 10 ήττες.
Μετά το πέρασμα του απο την Πάντοβα στον ρόλο του τεχνικού διευθυντή το 1977 θα επανέρθει για τρίτη και τελευταία φορά στον πάγκο της Μίλαν με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο, έχοντας και στα τρία περάσματα 410 παιχνίδια με 222 νίκες, 122 ισοπαλίες και 66 ήττες.
Συνολικά με τα δέκα τρόπαια που κατέκτησε στο Μιλάνο είναι ο πιο πετυχημένος τεχνικός των "ροσονέρι" και πρώτος στην σχετική λίστα με 323 παιχνίδια ως προπονητής ενώ μετράει και 136 παιχνίδια ως τεχνικός διευθυντής.
Μέχρι και το 2006 όταν και τον ξεπέρασε ο Κάρλο Ματσόνε, κατείχε το ρεκόρ με τα περισσότερα παιχνίδια στην SERIE A με 787 παιχνίδια. Έφυγε απο την ζωή στις 20 Φεβρουαρίου του 1979 στην γενέτειρα του την Τεργέστη σε ηλικία 66 ετών λόγω κίρρωσης του ήπατος .
Παροιμιώδη ήταν η κόντρα του με τον έτερο θιασώτη του "κατενάτσιο" τον Ελένιο Ερέρα της Ίντερ, αλλά εν αντιθέσει με τον Ερέρα που ήταν αυστηρός με τους παίκτες του ο Ρόκο περνούσε περισσότερο χρόνο με τους δικούς του θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να παίρνει πάντα το μάξιμουμ της απόδοσης.
Πάντοτε μελετούσε τον αντίπαλο τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που διέθετε με κάθε λεπτομέρεια, απο αυτόν επηρεάστηκε ο Τζιοβάνι Τραπατόνι. Στις 18 Οκτωβρίου του 1992 το όνομά του δόθηκε στο νέο γήπεδο της γενέτειράς του, ενώ στην είσοδο του Μιλανέλο έχει τοποθετηθεί το άγαλμά του.
Ο δρόμος κοντά στο Εουγκανέο στην Πάντοβα έχει επίσης το όνομά του, ενώ στην Νάπολη στην περιοχή Σεκοντιλιάνο έχει ιδρυθεί το "Σχολείο Ποδοσφαίρου Νερέο Ρόκο". Απο τις 15 Μάϊου έως τις 31 Ιουλίου του 2012 στην αποθήκη 26 στο Πόρτο Βέκιο στην Τεργέστη πραγματοποιήθηκε έκθεση με βίντεο, φωτογραφίες και όλα τα προσωπικά το αντικείμενα του επ' αφορμή τα 100 χρόνια απο την γέννηση του.
