"Του είμαι ευγνώμονας για την φιλοσοφία του πάνω στο παιχνίδι γιατί έφερε κάτι διαφορετικό όσον αφορά την τακτική στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο". Τάδε έφη Μάριο Ζάγκαλο για τον άνθρωπο που οδήγησε για πρώτη φορά την "σελεσάο" στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1958
Ο Βιθέντε Ιτάλο Φέολα γιος Ιταλών μεταναστών από το Καστελαμπάτε της περιοχής της Καμπάνια γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1909 στο Σάο Πάολο. Έπαιξε μπάλα στην Sao Paolo da Floresta, στην Auto Futebol Clube και στην Esporte Clube Americano και όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική.
Στα 26 του το 1935 ανέλαβε την Sirio Libanez São Paulo, και ένα χρόνο αργότερα την Portuguesa, για να έρθει το 1937 ο πρόεδρος της Σάο Πάολο Φρεντερίκο Μενζέν και να τον προσλάβει στην ομάδα την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ την κοούτσαρε σε 8 διαφορετικές περιόδους.
Kατέκτησε τα πρωταθλήματα Παουλίστα το 1948 και το 1949 και συνολικά είχε 555 παιχνίδια με απολογισμό 310 νίκες, 111 ισοπαλίες και 134 ήττες, που τον φέρνει στην πρώτη θέση της λίστας όλων των τεχνικών που πέρασαν απο την "τρικολόρ".
Απο το 1950 έως το 1956 έκανε την επιλογή των καλύτερων παικτών της πολιτείας του Σάο Πάολο, ενώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 θα είναι βοηθός του Φλάβιο Κόστα. στις 20 Σεπτεμβρίου του 1955 θα κοουτσάρει για πρώτη φορά την εθνική Βραζιλίας στο Σάο Πάολο κόντρα στην Χιλή για το τουρνουά Bernardo O'Higgins
Στις 4 Μαΐου του 1958 επανέρχεται στον πάγκο της απέναντι στην Παραγουάη στο πλαίσιο του τουρνουά Oswaldo Cruz. Στα γήπεδα της Σουηδίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 είναι αυτός που θα συστήσει στο ποδοσφαιρικό κοινό τον 17χρονο τότε Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο κατα κόσμον Πελέ, αφού ήταν αυτός που επέμενε να τον πάρει μαζί του στην αποστολή παρά το γεγονός ότι είχε τραυματιστεί σε φιλικό με την Κορίνθιανς.
Έχοντας υπό τις οδηγίες του πλην του Πελέ, παίκτες όπως οι Ντιντί, Βαβά, Γκαρίντσα, Ζάγκαλο, Μπελίνι, Τζάλμα και Νίλτον Σάντος, Ζιλμάρ θα οδηγήσει την χώρα της "σάμπας" στην κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της επικρατώντας στον τελικό των γηπεδούχων με 5-2.
Θα ολοκληρώσει τον πρώτο αυτό κύκλο στις 20 Σεπτεμβρίου του 1959 στο Σάο Πάολο απέναντι στην Χιλή για το τουρνουά Bernardo O'Higgins. Στις 29 Απριλίου του 1960 σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Αίγυπτο στο Κάιρο βρίσκεται και πάλι στην τεχνική της ηγεσία όμως κάθεται για λίγους μήνες μέχρι τις 12 Ιουλίου απέναντι στην Αργεντινή στο Ρίο Ντε Τζανέιρο για το "Taca do Atlantico".
Την μόνη φορά που θα φύγει εκτός Βραζιλίας είναι το 1961 με ένα μικρό πέρασμα από την Μπόκα Τζούνιορς όπου σε 67 παιχνίδια θα έχει 36 νίκες, 17 ισοπαλίες και 14 ήττες, χωρίς πάντως να αφήσει κάποιο σημαντικό στίγμα στην ομάδα του Μπουένος Άιρες και για αυτό και δεν συνέχισε.
Το τρίτο του πέρασμα ξεκινάει στις 30 Μαΐου του 1964 για το Nations Cup στο Ρίο Ντε Τζανέιρο απέναντι στην Αγγλία, και μετά από απουσία ενός αγώνα θα παραμείνει στον πάγκο της έως τις 21 Νοεμβρίου του 1965 σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Σοβιετική Ένωση στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Λίγο πριν την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας το 1966 θα αναλάβει για τελευταία φορά την "σελεσάο" με σκοπό να την οδηγήσει στην τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται καθόλου καλά, αφού παρά την νίκη της πρεμιέρας απέναντι στην Βουλγαρία, ο τραυματισμός του Πελέ και η ήττα από την Ουγγαρία επιδεινώνει την κατάσταση. Η επαναφορά του "μαύρου διαμαντιού" και οι πολλές αλλαγές στην εντεκάδα δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα απέναντι στην Πορτογαλία και η ήττα από τους Ίβηρες τους αποκλείει από την συνέχεια της διοργάνωσης.
Το παιχνίδι απέναντι στην ομάδα του Εουσέμπιο θα αποτελέσει το "κύκνειο άσμα" του Φέολα στην προπονητική κλείνοντας την παρουσία του στην Βραζιλία με απολογισμό σε 57 παιχνίδια, 41 νίκες, 10 ισοπαλίες και 6 ήττες.
Η εικόνα πάντως που έχουν οι συμπατριώτες του δεν είναι αυτή του ανθρώπου που άλλαξε την εικόνα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου αλλά ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν απλός διαχειριστής και τίποτα περισσότερο.
Πολλές φορές λεγόταν ότι κατά την διάρκεια των αγώνων τον έπαιρνε ο ύπνος και το παρουσιαστικό του επειδή ήταν χοντρός το παρατσούκλι του ήταν " O Gordo", ενώ λέγεται ότι μετά τα δύο πρώτα παιχνίδια στην Σουηδία οι "παλιοσειρές" της ομάδας ανάγκασαν τον Φέολα να κάνει αλλαγές στο κρίσιμο παιχνίδι με την Σοβιετική Ένωση.
Το συγκεκριμένο περιστατικό το διαψεύδει τόσο ο Ζίτο όσο και ο Ζαγκάλο, αφού με τους ποδοσφαιριστές διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις, οι οποίοι έλεγαν ότι ήταν ένας ήρεμος και διαλλακτικός άνθρωπος, χωρίς να είναι νευρικός ήξερε τι έπρεπε να κάνει.
Ήταν απο τους πρώτους που είχε στην διάθεσή του ένα ολοκληρωμένο επιτελείο που αποτελούταν απο έναν γενικό αρχηγό, γυμναστή, γιατρό, μάνατζερ, οδοντίατρο ακόμα και ψυχολόγο κάτι που σε αρκετούς φαινόταν "ξένο".
Περισσότερο πλήρωσε τον αποκλεισμό απο την φάση των ομίλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966 στο δεύτερο πέρασμα του απο τον πάγκο της Βραζιλίας. Απο το 1968 έως το 1972 θα αναλάβει πόστο στην ομοσπονδία, και θα φύγει από την ζωή στις 6 Νοεμβρίου του 1975 σε ηλικία 65 ετών στο Σάο Πάολο.
