Όλιβερ Καν "Der Titan"

Το παρουσιαστικό του και ο τρόπος με τον οποίο κατεύθυνε τους συμπαίκτες του έδωσαν το προσωνύμιο "Der Titan(o Τιτάνας)",  και το Vol-kahn-o οι οπαδοί. Ο Όλιβερ Καν είναι ο μοναδικός τερματοφύλακας που ανακηρύχθηκε κορυφαίος πάικτης ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου όντας τερματοφύλακας.

Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1969 στην Καρλσρούη και απο ηλικία 6 ετών εντάχθηκε στις ακαδημίες της Karlsrucher SC στην οποία έπαιξε μπάλα ο πατέρας του. Ξεκίνησε να παίζει σε άλλες θέσεις αλλά πολύ σύντομα στράφηκε προς σε αυτήν του τερματοφύλακα.

Πολύ σύντομα ανέβηκε στην πρώτη ομάδα αποκτώντας θέση βασικού βοηθώντας την μάλιστα να φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1993-1994, έχοντας συνολικά 148 εμφανίσεις.

Οι επιδόσεις του κέντρισαν το ενδιαφέρον της Μπάγερν Μονάχου και τον έκανε δικό της με το ποσό των 4,6 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων. Θα υπερασπιστεί την εστία της δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια απο το 1994 έως το 2008, φτάνοντας συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις τις 632 συμμετοχές και βρίσκεται στην δεύτερη θέση πίσω μόνο απο τον επίσης τερματοφύλακα Ζέπ Μάγιερ.

8 Πρωταθλήματα (1997,1999,2000,2001,2003,2005,2006,2008), 6 Κύπελλα(1998,2000,2003,2005,2006,2008), 5 Λιγκ Καπ(1997,1998,2000,2004,2007), το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ κόντρα στην Μπορντό την περίοδο 1995-1996, το Champions League της περιόδου 2000-2001 στο Μιλάνο κόντρα στην Βαλένθια όπου στην διαδικασία των πέναλντι απέκρουσε αυτά των Κάριου, Ζάχοβιτς και Πελεγκρίνο και το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 2001 απέναντι στην Μπόκα Τζούνιορς.

Στις 22 Ιουνίου του 1995 κόντρα στην Ελβετία στην Βέρνη σε φιλικό παιχνίδι έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική. Ήταν παρών στην κατάκτηση του Εuro 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας αλλά δεν αγωνίστηκε, όπως και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στην Γαλλία.

Με την απόσυρση του Αντρέας Κέπκε ανέλαβε θέση βασικού αλλά και του αρχηγού στο Euro 2000 στα γήπεδα της Ολλανδίας και του Βελγίου όπου όμως έμεινε εκτός απο την φάση των ομίλων. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ήταν η ηγετική φυσιογνωμία της εθνικής που έφτασε μέχρι τον τελικό.

Αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας αλλά και κορυφαίος παίκτης του τουρνουά συνολικά. Δέχτηκε μόνο τρία γκολ, τα δύο όμως στον μεγάλο τελικό  απο τον Ρονάλντο και την παρέα του. Στο πρώτο μάλιστα του έφυγε η μπάλα μέσα απο τα χέρια του μετά απο σουτ του Ριβάλντο. 

Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του απογοητευμένου Καν στην εστία του την ώρα που οι Βραζιλιάνοι πανηγύριζαν. Ακολούθησε μία ακόμα απογoητευτική πορεία στο Euro 2004 παραχωρώντας την αρχηγία στον Μίκαελ Μπάλακ και στο Παγκόσμιο Κύπελλο ο Κλίνσμαν έδωσε το χρίσμα του βασικού στο Λέμαν.

Αγωνίστηκε μόνο στον μικρό τελικό κόντρα στην Πορτογαλία στις 8 Ιουλίου του 2006 στην Στουτγκάρδη, φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Μετά την νίκη με 3-1 ανακοίνωνε την αποχώρηση του απο το εθνικό συγκρότημα έχοντας συνολικά 86 συμμετοχές.

Οι εμφανίσεις του το 2002 του έδωσαν αρκετές διακρίσεις όπως το «Lev Yashin Award», το βραβείο που δίνεται για τον κορυφαίο γκολκίπερ της διοργάνωσης, αλλά και τη Χρυσή Μπάλα για τον κορυφαίο παίκτη του Μουντιάλ του 2002.

Ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός μέχρι στιγμής τερματοφύλακας στην ιστορία του Μουντιάλ ο οποίος πήρε το βραβείο. Κατέλαβε την 2η θέση στην ψηφοφορία της FIFA για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς, και την 3η στην αντίστοιχη του γαλλικού περιοδικού «France Football» για τη Χρυσή Μπάλα.

Έχουν μείνει στην ιστορία οι αψιμαχίες του με συμπαίκτες, αντιπάλους, διαιτητές ακόμα και οπαδούς αυτό όμως δεν μειώνει την μεγάλη του ποδοσφαιρική αξία. Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με την τηλεόραση κάνοντας διαφημιστικά στην Ασία όπου ήταν δημοφιλής αλλά και ως τηλεσχολιαστής.

Άν και διαθέτει δίπλωμα προπονητικής το 2010 αρνήθηκε πρόταση της Σάλκε, ενώ ασχολούνταν και με διάφορα πρότζεκτς όπως την ομάδα ποδοσφαίρου του δρόμου Bunt kickt gut, με το ίδρυμα Ζεπ Χέρσμπεργκερ  που ασχολείται με την προώθηση του ποδοσφαίρου σε σχολεία, σωματεία και φυλακές και με τον οργανισμό Justin Rockola Association με στόχο την προστασία των νέων απο την βία, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Επίσης απο το 2012 είναι πτυχιούχος με master στην Διοίκηση Επιχειρήσεων με θέμα την "Στρατηγική Διαχείριση στο γερμανικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο". Στις αρχές του 2020 ανέλαβε και επίσημα θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Μπάγερν, ενώ απο τις 31 Δεκεμβρίου του 2021 πήρε την θέση του CEO της ομάδας στην θέση του Κάρλ Χάιντς Ρουμενίγκε.