10 Σεπτεμβρίου του 1985, Νίνιαν Παρκ, Κάρντιφ. Ουαλία και Σκωτία παλεύουν για το ποιός θα παίξει στο μπαράζ κόντρα στην Αυστραλία για την πρόκριση στην τελική φάση του παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό. Οι γηπεδούχοι οι οποίοι ήθελαν την νίκη και μόνο την νίκη, προηγήθηκαν στο 13' με τον Μάρκ Χιουζ, αλλά στο 81' οι φιλοξενούμενοι που τους αρκούσε και η ισοπαλία, κέρδισαν πέναλντι με τον Κούπερ να ευστοχεί και να δίνει την πρόκριση στους Σκωτσέζους.
Στο τέλος του αγώνα ο εκλέκτορας των "χαιλάντερς" Τζοκ Στιν κατέρρευσε και λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 62 ετών στο ιατρείο του γηπέδου. Η κατάσταση της υγεία του ήταν κακή, ήταν έντονα πιεσμένος με την διάγνωση να κάνει λόγο για πνευμονικό οίδημα(συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες) αν και είχε γίνει λόγος για καρδιακή προσβολή. Μάλιστα ο Στιν δεν έπαιρνε τα φάρμακά του για να μην διαταραχθεί η προετοιμασία της ομάδας.
Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1922 στο Μπέρμπανκ του Λάναρκσαιρ και πριν ξεκινήσει το ποδόσφαιρο, είχε παρατήσει το σχολείο εργαζόταν βιομηχανία χαλιών ενώ προοριζόταν για εργάτης σε ανθρακωρυχείο. Το 1940 είχε συμφωνήσει να αγωνιστεί στην Μπέρμπανκ Ατλέτικ, με τον πατέρα του να είναι σφόδρα αντίθετος.
Δεν το έβαλε κάτω και εντάχθηκε στην Μπλάνταιρ Βικτόρια, και το 1942 θα ενταχθεί στην Άλμπιον Ρόβερς ως αμυντικός, με την οποία θα αγωνιστεί μέχρι το 1950 έχοντας 94 συμμετοχές και 4 γκολ κερδίζοντα την άνοδο για την πρώτη κατηγορία την σεζόν 1947-1948, με ένα μικρό πέρασμα απο την Νταντί το 1943.
Το 1950 θα πειστεί απο τον πρώην συμπαίκτη του στην Άλμπιον Ντουγκι Γουάλας και θα υπογράψει στην ουαλική Λιανέλι όπου για πρώτη φορά θα θεωρηθεί και επαγγελματίας. 44 συμμετοχές και 5 γκολ μέτρησε στο πέρασμα του αλλά αφενός η απροθυμία της οικογενείας του να μείνει στην Ουαλία και αφετέρου τα οικονομικά προβλήματα τον έφεραν πίσω στην Σκωτία.
Τον Δεκέμβριο του 1951 ύστερα απο πρόταση του προπονητή της δεύτερης ομάδας Τζίμι Γκρίμπεν η Σέλτικ τον αγόρασε με το ποσό των 1.200 λιρών. Άν και προοριζόταν για την δεύτερη ομάδα οι πολλοί τραυματισμοί του έδωσαν την δυνατότητα να παίξει με την πρώτη ομάδα.
106 συμμετοχες και2 γκολ με τους "καθολικούς" και το ντάμπλ την περίοδο 1953-1954, αλλά την περίοδο 1955-1956 άρχισαν τα προβλήματα τραυματισμών στον αστράγαλο και συνάμα έκανε και επέμβαση για την αφαίρεση ενός οζίδιου οστού. Τα πράγματα χειροτέρεψαν και έτσι τον Ιανουάριο του 1957 έβαλε τέλος στην καριέρα του.
Με το που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια ανέλαβε την δεύτερη ομάδα της Σέλτικ με αρκετούς απο τους οποίους θα βρεθεί λίγα χρόνια αργότερα στην πρώτη ομάδα. Η ειρωνία είναι ότι ο Στιν ήταν Προτεστάντης και για αυτό τον λόγο μάλιστα ο τότε πρόεδρος Ρόμπερτ Κέλι του είπε ότι δεν θα έχει την αναβάθμιση που θα επιζητούσε.
Τον Μάρτιο του 1960 θα αναλάβει την Ντανφέρμλιν την οποία αρχικά θα καταφέρει να την σώσει απο τον υποβιβασμό και ένα χρόνο αργότερα θα κατακτήσει το Κύπελλο όπου θα νικήσει την Σέλτικ. Θα ακολουθήσει η πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπελλούχων και η κατάκτηση της τέταρτης θέσης στο Πρωτάθλημα.
192 παιχνίδια, 93 νίκες, 37 ισοπαλίες και 62 ήττες μέχρι και τον Μάρτιο του 1964 όταν και θα αποδεχθεί την πρόταση της Χιμπέρνιαν. Στην ομάδα του Εδιμβούργου θα παραμείνει μέχρι και τον Μάρτιο του 1965 έχοντας σε 50 αγώνες, 31 νίκες, 8 ισοπαλίες και 11 ήττες, όταν και τελικά θα πραγματοποίησει την επιθυμία του να κοουτσάρει την Σέλτικ.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάστηκε η πρόταση που κατέθεσε η Γούλβς στον Στιν για να κοουτσάρει τους "λύκους". Με αφορμή αυτή την πρόταση προσέγγισε τον Κέλυ με κρυφό πόθο να αναλάβει την Σέλτικ.
Ο Κέλυ του πρότεινε είτε να αναλάβει ως βοηθός του τότε προπονητή της Σέλτικ Σον Φάλο είτε απο κοινού την τεχνική ηγεσία. Ο Στιν τις απέρριψε και τις δύο προτάσεις και τότε ο Κέλυ συμφώνησε να του ανατεθεί η τεχνική ηγεσία της Σέλτικ ως πρώτος προπονητής.
Η Χιμπέρνιαν προσπάθησε να τον μεταπείσει να παραμείνει μέσω της συζύγου του όμως τίποτα δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει απο το να πραγματοποιήσει το ονειρό του. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1978, με 10 Πρωταθλήματα 9 συνεχόμενα απο το 1966 εώς το 1974 και το 1977, 8 Κύπελλα
το 1965, το 1967, το 1969, το 1971, το 1972, το 1974, το 1975 και το 1977), 6 Λιγκ Καπ(1966,1967,1968,1969,1970,1975), το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1967 κόντρα στην Ίντερ στο "Ντα Λουζ" της Λισαβόνας και ένας χαμένος τελικός το 1970 κόντρα στην Φέγενοορντ στο Μιλάνο.
718 παιχνίδια, 503 νίκες, 113 ισοπαλίες και 102 ήττες και αφού επέζησε απο ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1975, στο τέλος της σεζόν 1977-1978 του ζητήθηκε να αποχωρήσει. με τον ίδιο να εκτιμούσε ότι θα του προτεινόταν μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο, αντιθετως του πρότειναν να αναλάβει θέση διευθυντή με τον ίδιο να αρνείται μιας και θεωρούσε ότι είχε να προσφέρει πολλά στο ποδόσφαιρο.
Τον Αύγουστο του 1978 θα έρθει η Λίντς και θα του προσφέρει δουλειά αλλά δεν μακροημέρευσε παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο όπου σε 10 παιχνίδια, μέτρησε 4 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες. Τότε παραιτήθηκε ο Άντι Μακ Λίοντ απο την τεχνική ηγεσία της εθνικής Σκωτίας και ήταν η πρώτη επιλογή αρκεί να έπαιρνε την συγκατάθεση της ομάδας.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε και τότε ο Στιν παραιτήθηκε ύστερα απο 44 ημέρες παρουσίας στα "παγώνια" για να την αναλάβει. Αυτό ήταν το δεύτερο πέρασμα μιας και την είχε αναλάβει το διάστημα απο τον Μάιο εώς τον Δεκέμβριο του 1965 όπου σε 7 παιχνίδια είχε 3 νίκες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες και δεν κατάφερε να προκριθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966.
Μία ακόμη κρούση είχε γίνει τον Μάιο του 1977 αλλά τότε ο Στιν δεν δέχτηκε να αφήσει την Σέλτικ. Τον Οκτώβριο του 1978 ανέλαβε και επίσημα αλλά δεν κατάφερε να την οδηγήσει στην τελική φάση του EURO 1980 στην Ιταλία. Αντίθετα προκρίθηκε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας το 1982 όπου δεν κατάφερε να προκριθεί απο την πρώτη φάση των ομίλων.
Στο δεύτερο του πέρασμα σε 61 παιχνίδια είχε 26 νίκες, 12 ισοπαλίες και 23 ήττες. Εισήχθη στο Σκωτσέζικο Hall of Fame των σπόρ το 2002, στο αντίστοιχο ποδοσφαιρικό το 2004, ενώ όταν ανακαινίσθηκε το Σέλτικ Πάρκ η εξέδρα των οπαδών πήρε το όνομά του.
Το 2002 οι οπαδοί της Σέλτικ τον ανακήρυξαν κορυφαίο προπονητή του συλλόγου, ενώ το 2003 σε ψηφοφορία της Sunday Herald ανακηρύχθηκε κορυφαίος Σκωτσέζος προπονητής όλων των εποχών. Το 2004 εισήχθη στο Hall of Fame της Ντανφέρμλιν, ενώ σε ψηφοφορίες του ESPN και του World Soccer το 2013 κατέλαβε την 17η και την 29η θεση στην λίστα με τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών, ενώ στην αντίστοιχη του France Football το 2019 στην 34η θέση.
Τον Μάρτιο του 2011 ανεγέρθηκε έξω απο το Σέλτικ Παρκ απο τον γλύπτη Τζον Μακ Κένα ένα μεγάλο μπρούτζινο άγαλμα που τον δείχνει να κρατάει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο
