Μπορεί το Πόρτο Αλέγκρε να μην έχει την δυναμική και την λάμψη του Ρίο Ντε Τζανέιρο η του Σάο Πάολο όμως και αυτό έχει γράψει την δίκη του ιστορία στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ όχι μόνο έχουν καταφέρει να πάρουν τίτλους εντός συνόρων αλλά και σε επίπεδο Λατινικής Αμερικής όπως και στις κόντρες τους με τους ευρωπαϊκούς συλλόγους για την κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.
Ιδρυτής του συλλόγου ήταν ο επιχειρηματίας απο την Σοροκάμπα του Σάο Πάολο Κάντιντο Ντίας ο οποίος βρέθηκε στην πόλη του Πόρτο Αλέγκρε την εποχή που η πρώτη ομάδα που είχε δημιουργηθεί στην Βραζιλία η Σπόρτ Κλάμπ Ρίο Γκράντε έδινε παιχνίδι επίδειξης.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού η μπάλα ξεφούσκωσε, και ως ο μόνος ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας στην πόλη τους δάνεισε μια μπάλα για να συνεχιστεί ο αγώνας. Συνεπαρμένος απο αυτό που παρακολουθούσε αποφάσισε να μιλήσει στους ποδοσφαιριστές ούτως ώστε να προχωρήσουν στην ίδρυση ενός συλλόγου.
Πράγματι στις 15 Σεπτεμβρίου του 1903 32 άτομα συμπεριλαμβανομένου και του Κάντιντο Ντίας συναντήθηκαν στο εστιατόριο Salao Grau όπου και εγένετο η Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense με πρώτο πρόεδρο τον Λουίς Κάρλος Μπορέρ.
Το πρώτο ματς του νέου συλλόγου πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1904 με αντίπαλο την Fuss Ball Pοrto Alegre την οποία και κέρδισε με 1-0 αλλά οι εφημερίδες της εποχής δεν ανέφεραν το όνομα του πρώτου σκόρερ.
Πέντε μήνες αργότερα έφτιαξε το πρώτο της στάδιο το Braixada ενώ το 1931 ήταν η πρώτη ομάδα στην Βραζιλία που αγωνίστηκε το βράδυ μετά την εγκατάσταση ηλεκτροφωτισμού.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πρωταθλήματος στο Πόρτο Αλέγκρε το 1910, και ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της πόλης. Το 1918 ήταν επίσης απο τα ιδρυτικά μέλη που διοργάνωσε το πρώτο πολιτειακό πρωτάθλημα του Rio Grande do Sul, και έχει κατακτήσει 36 πρωταθλήματα Campeonato Gaucho.
Επίσης ήταν και απο τις πρώτες ομάδες που έπαιξαν διεθνείς φιλικούς αγώνες ξεκινώντας το 1932 απο την Ουρουγουάη, το 1949 έπαιξε με ομάδες απο την Κεντρική Αμερική, την διετία 1953-54 αγωνίστηκε σε Κολομβία, Εκουαδόρ και Μεξικό
Tο 1961 έκανε ευρωπαϊκή περιοδεία παίζοντας 24 παιχνίδια σε 11 χώρες χώρες όπως η Γαλλία,η Ρουμανία, το Βέλγιο,η Ελλάδα,η Γερμανία,η Πολωνία,η Βουλγαρία, το Λουξεμβούργο,η Δανία, η Ρωσία και η Εσθονία.
Μεγάλη αντίπαλος της Γκρέμιο είναι η Ιντερνασιονάλ που ιδρύθηκε το 1909 με τα ντέρμπι τους να είναι γνωστά ως "Gre-Nal" απο τα αρχικά των δύο ομάδων. Μάλιστα κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού το 1935 ο μύθος λέει ότι ο τερματοφύλακας της Γκρέμιο Γιουρικό Λάρα ο οποίος έπασχε απο σοβαρά καρδιακά προβλήματα αποφάσισε να κάτσει κάτω απο το τέρμα του κατά την διάρκεια ενός πέναλντι παρά την προτροπή του αδερφού του να μην το κάνει.
Ο Λάρα απέκρουσε το πέναλντι ο ίδιος όμως έμεινε ξαπλωμένος στην γραμμή του τέρματος και αντικαταστάθηκε για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Η Γκρέμιο κέρδισε με 2-0 αλλά δύο εβδομάδες αργότερα άφηνε την τελευταία του πνοή και η αυτοθυσία του αυτή περιγράφεται στον ύμνο της ομάδας.
Οι πρώτοι πολιτειακοί τίτλοι ήρθαν το 1921, το 1922 και το 1926 με προπονητή τον Σεβερίνο Φράνκο Ντα Σίλβα, το 1931 και το 1932 με προπονητή τον Τελεμάκο Φραζάο Ντα Λίμα, το 1946 και το 1949 με προπονητή τον Ότο Μπούμπελ και τα επόμενα πέντε(1956,1957,1958,1959 και 1960) τα κατέκτησε με προπονητή τον Οσβάλδο Ρόγια.
Όμως δεν σταμάτησε εκεί αφού απο το 1962 έως το 1968 δεν άφησε κανέναν άλλο να πανηγυρίσει στο Ρίο Γκράντε με προπονητές τους Ένιο Ροντρίγκες, Σέρτζιο Μοασίρ το 1963 και το 1968, Κάρλος Φρονέρ το 1964, το 1965 και το 1967 και Λουίς Εγκέλκε.
Με παίκτες όπως οι Εβεράλντο, Αλσίντο Μάρτας Ντε Φρέιτας, Μίλτον Κουέλε, Αίρτον Φερέιρα Ντα Σίλβα, Ζοάο Σεβεριάνο, Λοίβο, Ατίλιο Αντσέτα(Ουρουγουάη) επόμενος στόχος ήταν και η διεκδίκηση τίτλων σε πανβραζιλιάνικο επίπεδο.
Τέλε Σαντάνα το 1977, Ορλάντο Φαντόνι το 1979, Παουλίνιο Ντε Αλμέιδα το 1980 οδήγησαν την Γκρέμιο στα πολιτειακά Πρωταθλήματα με παίκτες όπως οι Έντερ, Βαλντίρ Εσπινόζα, Γιούρα και Αντρέ Κατίμπα.
Με την έλευση της δεκαετίας του '80 ήρθαν και οι πρώτοι μεγάλοι τίτλοι, ξεκινώντας απο την παρθενική κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1981 με δύο νίκες απέναντι στην Σάο Πάολο, με προπονητή τον Ένιο Αντράντε και με ποδοσφαιριστές όπως τους Μπαλτάζαρ, Έμερσον Λεάο, Χοσέ Ταρκίσο Ντε Σόουζα, Πάολο Ισίντορο, Κάιο, Τίτα και Βαλμίρ, ενώ το 1982 ήταν φιναλίστ πίσω από την Φλαμένγκο.
Το 1983 έφτασε στην κατάκτηση του Copa Libertadores ξεκινώντας απο την προσπάθειά της απο τον 2ο όμιλο όπου και κατέλαβε την πρώτη θέση μπροστά απο την Φλαμένγκο, την Μπολιβάρ και την Μπλούμινγκ.
Στην ημιτελική φάση ξεπέρασε τα εμπόδια της Εστουντιάντες και της Αμέρικα, και στους διπλούς τελικούς επικράτησε της Πενιαρόλ φέρνοντας 1-1 στο Μοντεβίδεο και νίκη στο Πόρτο Αλέγκρε με 2-1.
Λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο νικώντας το Αμβούργο με 2-1 χάρις στα γκολ των Ρενάτο και Ντε Λεόν. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Βαλντίρ Εσπινόζα και είχε στην διάθεσή του τους Ρενάτο Γκαούτσο, Οσβάλντο, Σέζαρ, Ματσαρόπι, Ντε Λεόν(Ουρουγουάη) .
Τον επόμενο χρόνο βρέθηκε ξανά στον τελικό του Libertadores όπου στην ημιτελική φάση πήρε την πρόκριση για τον τελικό κόντρα σε Φλαμένγκο και Ουνιβερσιδάδ Λος Άντες,όπου κόντρα στην Ιντεπεντιέντε γνώρισε στο πρώτο παιχνίδι την ήττα με 1-0 και στο δεύτερο ματς αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα, με τους Αργεντίνους να αναδεικνύονται Πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής.
Ρούμπενς Μινέλι το 1985, Βαλντίρ Εσπινόσα το 1986, Λουίς Φελίπε Σκολάρι το 1987, Οτασίλιο Γκονσάλβες το 1988, Κλαούντιο Ντουάρτε το 1989, Εβαρίστο Ντε Μασέδο το 1990, και Κάσια το 1993 προσέθεσαν ακόμα εφτά πολιτειακά τρόπαια στην Γκρέμιο
Το 1989 κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας όπου στον ημιτελικό απέκλεισε την Φλαμένγκο διασύροντας την με 6-1 , και στον τελικό πήρε το τρόπαιο απέναντι στην Σπόρ Ρεσίφε, με προπονητή τον Κλαούντιο Ντουάρτε και τον Εντίνιο στον αγωνιστικό χώρο, και το 1990 το Σούπερ Καπ με τον Εβαρίστο Ντε Μασέδο.
Το 1993 επανήρθε στην τεχνική καθοδήγηση ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι οδηγώντας τους "ιμορτάλ" στην δεύτερη πιο παραγωγική περίοδο της ιστορίας της. Το 1994 κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας, απέναντι στην Σεαρά, το 1995 πήρε το πολιτειακό Πρωτάθλημα αλλά το κυριότερο πήρε για δεύτερη φορά το Copa Libertadores.
Στην φάση των ομίλων τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Παλμέιρας, και στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε τις Ολίμπια Ασουνσιόν, Παλμέιρας και Έμελεκ, και στον τελικό απέναντι στην Ατλέτικο Νασιονάλ απο την Κολομβία νικώντας την 3-1 στο "Ολίμπικο Μονουμεντάλ" και φέρνοντας ισοπαλία 1-1 στο Μεντεγίν.
Το 1996 κατέκτησε ένα ακόμα Πολιτειακό Πρωτάθλημα, το Recopa Sudamericana απέναντι στην Ιντεπεντιέντε με 4-1, και στην συνέχεια το Πρωτάθλημα, ενώ για το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ηττήθηκε απο τον Άγιαξ στο Τόκιο στην διαδικασία των πέναλντι .
Ο "Φελιπάο" είχε στην σύνθεσή του παίκτες όπως οι Μάριο Ζαρντέλ πρώτος σκόρερ με 12 τέρματα στην πορεία προς τον τίτλο της Νοτίου Αμερικής, Φραντσίσκο Άρτσε(Παραγουάη), Αντίλσον Μπατίστα, Πάουλο Νούνιες, Ντίνιο και Έμερσον Φερέιρα Ντα Ρόσα.
Το 1997 ήρθε ένα ακόμα Κύπελλο Βραζιλίας απέναντι στην Φλαμένγκο με δύο ισοπαλίες με τον Εβαρίστο Ντε Μασέδο στον πάγκο, το 1999 το Πολιτειακό με τον Σέλσο Ρόθ στον πάγκο, και το 2001 το τέταρτο κατά σειρά Κυπελλο απέναντι στην Κορίνθιανς αλλά και το Πολιτειακό Πρωτάθλημα με παίκτες όπως οι Ζίνιο, Μάουρο Γκαλβάο και τον Τίτε στον πάγκο.
Το 2004 οι "τρικολόρ" υποβιβάστηκαν στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία και παρότι δυσκολεύτηκαν κατάφεραν να κερδίσουν το εισιτήριο για την μεγάλη κατηγορία. Το 2006 και το 2007 με τον Μάνο Μενέζες έφτασαν στην κορυφή της πολιτείας του Ρίο Γκράντε Ντο Σούλ, ενώ το 2007 έφτασαν μέχρι τον τελικό του Copa Libertadores ξεκινώντας απο τον 3ο όμιλο όπου και κατέλαβε την 1η θέση απέναντι σε Ντεπορτίβο Κούκουτα, Ντεπόρτες Τολίμα και Τσέρο Πορτένιο.
Αποκλείοντας την Σάο Πάολο, την Ντεφενσόρ Σπόρτιγκ και την Σάντος αντιμετώπισε την Μπόκα Τζούνιορς ηττήθηκαν και στις δύο αναμετρήσεις με 3-0 και 0-2, με προπονητή τον Μάνο Μενέζες και παίκτες τους Λούσιο, Ντιέγκο Γκαβιλάν(Παραγουάη),Ντιέγκο Σόουζα, Εντμίλσον και Ρολάντο Σκιάβι(Αργεντινή).
Tο 2008 τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Σάο Πάολο, το 2010 με προπονητή τον Πάουλο Σίλας κατέκτησε το Gaucho, το 2012 μετακόμισε στο νέο της στάδιο το "Arena do Gremio" και το 2013 τερμάτισε για μία ακόμη φορά δεύτερη στο Brasileirao πίσω απο την Κρουζέιρο.
Το 2014 τερμάτισε στην 3η θέση και το 2015 στην έβδομη θέση στο Πρωτάθλημα στο πολιτειακό Πρωτάθλημα έμεινε πίσω απο την Ιντερνασιονάλ το 2014 και το 2015, και το 2016 αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Ζουβεντούδε.
Εντελώς διαφορετική ήταν η εικόνα στο Κύπελλο Βραζιλίας όπου με προπονητή τον Ρενάτο Γκαούτσο απέκλεισε κατά σειρά Ατλέτικο Παραναένσε, Παλμέιρας και Κρουζέιρο στους διπλούς τελικούς αντιμετώπισε την Ατλέτικο Μινέιρο.
Στο Μπέλο Οριζόντε με τα δύο γκολ του Πέδρο Ρότσα και το ένα του Εβέρτον "άλωσε" το "Ενζενιάο" με 3-1, κάνοντας τυπική διαδικασία την ρεβάνς στο Πόρτο Αλέγκρε 1-1, όπου για την "ιμορτάλ" σκόραρε ο Μίλερ Μπολάνος.
Με αυτή την κατάκτηση η Γκρέμιο έφτασε τις 5 κατακτήσεις και είναι πλέον ο πολυνίκης του θεσμού, ενώ κέρδισε και το απ'ευθείας εισιτήριο για τους ομίλους του Copa Libertadores. Στο πολιτειακό Πρωτάθλημα του 2017 η Γκρέμιο έμεινε εκτός τελικού απο την έκπληξη της χρονιάς την Νόβο Χαμπούργκο με δύο ισοπαλιες 1-1 και 2-2 αλλά στα πέναλντι αποκλείστηκε με 7-6.
Στο Κύπελλο στους "8" απέκλεισε την Ατλέτικο Παραναένσε, αλλά στα ημιτελικά αποκλείστηκε απο την Κρουζέιρο στα πέναλντι, ενώ στο Πρωτάθλημα του 2017 κατέληξε στην 4η θέση με 62 βαθμούς, έχοντας το νου της στο Libertadores.
Εκεί όπου πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη, στους "16" απέκλεισε την Γοδόι Κρούζ, στα προημιτελικά την Μποταφόγκο και στα ημιτελικά την Μπαρτσελόνα του Γκουαγιακίλ. Στους διπλούς τελικούς αντίπαλος της ήταν η Λανούς.
Στον πρώτο αγώνα στο Πόρτο Αλέγκρε επικράτησε με 1-0 με το γκολ του Σίσερο στο 82', ενώ και στο "Θιουντάντ Ντε Λανούς" επικράτησε με 2-1 με τα τέρματα των Φερναντίνιο και Λουάν, και με δύο νίκες κατέκτησε το τρίτο τρόπαιο στην ιστορία της.
Προπονητής ο Ρενάτο Πορταλούπι με ποδοσφαιριστές τους Μαρτσέλο Γκρόχε, Εντίλσον Μέντες, Μπρεσάν, Πέδρο Ζερομέλ, Λουάν, Φερναντίνιο, Λούκας Μπάριος(Παραγουάη), Σίσερι, Ζάελ, Εβέρτον, Ζαίλοσν, Αρτούρ, Ραμίρο, Βάλτερ Κάνερμαν(Αργεντινή) και Λέο Μόουρα.
Ώς συνέπεια της κατάκτησης του Libertadores αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων όπου στον ημιτελικό αντιμετώπισε την μεξικάνικη Πατσούκα και χρειάστηκε την παράταση και το γκολ του Εβέρτον στο 95' για την ξεπεράσει.
Στον τελικό βρήκε απέναντι της την Ρεάλ Μαδρίτης, με τις "μερένγκες" να κατακτούν το τρόπαιο με 1-0 χάρις σε απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κριστιάνο Ρονάλντο στο 53'.
Το 2018 ξεκίνησε με την κατάκτηση του 37ου πολιτειακού Πρωταθλήματος όπου στους διπλούς τελικούς επικράτησε της Μπραζίλ Ντε Πελότας με 4-0 και 3-0 αντίστοιχα, ενώ στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστηκε απο την Φλαμένγκο.
Στο Λιμπερταδόρες πήρε την πρώτη θέση στον όμιλο της, στους ¨16" απέκλεισε την Εστουντιάντες στα πέναλντι, στα προημιτελικά επίσης αργεντίνικη ομάδα την Ατλέτικο Τουκουμάν, αλλά στα ημιτελικά η τρίτη αργεντίνικη ομάδα που συνάντηση η Ρίβερ Πλέιτ την άφησε εκτός τελικού χάρις σε ένα εύστοχο πέναλντι του Γκονσάλο Μαρτίνες στο 90+4'.
Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην τέταρτη θέση αρκετά μακριά απο την πρωταθλήτρια Παλμέιρας, αλλά εξασφάλισε την συμμετοχή της και την νέα σεζόν στους ομίλους του Λιμπερταδόρες. Στο γκαούτσο οι συνήθεις ύποπτοι Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ έφτασαν στους διπλούς τελικούς όπου μετά απο δύο "λευκές" ισοπαλίες τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι με την Γκρέμιο να χαμογελάει στο τέλος με 3-2.
Στο Κύπελλο στους "8" απέκλεισε την Ατλέτικο Παραναένσε, αλλά στα ημιτελικά αποκλείστηκε απο την Κρουζέιρο στα πέναλντι, ενώ στο Πρωτάθλημα του 2017 κατέληξε στην 4η θέση με 62 βαθμούς, έχοντας το νου της στο Libertadores.
Εκεί όπου πέρασε απο την φάση των ομίλων ως πρώτη, στους "16" απέκλεισε την Γοδόι Κρούζ, στα προημιτελικά την Μποταφόγκο και στα ημιτελικά την Μπαρτσελόνα του Γκουαγιακίλ. Στους διπλούς τελικούς αντίπαλος της ήταν η Λανούς.
Στον πρώτο αγώνα στο Πόρτο Αλέγκρε επικράτησε με 1-0 με το γκολ του Σίσερο στο 82', ενώ και στο "Θιουντάντ Ντε Λανούς" επικράτησε με 2-1 με τα τέρματα των Φερναντίνιο και Λουάν, και με δύο νίκες κατέκτησε το τρίτο τρόπαιο στην ιστορία της.
Προπονητής ο Ρενάτο Πορταλούπι με ποδοσφαιριστές τους Μαρτσέλο Γκρόχε, Εντίλσον Μέντες, Μπρεσάν, Πέδρο Ζερομέλ, Λουάν, Φερναντίνιο, Λούκας Μπάριος(Παραγουάη), Σίσερι, Ζάελ, Εβέρτον, Ζαίλοσν, Αρτούρ, Ραμίρο, Βάλτερ Κάνερμαν(Αργεντινή) και Λέο Μόουρα.
Ώς συνέπεια της κατάκτησης του Libertadores αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων όπου στον ημιτελικό αντιμετώπισε την μεξικάνικη Πατσούκα και χρειάστηκε την παράταση και το γκολ του Εβέρτον στο 95' για την ξεπεράσει.
Στον τελικό βρήκε απέναντι της την Ρεάλ Μαδρίτης, με τις "μερένγκες" να κατακτούν το τρόπαιο με 1-0 χάρις σε απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κριστιάνο Ρονάλντο στο 53'.
Το 2018 ξεκίνησε με την κατάκτηση του 37ου πολιτειακού Πρωταθλήματος όπου στους διπλούς τελικούς επικράτησε της Μπραζίλ Ντε Πελότας με 4-0 και 3-0 αντίστοιχα, ενώ στο Κύπελλο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά όπου και αποκλείστηκε απο την Φλαμένγκο.
Στο Λιμπερταδόρες πήρε την πρώτη θέση στον όμιλο της, στους ¨16" απέκλεισε την Εστουντιάντες στα πέναλντι, στα προημιτελικά επίσης αργεντίνικη ομάδα την Ατλέτικο Τουκουμάν, αλλά στα ημιτελικά η τρίτη αργεντίνικη ομάδα που συνάντηση η Ρίβερ Πλέιτ την άφησε εκτός τελικού χάρις σε ένα εύστοχο πέναλντι του Γκονσάλο Μαρτίνες στο 90+4'.
Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην τέταρτη θέση αρκετά μακριά απο την πρωταθλήτρια Παλμέιρας, αλλά εξασφάλισε την συμμετοχή της και την νέα σεζόν στους ομίλους του Λιμπερταδόρες. Στο γκαούτσο οι συνήθεις ύποπτοι Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ έφτασαν στους διπλούς τελικούς όπου μετά απο δύο "λευκές" ισοπαλίες τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι με την Γκρέμιο να χαμογελάει στο τέλος με 3-2.
Επίσης κατέκτησε για πρώτη φορά το Recopa Gaucha επικρατώντας στον τελικό της Αβενίδα. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά απο την Ατλέτικο Παραναένσε, στο δε Copa Libertadores προκρίθηκε ως δεύτερη πίσω απο την Λιμπερτάδ, την οποία την απέκλεισε στους "16".
Στα προημιτελικά στον πρώτο "εμφύλιο" απέκλεισε την Παλμέιρας, στο δε δεύτερο όμως η Φλαμένγκο ήταν αυτή που προκρίθηκε. Στο Πρωτάθλημα μέχρι και την 18η αγωνιστική βρίσκονταν κάτω απο την πρώτη δεκάδα, στην συνέχεια ανέβασε απόδοση και κατάφερε να τερματίσει στην τέταρτη θέση με "έπαθλο" την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του επερχόμενου Copa Libertadores.
Το 2020 ξεκίνησε με την τρίτη κατά σειρά κατάκτηση του Gaucho απέναντι στην "αιώνια αντίπαλο" της την Ιντερνασιονάλ. Στο Libertadores πέρασε ως πρώτη απο τον ομιλό της και στους "!6" απέκλεισε την Γκουαρανί, αλλά στα προημιτελικά αποκλείστηκε απο την Σάντος με ισοπαλία 1-1 και ήττα 4-1.
Στο Κύπελλο αφού απέκλεισε κατα σειρά Ζουβεντούσε, Κουιάμπα και Σάο Πάολο στους τελικούς αντιμετώπισε την Παλμέιρας όπου όμως γνώρισε δύο ήττες, 1-0 και 2-0. Στο Πρωτάθλημα κατέλαβε την 6η θέση και εισιτήριο για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Libertadores.
Το 2021 ξεκίνησε με την κατάκτηση τόσο του Gaucho όσο και του Recopa Gaucha απέναντι σε Ιντερνασιονάλ και Σάντα Κρούζ αντίστοιχα με προπονητή τον Τιάγκο Νούνιες που διαδέχτηκε τον Ρενάτο Γκαούτσο αφού στο Libertadores μπορεί να απέκλεισε στον δεύτερο προκριματικό γύρο την περουβιανή Αγιακούτσο αλλά στον επόμενο αποκλείστηκε απο την Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάλε με δύο ήττες και αυτό είχε ως συνέπεια την απόλυση του Γκαούτσο ύστερα απο 5 χρόνια και 7 τίτλους.
"Υποβιβάστηκε" στο Sudamericana όπου βγήκε πρώτη στον ομιλό της, αλλά στους "16" αποκλείστηκε απο την LDU Κίτο λόγω των εκτός έδρας γκολ αφού στο πρώτο παιχνίδι στο Κίτο επικράτησε με 1-0, αλλά στο Πόρτο Αλέγκρε ηττήθηκε με 2-1.
Στο Κύπελλο αφού απέκλεισε Μπραζιλιένσε και Βιτόρια, στα προημιτελικά αντιμετώπισε την Φλαμένγκο όπου με δύο ήττες 4-0 και 2-0 αποκλείστηκε απο την συνέχεια της διοργάνωσης. Στο Πρωτάθλημα το ξεκίνημα ήταν απογοητευτικό και στις 4 Ιουλίου ο Νούνιες απολύθηκε για να αναλάβει ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι στις 8 του μηνός για τέταρτη φορά, λίγο πριν τους νοκ-άουτ αγώνες του Sudamericana.
Όμως παρέμενε στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα και ο Σκολάρι τον Οκτώβριο απο κοινού με την ομάδα αποφάσισαν να λύσουν την συνεργασία τους. Τέταρτος κατά σειρά προπονητής ο Βάγκνερ Μαντσίνι ούτε όμως και αυτός μπόρεσε να αλλάξει την μοίρα της και με την 17η θέση υποβιβάστηκε στην δεύτερη κατηγορία.
O Mαντσίνι μετά την ισοπαλία κόντρα στην Ζουβεντούδε στο Gaucho και τις αποδοκιμασίες του κόσμου απολύθηκε και στην θέση του ήρθε ο Ρότζερ Μασάδο. Υπο την καθοδήγηση του Μασάδο η Γκρέμιο έφτασε στην κατάκτηση του Campeonato Gaucho με δύο νίκες κόντρα στην Ιπιράνγκα, ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε νωρίς στην πρώτη φάση απο την Μιρασόλ αλλά και το Σούπερ Καπ της πολιτείας κόντρα στην Γκλόρια.
Ούτε και ο Μασάδο άντεξε πολύ αφού την 1η Σεπτεμβρίου η διοίκηση της ομάδας κάτω απο την έντονη πίεση των οπαδών τον απέλυσε για να αναλάβει ο Ρενάτο Πορταλούπι για τέταρτη φορά καταφέρνοντας να ανεβάσει την ομάδα στην μεγάλη κατηγορία.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2022 ο σύλλογος ανακοίνωσε την μετεγγραφή του Λουίς Σουάρες για δύο χρόνια, με τον Ουρουγουανό να ξεκινάει απο νωρίς την απόσβεση πετυχαίνοντας δύο γκολ στο νικηφόρο Recopa Gaucha κόντρα στην Σάο Λουίς που έληξε με 4-1.
Επίσης σκόραρε το μοναδικός γκολ της αναμέτρησης με πέναλντι στον δεύτερο τελικό του πολιτειακού πρωταθλήματος κόντρα στην Καίσας χαρίζοντας της το τρόπαιο, αφού ο πρώτος τελικός είχε λήξει ισόπαλος 1-1.
Στο Κύπελλο απέκλεισε τις Καμπινένσε, Φεροβάριο, ABC, Κρουζέιρο, Μπαία αλλά στα ημιτελικά αποκλείστηκε απο την Φλαμένγκο. Στο Πρωτάθλημα τερμάτισε στην δεύτερη θέση διεκδικώντας ως ένα σημείο το Πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας πάντως να κερδίσει θέση στο επόμενο Copa Libertadores.
Παρελθόν αποτέλεσε απο τον σύλλογο ο Λουις Σουάρες έχοντας σε 54 παιχνίδια πετύχει 29 τέρματα, και στο μετεγγραφικό παζάρι απέκτησε μεταξύ άλλων τους Γκάμπριελ Γκράντο, Κάικε, τον Αργεντίνο Αγκουστίν Μαρκεσίν, τον Βραζιλιάνο Ροδρίγκο Έλι, τον επίσης Αργεντίνο Βάλτερ Κάνεμαν, τον Πέδρο Τζερομέλ, τον Φάμπιο, τον Παραγουανό Ματίας Βιλασάντι, τον Βενεζουελανο Γιέφερσον Σοτέλδο και τον Ντιέγκο Κόστα.
Στο gaucho στην πρώτη φάση τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Ιντερνασιονάλ, στα προημιτελικά απέκλεισε την Μπραζίλ Ντε Πελότας, στα ημιτελικά την Κάισας και στους διπλούς τελικούς έφερε 0-0 στο πρώτο παιχνίδι με την Ζουβεντούδε αλλά στην ρεβάνς στο γήπεδο της επικράτησε με 3-1 και κατέκτησε το 43ο και 7ο συνεχόμενο πολιτειακό Πρωτάθλημα.
