Θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους Ισπανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο Λουίς Σουάρεθ Μιραμόντες διακρινόταν για την χάρη του, το "αρχοντικό" στυλ παιχνιδιού, το εκπληκτικό σουτ του και είναι ο μοναδικός Ισπανός που κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα το 1960
Γεννήθηκε στις 2 Μάϊου του 1935 στην Λα Κορούνια στην Γαλικία και έκανε τα πρώτα του βήματα στην Perseverancia. Στην συνέχεια θα μεταπηδήσει στην Ντεπορτίβο με την οποία θα κάνει επαγγελματικό ντεμπούτο στις 6 Δεκεμβρίου του 1953 κόντρα μάλιστα στην Μπαρτσελόνα γνωρίζοντας την ήττα με 6-1.
Στην "Ντεπόρ" θα παραμείνει για μία σεζόν όπου θα παίξει σε 17 παιχνίδια και θα πετύχει 3 γκολ. Ένα χρόνο αργότερα το 1954 θα ενταχθεί στην Μπαρτσελόνα αλλά την περίοδο 1954-1955 θα αγωνιστεί στην Espana Industrial θυγατρική των "μπλαουγκράνα" στην δεύτερη κατηγορία όπου θα έχει 21 συμμετοχές και 6 γκολ.
Θα επιστρέψει στην πρώτη ομάδα και μέχρι το 1961 θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1959 και το 1960, 2 Κύπελλα το 1957 και το 1959, 2 Κύπελλα Εκθέσεων το 1958 κόντρα στην Μικτή Λονδίνου και το 1960 κόντρα στην Μπέρμιγχαμ ενώ θα είναι φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1961 στην Βέρνη απέναντι στην Μπενφίκα, έχοντας συνολικά 176 συμμετοχές και 80 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1961 οι Καταλανοί αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα απο την κατασκευή του "Καμπ Νου". Ο Ελένιο Ερέρα παλιός προπονητής της Μπαρτσελόνα και τότε της Ίντερ δεν έχασε την ευκαιρία και θα προσφέρει το ποσό των 250 εκατομμυρίων λιρετών για να τον φέρουν στο Μιλάνο που ήταν ποσό ρεκόρ για την εποχή.
Θα αποτελέσει σημαντικό κομμάτι της "Grande Inter" ως ο κινητήριος μοχλός στον χώρο του κέντρου που τροφοδοτούσε με μακρινές μπαλιές τους επιθετικούς της ομάδας. Θα κατακτήσει 3 Πρωταθλήματα το 1963, το 1965 και το 1966, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών το 1964 απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης στην Βιέννη και το 1965 απέναντι στην Μπενφίκα στο Μιλάνο, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα το 1964 και το 1965 κόντρα στην Ιντεπεντιέντε.
Στο "Τζιουζέπε Μεάτσα¨ θα παραμείνει μέχρι το 1970 παίζοντας σε 333 παιχνίδια και πετυχαίνοντας 55 γκολ, αλλά θα παραμείνει στην Ιταλία αφού το καλοκαίρι του 1970 θα αγωνιστεί για μια τριετία στην Σαμπντόρια αγωνιζόμενος σε 73 παιχνίδια πετυχαίνοντας 13 τέρματα.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1957 σε φιλικό παιχνίδι στην Μαδρίτη στο "Σαντιάγκο Μπερναμπέου" κόντρα στην Ολλανδία θα κάνει ντεμπούτο στην εθνική Ισπανίας. Θα αγωνιστεί σε δύο παιχνίδια στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962 αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία με την εθνική δεν είναι άλλη απο την κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών το 1964 στην Μαδρίτη κόντρα στην Σοβιετική Ένωση όπου συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα του τουρνουά.
Θα πάρει μέρος σε μία ακόμη τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1966 στην Αγγλία όπου θα αγωνιστεί σε δύο παιχνίδια και στις 12 Απριλίου του 1972 θα πραγματοποιήσει την 32η και τελευταία του εμφάνιση σε φιλικό παιχνίδι στην Θεσσαλονίκη κόντρα στην Ελλάδα έχοντας πετύχει και 14 τέρματα.
Το 1975 θα ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα ξεκινώντας απο την Ίντερ, για να ακολουθήσει η Σαμπντόρια, η ΣΠΑΛ, η Κόμο, η Κάλιαρι και η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Απο το 1980 έως το 1988 θα αναλάβει την U-21 της Ισπανίας με την οποία θα κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1986.
Μετά το EURO 1988 θα αναλάβει την εθνική Ισπανίας μετά την αποχώρηση του Μιγκέλ Μουνιόθ και θα οδηγήσει τους "φουρια ρόχα" στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 στην Ιταλία όπου θα αποκλειστεί στην φάση των "16" απο την Γιουγκοσλαβία.
Η αποτυχία να προκριθεί στην τελική φάση του EURO 1992 και η έντονη κριτική προς το πρόσωπο του τον ώθησε στις 29 Απριλίου του 1991 να παραιτηθεί ύστερα απο 27 παιχνίδια όπου είχε 15 νίκες, 14 ισοπαλίες και 8 ήττες.
To 1995 ο "Εl Arquitecto" ανέλαβε διοικητικό πόστο στην Ίντερ θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2002 και σε αυτόν πιστώνονται οι μετεγγραφές των Ιβάν Ζαμοράνο και Ρονάλντο Ναζάριο. To 1961 και το 1964 κατέλαβε την δεύτερη θέση στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα, ενώ το 1965 ήταν τρίτος στην σχετική λίστα.
Το 2008 τιμήθηκε με το βραβείο Golden Foot και το 2016 απο την ισπανική εφημερίδα Marca για την προσφορά του στον αθλητισμό. Το 2001 τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στον αθλητισμό απο το ισπανικό κράτος.
Στις 9 Ιουλίου του 2023 σε ηλικία 88 ετών άφηνε την τελευταία του πνοή χωρίς να γίνεται γνωστή η αιτία του θανάτου του παρά μόνο ότι βρίσκονταν κοντά του όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα.
