"Είναι το βαλκανικό θαύμα, ένας αληθινός μάγος. Λυπάμαι που δεν είναι Βραζιλιάνος γιατί δεν έχω ξαναδεί ένα τόσο φυσικό ταλέντο". Τάδε έφη Πελέ για τον Ντράγκαν Τζάιτς έναν απο τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ το γιουγκοσλαβικό ποδόσφαιρο και απο τους κορυφαίους αριστεροπόδαρους όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στις 30 Μαίου του 1946 στην πόλη Ούμπ στην δυτική Σερβία 60 χιλιόμετρα απο το Βελιγράδι. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην FK Jedinstvo και στην ηλικία των 15 ετών εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του σε τουρνουά στο Βάλιεβο παρουσία πολλών σκάουτερ.
Ένας απο αυτούς που βρέθηκε στο Βάλιεβο, ήταν και ο προπονητής νέων του Ερυθρού Αστέρα Μίλαν Μίλιανιτς και ο οποίος εισηγήθηκε την απόκτηση του. Για δύο χρόνια απο το 1961 έως το 1963 αγωνίστηκε στην ομάδα νέων και στις 6 Μάϊου του 1963 έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα κόντρα στην Μπούντουτσνοστ.
Θα αποτελέσει την σημαία της "Κρβένα Ζβέζντα" παίζοντας σε δύο περιόδους αρχικά απο το 1961 έως το 1975 κατακτώντας τέσσερα Πρωταθλήματα το 1964, το 1968, το 1969, το 1970 και το 1973, 4 Κύπελλα το 1964, το 1968, το 1970 και το 1971 το Mitropa Cup του 1968. Σε προσωπικό επίπεδο το 1969 αναδείχθηκε κορυφαίος αθλητής στην Γιουγκοσλαβία, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα κατέλαβε την τρίτη θέση στην ψηφοφορία για την "Χρυσή Μπάλα" .
Το 1975 θα πάρει μετεγγραφή στην Γαλλία για την Μπαστιά με την οποία αγωνίστηκε για δύο χρόνια έχοντας 56 συμμετοχές και 31 γκολ και το 1977 επέστρεψε για να κλείσει την καριέρα του στους "ντέλιγιε" με τους οποίους είχε συνολικά 389 συμμετοχές και 155 τέρματα.
Στις 17 Ιουνίου του 1964 έκανε ντεμπούτο με την εθνική Γιουγκοσλαβίας στο Βελιγράδι κόντρα στην Ρουμανία σε φιλικό παιχνίδι. Πήρε μέρος στην τελική φάση του EURO 1968 στην Ιταλία όπου ήταν φιναλίστ. Στον ημιτελικό κόντρα στην Αγγλία ήταν αυτός που υπέγραψε την πρόκριση στον τελικό όταν με λόμπα νίκησε τον Μπάνκς με τον αγγλικό τύπο να τον χαρακτηρίζει "μαγικό Ντράγκαν".
Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα του τουρνουά. Πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Δυτικής Γερμανίας το 1974 όπου θα αγωνιστεί σε πέντε παιχνίδια και θα πετύχει ένα τέρμα κόντρα στο Ζαϊρ.
Θα πάρει μέρος και στην τελική φάση του EURO 1976 που θα διεξαχθεί στην Γιουγκοσλαβία μένοντας εκτός τελικού απο την Δυτική Γερμανία αν και στον ημιτελικό σκόραρε όπως και στον μικρό τελικό κόντρα στην Ολλανδία, ενώ συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα του τουρνουά.
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1979 στο Βελιγράδι σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Αργεντινή θα πραγματοποιήσει την 85η και τελευταία του παρουσία πρώτος σε συμμετοχές, πετυχαίνοντας 23 τέρματα ένατος στην σχετική λίστα.
Με το που αποσύρθηκε ανέλαβε την θέση του τεχνικού διευθυντή και την πρώτη χρονιά ο Αστέρας έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Δώδεκα χρόνια αργότερα κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Μπάρι κόντρα στην Μαρσέιγ και το Διηπειρωτικό κόντρα στην Κόλο Κόλο.
Ήταν αυτός που καθόριζε την μετεγγραφική πολιτική του συλλόγου και το 1998 ανέλαβε την προεδρία στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2004 όταν και παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας αλλά και των κακών αποτελεσμάτων.
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2008 συνελήφθη και κινδύνεψε με φυλάκιση με την κατηγορία της πλαστογραφίας επίσημων εγγράφων και κατάχρησης εξουσίας για την μετεγγραφή του Γκόραν Ντρούλιτς το 2001 στην Σαραγόσα.
Στις 4 Ιουλίου του ίδιου έτους αφέθηκε ελεύθερος μιας και δεν κατατέθηκαν κατηγορίες εναντίον του. Τον Ιανουάριο του 2011 κατηγορήθηκε για απάτη κατά την πώληση ποδοσφαιριστών με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Νεμάνια Βίντιτς με τον ίδιο στην δίκη που πραγματοποιήθηκε να δηλώνει αθώος.
Στις 16 Νοεμβρίου του 2012 ο πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νικολιτς με απόφαση του τον εξαίρεσε απο την ποινική ευθύνη όλων των κατηγοριών δίνοντας τέλος σε όλες τις δικαστικές υποθέσεις. Ο ίδιος δήλωνε ότι λόγω της φήμης του απέκτησε πολλούς εχθρούς που ήθελαν να αμαυρώσουν την επιτυχημένη καριέρα του και την συμβολή του στην Σερβία και στον Ερυθρό Αστέρα.
Μετά απο την απεμπλοκή του απο τις κατηγορίες επανήρθε στα κοινά της Ζβέζντα και στις 19 Δεκεμβρίου του 2012 εκλέχτηκε πρόεδρος για τρίτη φορά. Tον Δεκέμβριο του 2011 η ιστοσελίδα goal.com τον συμπεριέλαβε στην κορυφαία εντεκάδα των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων όλων των εποχών.
Το 2016 η UEFA στην δική της ψηφοφορία για την κορυφαία εντεκάδα όλων των εποχών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τον συμπεριέλαβε στους 50 υποψηφίους. Το 2004 στα 50 χρόνια της UEFA η ομοσπονδία Σερβία-Μαυροβουνίου τον εξέλεξε ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της πενηκονταετίας.
