Χαρισματικός, αυθόρμητος, ειλικρινής, ένας απο τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, ιδιαίτερα αγαπητός στους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Ερίκ Καντονά που τίμησε και με το παραπάνω την φανέλα με το νούμερο 7 και με χαρακτηριστικό τον σηκωμένο γιακά, δεν είναι τυχαίο ότι το 2001 σε ψηφοφορία του το επίσημο περιοδικό Inside United τον ανακήρυξε ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στις 24 Μάϊου του 1966 στην Μασσαλία με ρίζες απο την Ισπανία και την Ιταλία και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε μια τοπική ομάδα SO Caillolais απο την θέση του τερματοφύλακα για να ακολουθήσει η Οσέρ πρώτα στην ομάδα νέων και στις 5 Νοεμβρίου του 1983 έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα κόντρα στην Νανσί.
Στο "Αμπέ Ντεσάμπ" δεν είχε πολλές συμμετοχές απο το 1983 έως το 1986 15 χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ και δόθηκε δανεικός στην Μαρτίγκ ως δανεικός στο δεύτερο μισό της σεζόν 1985-1986. Εκεί είχε 15 συμμετοχές και 4 τέρματα.
Παράλληλα με την παικτική του ικανότητα φάνηκε ο οξύθυμος χαρακτήρας του, το 1987 τιμωρήθηκε με πρόστιμό γρονθοκοπώντας τον συμπαίκτη του Μπρούνο Μαρτινί, ενώ το 1988 τιμωρήθηκε με τρίμηνο που αργότερα έγινε δίμηνο αποκλεισμό όταν χτύπησε με κούνγκ φου τον Μισέλ Ντερ Ζακαριάν.
Με την Οσέρ είχε συνολικά 94 συμμετοχές και 29 τέρματα, το καλοκαίρι του 1988 μετακόμισε στην Μαρσέιγ της οποίας ήταν οπαδός με τους Μασσαλούς να δαπανούν το ποσό των 22 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων.
Όμως ούτε και εκεί μπόρεσε να δαμάσει τον ατίθασο χαρακτήρα του αφού τον Ιανουάριο του 1989 σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Τορπέντο Μόσχας πέταξε την μπάλα στην κερκίδα και έβγαλε την φανέλα του και την πέταξε όταν αντικαταστάθηκε με συνέπεια να του επιβάλλουν ένα μήνα τιμωρία.
22 συμμετοχές και 5 τέρματα κατακτώντας το Πρωτάθλημα και θα δοθεί δανεικός στην Μπορντό με 12 συμμετοχές και 6 τέρματα και στην Μονπελιέ με 39 συμμετοχές και 14 τέρματα, όπου εκεί πρωταγωνίστησε σε ένα ακόμα επεισόδιο με τον συμπαίκτη του Ζαν Κλόντ Λεμούλ πετώντας τα παπούτσια στο πρόσωπο του.
Έξι συμπαίκτες του ζήτησαν απο την διοίκηση να τον διώξουν, η διοίκηση του επέβαλε ένα δεκαήμερο αποκλεισμό απο τις αγωνιστικές δραστηριότητες αλλά επανήρθε στην ενεργό δράση χάρις και στην στήριξη συμπαικτών του όπως οι Λοράν Μπλάν και Κάρλος Βαλντεράμα.
39 συμμετοχές και 14 τέρματα και με την κατάκτηση του Κυπέλλου θα πείσει τους υπευθύνους της μρσέιγ να τον επαναφέρουν στο "Βελοντρόμ" όπου θα αγωνιστεί σε 21 παιχνίδια πετυχαίνοντας και 9 τέρματα και πανηγυρίζοντας το Πρωτάθλημα.
Tόσο με τον Ζεράρ Ζίλ αλλά και με τον Φράντς Μπεκενμπάουερ είχε αρκετές συμμετοχές όμως όταν ο Ταπί αντικατέστησε τον Μπεκενμπάουερ με τον Ράιμοντ Γκέταλς, ήρθε σε αντίθεση με τον Βέλγο τεχνικό και την περίοδο 1991-1992 δόθηκε δανεικός στην Νίμ όπου είχε 16 συμμετοχές και 2 γκολ.
Τον Δεκέμβριο του 1991 αντιδρώντας σε μια απόφαση του διαιτητή πέταξε την μπάλα προς το μέρος του με συνέπεια η γαλλική ομοσπονδία να τον τιμωρήσει αρχικά με ένα μήνα αποκλεισμό, ο οποίος αυξήθηκε σε δύο όταν στην ακρόαση μπροστά στα μέλη της επιτροπής τους αποκάλεσε ηλίθιους.
Ο ίδιος μετά απο αυτή την εξέλιξη δήλωνε ότι θα σταματούσε το ποδόσφαιρο. Ο Πλατινί που ήταν μεγάλος φαν του προσπάθησε να τον μεταπείσει, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Ζεράρ Ουγιέ ο οποίος τον έπεισε να πάει να επισκεφτεί ένα φυσιοθεραπευτή ο οποίος του πρότεινε να παίξει στην Αγγλία.
Η πρώτη προσπάθεια για το νησί έγινε όταν ο Πλατινί στο πλαίσιο του αγώνα της Λίβερπουλ κόντρα στην Οσέρ, συναντήθηκε με τον Γκρέιαμ Σούνες που ήταν προπονητής στους "ρέντς" και του πρότεινε τον Καντονά, αλλά ο Σούνες λόγω του χαρακτήρα του τον απέρριψε.
Ακολούθησε η Σέφιλντ Γουένσντει όπου προπονητής ήταν ο Τρέβορ Φράνσις και όπως είχε δηλώσει το 2012 σε συνέντευξη, ύστερα απο πρόταση του Μισέλ Πλατινί και του ατζέντη Ντένις Ρόουτς που τον γνώριζε απο την θητεία του στην Ιταλία.
Όμως η Γουένσντει μόλις είχε ανέβει στην πρώτη κατηγορία και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα οικονομικά του θέλω. Τότε θα παρέμβει η Λίντς και η οποία θα προσφέρει το ποσό των 100.000 λιρών στην Νίμ ως δανεικό μέχρι τον Απρίλιο του 1992 και ακόμα 900.000 λίρες εάν ήθελε να τον αγοράσει.
Στο "Έλαντ Ρόουντ" μπορεί την πρώτη χρονιά να αγωνίστηκε μόλις σε 15 παιχνίδια και να πέτυχε 3 γκολ ήταν όμως μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας. Την δεύτερη χρονιά θα έχει 20 συμμετοχές και 11 γκολ όμως θα έρθει σε ρήξη με τον Χάουαρντ Γουίλκινσον και τον Νοέμβριο θα ζητήσει να πάρει μετεγγραφή για μία εκ των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ και Άρσεναλ.
Τον Νοέμβριο του 1992 Λίντς και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα έρθουν σε συμφωνία με τους "κόκκινους διαβόλους" να προσφέρουν το ποσό των 1,2 εκατομμυρίων λιρών με τους οπαδούς των "παγωνιών" να αντιδρούν έντονα στο άκουσμα της είδησης.
Θα αποτελέσει το έναυσμα για την αναγέννηση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η οποία με την έλευση του άρχιζε να κατακτάει τους τίτλους και τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ να πίνουν νερό στο όνομα του αποκαλώντας τον "King Eric".
4 πρωταθλήματα το 1993, το 1994, το 1996 και το 1997, 2 Κύπελλα το 1994 και το 1996 ήταν αυτός που πέτυχε το νικητήριο γκολ και 3 Σούπερ Καπ το 1993, το 1994 και το 1996, έχοντας συνολικά 185 συμμετοχές και 82 τέρματα, ενώ το 1993 κατέλαβε την τρίτη θέση στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα.
Θα μπορούσε όμως να είναι περισσότερα και σε αριθμό συμμετοχών αλλά και γκολ, εάν δεν μεσολαβούσε το περίφημο περιστατικό της 25ης Ιανουαρίου του 1995. Κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας στο Σέλχαστ Πάρκ και ενώ είχε δεχτεί την κόκκινη κάρτα άκουσε ένα οπαδό των γηπεδούχων τον Μάθιου Σίμονς να του φωνάζει «άντε γαμ$@!$@ %, γύρνα πίσω στην πατρίδα σου τη Γαλλία»
Χωρίς κανείς να το περιμένει πήρε φόρα και του όρμηξε, κλωτσώντας τον με στυλ Kung-Fu. Όπως ήταν φυσικό τιμωρήθηκε με ποινή αποκλεισμού απο τους αγωνιστικούς χώρους για εννέα μήνες ενώ υπήρχαν φωνές ακόμα και για απέλαση και να μην ξαναγωνιστεί στα αγγλικά γήπεδά, ακόμα και να του επιβληθεί ποινή αποκλεισμού απο το ποδόσφαιρο δια παντός.
Είναι δε χαρακτηριστική η λιτή του δήλωση έξω απο τα δικαστήρια: "Όταν οι γλάροι ακολουθούν τις βάρκες, το κάνουν επειδή θεωρούν πως οι σαρδέλες θα πεταχτούν ξανά στη θάλασσα. Σας ευχαριστώ πολύ",
Στις 12 Φεβρουαρίου του 1987 σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Δυτική Γερμανία στο Δυτικό Βερολίνο όπου μάλιστα σκόραρε έκανε ντεμπούτο με την εθνική. Ήταν άτυχος αφού πήρε μέρος μόνο σε μια μεγάλη διοργάνωση στο EURO 1992 στα γήπεδα της Σουηδίας.
Τον Σεπτέμβριο του 1988 καταφέρθηκε εναντίον του προπονητή της Εθνικής Ανρί Μισέλ σε τηλεοπτική του συνέντευξη αποκαλώντας τον "σκατοσακούλα", όταν δεν τον κάλεσε με συνέπεια να μείνει εκτός απο την εθνική ομάδα. Για καλή του τύχη ο Μισέλ απολύθηκε και η πρόσληψη του Πλατίνι στον πάγκο της Εθνικής θα τον επαναφέρει στους "πετεινούς".
Το περιστατικό κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας τον άφησε εκτός εθνικής ενώ παράλληλα έχασε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού που του είχε δώσει ο Εμέ Ζακέ. Ένας Ζακέ ο οποίος ακόμα και όταν ο Καντονά επέστρεψε στην ενεργό δράση και υπήρχε η πίεση απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να τον καλέσουν αποδείχθηκε ανένδοτος.
Συνολικά θα φορέσει 45 φορές την φανέλα των πετεινών, τελευταία στην Ουτρέχτη σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Ολλανδία στις 18 Ιανουαρίου του 1995, έχοντας πετύχει 10 τέρματα.
Τον Μάιο του 1997 θα ανακοινώσει την απόσυρση του απο τους αγωνιστικούς χώρους μόλις σε ηλικία 30 ετών. Θα παίξει μπιτς σόκερ ώς αρχηγός της εθνικής Γαλλίας όπου θα κατακτήσει το Euro Beach Soccer League το 2004 και το FIFA Beach Soccer World Cup το 2005.
Τον Ιανουάριο του 2011 θα αναλάβει το πόστο του Διευθυντή Ποδοσφαίρου στους Νιου Γιόρκ Κόσμος, θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι τον Μάιο του 2015 όταν και θα απολυθεί ύστερα απο μια διαμάχη με έναν φωτογράφο.
Ο ίδιος θα αντιδράσει κατατέθοντας μήνυση για διαφυγόντα κέρδη 1 εκατομμυρίου δολαρίων η οποία όμως ύστερα απο συζητήσεις οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμβιβασμό. Το 2002 θα ενταχθεί στο αγγλικό Hall of Fame, ενώ τον Μάιο του 2021 εισήχθη στο αντίστοιχο της Premier League.
Θα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο έπαιξε μάλιστα στη ταινία Elizabeth το 1998, το 2002 θα σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους Apporte-moi ton amour, ενώ θα είναι παραγωγός αλλά και πρωταγωνιστής στην ταινία του 2009 με τον τίτλο Αναζητώντας τον Έρικ.
