Τον Ιούνιο του 1974 στην Στοκχόλμη η FIFA αναθέτει την διοργάνωση στην Κολομβία μιας και ήταν η μοναδική υποψηφιότητα. Όμως οι Κολομβιανοί στις 5 Νοεμβρίου του 1982 αδυνατούν να ανταπεξέρθουν στις απαιτήσεις της FIFA λόγω οικονομικών προβλημάτων και έτσι αναγκάζονται να αποσυρθούν.
Τρεις χώρες καταθέτουν πρόταση για να αναλάβουν την διοργάνωση, το Μεξικό, ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην Ζυρίχη στις 20 Μαΐου του 1983 με ομόφωνη ψήφο αναθέτουν την διοργάνωση στο Μεξικό που γίνεται η πρώτη χώρα που διοργανώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο για δεύτερη φορά στην ιστορία της.
Τον Σεπτέμβριο του 1985 η χώρα συγκλονίζεται απο τον σεισμό 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, αλλά τα γήπεδα δεν έχουν υποστεί ζημιές οπότε η Παγκόσμια Ομοσπονδία διατηρεί την απόφαση της.
Μεξικό και Ιταλία ως διοργανώτρια και Παγκόσμια Πρωταθλήτρια πήραν απευθείας την πρόκριση, Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία, Αυστρία, Περού, Χιλή, Καμερούν, Νέα Ζηλανδία είναι οι ομάδες απο το προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο που αποκλείστηκαν, Δανία, Καναδάς και Ιράκ ήταν οι χώρες που προκρίθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε τελική φάση.
Βέλγιο και Ολλανδία θα δώσουν αγώνες μπαράζ για την πρόκριση με το πρώτο ματς να βρίσκει νικητές τους Βέλγους με 1-0 και χάρις στο εκτός έδρας γκολ στην ήττα με 2-1 θα πάρουν την πρόκριση. Επίσης οι Σκωτσέζοι θα πάρουν την πρόκριση στο διηπειρωτικό μπαράζ κόντρα στην Αυστραλία με νίκη 2-0 και ισοπαλία 0-0.
Σε σχέση με την διοργάνωση του 1970 λόγω και των περισσότερων ομάδων είχαμε προσθήκη άλλων έξι πόλεων αφού στις Μέξικο Σίτι(σε δύο γήπεδα), Γκουανταλαχάρα, Τολούκα, Πουέμπλα και Λεόν προστέθηκαν οι Μοντερέι, Κερετάρο, Σαν Νικόλας Ντε Λος Γκάρσα, Νεζαχουααλκογιότι, Ιραπουάτο και Ζαποπάν.
Η διοργάνωση που διήρκεσε απο τις 31 Μαΐου έως τις 29 Ιουνίου είχε αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη αφού καταργήθηκε η δεύτερη φάση των ομίλων και είχαμε την επαναφορά των νοκ-άουτ αναμετρήσεων. Οι 24 ομάδες χωρίστηκαν σε έξι ομίλους των τεσσάρων ομάδων, απο τους οποίους τη πρόκριση έπαιρναν οι δύο πρώτοι συν τους τέσσερις καλύτερους τρίτους.
Στον 1ο όμιλο Αργεντινή και Ιταλία, στον 2ο Μεξικό και Παραγουάη, στον 3ο Σοβιετική Ένωση και Γαλλία, στον 4ο Βραζιλία και Ισπανία, στον 5ο Δανία που έκανε το απόλυτο επικρατώντας και της Γερμανίας με 2-0 και Δυτική Γερμανία και στον 6ο Μαρόκο και Αγγλία πήραν την απευθείας πρόκριση, με τους Βουλγαρία, Βέλγιο, Ουρουγουάη και Πολωνία να συμπληρώνουν τις 16 ομάδες.
Στην φάση των "16" το Μεξικό νίκησε την Βουλγαρία με 2-0, το Βέλγιο την Σοβιετική Ένωση με 4-3 στην παράταση με τους Σοβιετικούς να έχουν παράπονα για την διαιτησία του Σουηδού Έρικ Φρέντρικσον, η Βραζιλία 4-0 την Πολωνία, η Αργεντινή στο λατινοαμερικάνικο ντέρμπι την Ουρουγουάη με 1-0 , η Γαλλία την παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία με 2-0, η Δυτική Γερμανία το Μαρόκο 1-0, η Αγγλία την Παραγουάη με 3-0 και η Ισπανία την Δανία με 5-1.
Στα προημιτελικά τρία απο τα τέσσερα παιχνίδια κρίθηκαν στην διαδικασία των πέναλντι, το δε τέταρτο έχει μείνει στην ιστορία. Το πρώτο ήταν το Βραζιλία-Γαλλία 1-1 με τον Καρέκα να ανοίγει το σκόρ στο 17', τον Πλατινί να ισοφαρίζει στο 41', ενώ η"σελεσάο" είδε τον Μπάτς να αποκρούει πέναλντι του Ζίκο στην κανονική διάρκεια.
Στην διαδικασία ο Μπάτς αποκρούει το πέναλντι του Σόκρατες, ο Πλατινί στέλνει την μπάλα πάνω απο τα δοκάρια του Κάρλος, ο Ζούλιο Σέζαρ στο κάθετο δοκάρι και ο Φερναντέζ με την εύστοχη εκτέλεση διαμόρφωσε το 4-3 έδωσε την πρόκριση των "πετεινών" στα ημιτελικά.
Δυτική Γερμανία και Μεξικό έμειναν στην "λευκή" ισοπαλία τόσο στην κανονική διάρκεια όσο και στην παράταση. Στην "ρώσικη ρουλέτα" η ομάδα του Φράντς Μπεκενμπάουερ ευστόχησε και στα τέσσερα πέναλντι, ο Σουμάχερ απέκρουσε αυτά των Κιριάρτε και Σερβίν και με 4-2 πήρε την πρόκριση.
Το τρίτο ματς ανάμεσα στην Ισπανία και το Βέλγιο έληξε 1-1 με τα τέρματα των Κέλεμανς στο 35' και Σενιόρ στο 85'. Τίποτα δεν άλλαξε στην παράταση και τα πάντα κρίθηκαν στα πέναλντι όπου οι Βέλγοι με 5-4 πήραν την πρόκριση με τον Πφάφ να αποκρούει το πέναλντι του Ελόι.
Το τέταρτο ματς ήταν αυτό ανάμεσα στην Αγγλία και την Αργεντινή. Ένα ματς "φορτισμένο" ειδικά μετά τον πόλεμο των Φώκλαντς ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ τα όσα διαδραματίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο έχουν μείνει στην ιστορία.
Στο 51' ένα λάθος διώξιμο του Στίβ Χότζ έστειλε την μπάλα στην περιοχή της ομάδας του, εκεί όπου ο κοντοπίθαρος Μαραντόνα νίκησε τον Σίλτον και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για το 1-0. Η λεπτομέρεια ο παίκτης της Νάπολι αντί για το κεφάλι χρησιμοποίησε το χέρι του, ο πάγκος και οι ποδοσφαιριστές των "λιονταριών" διαμαρτυρήθηκαν έντονα προς τον Τυνήσιο διαιτητή Άλι Μπιν Νάσερ αλλά εις μάτην τίποτα δεν άλλαξε.
Όταν μετά τον πλησίασαν οι δημοσιογράφοι και τον ρώτησαν για την επίμαχη φάση ο "Πίμπε Ντελ όρο" δήλωσε χαρακτηριστικά πως το γκολ μπήκε "λίγο το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο το χέρι του Θεού" και έτσι καθιερώθηκε το συγκεκριμένο τέρμα ως το "χέρι του θεού".
Τέσσερα όμως λεπτά αργότερα ο ίδιος άνθρωπος θα πετύχει ένα τέρμα το όποιο έχει χαρακτηριστεί ως το "γκόλ του αιώνα" όπως ψηφίστηκε απο την ιστοσελίδα της UEFA το 2002. Παίρνοντας την μπάλα κάτω απο την σέντρα διένυσε όλο το γήπεδο περνώντας πέντε αντιπάλους και τον Σίλτον και με πλασέ έκανε το 2-0. Το μόνο που κατάφερε η ομάδα του Μπόμπι Ρόμπσον ήταν να μειώσει στο 80' με τον Γκάρι Λίνεκερ.
Στα ημιτελικά με κεκτημένη ταχύτητα ο Μαραντόνα οδήγησε την Αργεντινή σε νίκη επί του Βελγίου με 2-0, με δύο δικά του τέρματα στο 51' και στο 63', ενώ η Δυτική Γερμανία πέρασε σε δεύτερο κατα σειρά τελικό μετά την νίκη επί της Γαλλίας με 2-0 με τα γκολ των Μπρέμε και Φέλερ στο 9' και στο 89'.
Στο ματς της τρίτης θέσης η Γαλλία νίκησε με 4-2 το Βέλγιο και κατέλαβε την τρίτη θέση όπως και το 1958. Στο "Αζτέκα"του Μέξικο Σίτι παρουσία 114.600 θεατών η Αργεντινής νίκησε την Δυτική Γερμανία με 3-2.
Η "αλμπισελέστε" προηγήθηκε 2-0 με τα γκολ των Μπράουν στο 23' και Βαλντάνο στο 56', αλλά ως συνήθως τα "πάντσερ" αντέδρασαν άμεσα. Ρουμενίγκε στο 74' και Φέλερ στο 81' έφεραν το παιχνίδι στα ίσια, αλλά τα πάντα κρίθηκαν στο 84'.
Ο Μαραντόνα ο οποίος "υπέφερε" απο το μαρκάρισμα του Ματέους με εκπληκτική μπαλιά βρήκε μόνο του τον Μπουρουσάγκα ο οποίος προχώρησε ανενόχλητος και με ψύχραιμο πλασέ νίκησε τον Σουμάχερ γράφοντας το τελικό 3-2, με την Αργεντινή να κατακτάει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της.
Η "αλμπισελέστε" προηγήθηκε 2-0 με τα γκολ των Μπράουν στο 23' και Βαλντάνο στο 56', αλλά ως συνήθως τα "πάντσερ" αντέδρασαν άμεσα. Ρουμενίγκε στο 74' και Φέλερ στο 81' έφεραν το παιχνίδι στα ίσια, αλλά τα πάντα κρίθηκαν στο 84'.
Ο Μαραντόνα ο οποίος "υπέφερε" απο το μαρκάρισμα του Ματέους με εκπληκτική μπαλιά βρήκε μόνο του τον Μπουρουσάγκα ο οποίος προχώρησε ανενόχλητος και με ψύχραιμο πλασέ νίκησε τον Σουμάχερ γράφοντας το τελικό 3-2, με την Αργεντινή να κατακτάει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της.
Στα αξιοσημείωτα η αποβολή του Ουρουγουανού Χοσέ Μπατίστα με απευθείας κόκκινη κάρτα πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό στα 55 δευτερόλεπτα συγκεκριμένα κόντρα στην Σκωτία. Επίσης στο παιχνίδι της Αγγλίας με το Μαρόκο αποβλήθηκε ο Ρέι Γουίλκινς με δεύτερη κίτρινη κάρτα διότι εκτέλεσε πλάγιο πάνω στον διαιτητή.
Ακόμα ο Βλάντισλαβ Ζμούντα έφτανε τα 21 παιχνίδια σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου φτάνοντας στην πρώτη θέση τον Γερμανό Ούβε Ζέελερ.
Με πέντε τέρματα, πέντε ασίστ και συμμετοχή στα 10 απο τα 14 τέρματα της χώρας του δικαιωματικά την "Χρυσή Μπάλα" πήρε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, πρώτος σκόρερ ο Άγγλος Γκάρι Λίνεκερ με 6 τέρματα, καλύτερος νέος παίκτης αναδείχθηκε ο Βέλγος Έντσο Σίφο, ενώ το βραβείο Fair Play για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση απονεμήθηκε στην Βραζιλία.
Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Ζαν Μαρί Πφάφ(Βέλγιο), Ζοσιμάρ(Βραζιλία), Μανουέλ Αμορός(Γαλλία), Ζούλιο Σέζαρ(Βραζιλία), Γιαν Κέλεμανς(Βέλγιο), Ζαν Τιγκανά(Γαλλία), Μισέλ Πλατινί(Γαλλία), Ντιέγκο Μαραντόνα(Αργεντινή), Πρέμπερ Έλκιερ Λάρσεν(Δανία), Εμίλιο Μπουντραγκένιο(Ισπανία) και Γκάρι Λίνεκερ(Αγγλία).
