Ντίντι Ο "πρίγκιπας απο την Αιθιοπία"

Ήταν ο άνθρωπος που σκόραρε για πρώτη φορά στο Μαρακανά στις 16 Ιουλίου του 1950 σε φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στις ομάδες νέων του Ρίο Ντε Τζανέιρο και του Σάο Πάολο. Ο Βαλντίρ Περείρα που έγινε ευρύτερα γνωστός ως Ντίντι και είναι ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς μέσους όλων των εποχών, είναι αυτός που ανακάλυψε το φαλτσαριστό σουτ που έμεινε γνωστό ως "folha seca(σ.σ. υγρό φύλλο)" δίνοντας στην μπάλα μια τέτοια τροχιά που ενώ ανέβαινε ψηλά ξαφνικά έχανε ύψος 

Όλα αυτά όμως για τον γεννημένο στις 8 Οκτωβρίου του 1928 στο Campos dos Goytacazes της πολιτείας του Ρίο Ντε Τζανέιρο Περέιρα λίγο έλειψε να μην πραγματοποιηθούν ποτέ αφού σε ηλικία 14 ετών δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα στον αστράγαλο του δεξιού ποδιού. 

Ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα που αναγκάστηκε να περάσει έξι μήνες σε αναπηρικό καροτσάκι ενώ από την πλευρά τους οι γιατροί θεωρούσαν ότι θα έπρεπε να κοπεί το πόδι στο συγκεκριμένο σημείο για να μην δημιουργηθεί περαιτέρω πρόβλημα άτι που η οικογένεια αρνήθηκε να κάνει.

Ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω αφού ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο και ουσιαστικά πάνω στο καροτσάκι τελειοποίησε και το χτύπημα και αφού πέρασε από διάφορες ομάδες Σάο Κριστοβάο, Industrial Rio de Janeiro, Rio Branco, Goyatacaz, Americano, Lencoence και Madureira, για να έρθει το 1949 η πρόταση από την Φλουμινένσε με την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1956, έχοντας 150 συμμετοχές και 51 τέρματα και κατέκτησε το Copa Rio του 1952 και το Campeonato Carioca του 1951.

Το 1957 εντάχθηκε στην Μποταφόγκο στην οποία θα αγωνιστεί σε τρία διαφορετικά περάσματα 1957-1959, 1960-1962 και 1964-1965 έχοντας 313 συμμετοχές και 114 γκολ.  Με την "φογκάο" κατέκτησε τρία Campeonato Carioca το 1957, το 1961 και το 1962, ενώ αγωνίστηκε ακόμα στην περουβιανή Σπόρτιγκ Κριστάλ, στην Βέρα Κρούζ από το Μεξικό και την Σάο Πάολο(δις).

Το 1959 η Ρεάλ Μαδρίτης εντυπωσιασμένη από τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας τον απέκτησε ενσωματώνοντας τον σε μια ομάδα που διέθετε σπουδαίους παίκτες όπως τον Ντι Στέφανο, τον Πούσκας, τον Χέντο και τον Κοπά. 

Δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το όνομα του αν και υπήρχαν φήμες ότι ο Ντι Στέφανο είχε θέσει βέτο για την μη χρησιμοποίηση του. Με τους "μερένγκες" αγωνίστηκε σε 29 παιχνίδια πετυχαίνοντας 4 γκολ και κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1960 αν και δεν αγωνίστηκε καθόλου.

Ο Αιμόρε Μορέιρα του έδωσε την δυνατότητα να αγωνιστεί για πρώτη φορά με την φανέλα της "σελεσάο" στις 6 Απριλίου του 1952 στο Σαντιάγκο απέναντι στο Μεξικό για το Παναμερικανικό Πρωτάθλημα το οποίο το κατέκτησε. Αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1953, και το 1954 στην  τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ελβετία όπου πήρε μέρος σε τρία παιχνίδια.

Ακολούθησε το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1957 και το 1958 θα δώσει την καλύτερη παράσταση της καριέρας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας όπου θα αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητή, ενώ ψηφίστηκε και ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.

Ο Ντίντι που ο ευρωπαϊκός τύπος τον χαρακτήρισε ως τον "Mister Football" που πήρε μέρος και στα έξι παιχνίδια ενώ πέτυχε και  ένα γκολ απέναντι στην Γαλλία στον ημιτελικό. Μετά το Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1959, ήρθε το 1962 η δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Χίλη.

Ο "πρίγκηπας της Αιθιοπίας" αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια, στον τελικό απέναντι στην Τσεχοσλοβακία στις 17 Ιουνίου θα έβαζε τον επίλογο με την εθνική ομάδα της χώρας του μετρώντας συνολικά 68 παιχνίδια και 20 τέρματα.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την περουβιανή Σπόρτιγκ Κριστάλ την περίοδο 1967-1968 με την οποία κατέκτησε το Πρωτάθλημα του 1968, και στην συνέχεια ανέλαβε την εθνική ομάδα του Περού που την οδήγησε στην προημιτελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού το 1970.

Ακολούθησε η Ρίβερ Πλέιτ και το 1972 αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Φενέρμπαχτσέ με την οποία στην τριετία που παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα το 1974 και το 1975 και το Σούπερ Καπ του 1975.

Επιστροφή στην Βραζιλία όπου πέρασε κατά σειρά από την Φλουμινένσε με την οποία κατέκτησε το Campeonato Carioca του 1975, και την Κρουζέιρο με την οποία κατέκτησε το Campeonato Mineiro του 1977.

Στην συνέχεια μετακόμισε στην Αλ Αχλί απο την Σαουδική Αραβία, ενώ έκανε ακόμα περάσματα από Μποταφόγκο, Φορταλέζα, Σάο Πάολο, Αλιάνζα Λίμα, Μπανγκού, Ατλέτικο Μινέιρο και εθνική Κουβέιτ.

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 72 ετών στις 12 Μαΐου του 2001 ύστερα από επιπλοκές λόγω του καρκίνου που επηρέασε το συκώτι, το διάφραγμα και το στήθος, μη μπορώντας να αναπνεύσει πάρα μόνο με μηχανική υποστήριξη.