Στις 7 Οκτωβρίου του 2012 το όνομα του συμπεριλαμβανόταν στα πρώτα ονόματα του Hall of Fame της Ρόμα που ψηφίστηκε από το επίσημο σαιτ της ομάδας και από μια ειδική επιτροπή. Με το τέλος της περιόδου 2002-2003 και την αποχώρηση του από το "Ολίμπικο" ο Aldair Nascimento dos Santos είδε την φανέλα με το νούμερο "6" να αποσύρεται αν και ύστερα από δέκα χρόνια οι "τζιαλορόσι" την επανέφεραν.
Γεννήθηκε στις 30 Nοεμβρίου του 1965 στην πόλη Ιλιέους της πολιτείας της Μπαχία, αλλά σε μικρή ηλικία μετακόμισε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ξεκίνησε να παίζει ως επιθετικός γιατί ήταν θαυμαστής του Ρομπέρτο Ντιναμίτε, δοκίμασε να ενταχθεί στην Βάσκο Ντα Γκάμα αλλά απορρίφθηκε.
Για καλή του τύχη ένας πρώην παίκτης της Φλαμένγκο τον εντόπισε και τον πρότεινε στους "μενγκάο" και το 1986 έκανε το ντεμπούτο του έχοντας ως συμπαίκτες τους Ζίκο, Αντίλιο, Αντράντε, Ρενάτο πάιοζντας πλέον στην άμυνα.
Στην τετραετία που έμεινε μέχρι το 1989 είχε 185 συμμετοχές και 11 γκολ και κατέκτησε το Πρωτάθλημα "καριόκα" του 1986, και το Πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1987. Το καλοκαίρι του 1989 η Μπενφίκα πουλάει τον στυλοβάτη της άμυνας Κάρλος Μόζερ στην Μαρσέιγ και ψάχνει τον αντικαταστάτη του.
Θα στραφεί τότε προς τον "Πλούτο" όπως ήταν το παρατσούκλι του και θα έρθει για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Με τους "αετούς" κατέκτησε το Σούπερ Καπ Πορτογαλίας ενώ αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο "Πράτερ" της Βιέννης όπου γνώρισε την ήττα από την Μίλαν με 1-0 χάρις στο γκολ του Ράικαρντ., έχοντας 33 συμμετοχές και 6 γκολ
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας πήρε μετεγγραφή για την Ρόμα με τους Ιταλούς να προσφέρουν το ποσό των 6 δισεκατομμυρίων λιρετών για να τον κάνουν δικό τους. Αποτέλεσε βασικό της στέλεχος στην αμυντική γραμμή και μπόρεσε να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας το 1991, το Πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ του 2001, ενώ ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1990-1991 απέναντι στην Ίντερ.
Στα δεκατρία χρόνια που αγωνίστηκε στην "αιώνια πόλη" φόρεσε την φανέλα της συνολικά 415 φορές που τον φέρνει στην πέμπτη θέση της λίστας όλων των εποχών, ενώ σημείωσε και 20 γκολ. Ακολούθησε η Τζένοα στην SERIE B με 17 συμμετοχές και 1 γκολ, μέχρι τον Ιανουάριο του 2004, ενώ τον Ιούλιο του 2005 αγωνίστηκε για δύο παιχνίδια με την Rio Branco Atletico Clube.
O παλιός του συμπαίκτης και φίλος Μάσιμο Αγκοστίνι τον έπεισε να παίξει για μερικά παιχνίδια με την Μουράτα από το Σαν Μαρίνο την περίοδο 2007-2008 όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα αγωνιζόμενος σε δέκα παιχνίδια ολοκληρώνοντας την πλούσια ποδοσφαιρική του καριέρα.
Στις 15 Μαρτίου του 1989 έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Βραζιλίας σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στο Εκουαδόρ στην Κουιάμπα. Μερικούς μήνες αργότερα κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα ενώ ήταν στην αποστολή της για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην Ιταλία, όπου όμως δεν αγωνίστηκε σε κάποιο παιχνίδι.
Αντίθετα ήταν βασικός και αναντικατάστατος στα γήπεδα της Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 όπου και αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής αγωνιζόμενος και στα εφτά παιχνίδια της διοργάνωσης, αλλά και τέσσερα χρόνια αργότερα το 1998 στην Γαλλία όπου ήταν φιναλίστ του τουρνουά αγωνιζόμενος σε έξι παιχνίδια.
Επίσης ήταν φιναλίστ του Κόπα Αμέρικα του 1995, πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα όπου πήρε το χάλκινο μετάλλιο, ενώ κατέκτησε το 1997 το Κόπα Αμέρικα αλλά και το Confederations Cup της ίδιας χρονιάς.
Τελευταία του παρουσία στις 28 Ιουνίου του 2000 στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο απέναντι στην Ουρουγουάη, και συνολικά φόρεσε την φανέλα της 81 φορές πετυχαίνοντας και 3 γκολ.
