Από πολύ νωρίς ο μικρός Φάμπιο "εμποτίστηκε" με το μικρόβιο του ποδοσφαίρου από τον θείο του Μάριο Τορτούλ που αγωνίστηκε με τα χρώματα των Τριεστίνα,Πάντοβα, Σαμπντόρια αλλά και της Εθνικής Ιταλίας.
Υπό την καθοδήγηση του πατέρα του έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην τοπική ομάδα και σε ηλικία 17 ετών προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων ανάμεσά τους και της Μίλαν.
Υπό την καθοδήγηση του πατέρα του έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην τοπική ομάδα και σε ηλικία 17 ετών προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων ανάμεσά τους και της Μίλαν.
Τελικά ο πρόεδρος της Σπαλ Πάολο Μάτσα κέρδισε την υπογραφή του Καπέλο προσφέροντας του το ποσό των 2 εκατομμυρίων λιρετών στην ομάδα του. Αφού αγωνίστηκε για ένα χρόνο στις ακαδημίες της ομάδας από την Φεράρα στις 29 Μαρτίου του 1964 έκανε το ντεμπούτο του στην SERIE A απέναντι στην Σαμπντόρια.
Στους "μπιανκατζούρι" αγωνίστηκε από το 1964 έως το 1967 παίρνοντας μέρος σε 49 παιχνίδια πετυχαίνοντας 3 γκολ. Παρά το γεγονός ότι την τελευταία σεζόν λόγω τραυματισμού στο γόνατο αγωνίστηκε σε μόλις 16 παιχνίδια η Ρόμα αποφάσισε το καλοκαίρι του 1967 να προχωρήσει στην απόκτηση του δίνοντας το ποσό των 260 εκατομμυρίων λιρετών.
Μια κίνηση που αποδείχτηκε πολύ σωστή, αφού αποτέλεσε ένα από τα σημαντικά στελέχη των "τζιαλορόσι". Στην τριετία που έκατσε στο "Ολίμπικο" μέχρι το 1970 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας του 1969 έχοντας 84 συμμετοχές και 18 γκολ.
Στους "μπιανκατζούρι" αγωνίστηκε από το 1964 έως το 1967 παίρνοντας μέρος σε 49 παιχνίδια πετυχαίνοντας 3 γκολ. Παρά το γεγονός ότι την τελευταία σεζόν λόγω τραυματισμού στο γόνατο αγωνίστηκε σε μόλις 16 παιχνίδια η Ρόμα αποφάσισε το καλοκαίρι του 1967 να προχωρήσει στην απόκτηση του δίνοντας το ποσό των 260 εκατομμυρίων λιρετών.
Μια κίνηση που αποδείχτηκε πολύ σωστή, αφού αποτέλεσε ένα από τα σημαντικά στελέχη των "τζιαλορόσι". Στην τριετία που έκατσε στο "Ολίμπικο" μέχρι το 1970 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας του 1969 έχοντας 84 συμμετοχές και 18 γκολ.
Το καλοκαίρι ο πρόεδρος της Ρόμα Άλβαρο Μαρκίνι αποφασίζει να πουλήσει τους Λαντίνι,Σπινόζι και Καπέλο προκαλώντας την οργή των οπαδών αλλά και του Χελένιο Χερέρα. Και τους τρεις θα τους αγοράσει η "Γηραιά Κυρία" στην οποία θα αγωνιστεί μέχρι το 1976 πραγματοποιώντας 240 συμμετοχές και 41 γκολ.
Θα κατακτήσει 3 Πρωταθλήματα το 1972, το 1973 και το 1975, ενώ το 1973 θα φτάσει μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όταν στο τελικό που διεξήχθη στο Βελιγράδι ηττήθηκε από τον Άγιαξ με 1-0.
Θα κατακτήσει 3 Πρωταθλήματα το 1972, το 1973 και το 1975, ενώ το 1973 θα φτάσει μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όταν στο τελικό που διεξήχθη στο Βελιγράδι ηττήθηκε από τον Άγιαξ με 1-0.
Οι συνεχόμενοι τραυματισμοί του στο γόνατο προβλημάτισαν τους ιθύνοντες των "μπιανκονέρι", ενώ και ο Τζιοβάνι Τραπατόνι που ανέλαβε την Γιουβέντους έψαχνε κάτι διαφορετικό για τον χώρο της μεσαίας γραμμής.
Έτσι οι διοικούντες των Τορινέζων ήρθαν σε συνεννόηση με τους αντιστοίχους της Μίλαν προχωρώντας στην ανταλλαγή του Καπέλο με τον Ρομέο Μπενέτι προσφέροντας μάλιστα και το χρηματικό ποσό των 100 εκατομμυρίων λιρετών.
Με τους "ροσονέρι" θα κατακτήσει το Κύπελλο το 1977 και το πρωτάθλημα το 1979 με απολογισμό 65 συμμετοχές και 4 γκολ για να αποσυρθεί από τους αγωνιστικούς χώρους το 1980. Με την "σκουάντρα ατζούρα" έκανε ντεμπούτο στις 13 Μαΐου του 1972 στις Βρυξέλλες κόντρα στο Βέλγιο για τα προκριματικά του EURO 1972.
Έτσι οι διοικούντες των Τορινέζων ήρθαν σε συνεννόηση με τους αντιστοίχους της Μίλαν προχωρώντας στην ανταλλαγή του Καπέλο με τον Ρομέο Μπενέτι προσφέροντας μάλιστα και το χρηματικό ποσό των 100 εκατομμυρίων λιρετών.
Με τους "ροσονέρι" θα κατακτήσει το Κύπελλο το 1977 και το πρωτάθλημα το 1979 με απολογισμό 65 συμμετοχές και 4 γκολ για να αποσυρθεί από τους αγωνιστικούς χώρους το 1980. Με την "σκουάντρα ατζούρα" έκανε ντεμπούτο στις 13 Μαΐου του 1972 στις Βρυξέλλες κόντρα στο Βέλγιο για τα προκριματικά του EURO 1972.
Φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας συνολικά 32 φορές πετυχαίνοντας 8 γκολ ένα από τα οποία ήταν και το νικητήριο γκολ απέναντι στην Αγγλία στο Γουέμπλει στις 14 Νοεμβρίου του 1973 που χάρισε στους "ατζούρι" την πρώτη νίκη στην ιστορία τους απέναντι στα "λιοντάρια". Μάλιστα ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει ως την κορυφαία στιγμή της καριέρας του.
Πήρε μέρος με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνιζόμενος και στα τρία παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Πολωνία, αλλά η Ιταλία αποκλείστηκε από την συνέχεια της διοργάνωσης. Τελευταία του συμμετοχή στις 22 Δεκεμβρίου του 1976 σε φιλικό παιχνιδι στην Λισσαβώνα κόντρα στην Πορτογαλία.
Πήρε μέρος με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνιζόμενος και στα τρία παιχνίδια πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Πολωνία, αλλά η Ιταλία αποκλείστηκε από την συνέχεια της διοργάνωσης. Τελευταία του συμμετοχή στις 22 Δεκεμβρίου του 1976 σε φιλικό παιχνιδι στην Λισσαβώνα κόντρα στην Πορτογαλία.
Με την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική ξεκινώντας από τα τμήματα υποδομής της Μίλαν με σημαντικές επιτυχίες ενώ είναι και αυτός που ανακάλυψε τους Πάολο Μαλντίνι και Αλεσάντρο Κοστακούρτα.
Το 1986 προωθήθηκε ως βοηθός του Νίλς Λίντχολμ, και όταν ο Σουηδός προπονητής απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του οδήγησε την ομάδα του Μιλάνου στις τελευταίες έξι αγωνιστικές της περιόδου 1986-87, κερδίζοντας μάλιστα το εισιτήριο για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον αγώνα μπαράζ απέναντι στην Σαμπντόρια.
Το 1986 προωθήθηκε ως βοηθός του Νίλς Λίντχολμ, και όταν ο Σουηδός προπονητής απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του οδήγησε την ομάδα του Μιλάνου στις τελευταίες έξι αγωνιστικές της περιόδου 1986-87, κερδίζοντας μάλιστα το εισιτήριο για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στον αγώνα μπαράζ απέναντι στην Σαμπντόρια.
Παρότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι την επόμενη χρονιά προσέλαβε τον Αρίγκο Σάκι, δεν απομακρύνθηκε από τον σύλλογο και όταν το καλοκαίρι του 1991 ο Σάκι αποχώρησε για να αναλάβει την Εθνική Ιταλίας του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας.
Παρότι ανέλαβε ένα δύσκολο έργο διαδεχόμενος έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο προπονητή συνέχισε επάξια το έργο του προκατόχου του. Έχοντας στην διάθεσή του ένα πλήθος αστέρων Ιταλών και ξένων διεθνών ποδοσφαιριστών, έφερε στο "Μιλανέλο" τέσσερα Πρωταθλήματα τα τρία μάλιστα συνεχόμενα το 1992, το 1993, το 1994 και το 1996, 3 Σούπερ Καπ(1992,1993,1994),1 Τσάμπιονς Λιγκ το 1994 στην Αθήνα απέναντι στην Μπαρτσελόνα, και 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επίσης το 1994.
Παρότι ανέλαβε ένα δύσκολο έργο διαδεχόμενος έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο προπονητή συνέχισε επάξια το έργο του προκατόχου του. Έχοντας στην διάθεσή του ένα πλήθος αστέρων Ιταλών και ξένων διεθνών ποδοσφαιριστών, έφερε στο "Μιλανέλο" τέσσερα Πρωταθλήματα τα τρία μάλιστα συνεχόμενα το 1992, το 1993, το 1994 και το 1996, 3 Σούπερ Καπ(1992,1993,1994),1 Τσάμπιονς Λιγκ το 1994 στην Αθήνα απέναντι στην Μπαρτσελόνα, και 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επίσης το 1994.
Επίσης συμμετείχε και σε δύο χαμένους τελικούς του Τσάμπιονς Λίγκ το 1993 στο Μόναχο απέναντι στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ και το 1995 στην Βιέννη από τον Άγιαξ. Ύστερα από πέντε χρόνια το καλοκαίρι του 1996 αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ιταλία και να αναλάβει τις τύχες της Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1997.
Οι συνεχόμενες όμως διαφωνίες με τον τότε πρόεδρο των "μερένχες" Λορέντσο Σάνθ αλλά και το ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους οπαδούς των Καστιγιάνων τον έφεραν πίσω στην πατρίδα του.
Οι συνεχόμενες όμως διαφωνίες με τον τότε πρόεδρο των "μερένχες" Λορέντσο Σάνθ αλλά και το ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους οπαδούς των Καστιγιάνων τον έφεραν πίσω στην πατρίδα του.
Το δεύτερο πέρασμα του από τον πάγκο της Μίλαν ήταν ιδιαίτερα σύντομο και καταστροφικό,η πορεία στο πρωτάθλημα της περιόδου 1997-1998 ήταν πολύ κακή τερματίζοντας στην 10η θέση ενώ έχασε και το Κύπελλο από την Λάτσιο, οδηγώντας τελικά στην απόλυσή του.
Ύστερα από ένα χρόνο αποχής από τους πάγκους ως τηλεσχολιαστής επιστρέφει το καλοκαίρι του 1999 στην δράση και συμφωνεί με τον πρόεδρο της Ρόμα Φράνκο Σένσι για να αναλάβει τις τύχες των "Ρωμαίων" επιστρέφοντας στο "Ολίμπικο" ύστερα απο 30 χρόνια.
Η πρώτη χρονιά τον βρήκε να τερματίζει στην έκτη θέση όμως η επόμενη περίοδος 2000-2001 με τις προσθήκες των Βάλτερ Σάμιουελ και Γκάμπριελ Μπατιστούτα στο ήδη υπάρχον υλικό έφερε την Ρόμα στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος ύστερα απο 18 χρόνια.
Παρότι υπήρχαν φήμες που ήθελαν τον Καπέλο να αντικαθιστά τον Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2001 παρέμεινε στην "αιώνια πόλη" μέχρι και το καλοκαίρι του 2004 όταν και αποφάσισε να αναλάβει τις τύχες της Γιουβέντους.
Μια κίνηση που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις μιας και το προηγούμενο διάστημα είχε έρθει σε κόντρα με τον πανίσχυρο γενικό διευθυντή Λουτσιάνο Μότζι. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα το 2005 και το 2006 όμως με το ξέσπασμα του σκανδάλου "Calciopoli" το καλοκαίρι του 2006 παραιτήθηκε από την θέση του και επέστρεψε για δεύτερη φορά στον πάγκο της "Βασίλισσας".
Στην Μαδρίτη παρότι κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας το οποίο ήταν και σημαδιακό μιας και ήταν το 30ο στην ιστορία της έμεινε μόλις ένα χρόνο. Αντιμετώπιζε την δυσαρέσκεια των οπαδών για τον αμυντικό τρόπο παιχνιδιού του, μιας και σε συνεντεύξεις του έλεγε χαρακτηριστικά ότι δεν τον ενδιέφερε το ωραίο ποδόσφαιρο πάρα μόνο τα αποτελέσματα.
Τον Ιανουάριο του 2007 είχε αντιδράσει στις αποδοκιμασίες σηκώνοντας το μεσαίο δάχτυλο με συνέπεια η διοίκηση των "μπλάνκος" να του επιβάλλει πρόστιμο. Μερικές εβδομάδες αργότερα τα θετικά σχόλια που έκανε για τους οργανωμένους μετά την ήττα απο την Λεβάντε η ισπανική επιτροπή κατά της βίας του απέστειλε γράμμα.
Γράμμα στο οποίο ανέφερε πως η ενέργεια του αυτή μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο και γι' αυτό το λόγο του εφιστά την προσοχή, καθώς η συμπεριφορά του μπορεί να υποθάλψει βίαιες ενέργειες στο εγγύς μέλλον.
Στις 14 Δεκεμβρίου του 2007 ο Καπέλο ανακοινώθηκε από την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ως ο νέος τεχνικός. Άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος είχε δηλώσει ότι του άρεσε το πάθος που έδειχναν οι Εγγλέζοι και ήταν όνειρό του κάποια στιγμή να δουλέψει στην "Γηραιά Αλβιώνα".
Ο μεγάλος στόχος του μετά την αποτυχία στην προκριματική φάση του EURO 2008 ήταν να την οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 στην Νότια Αφρική καταφέρνοντας να πάρει την απευθείας πρόκριση τερματίζοντας στην πρώτη θέση του ομίλου της πάνω από την Κροατία και την Ουκρανία
Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής αφού πέρασε τον όμιλο ως πρώτη, στην φάση των "16" βρήκε απέναντι της την Γερμανία από την οποία έχασε με 4-1 αν και οι Βρετανοί δίκαια είχαν παράπονα για τον μη καταλογισμό του γκολ του Φράνκ Λάμπαρντ και ενώ το σκορ ήταν στο 2-1.
Οι δύο πλευρές αποφάσισαν να ανανεώσουν την συνεργασία τους έχοντας ως επόμενο μεγάλο στόχο την πρόκριση στην τελική φάση του EURO 2012 στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Με απολογισμό 5 νίκες, 3 ισοπαλίες και χωρίς ήττα η Αγγλία πήρε πολύ εύκολα το εισιτήριο για την τελική φάση.
Όμως τον Φεβρουάριο του 2012 παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του διαφωνώντας με την πρόθεση της Ομοσπονδίας να αφαιρέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Τζον Τέρι εξαιτίας της κατηγορίας για ρατσιστική συμπεριφοράς προς τον αμυντικό της Κ.Π.Ρ. Άντον Φέρντιναντ, μια υπόθεση που κατέληξε στα δικαστήρια.
Με απολογισμό 28 νίκες, 8 ισοπαλίες και 6 ήττες σε 48 παιχνίδια ο Φάμπιο Καπέλο αποχώρησε από τοπ Λονδίνο. Στις 26 Ιουλίου του ίδιου έτους αποδέχτηκε την πρόσκληση της ρωσικής ομοσπονδίας για να διαδεχτεί τον Ολλανδό Ντίκ Άντβοκαατ οδηγώντας την στην πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Οι εμφανίσεις όμως στα γήπεδα της Βραζιλίας δεν ήταν καλές με συνέπεια η Ρωσία να αποκλειστεί απο την συνέχεια της διοργάνωσης. Τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν ούτε και στα προκριματικά του Euro 2016, τον Ιούνιο του 2015 γνώρισε την ήττα απο την Αυστρία στην Μόσχα κάνοντας δύσκολη την υπόθεση πρόκριση.
Παρά το γεγονός ότι οι δύο πλευρές είχαν υπογράψει επέκταση συμφωνίας μέχρι και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, και μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού απο την τελική φάση, ο Ιταλός αποτέλεσε παρελθόν και στην θέση του ανέλαβε ο Λεονίντ Σλούτσκι. Συνολικά σε 32 αγώνες είχε απολογισμό 17 νίκες, 10 ισοπαλίες και 5 ήττες.
Τον Ιούνιο του 2017 θα αναλάβει την κινέζικη Γιανγκσου Σούνινγκ, όμως δεν μακροημέρευσε και τον Μάρτιο του 2018 θα αποχωρήσει. Ένα μήνα αργότερα θα ανακοινώσει την πρόθεση του να αποχωρήσει απο την προπονητική ενεργό δράση.
Το καλοκαίρι του 1994 η ήττα της Μίλαν απο την Ρετζιάνα στην τελευταία αγωνιστική του Πρωταθλήματος που είχε σαν συνέπεια την παραμονή της ομάδας απο το Ρέτζιο και τον υποβιβασμό της Πιατσέντζα προκάλεσε πολλούς ψιθύρους με συνέπεια να καταθέσει και ο ίδιος ο Καπέλο.
Τον Ιανουάριο του 2008 κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή, ενώ την άνοιξη του ίδιου έτους βρέθηκε στο στόχαστρο για ψευδή κατάθεση κατά την διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας για το "calciopoli".
Η πρώτη χρονιά τον βρήκε να τερματίζει στην έκτη θέση όμως η επόμενη περίοδος 2000-2001 με τις προσθήκες των Βάλτερ Σάμιουελ και Γκάμπριελ Μπατιστούτα στο ήδη υπάρχον υλικό έφερε την Ρόμα στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος ύστερα απο 18 χρόνια.
Παρότι υπήρχαν φήμες που ήθελαν τον Καπέλο να αντικαθιστά τον Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2001 παρέμεινε στην "αιώνια πόλη" μέχρι και το καλοκαίρι του 2004 όταν και αποφάσισε να αναλάβει τις τύχες της Γιουβέντους.
Μια κίνηση που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις μιας και το προηγούμενο διάστημα είχε έρθει σε κόντρα με τον πανίσχυρο γενικό διευθυντή Λουτσιάνο Μότζι. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα το 2005 και το 2006 όμως με το ξέσπασμα του σκανδάλου "Calciopoli" το καλοκαίρι του 2006 παραιτήθηκε από την θέση του και επέστρεψε για δεύτερη φορά στον πάγκο της "Βασίλισσας".
Στην Μαδρίτη παρότι κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας το οποίο ήταν και σημαδιακό μιας και ήταν το 30ο στην ιστορία της έμεινε μόλις ένα χρόνο. Αντιμετώπιζε την δυσαρέσκεια των οπαδών για τον αμυντικό τρόπο παιχνιδιού του, μιας και σε συνεντεύξεις του έλεγε χαρακτηριστικά ότι δεν τον ενδιέφερε το ωραίο ποδόσφαιρο πάρα μόνο τα αποτελέσματα.
Τον Ιανουάριο του 2007 είχε αντιδράσει στις αποδοκιμασίες σηκώνοντας το μεσαίο δάχτυλο με συνέπεια η διοίκηση των "μπλάνκος" να του επιβάλλει πρόστιμο. Μερικές εβδομάδες αργότερα τα θετικά σχόλια που έκανε για τους οργανωμένους μετά την ήττα απο την Λεβάντε η ισπανική επιτροπή κατά της βίας του απέστειλε γράμμα.
Γράμμα στο οποίο ανέφερε πως η ενέργεια του αυτή μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο και γι' αυτό το λόγο του εφιστά την προσοχή, καθώς η συμπεριφορά του μπορεί να υποθάλψει βίαιες ενέργειες στο εγγύς μέλλον.
Στις 14 Δεκεμβρίου του 2007 ο Καπέλο ανακοινώθηκε από την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ως ο νέος τεχνικός. Άλλωστε σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος είχε δηλώσει ότι του άρεσε το πάθος που έδειχναν οι Εγγλέζοι και ήταν όνειρό του κάποια στιγμή να δουλέψει στην "Γηραιά Αλβιώνα".
Ο μεγάλος στόχος του μετά την αποτυχία στην προκριματική φάση του EURO 2008 ήταν να την οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 στην Νότια Αφρική καταφέρνοντας να πάρει την απευθείας πρόκριση τερματίζοντας στην πρώτη θέση του ομίλου της πάνω από την Κροατία και την Ουκρανία
Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής αφού πέρασε τον όμιλο ως πρώτη, στην φάση των "16" βρήκε απέναντι της την Γερμανία από την οποία έχασε με 4-1 αν και οι Βρετανοί δίκαια είχαν παράπονα για τον μη καταλογισμό του γκολ του Φράνκ Λάμπαρντ και ενώ το σκορ ήταν στο 2-1.
Οι δύο πλευρές αποφάσισαν να ανανεώσουν την συνεργασία τους έχοντας ως επόμενο μεγάλο στόχο την πρόκριση στην τελική φάση του EURO 2012 στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Με απολογισμό 5 νίκες, 3 ισοπαλίες και χωρίς ήττα η Αγγλία πήρε πολύ εύκολα το εισιτήριο για την τελική φάση.
Όμως τον Φεβρουάριο του 2012 παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του διαφωνώντας με την πρόθεση της Ομοσπονδίας να αφαιρέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Τζον Τέρι εξαιτίας της κατηγορίας για ρατσιστική συμπεριφοράς προς τον αμυντικό της Κ.Π.Ρ. Άντον Φέρντιναντ, μια υπόθεση που κατέληξε στα δικαστήρια.
Με απολογισμό 28 νίκες, 8 ισοπαλίες και 6 ήττες σε 48 παιχνίδια ο Φάμπιο Καπέλο αποχώρησε από τοπ Λονδίνο. Στις 26 Ιουλίου του ίδιου έτους αποδέχτηκε την πρόσκληση της ρωσικής ομοσπονδίας για να διαδεχτεί τον Ολλανδό Ντίκ Άντβοκαατ οδηγώντας την στην πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2014 στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Οι εμφανίσεις όμως στα γήπεδα της Βραζιλίας δεν ήταν καλές με συνέπεια η Ρωσία να αποκλειστεί απο την συνέχεια της διοργάνωσης. Τα πράγματα δεν καλυτέρεψαν ούτε και στα προκριματικά του Euro 2016, τον Ιούνιο του 2015 γνώρισε την ήττα απο την Αυστρία στην Μόσχα κάνοντας δύσκολη την υπόθεση πρόκριση.
Παρά το γεγονός ότι οι δύο πλευρές είχαν υπογράψει επέκταση συμφωνίας μέχρι και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, και μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού απο την τελική φάση, ο Ιταλός αποτέλεσε παρελθόν και στην θέση του ανέλαβε ο Λεονίντ Σλούτσκι. Συνολικά σε 32 αγώνες είχε απολογισμό 17 νίκες, 10 ισοπαλίες και 5 ήττες.
Τον Ιούνιο του 2017 θα αναλάβει την κινέζικη Γιανγκσου Σούνινγκ, όμως δεν μακροημέρευσε και τον Μάρτιο του 2018 θα αποχωρήσει. Ένα μήνα αργότερα θα ανακοινώσει την πρόθεση του να αποχωρήσει απο την προπονητική ενεργό δράση.
Το καλοκαίρι του 1994 η ήττα της Μίλαν απο την Ρετζιάνα στην τελευταία αγωνιστική του Πρωταθλήματος που είχε σαν συνέπεια την παραμονή της ομάδας απο το Ρέτζιο και τον υποβιβασμό της Πιατσέντζα προκάλεσε πολλούς ψιθύρους με συνέπεια να καταθέσει και ο ίδιος ο Καπέλο.
Τον Ιανουάριο του 2008 κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή, ενώ την άνοιξη του ίδιου έτους βρέθηκε στο στόχαστρο για ψευδή κατάθεση κατά την διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας για το "calciopoli".
