Είναι ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ το χιλιανικό ποδόσφαιρο και απο τους κορυφαίους στην Λατινική Αμερική. Άλλωστε για αυτό τον λόγο ο Leonel Guillermo Sanchez Lineros επιλέχθηκε στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο τον 20ο αιώνα.
Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1936 στο Σαντιάγκο και παρότι ο πατέρας του ήταν επαγγελματίας πυγμάχος αυτός αποφάσισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ουνιβερσιτάντ Ντε Τσίλε εντυπωσιάζοντας τους πάντες με τον τρόπο με τον οποίον αγωνιζόταν.
Αγωνιζόταν στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής διαθέτωντας ένα εξαιρετικό αριστερό πόδι. Την φανέλα της Ουνιβερσιτάντ την φόρεσε για δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από το 1953 έως το 1969 έχοντας 411 συμμετοχές και 166 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.
Αποτέλεσε μέλος της περίφημης ομάδας που ονομάστηκε "Ballet Azul" και κατέκτησε 6 πρωταθλήματα το 1959, το 1962, το 1964, το 1965, το 1967 και το 1969. Παρότι είχε αρκετές προσφορές από πολλούς ευρωπαϊκούς συλλόγους όπως ήταν η Μίλαν, παρέμεινε πιστός στους "chuncho". Το 1969 όμως λόγω ενός προβλήματος στο συμβόλαιο πουλήθηκε στην Κόλο-Κόλο με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1970 έχοντας 31 συμμετοχές και 2 γκολ.
Ακολούθησε η Παλεστίνο το 1971, για να ολοκληρώσει την καριέρα του στην Club Deportivo Ferroviarios την διετία 1971-1973 σε ηλικία 37 ετών. Ακολούθησε για λίγο την προπονητική καριέρα κοουτσάρωντας την αγαπημένη του "U" την περίοδο 1985-1987.
Ντεμπούτο με την Εθνική Χιλής έκανε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1955 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο απέναντι στην Βραζιλία για το τουρνουά Bernardo O'Higgins. Πήρε μέρος στα Πρωταθλήματα Νοτίου Αμερικής το 1956, το 1957 και το 1959, και ήταν από τις μεγάλες ελπίδες της Χιλής να πετύχει κάτι καλό στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1962 που θα διεξαγόταν στο "σπίτι " της.
Χάρις στα τέσσερα γκολ που πέτυχε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, οδήγησε τους "ρόχα" στην κατάκτηση της τρίτης θέσης απέναντι στην Γιουγκοσλαβία, σκοράροντας κόντρα και στην μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου Βραζιλία στον ημιτελικό.
Πέρα όμως από τα καθαρά ποδοσφαιρικά κατορθώματα του είχε ενεργό συμμετοχή σε έναν από τους πιο βίαιους αγώνες που διεξήχθησαν ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο απέναντι στην Ιταλία στην φάση των ομίλων που έμεινε γνωστή στην ποδοσφαιρική ιστορία ως η "Μάχη του Σαντιάγκο".
Πέρα όμως από τα καθαρά ποδοσφαιρικά κατορθώματα του είχε ενεργό συμμετοχή σε έναν από τους πιο βίαιους αγώνες που διεξήχθησαν ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο απέναντι στην Ιταλία στην φάση των ομίλων που έμεινε γνωστή στην ποδοσφαιρική ιστορία ως η "Μάχη του Σαντιάγκο".
Τα πράγματα είχαν εκτραχυνθεί από πολύ νωρίς με τον Σάντσες να ανοίγει βεντέτα με τον Ιταλό Μάριο Ντέιβιντ όταν έφαγε κλωτσιά και ενώ αυτός ήταν πεσμένος. Τότε ανταπόδωσε με αριστερό κροσέ, γιος πυγμάχου άλλωστε, και ολοκληρώθηκε όταν ο Ντέιβιντ σε εναέρια διεκδίκηση σημάδεψε τον λαιμό του με τις τάπες του παπουτσιού του.
Τελικά ο παίκτης της Μίλαν, αποβλήθηκε αλλά το ξύλο δεν σταμάτησε εδώ αφού ο Σάντσες "περιποιήθηκε" με μια αριστερή γροθιά την μύτη του Ουμπέρτο Μάσκιο χωρίς όμως τελικά να αποβληθεί.
Τελικά ο παίκτης της Μίλαν, αποβλήθηκε αλλά το ξύλο δεν σταμάτησε εδώ αφού ο Σάντσες "περιποιήθηκε" με μια αριστερή γροθιά την μύτη του Ουμπέρτο Μάσκιο χωρίς όμως τελικά να αποβληθεί.
Ήταν παρών και στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στα γήπεδα της Αγγλίας όπου αγωνίστηκε και στα τρία παιχνίδια απέναντι σε Ιταλία, Σοβιετική Ένωση και Βόρειο Κορέα. Στις 21 Αυγούστου του 1968 στην Λίμα απέναντι στο Περού για το Pacific Cup θα φορέσει για 84η και τελευταία φορά την φανέλα μια επίδοση που τον φέρνει στην πρώτη θέση όλων των εποχών πετυχάινοντας 23 γκολ τέταρτος στην σχετική λίστα.
Ασχολήθηκε και με την προπονητική αναλαμβάνοντας την αγαπημένη του "U" σε τρείς περιόδους την διετία 1985-1986, το 1987 και το 1990
