Θεωρείται απο πολλούς ως ο πληρέστερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε ποτέ το βρετανικό ποδόσφαιρο. Ο Τζον Τσάρλς μπορούσε άνετα να παίζει τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, αφού διέθετε φυσική δύναμη, τεχνική, αίσθηση του χώρου, ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι και έφεση στο σκοράρισμα. Συμπεριλήφθηκε στους 100 κορυφαίους που έχουν αγωνιστεί ποτέ στην Βρετανία, όπως και το ότι εισήχθη στο Hall of Fame το 2002.
Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1931 στο Σουόνσι στην Ουαλία και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Μέλβιν. Σε ηλικία 15 ετών θα ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Σουόνσι Τάουν.
Με τους "κύκνους" δεν αγωνίστηκε σε παιχνίδι με την πρώτη ομάδα στην τρίτη κατηγορία παρά μόνο στο ουαλικό Πρωτάθλημα με την δεύτερη ομάδα. Τον Σεπτέμβριο του 1948 θα τον εντοπίσει η Λίντς και αφού θα τον δοκιμάσουν θα εντυπωσιαστούν και θα τον υπογράψουν στην ηλικία των 17 ετών.
Στην δεύτερη ομάδα θα αγωνιστεί ως δεξιός μπακ, κεντρικός μέσος ακόμα και ως αριστερός μέσος. Τον Απρίλιο του 1949 σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Κουίν οφ Σάουθ θα κάνει ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα ως κεντρικός αμυντικός.
Λόγω της στρατιωτικής του θητείας για δύο χρόνια απο το 1950 έως το 1952 έμεινε εκτός συν του ότι πραγματοποίησε εγχείριση για να επισκευάσει τους χόνδρους και στα δύο γόνατα, Επιστρέφοντας στην ενεργό δράση υπήρχε πάντα το δίλημμα σε ποιον χώρο του γηπέδου θα αγωνιζόταν στην επίθεση η στην άμυνα.
Μέχρι την περίοδο 1952-1953 θα αγωνιστεί στο κέντρο της άμυνας. Απο τον Οκτώβριο του 1952 θα προωθηθεί στην επίθεση όπου με το καλημέρα θα πετύχει 11 γκολ σε έξι παιχνίδια. Θα γίνει αρχηγός και θα βοηθήσει την Λίντς να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία.
Μέχρι και το καλοκαίρι του 1957 θα πετύχει σε 297 παιχνίδια 157 τέρματα, μάλιστα τα 42 γκολ σε 39 εμφανίσεις είναι το ρεκόρ συλλόγου και είναι ο δεύτερος κορυφαίος σκόρερ της ομάδας μετά τον Πίτερ Λόριμερ.
Τον Αύγουστο του 1957 η Γιουβέντους θα ξοδέψει 68.000 λίρες για να τον φέρει στο Τορίνο, πόσο-ρεκόρ πώλησης για την Βρετανία εκείνη την περίοδο. Με την πρώτη θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα, θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της SERIE A με 28 τέρματα και θα ψηφιστεί ως ο παίκτης της χρονιάς.
Θα ακολουθήσουν άλλα δύο Πρωταθλήματα το 1960 και το 1961 και 2 Κύπελλα το 1959 και το 1960, δημιουργώντας το "Magical Trio" με τους Μπονιπέρτι και Σίβορι και στην πενταετία που θα παραμείνει στην Ιταλία θα πραγματοποίησει 155 συμμετοχές πετυχαίνοντας 108 τέρματα, ενώ το 1959 θα καταλάβει την τρίτη θέση στην ψηφοφορία για την "Χρυσή Μπάλα".
Πήρε το προσωνύμιο "Il Gigante Buono(Ευγενικός Γίγαντας" ) λόγω του παραστατικού του και τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν. Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν πήρε κίτρινη κάρτα πόσο μάλλον να αποβληθεί, ενώ είναι τέτοια η επίδραση του Τσάρλς στην "Γηραιά Κυρία" που το 1997 στον εορτασμό των 100 ετών θα ψηφιστεί ως ο κορυφαίος ξένος ποδοσφαιριστής.
Το καλοκαίρι του 1962 ο Ντον Ρέβι θα τον επαναπατρίσει προσφέροντας το ποσό των 53.000 λιρών, όμως δεν θα μπορέσει να προσαρμοστεί μετά το ιταλικό πέρασμα και θα αγωνιστεί μόλις σε 11 παιχνίδια πετυχαίνοντας και τρία τέρματα.
Επιστροφή στην Ιταλία για λογαριασμό της Ρόμα, όμως ούτε και εκεί θα στεριώσει θα πραγματοποιήσει 10 συμμετοχές με 4 τέρματα και θα επιστρέψει πίσω στην Μεγάλη Βρετανία. Θα αγωνιστεί για τρία χρόνια στην Κάρντιφ με 69 συμμετοχές και 18 τέρματα κατακτώντας 2 Κύπελλα Ουαλίας το 1964 και το 1965.
Θα αναλάβει χρέη παίκτη-προπονητή στην Χέρεφρντ Γιουνάιτεν με 173 συμμετοχές και 80 γκολ απο το 1967 έως το 1971. Με την εθνική ομάδα έκανε ντεμπούτο στις 16 Μάϊου του 1951 κόντρα στην Ελβετία σε φιλικό παιχνίδι στο Ρέξαμ.
Θα είναι παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας το 1958 όπου θα αγωνιστεί σε τέσσερα παιχνίδια, ενώ κόντρα στην Ουγγαρία θα πετύχει και το μοναδικό του τέρμα. Θα είναι άτυχος αφού λόγω τραυματισμού θα χάσει τον αγώνα κόντρα στην Βραζιλία για τα προημιτελικά και η απουσία του θα είναι αισθητή κάτι που ομολόγησε και ο προπονητής της Ουαλίας Τζίμι Μέρφι.
Στις 30 Μάϊου του 1965 κόντρα στην Σοβιετική Ένωση στην Μόσχα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 θα πραγματοποιήσει την 38η και τελευταία του εμφάνιση, έχοντας πετύχει και 15 τέρματα.
Μετά την απόσυρση του απο τους αγωνιστικούς χώρους θα ακολουθήσει για κάποιο διάστημα στην Μέρθιρ Τίντφιλ απο το 1972 έως το 1974, ενώ το 1987 θα αναλάβει χρέη τεχνικού διευθυντή στον Καναδά στους Hamilton Steelers.
Τον Ιούνιο του 2001 θα λάβει το μετάλλιο του διοικητή του τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ενώ το 2002 θα λάβει την θέση του αντιπροέδρου της ουαλικής ομοσπονδίας και το 2003 θα λάβει τιμητική διάκριση απο την γενέτειρα πόλη του.
H δυτική κερκίδα του "Έλαντ Ρόουντ" μετονομάστηκε σε Τζον Τσάρλς ενώ στην είσοδο της συγκεκριμένης κερκίδας τοποθετήθηκε προτομή του. Το γήπεδο που χρησιμοποιούσε η δεύτερη ομάδα της Λίντς πήρε το όνομά του όπως και ένας δρόμος που βρίσκεται κοντά στο γήπεδο της Λίντς, αλλά και το γήπεδο στο Άμπεριστγουιθ.
Τον Ιανουάριο του 2004 υπέστη καρδιακή προσβολή λίγο πριν παραχωρήσει συνέντευξη στην ιταλική τηλεόραση και απαιτούταν ο μερικός ακρωτηριασμός του ποδιού του για να μπορέσει να επιστρέψει στην Βρετανία.
Στις 21 Φεβρουαρίου του 2004 σε ηλικία 72 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Πίντερφιλντς στο Γουέικφιλντ. Το 2004 κατέλαβε την 19η θέση στους 100 Ουαλούς ήρωες, ενώ τον Νοέμβριο του 2003 επιλέχθηκε απο την ουαλική ομοσπονδία ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της πενηντακονταετίας.
