To 2013 το ESPN τον είχε ανακηρύξει ως τον κορυφαίο προπονητή όλων των εποχών, όπως και το World Soccer την ίδια χρονιά. Το 2018 το France Football τον τοποθέτησε στην δεύτερη θέση πίσω μόνο απο τον Ρίνους Μίχελς, ενώ το βρετανικό FourFourTwo το 2020 τον τοποθέτησε με την σειρά του στην πρώτη θέση. Όλες αυτές οι τιμές για τον Σέρ Άλεξ Φέργκιοσυον έναν αναμφίβολα απο τους πιο επιδραστικούς προπονητές όλων των εποχών.
Γεννήθηκε την 31η Δεκεμβρίου του 191 στο προάστιο Γκόβαν της Γλασκώβης απο όπου ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στους Drumchapel Amateurs, ενώ παράλληλα δουλεύε κάνοντας την πρακτική του εξάσκηση ως κατασκευαστής εργαλείων σε εργοστάσιο στο Χίλιγκτον.
Σε ηλικία 16 ετών έκανε ντεμπούτο στους Κουίνς Παρκ αγωνιζόμενος στην θέση του επιθετικού. Παρότι στην πρώτη του χρονιά σε 1 παιχνίδια πέτυχε 20 γκολ, αποφάσισε να φύγει διότι δεν ήταν ικανοποιημένος απο τον χρόνο συμμετοχής του.
Το 1960 μετακινήθηκε στην Σεντ Τζόνστον όμως ούτε και εκεί ήταν ευχαριστημένος απο την συμμετοχή του, μάλιστα ήταν πολύ κοντά στο να μεταναστεύσει στον Καναδά. Όμως η αποτυχία της ομάδας να φέρει κάποιον άλλον επιθετικό και ένα παιχνίδι κόντρα στην Ρέιντζερς όπου πετυχε χατ-τρικ, άλλαξαν τα δεδομένα.
Θα παραμείνει στην Κεντρική Σκωτία μέχρι το 1964 έχοντας σε 37 παιχνίδια Πρωταθλήματος πετύχει 19 τέρματα. Θα υπογράψει συμβόλαιο με την Ντανφέρμλιν και θα γίνει έτσι πλήρως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Θα διεκδικήσει τίτλους, θα αναδειχθεί μαζί με τον Τζόε Μακ Μπράιντ της Σέλτικ με 31 τέρματα πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος και σε 89 παιχνίδια Πρωταθλήματος θα πετύχει 66 τέρματα. Η Ρειντζερς θα κάνει κίνηση για να τον αποκτήσει και θα προσφέρει 65.000 λίρες ποσο ρεκόρ για την εποχή ανάμεσα σε δύο σκοτσέζικα κλάμπ για να τον φέρει στο "Άιμπροξ".
66 συμμετοχές και 35 τέρματα ο απολογισμός του με τους "τζέρς" χωρίς όμως να μπορέσει να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο. Υπήρξε και πρόταση απο την Αγγλία απο την Νότιγχαμ Φόρεστ συγκεκριμένα, όμως η γυναίκα του δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή σε αυτό το ενδεχόμενο.
Αντ'αυτού θα καταλήξει στην Φόλκερκ στην οποία θα αγωνιστεί τέσσερα χρόνια έχοντας 9 συμμετοχές και 3 τέρματα και για ένα διάστημα μάλιστα εκτελούσε χρέη παίκτη -προπονητή και θα ολοκληρώσει την καριέρα του το 1974 με την Έιρ Γιουνάιτεντ με 28 συμμετοχές και 10 τέρματα.
Θα περάσει κατευθείαν στην προπονητική ξεκινώντας απο την Ίστ Στερλινγκσαιρ όπου θα παραμείνει μέχρι τον Οκτώβριο του 1974 για 17 παιχνίδια όπου είχε 9 νίκες, 2 ισοπαλίες και 6 ήττες, αφού θα έρθει η πρόταση απο την Σεντ Μίρεν.
Θα είναι ο αναμορφωτής της ομάδας, θα παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, θα αναδείξει παίκτες και επιστέγασμα όλων αυτών η άνοδος στην πρώτη κατηγορία ως πρωταθλητής το 1977. Εκείνη την χρονιά η Αμπερντίν θα του κάνει πρόταση όμως ο ίδιος θα αρνηθεί, αλλα κάτι είχε αρχίζει να χαλάει στην σχέση του Φέργκιουσον με το κλάμπ.
Υπήρξαν πολλά εξωαγωνιστικά ζητήματα που προκάλεσε τελικά την απόλυση του Φέργκιουσον έχοντας σε 169 παιχνίδια, 74 νίκες, 1 ισοπαλίες και 4 ήττες μέχρι τον Μάιο του 1978. Εκείνη την περίοδο η Αμπερντίν είδε τον προπονητή της Μπιλι Μακ Νιλ να φεύγει για να αναλαμβάνει την Σέλτικ, οπότε δεν έχασε την ευκαιρία να ξανακάνει πρόταση προς τον Φέργκιουσον.
Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά τα ξεπέρασε όλα και την περίοδο 1979-1980 η Αμπερντίν κατέκτησε το Πρωτάθλημα και να γίνει η πρώτη ομάδα στην Σκωτία που σπάει το δίπολο Σέλτικ-Ρέιντζερς μετά το 1965.
Εκεί θα αναδείξει και τα στοιχεία της έντονης προσωπικότητας του, "Furius Fergie" τον έλεγαν οι παίκτες του για την πειθαρχία που ήθελε να επιβάλλει. Παράλληλα έκανε και διάφορα "κόλπα" για να έχει σε εγρήγορση τους ποδοσφαιριστές του όπως το να θεωρεί ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεροληπτούν υπέρ των ομάδων της Γλασκώβης.
Θα κατακτήσει το Κύπελλο το 1982 προκαλώντας ήδη το ενδιαφέρον ομάδων απο την Αγγλία όπως της Γούλβς αλλά θα την απορρίψει. Η μεγάλη του επιτυχία θα έρθει το 1983 όταν θα κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων στο "Ούλεβι" του Γκέτεμποργκ κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Θα κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ κόντρα στο Αμβούργο,2 Πρωταθλήματα το 1984 και το 1985 3 Κύπελλα το 1983, το 1984 και το 1986 και 1 Λιγκ Καπ το 1986. Εκείνο το καλοκαίρι η πρόθεση του ήταν να αλλάξει παραστάσεις όντας παράλληλα μέλος του προπονητικού τιμ της Σκωτίας στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1985 η ισοπαλία με την Ουαλία έδωσε την δυνατότητα στους Σκωτσέζους να διεκδικήσουν την πρόκριση σε μπαράζ κόντρα στην Αυστραλία. Λίγο πριν την λήξη ο Τζοκ Στιν κατέρρευσε και τελικά έφυγε απο την ζωή λόγω της καρδιακής προσβολής που υπέστη.
Η Ομοσπονδία έχοντας και τα παιχνίδια με τους Αυστραλούς, δίχως να χάσει χρόνο του αναθέτει την τεχνική ηγεσία. Η Σκωτία θα προκριθεί στην τελική φάση αλλά θα αποκλειστεί απο την φάση των ομίλων και θα αποχωρήσει έχοντας σε 10 παιχνίδια 3 νίκες, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες.
Οι αγγλικές σειρήνες άρχισαν να ακούγονται όλο και περισσότερο, Άρσεναλ, Τότεναμ, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ενδιαφέρθηκαν για αυτόν αλλά μέχρι νεωτέρας παρέμενε στους "ντόνς". Τον Νοέμβριο ο Ρον Άτκινσον απολύθηκε και οι ιθύνοντες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έχασαν την ευκαιρία να τον προσεγγίσουν.
Ύστερα απο 8 χρόνια άφησε το "Πίτοντρι" έχοντας σε 459 παιχνίδια, 272 νίκες, 105 ισοπαλίες και 82 ήττες. Τα πρώτα χρόνια στο "Όλντ Τράφορντ" ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και παρά τις μετεγγραφές που είχαν γίνει υπήρχαν φωνές απο οπαδούς και δημοσιογράφους προς την διοίκηση να τον απομακρύνει.
Ουσιαστικά η πρόκριση κόντρα στην Νότιγχαμ για τον τρίτο γύρο του Κυπέλλου και η μετέπειτα κατάκτηση του κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας "έσωσαν" τη θέση του στη Γιουνάιτεντ. Ακολούθησε το Κύπελλο Κυπελλούχων κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο "Ντε Κάιπ" του Ρότερνταμ, το Λιγκ Καπ και το Ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα.
Όμως το Πρωτάθλημα ήταν ο διακαής πόθος και το ξεκίνημα της περιόδου 1992-1993, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό ήταν 10η τον Νοέμβριο, Η έλευση όμως του Ερίκ Καντονά απο την Λίντς έδωσε την απαραίτητη ώθηση, άρχιζε να καλύπτει την διαφορά τον Απρίλιο του 1993 ανέβηκε στην πρώτη θέση και τον Μάιο πανηγύριζε τον τίτλο του Πρωταθλητή βάζοντας τέλος στην ξηρασία 26 ετών.
Έκτοτε θα πανηγυρίσει ακόμα 12 Πρωταθλήματα (1994,1996,1997,1999,2000,2001,2003,2007,2008, 2009,2011,2013), 4 Κύπελλα το 1994, το 1996, το 1999 και το 2004), 3 Λιγκ Καπ το 2006, το 2009 και το 2010, 9 Σουπερ Καπ (1993,1994,1996,1997,2003,2007,2008,2010,2011).
Ακόμα 2 Champions League το 1999 στην Βαρκελώνη στο "Καμπ Νου" κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου και το 2008 στο "Λουζνίκι" στην Μόσχα κόντρα στην Τσέλσι, το Διηπειρωτικό του 1999 κόντρα στην Παλμέιρας και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων το 2008 κόντρα στην Λίγκα Ντε Κίτο.
Τον Μάιο του 2013 ανακοίνωσε την πρόθεση του να αποχωρήσει απο την προπονητική και τον πάγκο της Μάντσεστερ ύστερα απο 1500 παιχνίδια έχοντας 895 νίκες, 338 ισοπαλίες και 267 ήττες. Θα αναλάμβανε χρέη τεχνικού διευθυντή και πρέσβη της ομάδας, ενώ τον Οκτώβριο εξέδωσε την αυτοβιογραφία του.
Τον Ιανουάριο του 2014 η UEFA του έδωσε τον τίτλο του πρέσβη των προπονητών, τον Απρίλιο το Χάρβαρντ ανακοίνωσε ότι θα ήταν λέκτορας στο νέο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου «Η επιχείρηση της ψυχαγωγίας, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του Αθλητισμού».
Τον Αύγουστο του 2015 σε συνεργασία με τον δισεκατομμυριούχο συγγραφέα και δημοσιογράφο Μάικλ Μοριτς εξέδωσε ένα ακόμα βιβλιο με τίτλο " Leading: Learning from Life and My Years at Manchester United".
Ώς έντονη προσωπικότητα ήρθε σε κόντρα με ποδοσφαιριστές όπως τους Γκόρντον Στράχαν και Ντέιβιντ Μπέκαμ, την UEFA κατηγορώντας την για "στημένη" κλήρωση υπέρ των ιταλικών και των ισπανικών ομάδων το 2003, με το BBC το 2004 για το πως παρουσίαζε τον γιο του μη δίνοντας συνεντεύξεις, ένα εμπάργκο που έληξε το 2011.
Με τους διαιτητές όπου του επιβλήθηκαν αρκετά πρόστιμα, με τον Τζον Μάνιερ για ένα άλογο στον ιππόδρομο όπου ήταν και με την Πρέστον το 2010 όταν απέλυσαν τον γιο του φέρνοντας πίσω τους δανεικούς.
Το 2002 εισήχθη στο Αγγλικό Hall of Fame, το 2004 εισήχθη στο αντίστοιχο σκωτσέζικο. και το 2008 στο Ευρωπαϊκό. Το 1999 αναδείχθηκε απο την UEFA προπονητής της χρονιάς, το 2007 και το 2008 μέσω του σαιτ της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας βάση των ψήφων αναδείχθηκε καλύτερος προπονητής και το 2011 τιμήθηκε απο την FIFA.
11 φορές ψηφίστηκε ως ο καλύτερος προπονητής στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ 27 ως ο καλύτερος προπονητής του μήνα. Στις 5 Νοεμβρίου του 2011 στα 25α του γενέθλια στην Μάντσεστερ και πριν την έναρξη του αγώνα με την Σάντερλαντ, ο εκτελεστικός διευθυντής της ομάδας Ντείβιντ Γκιλ ανακοίνωνε επίσημα ότι η βορινή εξέδρα (North Stand) του "Ολντ Τράφορντ" μετονομαζόταν πλέον σε "Εξέδρα Σερ Άλεξ Φέργκιουσον" (Sir Alex Ferguson Stand).
Έλαβε πλήθος διακρίσεων, αλλά η μεγαλύτερη ήταν όταν τον Ιούνιο του 1999 τιμήθηκε με την ύψιστη τιμή στο Ηνωμένο Βασίλειο παίρνοντας τον τίτλο του ιππότη και του δόθηκε ο τίτλος του "Σερ" απο την ίδια την βασίλισσα Ελισάβετ, αν και υπήρξαν αντιδράσεις για τον τρόπο με τον οποίο έγινε αυτή.
Στις 5 Μαΐου του 2018 εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε εγχείριση λόγω αιμορραγίας στον εγκέφαλο η οποία ήταν πετυχημένη και ύστερα απο μερικές ημέρες παραμονής στην εντατική πήρε εξιτήριο.
