Ήταν μέλος της Εθνικής Βραζιλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 που διεξήχθη στο Μεξικό και θεωρείται από πολλούς ως η κορυφαία εθνική ομάδα όλων των εποχών. Ο λόγος για τον Ρομπέρτο Ριβελίνο ένα από τα τέσσερα "δεκάρια" που είχε καταφέρει ο Μάριο Ζάγκαλο να χωρέσει στην εντεκάδα.
Γόνος Ιταλών μεταναστών γεννήθηκε στο Σάο Πάολο την 1η Ιανουαρίου του 1946 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα με την Clube Atletico Indiano, παίζοντας παράλληλα και ποδόσφαιρο σάλας στην Μπανέσπα.
Η πρώτη του επαφή με ομάδα ήταν με την Παλμείρας, με τον Μάριο Τραβαλίνι να τον απορρίπτει. Κέντρισε όμως το ενδιαφέρον του Ζοσέ Καστέλι ένας απο τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της Κορίνθιανς που εκείνη την περίοδο είχε λόγο στις ακαδημίες της ομάδας.
Με το που τον είδε έκανε όλες τις απαραίτητες κινήσεις για να τον φέρει στην "τιμάο". Απο το 1965 όταν και θα ενταχθεί στην πρώτη ομάδα έως και το 1974 θα αγωνιστεί σε 471 αγώνες και θα πετύχει 141 γκολ.
Το 1972 έπαιξε για σαράντα λεπτά σε φιλικό παιχνίδι με την φανέλα της Πορτουγκέζα ενάντια στην βοσνιακή Ζελέσνιτσαρ απο το Σεράγεβο στα εγκαίνια του "Caninde Stadium" όπου σκόραρε με το
δεξί και όχι με το καλό του πόδι που ήταν το αριστερό.
Αν και του είχε αποδοθεί το παρατσούκλι "Ο Rei do Parque" (ο βασιλιάς του Παρκ από την έδρα της ομάδας το Parque Sao Jose), η μη κατάκτηση τίτλων "κλόνισε" την σχέση του Ριβελίνο με τους οπαδούς αλλά και με την ομάδα.
Είχε δηλώσει άλλωστε ότι θα αντάλλαζε όλη αυτή την δόξα που γνώρισε με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με ένα Πρωτάθλημα καριόκα με την Κορίνθιανς. Η ευκαιρία του δόθηκε το 1974 κόντρα στην Παλμέιρας μάλιστα στον τελικό της πολιτείας του Σάο Πάολο, όπου όμως η "βερντάο" ήταν η νικήτρια.
Ο Ριβελίνο δεν είχε καλή απόδοση και πάνω σε αυτό το συμβούλιο της ομάδας τον θεώρησε υπεύθυνο και αμέσως κίνησε τις διαδικασίες για να τον πουλήσει. Επόμενος σταθμός το Ρίο Ντε Τζανέιρο και η Φλουμινένσε με την οποία σε 158 συμμετοχές σκόραρε 53 γκολ και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα της πολιτείας του Ρίο το 1975 και το 1976.
Το 1978 με την φανέλα της Κόσμος Νέας Υόρκης αγωνίστηκε σε φιλικό κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης και λίγο αργότερα πουλήθηκε στην Άλ Χιλάλ της Σαουδικής Αραβίας. Αγωνίστηκε απο το 1978 έως το 1981 έχοντας 57 συμμετοχές και 23 γκολ κατακτώντας το πρωτάθλημα της χώρας το 1979 και το Κύπελλο το 1980.
Η διαφωνία του με τον ιδιοκτήτη της ομάδας πρίγκιπα Καλέντ και στα 35 του θα ανακοινώσει την απόσυρση του απο την αγωνιστική δράση, με τελευταία του παρουσία σε αγωνιστικό χώρο στις 22 Σεπτεμβρίου του 1981 σε φιλικό παιχνίδι με την φανέλα της Σάο Πάολο κόντρα στην εθνική Σαουδικής Αραβίας στο Μορουμπί.
Με την φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας έκανε στις 21 Ιανουαρίου του 1965 σε φιλικό παιχνίδι στο Σάο Πάολο κόντρα στην Ουγγαρία, και πήρε μέρος με την "σελεσάο" σε τρεις τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 στο Μέξικο αγωνίστηκε στα πέντε απο τα έξι παιχνίδια της τελικής φάσης πλην του παιχνιδιού με την Ρουμανία, πετυχαίνοντας τρία γκολ. Ένα μάλιστα με την Τσεχοσλοβακία ήταν τόσο δυνατό το σουτ που εξαπέλυσε εντυπωσιάζοντας τους Μεξικάνους φιλάθλους που του έδωσαν το παρατσούκλι "Patada Atomica" (ατομική κλωτσιά), και τα άλλα δύο κόντρα σε Περού και Ουρουγουάη.
Στα γήπεδα της Δυτικής Γερμανίας πήρε μέρος σε εφτά παιχνίδια πετυχάινοντας τρία γκολ απέναντι σε Ζαίρ, Ανατολική Γερμανία και Αργεντινή, ενώ στα γήπεδα της Αργεντινής έδωσε το παρών σε τρία παιχνίδια απέναντι σε Σουηδία, Πολωνία και Ιταλία. Κόντρα στην Ιταλία στο Μπουένος Άιρες στις 24 Ιουνίου του 1978 πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση με την Βραζιλία η οποία ήταν η 92η ενώ πέτυχε πετυχαίνοντας 26 γκολ.
Εκτός από το μουστάκι που ήταν σήμα κατατεθέν και τον έκανε ευρύτερα γνωστό, ο Ριβελίνο θεωρείται ο "νονός" της κίνησης "flip-flap" η αλλιώς "elastico" η προσποίηση ότι θα πάει απο την μία πλευρά αλλά στρέφεται προς την άλλη με κολλημένη την μπάλα στο πόδι, κίνηση που την έχουν χρησιμοποιήσει στις μέρες μας παίκτες όπως οι Ζινεντίν Ζιντάν, Ροναλντίνιο, Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς και Κριστιάνο Ρονάλντο.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε κυρίως ως σχολιαστής αγώνων, ενώ έκανε και ένα μικρό πέρασμα απο την προπονητική στην Ιαπωνία με την Shimizu S-Pulse όπου σε 22 αγώνες δεν είχε ισοπαλία 11 νίκες και 11 ήττες.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε κυρίως ως σχολιαστής αγώνων, ενώ έκανε και ένα μικρό πέρασμα απο την προπονητική στην Ιαπωνία με την Shimizu S-Pulse όπου σε 22 αγώνες δεν είχε ισοπαλία 11 νίκες και 11 ήττες.
Το 2014 στα εγκαίνια της "Αρένα Κορίνθιανς" έδωσε το παρών σε φιλικό παιχνίδι της Κορίνθιανς με ομάδα παλαίμαχων, και ήταν ο πρώτος που σκόραρε στο καινούριο γήπεδο. Στις 24 Μάϊου η προτομή του κοσμούσε τα γραφεία της Κορίνθιανς στο Parque Sao Jose.
