Εάν ο Άλεξ Φεργκιουσον θεωρείται ο αναμορφωτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην σύγχρονη εποχή, ο Μάτ Μπάσμπι είναι ο άνθρωπος που της άλλαξε ριζικά την ιστορία της, όντας ο προπονητής που οδήγησε για πρώτη φορά αγγλική ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Γεννήθηκε στις 26 Μάϊου του 1909 στο χωριό Όρμπιστον στο Μπέλσχιλ του Λάναρκσαιρ στην Σκωτία και σε ηλικία 8 ετών έχασε τον πατέρα του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Απο πολύ μικρός ήθελε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο έχοντας ως είδωλα τους Άλεξ Τζέιμς και Χιούι Γκάλαχερ.
Ξεκίνησε να δουλεύει ως ανθρακωρύχος και με το ποδόσφαιρο ασχολούταν στον ελεύθερο χρόνο του με την ομάδα Denny Hibernian. Στα 18 του τον Φεβρουάριο του 1928 θα υπογράψει ετήσιο συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Σίτι.
Μάλιστα οι "πολίτες" του έδιναν την δυνατότητα να αποχωρήσει μιας και η μητέρα του είχε κάνει αίτηση για να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Θα κάνει ντεμπούτο στις 2 Νοεμβρίου του 1929 ως εσωτερικός επιθετικός πραγματοποιώντας 12 συμμετοχές με 5 τέρματα.
Την περίοδο 1930-1931 ο προπονητής Πίτερ Χότζ θα του αλλάξει θέση και θα τον μετατοπίσει στο αριστερό άκρο του κέντρου όπου και θα αναδειχθεί το ταλέντο του στις ασίστ. Εκείνη την περίοδο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κάνει κρούση για να τον αποκτήσει αλλά δεν θα πραγματοποιηθεί αφού δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τα οικονομικά θέλω της Σίτι.
Το 1933 θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου όπου θα ηττηθεί απο την Έβερτον αλλά την επόμενη χρονιά θα το κατακτήσει κόντρα στην Πόρτσμουθ. Απο το δεύτερο μισό της περιόδου 1934-1935 θα χάσει την θέση του στο βασικό σχήμα απο τον Τζάκ Πέρσιβαλ και τον Μάρτιο του 1936 θα πουληθεί στην Λίβερπουλ για το ποσό των 8.000 λιρών αφήνοντας το "Μέιν Ρόουντ" ύστερα απο 229 συμμετοχές και 14 τέρματα.
Με τους "κόκκινους" θα χάσει μόνο ένα παιχνίδι στις επόμενες τρείς σεζόν θα φορέσει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού ενώ είναι αυτός που θα αναλάβει υπο την προστασία του τον Μπόμπ Πέισλι όταν θα έρθει το 1939.
122 συμμετοχές και 3 τέρματα στο Άνφιλντ με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να βάζει στον "πάγο" οποιαδήποτε αγωνιστική δραστηριότητα. Μάλιστα πρόλαβε να πραγματοποιήσει μόλις μία συμμετοχή με την εθνική Σκωτίας στο Κάρντιφ κόντρα στην Ουαλία για το Βρετανικό Πρωτάθλημα στις 4 Οκτωβρίου του 1933.
Κατά την διάρκεια του πολέμου ασχολήθηκε με την προπονητική, με την Λίβερπουλ να του προτείνει να αναλάβει ρόλο βοηθού του Τζόρτζ Κέι αλλά αρνήθηκε. Εκείνη την περίοδο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναζητούσε εναγωνίως προπονητή, όταν έπεσε στο τραπέζι το όνομα του απο τον Λουίς Ρόκα ο οποίος διατηρούσε φιλική σχέση μαζί του και του έστειλε ένα γράμμα μιας και τότε ακόμα βρισκόταν στον στρατό.
Τον Φεβρουάριο του 1945 συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ομάδας Τζέιμς Γκίμπσον για να συζητήσουν με τον Μπάσμπι να θέτει όρο αφενός μεν ότι αυτός θα είχε τον πλήρη έλεγχο της ομάδας χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και αφετέρου να υπογράψει πενταετές συμβόλαιο.
Οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια και επίσημα ανέλαβε την 1η Οκτωβρίου του 1945 και τρία χρόνια αργότερα το 1948 θα κατακτήσει το Κύπελλο κόντρα στην Μπλάκπουλ, ενώ το 1952 θα έρθει το Πρωτάθλημα το πρώτο ύστερα απο το 1911 και το Σούπερ Καπ.
Απο τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο του 1948 ανέλαβε την ολυμπιακή ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας έχοντας σε 4 παιχνίδια 2 νίκες και 2 ήττες. Απο το 1952 θα ξεκινήσει ένα παιδομάζωμα τα περίφημα "παιδια του Μπάσμπι" υπογράφοντας μικρούς σε ηλικία παίκτες και το 1956 θα κατακτήσει το δεύτερο Πρωτάθλημα και στην συνέχεια το Σούπερ Καπ.
Τον Απρίλιο του 1957 Ρεάλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναμετρήθηκαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μπορεί οι Μαδριλένοι να πήραν την πρόκριση, όμως ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ απο την Γιουνάιτεντ που πρότεινε στον Μπάσμπι να αναλάβει την Ρεάλ
Εκείνος αρνήθηκε αλλά αναπτύχθηκε μια φιλία που όταν έγινε το δυστύχημα του Μονάχου, ο Μπερναμπέου προσφέρθηκε να παραχωρήσει ως δανεικό τον Ντι Στέφανο για την περίοδο 1958-1959, αλλά λόγω της Αγγλικής Ομοσπονδίας δεν προχώρησε.
Θα ακολουθήσει το Πρωτάθλημα του 1957 και το ξεκίνημα της περιόδου 1957-1958 υπήρχε η αισιοδοξία ότι θα κατακτηθούν όλοι οι τίτλοι που διεκδικούνταν. Όμως τα πάντα θα ανατραπούν στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 στο Μόναχο στην επιστροφή της ομάδας απο το Βελιγράδι όταν το αεροπλάνο θα πέσει και 23 άτομα θα χάσουν την ζωή τους αναμεσά τους 10 ποδοσφαιριστές και 3 επίσημοι.
Επέζησε έχοντας πολλαπλά τραύματα κινδύνεψε ακόμα και η ζωή του και ύστερα απο 9 εβδομάδες ανάρρωσε και βγήκε απο το νοσοκομείο. Οι γιατροί μάλιστα του έκρυψαν την αλήθεια και ύστερα απο τρείς εβδομάδες του αποκάλυψαν το μέγεθος της τραγωδίας.
Θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο και σκεφτόταν να τα παρατήσει για αυτό που έγινε γιατί ήταν αυτός ο οποίος ήθελε να πάρει μέρος η Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και ότι θα μπορούσε να αποτρέψει τον πιλότο να πετάξει με τέτοιες κακές καιρικές συνθήκες.
Με την βοήθεια και της γυναίκας του η οποία τον παρότρυνε να συνεχίσει εις μνήμη αυτών που είχαν φύγει παρακολούθησε τον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην Μπόλτον και επανήρθε στα καθήκοντά του την επόμενη σεζόν.
Πριν το δυστύχημα του Μονάχου είχε αποδεχθεί την πρόταση να αναλάβει την εθνική Σκωτίας. Δεν μπόρεσε να την κοουτσάρει στο Παγκόσμιο Κύπελλο ης Σουηδίας και την ανέλαβε τον Σεπτέμβριο και θα την καθοδηγήσει μέχρι τον Δεκέμβριο σε 6 παιχνίδια έχοντας 1 νίκη, 2 ισοπαλίες και 3 ήττες.
Με βασικό κορμό τους επιζήσαντες Χάρι Γκρέγκ, Μπόμπι Τσάρλτον και Μπίλ Φούλκς και αγοράζοντας παίκτες όπως οι Ντένις Λόου και Τζόρτζ Μπέστ θα δημιουργήσει μια νέα φουρνιά ποδοσφαιριστών κατακτώντας το Κύπελλο του 1963 και τα Πρωταθλήματα του 1965 και του 1967.
Το μεγαλύτερο του επίτευγμα θα έρθει τον Μάιο του 1968 όταν θα αναδειχθεί Πρωταθλητής Ευρώπης στο "Γουέμπλει" κόντρα στην Μπενφίκα τηρώντας την υπόσχεση που είχε δώσει να κατακτήσει την μεγάλη κούπα και να την αφιερώσει στα θύματα του Μονάχου δέκα χρόνια μετά
Τον Ιανουάριο του 1969 ανακοίνωνε ότι στο τέλος της σεζόν 1968-1969 θα αποχωρούσε απο τον πάγκο της Γιουνάιτεντ. 1120 παιχνίδια με 565 νίκες, 263 ισοπαλίες και 292 ήττες ο απολογισμός του ενώ στην συνέχεια θα παραμείνει στον σύλλογο ως διευθυντής. Τον Δεκέμβριο του 1970 θα αναλάβει ξάνα την τεχνική της ηγεσία για 21 παιχνίδια με 11 νίκες, 3 ισοπαλίες και 7 ήττες.
Θα επανέρθει στον ρόλο του διευθυντή στον οποίο θα παραμείνει μέχρι το 1980 όταν και θα αναλάβει την θέση του προέδρου. Τον Ιούλιο του 1980 θα υποστεί ένα ήπιο εγκεφαλικό απο το οποίο θα αναρρώσει πλήρως αλλά τον Ιανουάριο του 1994 θα εισαχθεί στο νοσοκομείο για να αφαιρεθεί ένας θρόμβος αίματος απο το πόδι.
Άν και αρχικά φαινόταν ότι τα πράγματα πήγαιναν καλά η κατάσταση του επιδεινώθηκε και στις 20 Ιανουαρίου του 1994 άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 84 ετών. Προς τιμήν του το 1993 ο δρόμος «Warwick Road North», μετονομάστηκε σε «Sir Matt Busby Way», ενώ το όνομα του δόθηκε στο αθλητικό κέντρο του Μπέιλσχιλ.
Το 1968 θα τιμηθεί με τον τίτλο του Ιππότη, θα πάρει τον τίτλο του "Σέρ", το 2002 θα ενταχθεί στο Αγγλικό Hall of Fame και το 2008 στο Ευρωπαϊκό Hall of Fame. Το 2013 σε ψηφοφορίες του ESPN και του World Soccer για τον κορυφαίο προπονητή όλων των εποχών κατέλαβε την 7η και την 36η θέση αντίστοιχα.
Σε αντίστοιχη ψηφοφορία το 2019 του France Football κατέλαβε την 11η θέση Αντίστοιχα έχει δοθεί το όνομα του σε κερκίδα στο Όλντ Τράφορντ ενώ απο τις 27 Απριλίου του 1996, υπάρχει και το άγαλμά του έξω απο το γήπεδο.
