Μέχρι και το 1995 η "Χρυσή Μπάλα δίνονταν μόνο σε Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές, εκείνη την χρονιά αποφασίστηκε να συμμετέχουν και οι μη Ευρωπαίοι που αγωνίζονται στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και έτσι στις 24 Δεκεμβρίου ο Ζόρζ Γουέα που τότε αγωνιζόταν στην Μίλαν έγινε ο πρώτος μη Ευρωπαίος που κατακτούσε την "Χρυσή Μπάλα", ενώ μέχρι και σήμερα είναι ο μοναδικός Αφρικάνος που το έχει καταφέρει.
Γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1966 στο προάστιο Κλάρα Τάουν της Μονρόβια πρωτεύουσας της Λιβερίας. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο απο μικρή ηλικία στους Young Survivors Claratown και σε διάφορες άλλες τοπικές ομάδες όπως οι Bong Range United, οι Mighty Barrolle με τους οποίους κατέκτησε το ντάμπλ την περίοδο 1985-1986 και οι Invincible Eleven με τους οποίους κατέκτησε το Πρωτάθλημα την περίοδο 1986-1987, παράλληλα όμως εργαζόταν και ως τεχνικός ηλεκτρολόγος.
Ένα σύντομο πέρασμα απο την Ακτή Ελεφαντοστού και την Africa Sports d'Abidjan και απο το Καμερούν για λογαριασμό της Τονέρε Γιαουντέ. Θα προσελκύσει το ενδιαφέρον του τότε προπονητή της εθνικής Καμερούν Κλοντ Λε Ρουά ο οποίος θα ενημερώσει τον Αρσέν Βενγκέρ τότε προπονητή της Μονακό γνωρίζοντας ότι ψάχνει πειθετικό.
Ο Βενγκέρ αυτοπροσώπως θα ταξιδέψει στην Αφρική για να τον υπογράψει με τους Μονεγάσκους να προσφέρουν το ποσό των 12.000 λιρών και να τον αποκτήσουν. Θα παραμείνει στο πριγκιπάτο τέσσερα χρόνια απο το 1988 έως το 1992 έχοντας 149 συμμετοχές και 66 τέρματα κατακτώντας το Κύπελλο του 1991 κόντρα στην Μαρσέιγ, ενώ ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου στον τελικό ηττήθηκε απο την Βέρντερ Βρέμης στο "Ντα Λούζ" της Λισαβόνας.
Το καλοκαίρι του 1992 θα κάνει την μετάβαση στο Παρίσι και στην Παρί Σεν Ζερμέν με την οποία θα κατακτήσει μέχρι και το 1995, το Πρωτάθλημα του 1994, δύο Κύπελλα Γαλλίας το 1993 και το 1995 και 1 Λιγκ Καπ το 1995, έχοντας σε 138 παιχνίδια πετύχει 55 τέρματα.
Θα πάρει μετεγγραφή για την Μίλαν όπου και εκεί θα κάνει αισθητή την παρουσία του σε 147 παιχνίδια θα πετύχει 58 τέρματα και θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1996 και το 1999. Πέρα απο τον τίτλο της Χρυσής Μπάλας, κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή απο το περιοδικό Onze αλλά και απο την FIFA.
Τον Ιανουάριο του 2000 θα δοθεί δανεικός στην Τσέλσι όπου στο τέλος της χρονιάς θα κατακτήσει το Κύπελλο, έχοντας 15 συμμετοχές και 5 τέρματα. Ο δανεισμός του θα ολοκληρωθεί, θα επιστρέψει στην Ιταλία αλλά θα πουληθεί στην Μάντσεστερ Σιτι.
Το πέρασμα του απο τους "πολίτες" θα είναι βραχύβιο θα παίξει μόλις σε 9 παιχνίδια πετυχαίνοντας 4 γκολ, αφού θα έρθει σε κόντρα με τον προπονητή της Σίτι Τζό Ρόιλ. Θα επιστρέψει στην Γαλλία για την Μαρσέιγ με την οποία θα πραγματοποιήσει 20 συμμετοχές και 5 τέρματα και θα κλείσει την καριέρα του στην Άλ Τζαζίρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1986 στην Άκρα σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Μπουρκίνα Φάσο θα κάνει ντεμπούτο για το Κύπελλο της Δυτικής Αφρικής. Συμμετείχε σε δύο τελικές φάσεις Κυπέλλοτ Εθνών Αφρικής το 1996 και το 2002, αλλά δεν κατάφερε να πάρει μέρος σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου
Η τελευταία του 75η εμφάνιση δεύτερος όλων των εποχών, όντας πρωθυπουργός πλέον για να τιμηθεί και να αποσυρθεί η φανέλα με το νούμερο 14 στην Μονρόβια κόντρα στην Νιγηρία, έχοντας πετύχει 18 τέρματα πρώτος σκόρερ όλων των εποχών.
Ανέπτυξε πλούσιο ανθρωπιστικό έργο, πρεσβευτής καλής θέλησης των Ηνωμένων Εθνών και της UNICEF, ενώ τιμήθηκε και με το βραβείο Άρθουρ Άς το 2004. Το 1998 μαζί με τον τραγουδιστή Φρίσμι Όμο Ίσιμπορ και οκτώ ακόμα Αφρικάνους ποδοσφαιριστές κυκλοφόρησαν ένα cd με τον τίτλο Lively Up Africa με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν σε προγράμματα που aφορούσαν παιδιά στις χώρες απο όπου προέρχονταν οι ποδοσφαιριστές.
Το 1994 δημιούργησε την δική του ποδοσφαιρική ομάδα τους Τζούνιορς Προφέσιοναλς στους οποίους για να συμμετάσχει κάποιο παιδί θα έπρεπε να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα στο σχολείο. Το 2005 κατέβηκε στον πολιτικό στίβο διεκδικώντας την προεδρία της Λιβερίας, έφτασε στον δεύτερο γύρο αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί συγκεντρώνοντας ποσοστό 40,60 %.
Το 2011 απο την θέση του αντιπροέδρου διεκδίκησε εκ νέου την προεδρία χωρίς όμως επιτυχία, ενώ τον Δεκέμβριο του 2014 εκλέχτηκε γερουσιαστής. Τον Απρίλιο του 206 ανακοίνωσε την πρόθεση του να κατέωει ξανα υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2017.
Θα περάσει στον δεύτερο γύρο εκεί όπου θα καταλάβει την πρώτη θέση συγκεντρώνοντας ποσοστό 61,54% και τον Ιανουάριο του 2018 ορκίστηκε πρόεδρος της χώρας. Αναδείχθηκε κορυφαίος Αφρικάνος ποδοσφαιριστής το 1989, το 1994 και το 1996, ενώ το 1996 επιλέχθηκε ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Αφρικής τον 20ο αιώνα
