Αποτέλεσε το άλλο μισό του Γιόχαν Κρόιφ σε Άγιαξ, Ολλανδία και Μπαρτσελόνα στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Οι Ισπανοί του έβγαλαν το παρατσούκλι "Γιόχαν ο δεύτερος" και παρότι είχε απαράμιλλη τεχνική κατάρτιση δεν δίσταζε να μπαίνει στην μάχη χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες.
Γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου του 1951 στο Χέεμστεντε και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα την RCH απο το 1968 έως το 1970, Μάλιστα τους καλοκαιρινούς μήνες έπαιζε μπείζμπολ αλλά όταν ασχολήθηκε με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το παράτησε.
Ο πρώτος ο οποίος τον εντόπισε και ήθελε να τον αποκτήσει ήταν ο Μπάρι Χιούς στην Χάαρλεμ αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Πίετ Πέεμαν τότε προπονητής της RCH παρά τις αντιδράσεις θα τολμήσει και θα τον χρησιμοποιήσει ως δεξί μπακ, και τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Άγιαξ.
Ο "Αίαντας" προσέφερε το ποσό των 225.000 φιορινιών και το καλοκαίρι του 1970 εντάχθηκε στην ομάδα του Ρίνους Μίχελς, Ο Μίχελς θα είναι αυτός που θα τον μετατοπίσει στον χώρο του κέντρου για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα του, την τεχνική του ικανότητα και την έφεση του στο σκοράρισμα αποτελώντας το "άλτερ έγκο" του Γιόχαν Κρόιφ.
Στον "Αίαντα" παρέμεινε τέσσερα χρόνια μέχρι το 1974 και κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα το 1972 και το 1973, 2 Κύπελλα το 1971 και το 1972, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Λονδίνο το 1971, κόντρα στην Ίντερ στο Ρότερνταμ το 1972 και κόντρα στην Γιουβέντους στο Βελιγράδι το 1973, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ το 1972 και το 1973 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1972 κόντρα στην Ιντεπεντιέντε.
Κατα την παραμονή του στο Άμστερνταμ θα ανοίξει ένα καφέ στο Ζάανταμ όμως αυτή η δραστηριότητα δεν θα πάει καλά και θα δημιουργήσει χρέος κοντά στις 200.000, Τότε θα εμφανιστεί η Μπαρτσελόνα η οποία του δίνει ένα σημαντικό ποσό για να τακτοποιήσει και τις οικονομικές εκκρεμότητες.
Έτσι ύστερα απο 150 παιχνίδια και 35 γκολ θα αφήσει την Ολλανδία και θα πάει στην Ισπανία για να παίξει για την Μπαρτσελόνα και να ξανασυναντήσει τους Μίχελς και Κρόιφ. Εκεί θα του δοθεί το πρoσωνύμιο "Johan Segundo(Γιόχαν ο δεύτερος)" αλλά και το "Εl Torrero(ταυρομάχος)" και στην πενταετία που θα παίξει στο "Καμπ Νου"θα κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας το 1978 και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1979 στην Βασιλεία κόντρα στην Φορτούνα Ντίσελντορφ.
Πάντως σύμφωνα με το βιβλίο Barca Inedit ο λόγος της αποχώρησης απο την Βαρκελώνη δεν ήταν για αγωνιστικούς λόγους αλλά για ένα χαρτί υγείας. Το σκηνικό διαδραματίστηκε στο "Εστάδιο Χοσέ Ρίκο Πέρεθ" του Αλικάντε, όταν ο τότε πρόεδρος των "μπλαουγκράνα", Χοσέ Λουίς Νούνιες, ένιωσε έντονο πόνο στο στομάχι κι αναγκάστηκε να πάει στην τουαλέτα.
Κάποιος έπρεπε να του πάει χαρτί υγείας στην τουαλέτα και ο κλήρος έπεσε στον Γιόχαν Νέεσκενς, ο οποίος αρνήθηκε να το κάνει και έτσι σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου, ιστορικούς Μανουέλ Τομάς και Φρεντερίκ Πόρτα, αποτέλεσε την αρχή του τέλους.
Ακολουθώντας την μόδα της εποχής θα κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για τις Ηνωμένες Πολιτείες και για τους New York Cosmos στο NASL. Συμπαίκτης με τον Πελέ και τον Μπεκενμπάουερ θα παραμείνει στο "Μεγάλο Μήλο" πέντε χρόνια μέχρι το 1984, κατακτώντας το Πρωτάθλημα του 1980.
Παρότι είχε προτάσεις απο την Μποταφόγκο αλλά και την Γουέστ Χαμ, θα επιστρέψει στην πατρίδα του για την Γκρόνινγκεν την περίοδο 1984-1985, αλλά τα προβλήματα τραυματισμού που αντιμετώπιζε δεν τον άφησαν να αγωνιστεί πάρα μόνο σε εφτά παιχνίδια.
Θα επιστρέψει στην Βόρεια Αμερική για τους Φορτ Λότερντειλ, τους Κάνσας Σίτυ(ποδόσφαιρο σάλας) και την FC Lowenbrau(ερασιτέχνες) και θα κλείσει την καριέρα του στην Ελβετία στην FC Baar απο το 1987 έως το 1990 και στην FC Jug την περίοδο 1990-1991 όταν και θα αποχωρήσει.
Στις 11 Νοεμβρίου του 1970 κόντρα στην Ανατολική Γερμανία στην Δρέσδη για τα προκριματικά του EURO 1972 θα κάνει ντεμπούτο. Βασικό στέλεχος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας το 1974 θα παίξει σε όλα τα παιχνίδια και θα πετύχει πέντε τέρματα, δύο κόντρα στην Βουλγαρία και απο ένα κόντρα σε Ανατολική Γερμανία, Βραζιλία και Δυτική Γερμανία στον τελικό όπου ευστόχησε στο πέναλντι που κέρδισε ο Κρόιφ μόλις στο 1ο λεπτό.
Θα παίξει στην τελική φάση του EURO 1976 στην Γιουγκοσλαβία όπου στον ημιτελικό κόντρα στην Τσεχοσλοβακία θα αποβληθεί στο 76ο λεπτό για φάουλ πάνω στον Νέχοντα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978, στο παιχνίδι με το Περού θα χτυπήσει στα πλευρά, χάνοντας τα υπόλοιπα παιχνίδια της πρώτης φάσης κόντρα σε Αυστρία και Γερμανία.
Σην δεύτερη φάση θα κάνει ακόμα και ενέσεις για να αντέξει το πόνο, και θα μπορέσει τελικά να αγωνιστεί σε πέντε παιχνίδια όπου και πάλι θα χάσει στον τελικό απο την οικοδέσποινα. Στις 18 Νοεμβρίου του 1981 στο Παρίσι κόντρα στην Γαλλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα συμπληρώσει 49 συμμετοχές έχοντας και 17 τέρματα.
Απο την Ελβετία θα ξεκινήσει η προπονητική του καριέρα απο την FC Staffa, για να ακολουθήσουν η Ζίνγκεν στην Γερμανία, ενώ την περίοδο 1995-1996 θα προσληφθεί ως βοηθός προπονητή της εθνικής Ολλανδίας στο πλευρό του Γκους Χίντινκ και του Φράνκ Ράικαρντ απο το 1996 έως και το 2000.
Απο το 2000 έως το 2004 ανέλαβε την Ναιμέγκεν, το 2005 ως βοηθός προπονητή του Χίντινκ στην Αυστραλία, την διετία 2006-2008 βοηθός του Φράνκ Ράικαρντ στην Μπαρτσελόνα και την περίοδο 2008-2009 στην β' ομάδα της Ολλανδίας.
Θα ακολουθήσει τον Ράικαρντ και στην Τουρκία για την Γαλατασαράι την περίοδο 2009-2010 και οι Μαμελόντι Σάνταουνς μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012 ήταν ο τελευταίος προπονητικός σταθμός. Στις 6 Οκτωβρίου και ενώ βρισκόταν στην Αλγερία όπου έδινε το παρών σε εκδήλωση ως εκπρόσωπος της ολλανδικής ομοσπονδίας υπέστη καρδιακή προσβολή, αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ηλικία 73 ετών.
Θα ακολουθήσει τον Ράικαρντ και στην Τουρκία για την Γαλατασαράι την περίοδο 2009-2010 και οι Μαμελόντι Σάνταουνς μέχρι τον Δεκέμβριο του 2012 ήταν ο τελευταίος προπονητικός σταθμός. Στις 6 Οκτωβρίου και ενώ βρισκόταν στην Αλγερία όπου έδινε το παρών σε εκδήλωση ως εκπρόσωπος της ολλανδικής ομοσπονδίας υπέστη καρδιακή προσβολή, αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ηλικία 73 ετών.
