Ο Ούγκο Λοκατέλι είναι ένας απο τους μόλις τέσσερις Ιταλούς ποδοσφαιριστές που γεύτηκαν την χαρά ενός χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου και την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Παράλληλα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ αφού όσες φόρεσε την φανέλα της "σκουάντρα ατζούρα" δεν ηττήθηκε ποτέ.
Αγωνιζόταν στον χώρο του κέντρου ως αμυντικός μέσος και παρότι δεν ήταν ιδιαίτερα γρήγορος διακρινόταν για την ποδοσφαιρική του εξυπνάδα. Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1916 στην περιοχή Τοσκολάνο-Μαντέρνο κοντά στην Μπρέσια της επαρχίας της Λομβαρδίας.
Ξεκίνησε την καριέρα του από τους "μπιανκατζούρι" το 1932 έως και το 1936 έχοντας 53 συμμετοχές και 11 γκολ, με εξαίρεση ένα πέρασμα από την Αταλάντα την περίοδο 1934-1935 με 12 αγώνες και 6 γκολ. Στην Μπρέσια βρήκε ως παίκτη-προπονητή τον Ουμπέρτο Καλιγκάρις ο οποίος του άλλαξε θέση και απο τον χώρο της επίθεσης στον χώρο της μεσαίας γραμμής
Ξεκίνησε την καριέρα του από τους "μπιανκατζούρι" το 1932 έως και το 1936 έχοντας 53 συμμετοχές και 11 γκολ, με εξαίρεση ένα πέρασμα από την Αταλάντα την περίοδο 1934-1935 με 12 αγώνες και 6 γκολ. Στην Μπρέσια βρήκε ως παίκτη-προπονητή τον Ουμπέρτο Καλιγκάρις ο οποίος του άλλαξε θέση και απο τον χώρο της επίθεσης στον χώρο της μεσαίας γραμμής
Το καλοκαίρι του 1936 η Αμπροζιάνα-Ίντερ τον απέκτησε και στις 21 Ιουνίου του ίδιου έτους πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του απέναντι σε μια ομάδα απο το Μπρνο της Τσεχίας. Παρέμεινε στο Μιλάνο μέχρι το 1941 κατακτώντας 2 Πρωταθλήματα το 1938 και το 1940 και 1 Κύπελλο το 1939. Συνολικά είχε 168 εμφανίσεις και πέτυχε 1 γκολ την 1η Οκτωβρίου του 1939 στην νίκη επί της Νάπολι με 4-0.
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του η Γιουβέντους από το 1941 έως το 1949 όταν και θα τερματίσει την καριέρα του έχοντας 181 παιχνίδια πετυχαίνοντας 8 γκολ. Ενδιάμεσα το 1944 θα ξαναφορέσει την φανέλα της Μπρέσια ενώ με τους "μπιανκονέρι" θα κατακτήσει το Κύπελλο Ιταλίας το 1942.
Ήταν μέλος των "ατζούρι" στην κατάκτηση του χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου στους Αγώνες του Βερολίνο όπου έκανε το ντεμπούτο του απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυριότερη όμως επιτυχία με την Ιταλία ήρθε με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Γαλλίας το 1938.
Ήταν βασικός και στα τέσσερα παιχνίδια της ομάδας του Βιτόριο Πότσο και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά. Φόρεσε την φανέλα της συνολικά 22 φορές χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ με τελευταία του εμφάνιση την 1η Δεκεμβρίου του 1940 στην Γένοβα στην φιλική ισοπαλία με αντίπαλο την Ουγγαρία.
Ήταν βασικός και στα τέσσερα παιχνίδια της ομάδας του Βιτόριο Πότσο και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά. Φόρεσε την φανέλα της συνολικά 22 φορές χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ με τελευταία του εμφάνιση την 1η Δεκεμβρίου του 1940 στην Γένοβα στην φιλική ισοπαλία με αντίπαλο την Ουγγαρία.
Μετά την λήξη της καριέρας του ασχολήθηκε με τα τμήματα υποδομής για 15 χρόνια και άλλα 10 ως τεχνικός διευθυντής. Έφυγε απο την ζωή στις 28 Μάϊου του 1993 σε ηλικία 77 ετών.
