Ο Βιρτζίλιο Ροζέτα συγκρότησε μαζί με τον Τζιανπιέρο Κόμπι και τον Ουμπέρτο Καλιγκάρις τόσο στην Εθνική Ιταλίας όσο και στην Γιουβέντους ίσως μία από τις καλύτερες αμυντικές τριπλέτες που εμφανίστηκαν στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Ο Ροζέτα γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 1902 στην πόλη Βερτσέλι και το παράδοξο είναι ότι ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός. Σε αυτή την θέση εντάχθηκε στις ακαδημίες της Προ Βερτσέλι ομάδας που τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ήταν από τις υπολογίσιμες δυνάμεις του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Σε ηλικία 17 ετών έκανε το ντεμπούτο του με τα "λιοντάρια" με την οποία κέρδισε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1921 και το 1922. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της συνολικά σε 85 παιχνίδια πετυχαίνοντας 11 γκολ με πιο παραγωγική την περίοδο 1922-1923 όταν σε 25 παιχνίδια πέτυχε 7 τέρματα.
Το καλοκαίρι του 1923 έχοντας ήδη μετακινηθεί από την επιθετική γραμμή στην αμυντική η Προ Βερτσέλι αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και η Γιουβέντους βρήκε την ευκαιρία προσφέροντας στην ομάδα του το ποσό των 50.000 λιρετών για να τον κάνει κάτοικο Τορίνο καθιστώντας ως το πρώτο επαγγελματία ποδοσφαιριστή που πήρε μετεγγραφή.
Η υπόθεση του που έμεινε γνωστή στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου ως "caso Rosetta" τον άφησε για κάποιο χρονικό διάστημα εκτός αγωνιστικής δράσης έως ότου ξεκαθάριζε το τι θα γινόταν στις δικαστικές αίθουσες. Εν τέλει αγωνίστηκε με την φανέλα των "μπιανκονέρι" για δεκατρία χρόνια από το 1923 έως το 1936 έχοντας 338 συμμετοχές και 15 γκολ.
Αποτέλεσε βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε 6 πρωταθλήματα(1926,1931,1932,1933,19341935), τα 5 συνεχόμενα μάλιστα καθιστώντας την "Γηραιά Κυρία" ως την κυρίαρχη δύναμη της χώρας την δεκαετία του '30 και εκεί έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Με την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας ξεκίνησε άμεσα την προπονητική του καριέρα στην Γιουβέντους για τέσσερα χρόνια από το 1935 έως το 1939 κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας το 1938. Ακολούθησαν οι Λουκέζε, Μέστρε και το Παλέρμο το οποίο το οδήγησε στην άνοδο στην SERIE A την περίοδο 1947-1948.
Φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας για πρώτη φορά στις 31 Aυγούστου του 1920 απέναντι στην Νορβηγία στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αμβέρσας. Ήταν ο αρχηγός στον εναρκτήριο αγώνα της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934 στα γήπεδα της Ιταλίας απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως ένας τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να συμμετάσχει στους υπόλοιπους αγώνες.
Έτσι ο αγώνας της 27ης Μαΐου του 1934 θα ήταν η 52η και τελευταία του εμφάνιση με το εθνόσημο χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ. Έφυγε από την ζωή στις 29 Μαρτίου του 1975 σε ηλικία 73 ετών.
Έτσι ο αγώνας της 27ης Μαΐου του 1934 θα ήταν η 52η και τελευταία του εμφάνιση με το εθνόσημο χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ. Έφυγε από την ζωή στις 29 Μαρτίου του 1975 σε ηλικία 73 ετών.
