Κατέχει ένα ρεκόρ που όπως όλα δείχνουν δύσκολα θα καταρριφθεί, πετυχαίνοντας 13 τέρματα σε μια μόνο διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ατυχία μπορεί να χτύπησε τον Ζίστ Φοντέν και να εγκατέλειψε την δράση αρκετά νωρίς λόγω τραυματισμού όμως αποτελεί έναν απο τους σημαντικότερους επιθετικούς του γαλλικού ποδοσφαίρου που είχε την ευχέρεια να χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια, ενώ ήταν πολύ καλός στο να τελειώνει τις φάσεις .
Γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου του 1933 στο Μαρακές του Μαρόκου που άνηκε τότε στην Γαλλία απο Γάλλο πατέρα και Ισπανίδα μητέρα. Εκεί θα ξεκινήσει να παίζει ποδόσφαιρο στην ακαδημία της AS Marrakech και τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα θα τα κάνει στην Καζαμπλάνκα στην τοπική USM απο το 1950 έως το 1953 έχοντας σε 294 παιχνίδια 127 γκολ κατακτώντας το Πρωτάθλημα Μαρόκου και το Πρωτάθλημα Βορείου Αφρικής το 1952.
Το 1953 για πρώτη φορά θα παίξει σε γαλλική ομάδα και πιο συγκεκριμένα στην Νίς και μέχρι το 1956 σε 83 παιχνίδια θα πετύχει 69 γκολ. Στην Κυανή Ακτή θα πάρει τους πρώτους του τίτλους το Κύπελλο του 1954 και το Πρωτάθλημα του 1956.
Kατα την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας θα οδηγήσει την εθνική ομάδα της Γαλλίας ως αρχηγός κιόλας στην πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Στρατιωτικού Πρωταθλήματος το 1957 στην Αργεντινή.
Όμως έξι μήνες πριν την διεξαγωγή του Πρωταθλήματος θα απολυθεί και έτσι θα χάσει την ευκαιρία να αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Παράλληλα θα δοκιμάσει την τύχη του και στο ράγκμπι όπου θα πάρει μέρος και σε αγώνες Πρωταθλήματος.
Επόμενος σταθμός του η Ρέμς η κραταιά δύναμη εκείνη την εποχή στην Γαλλία με την οποία θα κατακτήσει το ντάμπλ το 1958, τα Πρωταθλήματα του 1960 και του 1962 και 2 Σούπερ Καπ το 1958 και το 1960, με τον ίδιο να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος το 1958 και το 1960.
Την περίοδο 1958-1959 έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης στο "Νέκαρστάντιον" της Στουτγκάρδης, με τους Ισπανούς να κατακτούν το τρόπαιο με 2-0, ενώ ο ίδιος ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 10 τέρματα.
Επίσης στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα του 1958 κατέλαβε την τρίτη θέση πίσω απο τους Κοπά και Ράν. Όμως ήταν άτυχος αφού είχε δύο σοβαρούς τραυματισμούς στο αριστερό πόδι, ο πρώτος στις 20 Μαρτίου του 1960 κόντρα στην Σοσό, και ο δεύτερος την 1η Ιανουαρίου του 1961 κόντρα στην Λιμόζ.
Έτσι τον Ιούλιο του 1962 έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι και αναγκάστηκε σε ηλικία 28 ετών να αποσυρθεί απο την αγωνιστική δράση έχοντας με την Ρέμς σε 152 παιχνίδια πετύχει 145 τέρματα.
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1953 έκανε ντεμπούτο με τους "τρικολόρ" κόντρα στο Λουξεμβούργο στο Παρίσι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 με τον Φοντέν να πετυχαίνει τα τρία απο τα οκτώ τέρματα της συνάντησης.
Εκεί όμως που θα κάνει αισθητή την παρουσία του είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας το 1958. Θα αγωνιστεί και στα έξι παιχνίδια και θα πετύχει 13 τέρματα, ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε μια διοργάνωση κάτι που δεν το έχει καταφέρει κανείς άλλος και μάλιστα φορώντας δανεικά παπούτσια απο απο τον συμπαίκτη του Στεφάν Μπρουί.
Η ειρωνεία είναι ότι δεν συμπεριλαμβανόταν στα πλάνα του Γάλλου εκλέκτορα για την βασική ενδεκάδα. Άλλωστε απο τον Δεκέμβριο του 1957 έως τον Φεβρουάριο του 1958 ήταν εκτός αγωνιστικής δράσης ύστερα απο μια επέμβαση που πραγματοποίησε στο γόνατο.
Για καλή του τύχη ο τραυματισμός του Ρενέ Μπλιάρ άλλαξε τα πλάνα του Αλμπέρ Μπατώ του Γάλλου εκλέκτορα και έτσι έπαιξε στο πλευρό των συμπαικτών του και στην Ρέμς Κοπά και Πιαντονί.
Τρία κόντρα στην Παραγουάη, δύο κόντρα στην Γιουγκοσλαβία, ένα κόντρα στην Σκωτία, δύο κόντρα στην Βόρεια Ιρλανδία, ένα στον ημιτελικό απέναντι στην Βραζιλία για να κλείσει αυτό το ρεσιτάλ με τέσσερα στον μικρό τελικό απέναντι στην Δυτική Γερμανία και όπως ήταν λογικό συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία εντεκάδα του τουρνουά..
Με μία μόνο διοργάνωση βρίσκεται αυτή την στιγμή στην τέταρτη θέση του πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στις 11 Δεκεμβρίου του 1960 στην Κολόμπ κόντρα στην Βουλγαρία σε φιλικό παιχνίδι θα πραγματοποιήσει την 21η και τελευταία του παρουσία με την Γαλλία πετυχαίνοντας 30 τέρματα
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του πέρασε και απο τους πάγκους, μάλιστα το 1967 θα αναλάβει για 2 παιχνίδια την εθνική Γαλλίας, χάνοντας και τα δύο και αντικαταστάθηκε. Στην συνέχεια μαζί με τον Ρομπέρ Βικό θα αναλάβουν την Παρί Σεν Ζερμέν και την περίοδο 1973-1974 θα την οδηγήσουν στην άνοδο στην μεγάλη κατηγορία.
Ο Φοντέν θα παραμείνει στο Παρίσι για άλλες δύο σεζόν μέχρι και την περίοδο 1975-1976 έχοντας σε 137 παιχνίδια 60 νίκες, 37 ισοπαλίες και 40 ήττες. Ακολούθησε η Τουλούζ την περίοδο 1978-1979 και για μια διετία απο το 1979 έως το 1981 την εθνική ομάδα του Μαρόκο με την οποία κατέλαβε την 3η θέση στο Κύπελλο Αφρικής το 1980 αλλά δεν μπόρεσε να πάρει την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982.
Στις 10 Ιουνίου του 2014 στο Σάο Πάολο κατά την διάρκεια του συνεδρίου της FIFA του απονεμήθηκε απο τον Μισέλ Πλατινί και τον Ρονάλντο το Χρυσό Παπούτσι για τα κατορθώματα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας μιας και τότε δεν είχε θεσμοθετηθεί κάποιο τρόπαιο για τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης.
Η γαλλική ομοσπονδία τον επέλεξε ως τον κορυφαίο της ποδοσφαιριστή για τα 50 χρόνια, ενώ το 1961 μαζί με τον Γιουτζίν Ν' Ζο Λεά δημιούργησαν την Εθνική Ένωση των Γάλλων Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών. Ήταν αντιπρόσωπος της Adidas, ενώ το 1965 όταν μετακόμισε στην Τουλούζ αποφάσισε να ανοίξει δικά του καταστήματα αθλητικών ειδών με την επονομασία “Justo Sport” μέχρι και το 1986 όταν και τα έκλεισε.
Απο το 1990 ήταν αποκλειστικός αντιπρόσωπος των προϊόντων της φίρμας "Lacoste" στις περιοχές Saint-Georges και Portet-sur-Garonne, Ασχολήθηκε και με το στοίχημα ήταν μέλος της εβδομαδιαίας στοιχηματικής εφημερίδας Lotofoot Magazine, ενώ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 έφτιαξε και blog με τον τίτλο 13buts.com .
Την 1η Μαρτίου του 2023 σε ηλικία 89 ετών άφηνε την τελευταία του πνοή στην πόλη Τουλούζ όπου ζούσε απο το 1965.
