Ήταν ο "εγκέφαλος" ίσως της σπουδαιότερης γενιάς που έβγαλε το κολομβιανό ποδόσφαιρο στα μέσα της δεκαετίας του '80. Άν και δεν μπόρεσε να κατακτήσει κάποιον σπουδαίο τίτλο με την εθνική της χώρας του, εντούτοις όμως αναδείχτηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της ηπείρου του το 1987 και το 1993. Παράλληλα ήταν από τους πρώτους που αποφάσισαν να παίξουν στην Αμερική με τεράστια μάλιστα επιτυχία.
Γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1961 στην Σάντα Μάρτα και είχε απο πολύ μικρός ερεθίσματα απο το ποδόσφαιρο μιας και ο πατέρας του ήταν και αυτός ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίστηκε στην Union Magdalena.
Μάλιστα ξεκίνησε ως επιθετικός αλλά στην συνέχεια οπισθοχώρησε στον χώρο του κέντρου. Επαγγελματικά ξεκίνησε την καριέρα του το 1981 από την Ουνιόν Μαγκνταλένα έχοντας 95 συμμετοχές και 6 γκολ μέχρι και το 1984 όταν και μετεγγράφηκε στην Μιγιονάριος όπου αγωνίστηκε για μόλις μία χρονιά το 1985 έχοντας μεν 33 συμμετοχές και 1, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος απο τον χρόνο συμμετοχής του.
Μάλιστα ξεκίνησε ως επιθετικός αλλά στην συνέχεια οπισθοχώρησε στον χώρο του κέντρου. Επαγγελματικά ξεκίνησε την καριέρα του το 1981 από την Ουνιόν Μαγκνταλένα έχοντας 95 συμμετοχές και 6 γκολ μέχρι και το 1984 όταν και μετεγγράφηκε στην Μιγιονάριος όπου αγωνίστηκε για μόλις μία χρονιά το 1985 έχοντας μεν 33 συμμετοχές και 1, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος απο τον χρόνο συμμετοχής του.
Χρόνο συμμετοχής που βρήκε στην Ντεπορτίβο Κάλι, βοηθώντας την να διεκδικήσει τα πρωταθλήματα του 1985 και του 1986 όπου τελικά κατετάγη δεύτερη. Συνολικά στους "βερντιμπλάνκος" αγωνίστηκε μέχρι το 1988 έχοντας 143 συμμετοχές και 23 γκολ.
Οι εμφανίσεις του στο Κόπα Αμέρικα του 1987 όπου και αναδείχτηκε MVP της διοργάνωσης έπεισαν τους υπευθύνους της Μονπελιέ να κάνουν κίνηση για να τον αποκτήσουν το 1988. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν το ίδιο καλά για τον Κολομβιανό χαφ.
Ο τεχνικός Πιέρ Μοσκά δεν τον χρησιμοποιούσε πάρα πολύ, παρά μόνο ως αλλαγή ενώ πολλές φορές τον έστελνε να προπονείται με την τρίτη ομάδα. Ο Μοσκά αποχώρησε τον Ιούνιο του 1989, την θέση του πήρε ο Εμέ Ζακέ αλλά και πάλι τα δεδομένα δεν άλλαξαν πολύ.
Ο τεχνικός Πιέρ Μοσκά δεν τον χρησιμοποιούσε πάρα πολύ, παρά μόνο ως αλλαγή ενώ πολλές φορές τον έστελνε να προπονείται με την τρίτη ομάδα. Ο Μοσκά αποχώρησε τον Ιούνιο του 1989, την θέση του πήρε ο Εμέ Ζακέ αλλά και πάλι τα δεδομένα δεν άλλαξαν πολύ.
Ούτε όμως και ο Ζακέ μακροημέρευσε και τον Φεβρουάριο του 1990 αναλαμβάνει ο Μισέλ Μεζί o οποίος ήταν ο μόνος που πίστεψε στις ικανότητες του. Ο "El Pibe(σ.σ. το παιδί) πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις στο Κύπελλο Γαλλίας της περιόδου 1989-1990 με κορυφαία όλων απέναντι στην Σέντ Ετιέν στον ημιτελικό.
Στον τελικό απέναντι στη Ρασίγκ Κλάμπ Παρί η Μονπελιέ κατακτάει το τρόπαιο αλλά ο ίδιος δεν αγωνίζεται καθόλου, ολοκληρώνοντας την παρουσία του στην γαλλική ομάδα με 91 συμμετοχές και 6 γκολ.
Στον τελικό απέναντι στη Ρασίγκ Κλάμπ Παρί η Μονπελιέ κατακτάει το τρόπαιο αλλά ο ίδιος δεν αγωνίζεται καθόλου, ολοκληρώνοντας την παρουσία του στην γαλλική ομάδα με 91 συμμετοχές και 6 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1991 η Βαγιαδολίδ είχε φτιάξει ήδη μια κολομβιανή παροικία με προπονητή τον Φρανσίσκο Ματουράνα και στο δυναμικό της τους Ρενέ Χιγκίτα και Λέονελ Άλβαρεζ κάνει κίνηση για να τον αποκτήσει. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά για την "pucela" και στο τέλος της σεζόν υποβιβάζεται στην Σεκούντα Ντιβιζιόν έχοντας 20 συμμετοχές και 2 γκολ.
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη για την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν για το δεύτερο μισό του 1992 για να ακολουθήσει η Ατλέτικο Τζούνιορ με την οποία αναδείχτηκε πρωταθλητής Κολομβίας το 1993 και το 1995 με 91 συμμετοχές και 10 γκολ. Μάλιστα το 1994 είχε φτάσει μέχρι και τα ημιτελικά του Κόπα Λιμπερταδόρες όπου και αποκλείστηκε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Βελέζ Σάρσφιλντ στην διαδικασία των πέναλντι.
Το 1996 αποφασίζει να πάει στην Αμερική και στην εξαετία που έκατσε αγωνίστηκε στους Τάμπα Μπέι Μιούτινι(1995-1997, 1999-2001), στους Μαιάμι Φιούζιον την περίοδο 1998-1999, και τους Κολοράντο Ράπιντς την περίοδο 2001-2002.
Συνολικά στην Major League Soccer αγωνίστηκε σε 175 παιχνίδια πετυχαίνοντας 20 γκολ, αναδείχτηκε δεύτερος στις ασίστ όλων των εποχών, ενώ το 2005 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της τελευταίας δεκαετίας.
Συνολικά στην Major League Soccer αγωνίστηκε σε 175 παιχνίδια πετυχαίνοντας 20 γκολ, αναδείχτηκε δεύτερος στις ασίστ όλων των εποχών, ενώ το 2005 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της τελευταίας δεκαετίας.
Την 1η Φεβρουαρίου του 2004 έδωσε τον αποχαιρετιστήριο αγώνα του στο "Μετροπόλιταν Στάντιουμ" της Μπαρανκίγια παρουσία 56.000 θεατών στον οποίον συμμετείχαν σπουδαίες προσωπικότητες της Νοτίου Αμερικής όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Έντσο Φραντσέσκολι, και ο Χοσέ Λυίς Σιλαβέρτ.
Στους "καφετέρος" έκανε για πρώτη φορά ντεμπούτο στις 27 Οκτωβρίου του 1985 απέναντι στην Παραγουάη στην Ασουνσιόν για τα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Πήρε μέρος σε τρεις τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990 στην Ιταλία, το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1998 στην Γαλλία όπου ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια.
Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με 111 έχοντας και 11 γκολ και στις 26 Ιουνίου του 1998 στην Λάνς απέναντι στην Αγγλία φόρεσε για τελευταία φορά την φανέλα της εθνικής του ομάδας. Επίσης μαζί με τους Φρέντι Ρινκόν και Φαρίντ Μοντραγκόν είναι οι μοναδικοί που έχουν αγωνιστεί σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα.
Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών με 111 έχοντας και 11 γκολ και στις 26 Ιουνίου του 1998 στην Λάνς απέναντι στην Αγγλία φόρεσε για τελευταία φορά την φανέλα της εθνικής του ομάδας. Επίσης μαζί με τους Φρέντι Ρινκόν και Φαρίντ Μοντραγκόν είναι οι μοναδικοί που έχουν αγωνιστεί σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα.
Σήμα κατατεθέν του το μαλλί "αφάνα" κάνοντας τον έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ποδοσφαιριστές σε όλο τον κόσμο,ενώ και ο Πελέ τον συμπεριέλαβε στην λίστα με τους 100 κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Είναι ο πρώτο και μοναδικός, μέχρι στιγμής Κολομβιανός που έχει εγκατασταθεί στο Hall of Fame του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 2014, στην πόλη Πατσούκα.
Το 2007 ανέλαβε ασίσταντ μάνατζερ της Ατλέτικο Τζούνιορ και μάλιστα την 1η Νοεμβρίου επιτέθηκε στον διαιτητή της αναμέτρησης με την Αμέρικα Κάλι όταν καταλογίστηκε πέναλτι κατά της ομάδας του μπαίνοντας στο γήπεδο κουνώντας μερικά χαρτονομίσματα στο πρόσωπο του.
Του επιβλήθηκε ποινή αποκλεισμού απο τους αγωνιστικούς χώρους 10 αγωνιστικών και ένα πολύ υψηλό πρόστιμο. Το 2006 η πόλη της Σάντα Mαρία για να τον τιμήσει ανέγειρε το άγαλμα του στην είσοδο του σταδίου "Estadio Eduardo Santos", ενώ ήταν και προπονητής στην ακαδημία ποδοσφαίρου Clearwater Galactics στην Φλόριντα.
